Eurokinissi |
Το σενάριο αυτό πήρε «σάρκα και οστά» το Σεπτέμβρη του 2007 στην περιοχή Σίβηρης και Ν. Σκιώνης Χαλκιδικής, ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2006. Το ίδιο επαναλήφθηκε το Γενάρη του 2003 στην περιοχή του Ωρωπού, μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που συνέβη το καλοκαίρι του 2001. Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε στην περιοχή Αγιάς Λάρισας και Βαρβάσαινας Ηλείας το φθινόπωρο του 2007, ως συνέπεια των μεγάλων πυρκαγιών του καλοκαιριού του ίδιου έτους. Το ίδιο έγινε με τις καταστροφικές πλημμύρες στο Δήμο Ασσήρου Θεσσαλονίκης φέτος τον Αύγουστο, ύστερα από τη μεγάλη πυρκαγιά του Ιούλη του 2007 που κατέστρεψε 32.000 στρέμματα δάσους. Το ίδιο έγινε και στην Ικαρία με τις πλημμύρες του Γενάρη 1996, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1993...
Οσα τραγικά έγιναν στην Εύβοια το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν απλά όσα αναμένονταν με μαθηματική ακρίβεια μετά τις πυρκαγιές του 2007, του 2008 και του 2009. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το ενδεχόμενο της καταστροφής είχαν γίνει αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις και παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, με Ερωτήσεις και παρεμβάσεις, ενώ και τοπικά (Νομαρχιακό Συμβούλιο, Δημοτικά Συμβούλια) υπήρξαν αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Τίποτα όμως δεν έγινε για να προστατευθεί η ζωή των κατοίκων. Η αιτία; Ως γνωστόν, τα αντιπλημμυρικά έργα είναι έργα υποδομής που δε θεωρούνται επιλέξιμα για χρηματοδότηση από την ΕΕ. Δε θεωρούνται επίσης έργα προτεραιότητας από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και επειδή δεν αποδίδουν μεγάλα κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και επειδή δεν προσφέρονται για ...κορδέλες και φανφάρες! Γι' αυτό δεν εγκρίνονται επαρκή κονδύλια και δε γίνονται ολοκληρωμένες παρεμβάσεις.
Στην πράξη, η συνολική πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, που ακολουθούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οδηγεί και στις πυρκαγιές και στις πλημμύρες. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι στα μεγάλα αστικά αστικά κέντρα - π.χ. Αττική - να έχουν τετραπλασιαστεί οι ποσότητες του νερού που πρέπει να διοχετευτούν στους τελικούς αποδέκτες. Ετσι, ενώ παλιότερα το 80% του νερού της βροχής πήγαινε στο έδαφος και το 20% στη θάλασσα, τώρα τα ποσοστά αυτά έχουν αντιστραφεί. Παράλληλα, έχει τριπλασιαστεί η ταχύτητα απορροής των νερών, αφού η μέση τιμή του συντελεστή απορροής κυμαίνεται μεταξύ 0,25 και 0,30 για εξωαστικές περιοχές, ενώ φτάνει από 0,90 έως 0,95 στις πυκνοδομημένες περιοχές.
Πέρα από αυτά πολλές αστικές περιοχές πλήττονται συχνά από πλημμύρες καθώς:
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συνεχώς υπόσχονται αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία ουδέποτε πραγματοποιούνται. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μόνο μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του 2002 στον Κηφισό, παρουσίασε - μέσω της τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου - το πρόγραμμα των απαραίτητων εργασιών για την αντιπλημμυρική προστασία της Αττικής. Ορίστηκε χρονικός ορίζοντας το 2008 και κόστος 800 δισ. δραχμές. Διευθετήθηκε μόνο το ρέμα του Αγ. Ιωάννη, στη «Χαλυβουργική».
Πριν από τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 στην Πάρνηθα, το κόστος των απαραίτητων αντιπλημμυρικών για τη συνολική προστασία της Αττικής υπολογιζόταν περίπου στο 1 δισ. ευρώ. Μάλιστα, το 2005, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με κυβέρνηση ΝΔ, Γ. Σουφλιάς, είχε δεσμευτεί ότι θα παρουσίαζε - άλλο ένα - ολοκληρωμένο πρόγραμμα αντιπλημμυρικών έργων, ύψους 500 εκατ. ευρώ. Ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα...
Στόχοι πάλης για μια δασική πολιτική σε όφελος του λαού είναι:
1. Συγκρότηση ενιαίου δημόσιου φορέα διαχείρισης και προστασίας της δασικής περιουσίας.
2. Καταγραφή των συνθηκών ιδιοκτησίας, λύση του Ιδιοκτησιακού προβλήματος με την κοινωνικοποίηση των δασών, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα δασικά οικοσυστήματα, συμπεριλαμβανομένης και της εκκλησιαστικής.
3. Σύνταξη του Δασικού κτηματολογίου πριν από το Εθνικό Κτηματολόγιο, οριοθέτηση των Δασικών Οικοσυστημάτων (δάση, δασικές εκτάσεις, υγροβιότοποι, προστατευόμενες περιοχές, εθνικοί δρυμοί, μνημεία της φύσης κλπ.). Σχεδιασμός χρήσεων γης.
4. Κατάργηση όλων των βασικών νόμων όπως ο Ν. 998/79, ο Ν. 1734/87 (βοσκότοποι), ο Ν. 3208/2003 που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
5. Αλλαγή της αντιπυρικής προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, που μέσα από μια διαφορετικά οργανωμένη δομή θα έχει την ευθύνη για την αντιπυρική προστασία στο πλαίσιο της συνολικής διαχείρισης προστασίας και ανάπτυξης των δασών. Γι' αυτό είναι απαραίτητη η αύξηση του προσωπικού όλων των βαθμίδων - επιστημονικού, τεχνολογικού, εργατοτεχνικού - με μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά και κατάλληλη εκπαίδευση, να υποστηριχθεί με τα αναγκαία μέσα και να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα χρήματα. Αυτός ο αντιπυρικός σχεδιασμός θα έχει κύριο βάρος στην πρόληψη και στην οργάνωση των τοπικών επίγειων δυνάμεων, στη βελτίωση των υποδομών.
6. Οι επενδύσεις στη δασοπονία πρέπει να τριπλασιαστούν και να σταθεροποιηθούν στο 1% του κρατικού προϋπολογισμού. Ετσι βασικά έργα της δασοπονίας θα προχωρήσουν, πολλά από τα υποβαθμισμένα δασικά οικοσυστήματα θα μπουν σε μια πορεία ανόρθωσής τους και το εισόδημα του ορεινού πληθυσμού θα αυξηθεί, αφού σημαντικά ποσά, μέσα από τις δραστηριότητες της δασοπονίας (αναδασώσεις, υδρονομικά έργα, καλλιεργητικές φροντίδες κλπ.), θα μεταφερθούν σε αυτόν τον πληθυσμό.
7. Να εκπονηθεί από τη Δασική Υπηρεσία με αυτεπιστασία ειδικό ταχύρρυθμο πρόγραμμα αναδάσωσης των καμένων εκτάσεων της χώρας με οικονομικούς πόρους 1% από τον τακτικό προϋπολογισμό, ειδικό πρόγραμμα διευθέτησης των χειμάρρων και προστασίας των εδαφών από τη διάβρωση. Παράλληλα με τις καλλιεργητικές επεμβάσεις στα υπάρχοντα δασικά οικοσυστήματα, μπορεί να αυξηθεί η ποσότητα και να βελτιωθεί η ποιότητα του ξύλου το οποίο παράγεται και με αυτόν τον τρόπο να καλυφθεί μέρος των αναγκών της Ελλάδας σε ξύλο και προϊόντα του. Εχουμε παραδείγματα χωρών όπως η Βουλγαρία επί σοσιαλισμού, όπου εφαρμόστηκαν δυναμικά προγράμματα αναδασώσεων κι έφθασαν να είναι σχεδόν αυτάρκεις σε ξύλο και προϊόντα του, μέχρι τις ανατροπές.
8. Nα υλοποιηθούν τα προεπενδυσιακού χαρακτήρα έργα χαρτογράφησης του δασικού χώρου, απογραφής του δασικού πλούτου, ταξινόμησης των δασικών εκτάσεων ανάλογα με τις παραγωγικές δυνατότητες, την οικολογική δυναμική τους, τα φυσιογραφικά τους χαρακτηριστικά, ώστε με βάση αυτή την υποδομή να εκπονηθούν μελέτες διαχείρισης, προστασίας, ανόρθωσης των δασικών οικοσυστημάτων και αξιοποίησης του δασικού χώρου.
9. Στήριξη και ανάπτυξη των υποβαθμισμένων δασικών συνεταιρισμών, με αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας τους, αφού αποτελούν αναγκαίο βήμα για τη συγκράτηση των πληθυσμών στις παραδασόβιες και παραμεθόριες περιοχές της χώρας. Χρειάζονται μέτρα για την ενίσχυση των συνεταιρισμένων δασεργατών και των συνεταιρισμών τους.
