Ο εφιάλτης της πλημμύρας ξαναχτύπησε, πριν λίγες μέρες, τις πόρτες δεκάδων χιλιάδων Αμερικανών, κυρίως φτωχών, λαϊκών στρωμάτων, στις νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ. Σφοδρές βροχοπτώσεις που ξεκίνησαν σε πολιτείες του αμερικανικού νότου στις 11/8 και συνεχίστηκαν έως το πρωί της Δευτέρας, προκάλεσαν καταστροφικές πλημμύρες και νέες τραγωδίες στη ζωή χιλιάδων οικογενειών, κυρίως στο νότιο τμήμα της Λουιζιάνα. Τουλάχιστον 13 έχασαν τη ζωή τους. Πάνω από 80.000 άλλοι είδαν τα σπίτια τους να πλημμυρίζουν και να καταστρέφονται μέσα σε μερικές ώρες. Κάπου 40.000 άλλοι αναγκάστηκαν, με τη βοήθεια τοπικών συνεργείων διάσωσης αλλά και εθελοντών, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους (γιατί το νερό είχε ξεπεράσει το 1,5 μέτρο ύψος...) και αναζήτησαν καταφύγιο σε κλειστούς δημόσιους χώρους και γυμναστήρια σχολείων...

Κάπως έτσι, «ξύπνησαν» σε πολλούς οι εφιαλτικές αναμνήσεις από τα δεινά που έσπειρε ο τυφώνας «Κατρίνα» τον Αύγουστο του 2005, πνίγοντας πάνω από 1.300 ανθρώπους, καταστρέφοντας τα σπίτια εκατοντάδων χιλιάδων, προκαλώντας συνολικά υλικές ζημιές σε περιουσίες και δημόσιες υποδομές περίπου 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Εντεκα χρόνια μετά, όμως, ο εφιάλτης επανέρχεται και χτυπά την πόρτα χιλιάδων Αμερικανών που όχι μόνο τα έχασαν όλα το 2005, αλλά χτυπιούνται σήμερα, για ακόμη μία φορά, από τις πλημμύρες των τελευταίων ημερών.

Δεν πρόκειται, ωστόσο, για απλή κακοτυχία, ούτε για «χτύπημα της μοίρας»! Εκατομμύρια Αμερικανοί που ζουν κυρίως σε παράκτιες πολιτείες του νότου παραμένουν έως σήμερα εκτεθειμένοι σε τυφώνες, πολυήμερες βροχοπτώσεις με χαρακτηριστικά τροπικής καταιγίδας, πλημμύρες και άλλα δυσμενή «φυσικά» φαινόμενα, επακόλουθο αποτέλεσμα της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής που είναι απότοκο της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπου για τα υπερκέρδη τους μονοπωλιακοί όμιλοι καταστρέφουν το περιβάλλον.

Βεβαίως, αυτή τη φορά δεν είχαμε το ίδιο μέγεθος καταστροφής που είχαμε πριν 11 χρόνια. Η ομοσπονδιακή και πολιτειακή μηχανή κινητοποιήθηκε με μεγαλύτερη ευκολία, παίρνοντας, όπως αποδεικνύεται, σκληρά τα μαθήματά της από την οδυνηρή εμπειρία του τυφώνα «Κατρίνα». Εγινε προσπάθεια εκκένωσης πλημμυρισμένων περιοχών από Εθνοφρουρά, πολιτειακές αρχές, σωστικά συνεργεία. Ομως, δεν αποτράπηκε, ούτε αυτή τη φορά, η τραγωδία της καταστροφής δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών.

Οπως έγινε γνωστό, έως την Πέμπτη, κάπου 80.000 πλημμυροπαθείς κάτοικοι της Λουιζιάνα είχαν υποβάλλει αιτήσεις στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων (FEMA) για τη χορήγηση οικονομικής και άλλης βοήθειας. Περισσότεροι από 5.000 άλλοι παρέμεναν σε δημόσιους, πρόχειρους καταυλισμούς, δίχως να είναι ξεκάθαρο πού θα μείνουν στις αρχές Σεπτέμβρη, όταν θα αρχίσει (με καθυστέρηση δύο βδομάδων λόγω των πλημμυρών) η νέα σχολική χρονιά σε δεκάδες πλημμυρισμένες περιοχές της Λουιζιάνα.

Τα κλειστά γυμναστήρια θα πρέπει, σύντομα, να παραδοθούν στα σχολεία και προς το παρόν το μόνο που κάνουν οι πολιτειακές αρχές είναι εκκλήσεις στους ιδιοκτήτες ξενοίκιαστων (και απρόσβλητων από τις πλημμύρες) ακινήτων για «ευέλικτα» συμβόλαια μικρής διάρκειας και «λογικά» μισθώματα στους χιλιάδες πλημμυροπαθείς που είτε έχασαν για τα καλά τα νοικοκυριά τους, είτε θα χρειαστούν βδομάδες ίσως και μήνες μέχρι να τα επισκευάσουν και να μπορέσουν να τα κατοικήσουν ξανά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στη Λουιζιάνα, μία από τις πολιτείες που χτυπήθηκε ανελέητα πριν 11 χρόνια από τον τυφώνα «Κατρίνα», μόλις το 14% των ιδιοκτητών και ενοικιαστών σπιτιών είχε ασφαλίσει το σπίτι τους σε περίπτωση πλημμύρας. Οχι από αμέλεια, αλλά από αδυναμία να αντεπεξέλθει στο κόστος. Συνεπώς, η τεράστια πλειοψηφία των πλημμυροπαθών παραμένει, σήμερα, εκτεθειμένη στα κοράκια των τραπεζών που θα προσφερθούν να τους «βοηθήσουν», δίνοντας δάνεια με «αλμυρά» επιτόκια σε βάθος χρόνου, ή στις κατασκευαστικές εταιρείες που θα αγοράσουν τα ρημαγμένα ερείπια έναντι πινακίου φακής, για να τα μετατρέψουν στη συνέχεια σε σύγχρονα, ακριβά συγκροτήματα κατοικιών... Οπως, δηλαδή, συνέβη στη Νέα Ορλεάνη πριν 11 χρόνια.

Τα προβλήματα αυτά είναι περισσότερα για όσους επιβίωσαν από τον τυφώνα «Κατρίνα» και δανείστηκαν για να ξανακτίσουν τα νοικοκυριά τους. Κάποιοι, έως σήμερα, δεν έχουν ξεπληρώσει καν τα προηγούμενα επισκευαστικά δάνεια που πήραν μετά τον τυφώνα «Κατρίνα» και θα πρέπει τώρα να ξαναδανειστούν!

Μέσα σε αυτό το κλίμα γενικευμένης καταστροφής των πιο φτωχών περιοχών της Λουιζιάνα, κάποια αμερικανικά δίκτυα έσπευσαν να αποδώσουν και τις σημερινές καταστροφικές πλημμύρες στις κλιματικές αλλαγές (υπαρκτό φαινόμενο - απόρροια της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος) και στην αύξηση της θερμοκρασίας στον Κόλπο του Μεξικού. Ορισμένοι, μάλιστα, τις χαρακτήρισαν «σπάνια» καιρικά φαινόμενα.

Είπαν ότι αυτές οι πλημμύρες ήταν «ιστορικές» και από αυτές «που συμβαίνουν μία φορά στα 500 χρόνια», εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας βρόχινου νερού που έπεσε σε λίγο χρόνο στο κορεσμένο, από προηγούμενες πλημμύρες, έδαφος...

Είναι άραγε ακριβώς έτσι;

Τέτοιες εκτιμήσεις ειδικών υιοθετήθηκαν, σχεδόν αβλεπί, από διάφορα δίκτυα, κουκουλώνοντας, πολύ βολικά, όπως - όπως, τις ελλείψεις σε υποδομές αντιπλημμυρικών έργων ή τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση άλλων με «ηλικία» άνω των 50 ή και 60 ετών.

Ομως, τι εννοούν οι μετεωρολόγοι και τα ΜΜΕ όταν λένε «καταιγίδα, ιστορικών διαστάσεων, που συμβαίνει μία στα 500 χρόνια»; Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που δίνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, που βεβαίως υπερασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα. «Μία πλημμύρα στα 100 χρόνια», στην πραγματικότητα, λένε ειδικοί ασφαλιστές με βάση στατιστικά στοιχεία, έχει 26% πιθανότητες να εκδηλωθεί μέσα σε 30 χρόνια. Δηλαδή τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.

«Μία καταστροφική πλημμύρα που εκδηλώνεται ανά 200 χρόνια» στην πραγματικότητα έχει 14% πιθανότητες να συμβεί μέσα σε μία 30ετία. Πιο σπάνια αλλά όχι ασυνήθιστη, πάλι μέσα σε ορίζοντα 30ετίας, είναι η «καταιγίδα που παρατηρείται μία φορά στα 500 χρόνια», που στην πραγματικότητα έχει 6% πιθανότητες να εκδηλωθεί σε αυτό το διάστημα.