Eurokinissi |
1. Η ολοκλήρωση από τα αρμόδια υπουργεία και φορείς (ΥΠΕΧΩΔΕ, υπ. Γεωργίας, ΕΥΔΑΠ κλπ.) και η δημοσιοποίηση ύστερα από γνώμη τουλάχιστον των αρμόδιων Επιμελητηρίων (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ) και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενός συνολικού και επικαιροποιημένου σχεδιασμού για τη συνολική και ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος. Ενας τέτοιος σχεδιασμός πρέπει να παίρνει υπόψη του τα νέα υδρολογικά δεδομένα σε κάθε περιοχή, όπως: Την αυξημένη απορροή των όμβριων, λόγω μείωσης της δασοκάλυψης από πυρκαγιές, καταπατήσεις, κλπ. Την αυξημένη, επίσης, παροχή φερτών υλών. Τη συντελεσθείσα περαιτέρω μείωση της διατομής των φυσικών ρεμάτων ή την πλήρη εξαφάνισή τους. Την κάλυψη ελεύθερων επιφανειών με δρόμους, κατοικίες ή άλλες κατασκευές λόγω επεκτάσεων, αυθαίρετης δόμησης, κλπ. Την κατασκευή των διάφορων τεχνικών έργων.
Ο σχεδιασμός πρέπει να έχει μακρόχρονο χρονικό ορίζοντα προβλέψεων. Θα πρέπει να περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων για δασοκαλύψεις, απαγορεύσεις επεκτάσεων, ορθολογικών χρήσεων γης, διάνοιξη ρεμάτων, μικρά φράγματα κατακράτησης φερτών υλών, τοπικά έργα εκτροπής υδάτων, κλπ. Θα πρέπει να στηρίζεται σε πλήρη γνώση της υφιστάμενης κατάστασης. Να είναι δυναμικός. Να επανεξετάζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
2. Να καθοριστεί εύλογο και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα κατασκευής των αντίστοιχων έργων, με ιδιαίτερη έμφαση στην ιεράρχησή τους. Χωρίς αυτό τα όποια έργα χάνουν, σε μεγάλο ποσοστό, την αξία τους και λειτουργούν αποσπασματικά. Θα περιέχει χρονικές δεσμεύσεις για υλοποίηση όλων των κατευθύνσεων για την πολεοδομία, τη χρήση των ελεύθερων χώρων, τις χρήσεις γης, τις αναδασώσεις, την προστασία του δασικού πλούτου, κλπ. Τη λήψη όλων των απαιτούμενων νομοθετικών μέτρων.
3. Δέσμευση των απαιτούμενων αντίστοιχων κονδυλίων στον προϋπολογισμό.
4. Είναι φανερό ότι ένας τέτοιος σχεδιασμός απαιτεί την ύπαρξη ενός φορέα, που, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή των όποιων υπουργείων ή άλλων οργανισμών, θα έχει την ευθύνη και τη λήψη αποφάσεων και μέτρων ώστε: Να τηρηθεί αυστηρά η επιβαλλόμενη χρονική ιεράρχηση των έργων διευθέτησης και αντιπλημμυρικής προστασίας. Να περιφρουρηθούν από την επίσημη και ανεπίσημη αυθαιρεσία τα έργα που εκτελούνται, ώστε να μην επιστρέψουμε στην αρχική κατάσταση. Να εκτελεστεί ενιαία και όχι αποσπασματικά το σύνολο των έργων. Να κατασκευαστούν τα έργα με τις επιβαλλόμενες επιστημονικές μεθόδους, όπως επισημαίνεται από τους ειδικούς επιστήμονες.
5. Πέρα από τα μέτρα αυτά, είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός επικαιροποιημένου και αξιόπιστου σχεδίου που διαμορφώνεται με τη συμμετοχή της ΤΑ, των επιστημονικών, συνδικαλιστικών και παραγωγικών φορέων. Ενα σχέδιο δράσης, που μπορεί να εφαρμόζεται κατά διοικητική περιφέρεια με την εμφάνιση αντίστοιχων φαινόμενων.
Οπως σημειώνει, τέλος, το ΚΚΕ, η ενεργοποίηση και η δράση των εργαζομένων σε κάθε περιοχή μπορεί να επιβάλει τη λήψη των μέτρων αυτών για την προστασία της ζωής και της περιουσίας τους.