Τι συνέβη, όμως, στην περίπτωση της Λουιζιάνα;

Αλλες «καταστροφικές ιστορικές» πλημμύρες είχαμε μόλις τον περασμένο Μάρτη, οπότε και τότε περιοχές της Λουιζιάνα είχαν κηρυχθεί σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης». Καταστροφές συνέβησαν και πριν περίπου ένα χρόνο, το καλοκαίρι του 2015, από παρόμοιες σφοδρές βροχοπτώσεις και πλημμύρες.

Συμπέρασμα; Οι πλημμύρες σε μία πολιτεία συνηθισμένη από τυφώνες δεν είναι «σπάνιο» αλλά συχνό φαινόμενο. Δεν θα φταίνε επομένως μόνο τα καιρικά φαινόμενα για τις καταστροφικές συνέπειες, αλλά κυρίως η έλλειψη επαρκών αντιπλημμυρικών έργων.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε αυτή τη σφοδρή καταιγίδα δεν εκδηλώθηκαν πλημμύρες στη Ν. Ορλεάνη. Ενα μέρος της πόλης (και δη το πιο «ανεπτυγμένο» και πλέον σύγχρονο) μετά την ανοικοδόμηση του τυφώνα «Κατρίνα» διαθέτει πλέον τις κατάλληλες υποδομές και πιο αποτελεσματική αντιπλημμυρική θωράκιση.

Η Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Μηχανικών, σε έκθεση που δημοσιοποίησε πριν περίπου τέσσερα χρόνια αποκλειστικά για τη Λουιζιάνα, διαπίστωσε μυριάδες προβλήματα σε αντιπλημμυρικές υποδομές της συγκεκριμένης πολιτείας (αναχώματα, φράγματα), σημαντικά προβλήματα και φθορές σε οδικά δίκτυα, ανυπαρξία ή κακό σχεδιασμό διαδρόμων διαφυγής και μαζικής εκκένωσης πληθυσμού...

Το 44% του οδικού δικτύου βρίσκεται σε κακή ή κάτω του μετρίου κατάσταση. Το 28% των γεφυρών έχει προβλήματα σταθερότητας ή είναι υπό κατάρρευση, αυξάνοντας σημαντικά το μεταφορικό κόστος στους κατοίκους της περιοχής. Πάνω από τα μισά φράγματα (που συνολικά είναι 550, εκ των οποίων τα 440 είναι ιδιωτικά!) είναι ηλικίας άνω των 50 ετών και χρειάζονται έργα συντήρησης. Από αυτά, τουλάχιστον 45 φράγματα αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο κατάρρευσης μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Επιδιορθώσεις, ενισχύσεις, επιχωματώσεις, υπερύψωση χρειάζονται χιλιάδες αναχώματα που υπάρχουν σε περιοχές έκτασης περίπου 5.024 χλμ.

Επιπλέον, το Ομοσπονδιακό Γραφείο Κυβερνητικής Ευθύνης (GAO), σε έκθεση που δημοσιοποίησε στις 17 Αυγούστου, σημειώνει ότι η πρόοδος που έχουν σημειώσει μηχανικοί του αμερικανικού στρατού σε έργα αντιπλημμυρικών υποδομών που υπάγονται στη FEMA (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων) είναι «ανεπαρκής και ελάχιστη ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ενίσχυση αντιπλημμυρικών αναχωμάτων». Γιατί; Λόγω έλλειψης κονδυλίων ή λόγω μεταβίβασης δημοσίων κεφαλαίων σε άλλες «πιο σημαντικές προτεραιότητες».

Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι νόμος που ψηφίστηκε το 2014 (γνωστός ως νόμος WRRDA) περί μεταρρύθμισης της διαχείρισης υδάτινων πόρων έδωσε το «πράσινο φως» για την έγκριση από το Κογκρέσο 395.000.000 δολαρίων για την ενίσχυση των αντιπλημμυρικών αναχωμάτων στις νότιες ΗΠΑ για πέντε χρόνια. Ωστόσο, έως σήμερα δεν έχει δοθεί ούτε ένα δολάριο!

Συνεπώς, και οι τελευταίες πλημμύρες στη Λουιζιάνα δεν ήταν αποτέλεσμα «θεομηνίας», αλλά μιας συγκεκριμένης λογικής, αυτής του καπιταλιστικού κέρδους. Κι αυτό θα συμβαίνει όσο η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα ανέχονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα.