Με θέμα «Οι αιτίες των πολέμων, το προσφυγικό ζήτημα και η πάλη των Συνδικάτων», πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 14/7 στην Αθήνα Διεθνής Συνάντηση συνδικαλιστικών οργανώσεων στις Κατασκευές, την οποία συνδιοργάνωσαν η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας και η Διεθνής Ενωση Οικοδόμων, Ξύλου και Οικοδομικών Υλικών (UITBB) της ΠΣΟ.

Στη Διεθνή Συνάντηση συμμετείχαν οργανώσεις και συνδικαλιστές των Κατασκευών από Ελλάδα, Κύπρο, Λίβανο, Συρία, Πορτογαλία, Βραζιλία και Ινδία.

Εκ μέρους του ΠΑΜΕ - το οποίο ανέπτυξε όλο το προηγούμενο διάστημα πλούσια δράση για την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με κορύφωση το Διήμερο Αντιιμπεριαλιστικής και Αντιπολεμικής Δράσης στη Θεσσαλονίκη - χαιρετισμό στη διεθνή συνάντηση απηύθυνε ο Αλέκος Περράκης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Παρέμβαση έκανε επίσης ο Γιώργος Μαυρίκος, γγ της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, ενημερώνοντας για τη δράση της ΠΣΟ και παρουσιάζοντας το πρόγραμμά της για τους επόμενους μήνες. Υπογραμμίζοντας τη σημασία του προλεταριακού διεθνισμού, ανακοίνωσε ότι η 3η Οκτώβρη του 2017 ορίστηκε από την ΠΣΟ ως Διεθνής Μέρα Δράσης για το Μεταναστευτικό.

Στην ομιλία του στη συνάντηση, ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου γινόμαστε μάρτυρες πολεμικών επεμβάσεων σε χώρες, που εδώ και καιρό βρίσκονται μέσα στη φωτιά και της εξάπλωσης αυτού του κινδύνου σε όλο και περισσότερες περιοχές, από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο έως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή, τη Συρία και τη Βόρεια Αφρική. Η παρουσία του ΝΑΤΟ μεγαλώνει τους κινδύνους σε περιοχές όπου σιγοκαίει η σπίθα του πόλεμου. Η παρουσία αμερικανικών και ρωσικών δυνάμεων σε θάλασσες και περιοχές, οι στρατιωτικές βάσεις που υπάρχουν ανά τον κόσμο και παρέχουν στήριξη στις στρατιωτικές επεμβάσεις, τους βομβαρδισμούς, τα "προληπτικά στρατιωτικά χτυπήματα", αποδεικνύουν ότι το θέμα που συζητάμε σήμερα μας αφορά όλους.

Η συμμετοχή της χώρας μας με στρατιωτικές αποστολές σε δεκατρείς χώρες, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, επιβεβαιώνει ότι το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου δεν αφορά μόνο κάποιες χώρες, αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Αντίστοιχα παραδείγματα θα έχετε και εσείς να παρουσιάσετε στη σημερινή συζήτηση».

Ομως, όπως τόνισε ο συνδικαλιστής, για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να προσεγγίσουν από ταξική σκοπιά το ζήτημα του πόλεμου, πρέπει να απαντήσουν στα ερωτήματα: «Ποιος είναι ο χαρακτήρας των πολέμων που διεξάγονται; Ποιοι τους κάνουν; Γατί τους κάνουν; Τι τρόπους χρησιμοποιούν για να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους, να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες και να παρουσιάσουν τον πόλεμο ως κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι;».

Απαντώντας σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, ο Γ. Τασιούλας τόνισε:

«Οι πόλεμοι είναι αποτέλεσμα των ανταγωνισμών, των αντιθέσεων μεταξύ των καπιταλιστικών δυνάμεων και των μονοπωλίων που εκπροσωπούν. Ολοι αυτοί τρώγονται μεταξύ τους, ανταγωνίζονται και συγκρούονται για το ποιος θα βάλει στο χέρι τα πετρέλαια, τους υδρογονάνθρακες, τους δρόμους μεταφοράς τους, για το ποιος θα αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο σε κερδοφόρα πεδία και αγορές.

Βρίσκονται σε διαρκείς ανταγωνισμούς και σε μεταξύ τους αντιθέσεις, που πολλές φορές τις γεφυρώνουν με διάφορες συμφωνίες που επισυνάπτουν κατά την περίοδο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Αυτές οι συμφωνίες συνοδεύονται από σκληρά αντεργατικά - αντιλαϊκά πακέτα μέτρων, από τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους κάθε χώρας, που όλοι γνωρίζουμε.

Οταν δεν καταφέρνουν να γεφυρώσουν τις αντιθέσεις τους μέσα από διάφορες οικονομικές συμφωνίες, τότε επιλέγουν να τις λύσουν με τη δύναμη των όπλων, στέλνοντας τους εργάτες, το λαό, να γίνουν κρέας στα κανόνια τους για να εξασφαλιστούν τα συμφέροντά τους.

Οι πόλεμοι είναι επιλογή της πλουτοκρατίας. Την περίοδο της ειρήνης οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και στον πόλεμο πληρώνουν την επιλογή του κεφαλαίου, που με κάθε τρόπο και χωρίς κανένα δισταγμό πραγματοποιεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα για να ισχυροποιήσει τα κέρδη και την εξουσία του. Από εδώ προκύπτει και ο χαρακτήρας του πόλεμου, ως ιμπεριαλιστικός, ακριβώς γιατί πραγματοποιείται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, της πλουτοκρατίας».

Ομως, όπως υπογράμμισε ο Γ. Τασιούλας, «οι δυνάμεις του κεφαλαίου, οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν, τα κόμματα που το στηρίζουν, προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες των πολέμων. Φροντίζουν έντεχνα να παρουσιάζουν ως αιτίες διάφορα ζητήματα για να δικαιολογήσουν και να απενοχοποιήσουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τους γεννάει.

Για παράδειγμα, η επίκληση της "δημοκρατίας", των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", τα περί "αντιμετώπισης της τρομοκρατίας", είναι υποκριτικά, γιατί την ίδια ώρα που τα επικαλούνται, έχουν τσακίσει δικαιώματα, έχουν υλοποιήσει σκληρά αντεργατικά μέτρα και τα χρησιμοποιούν ως αφορμή για να ενισχύσουν τους μηχανισμούς καταστολής απέναντι στο εργατικό κίνημα, για να προχωρούν σε επεμβάσεις και βομβαρδισμούς ώστε να βάλουν στο χέρι τον πλούτο κάθε χώρας.

Εμφανίζουν τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ως "εγγυητές της ασφάλειας", της "σταθερότητας" και της "ειρήνης". Αυτές είναι ενώσεις του κεφαλαίου που λειτουργούν για τα συμφέροντά του και όχι για τα συμφέροντα των λαών. Δεν εξασφαλίζουν καμία ειρήνη στους λαούς. Οπου έχουν πατήσει πόδι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, έχουν σπείρει το θάνατο. Οι διακηρύξεις τους περί ειρήνης και ασφάλειας αυξάνονται γεωμετρικά όσο αυξάνονται οι πολεμικοί προϋπολογισμοί τους. Την ίδια ώρα που ορκίζονται στην ειρήνη προετοιμάζουν πολέμους. Εχουν μεγάλη ευθύνη οι κυβερνήσεις σε κάθε χώρα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκουν τους λαούς στο επικίνδυνο κουβάρι των ανταγωνισμών μεταξύ των μονοπωλίων και στηρίζουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστικών ενώσεων».

Γι' αυτό, συμπλήρωσε ο Γ. Τασιούλας, «οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιπαλέψουν κάθε κυβέρνηση που για να προωθήσει τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου, τόσο σε εθνικό όσο και διεθνές επίπεδο, εμπλέκει το λαό της μέσα στο επικίνδυνο κουβάρι των ανταγωνισμών. Να απορρίψουν τις διάφορες θεωρίες περί γεωστρατηγικής αναβάθμισης των χωρών, που χρησιμοποιούν ως δόλωμα, όπως κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εδώ στην Ελλάδα, για να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους. Η γεωστρατηγική αναβάθμιση μιας χώρας που συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τους πολεμικούς σχεδιασμούς, δεν συνεπάγεται αναβάθμιση της ζωής των εργαζομένων, αλλά αναβάθμιση του κεφαλαίου στην κάθε χώρα και σε καλύτερες προϋποθέσεις για τη μεγαλύτερη κερδοφορία του».

Μιλώντας για τα καθήκοντα της εργατικής τάξης, τόνισε:

«Απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου χρειάζεται να αντιπαραθέσουμε το δικό μας σχέδιο και την κοινή μας δράση, βάζοντας στο επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες. Να ορθώσουμε το μπόι μας απέναντι στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τους μηχανισμούς του κεφαλαίου και της εξουσίας του και να παλέψουμε σε κάθε χώρα για να οργανώσουμε τον αγώνα απέναντι στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που γεννούν και πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα μας.

Να απορρίψουμε την επιχειρηματολογία του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που μας παρουσιάζουν τη βαρβαρότητα που ζούμε ως μονόδρομο. Να παλέψουμε κάτω από τη σημαία των δικών μας συμφερόντων και για την προοπτική που έχουμε ανάγκη, με την εργατική τάξη να κουμαντάρει τον πλούτο που παράγει.

Η οργάνωση της διαφώτισης και της πάλης, με επίκεντρο το ζήτημα του πόλεμου, δεν χωράει καθυστερήσεις. Είναι καθήκον για σήμερα. Οφείλουμε να συμβάλουμε ώστε η εργατική τάξη να ανταποκριθεί στα αυξημένα καθήκοντα της ταξικής πάλης και να βγει νικήτρια στον πόλεμο με το κεφάλαιο».

«Η βαθιά και μεγάλης διάρκειας καπιταλιστική κρίση οδηγεί στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, και οι διέξοδοι για την αύξηση της κερδοφορίας, στις περιπτώσεις που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους, είναι οι πόλεμοι...», υπογράμμισε στην παρέμβασή του εκ μέρους της Διεθνούς Ενωσης Οικοδόμων, Ξύλου και Οικοδομικών Υλικών (UITBB) ο γγ της οργάνωσης, Μιχάλης Παπανικολάου.

Αναφερόμενος στις επικίνδυνες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, σημείωσε:

«Η περιοχή που ζούμε παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα καπιταλιστικά μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, γιατί από τη μία έχει αφθονία πρώτων υλών και υδρογονανθράκων και από την άλλη είναι γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σημείο στον παγκόσμιο χάρτη. Η αρχή των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων έγινε στο Ιράκ με το πρόσχημα των πυρηνικών και χημικών όπλων που δήθεν διέθετε ο Σ. Χουσεΐν. Η εισβολή και η κατοχή του Ιράκ από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, είχε φοβερές συνέπειες πάνω στον ιρακινό λαό. Στο όνομα της δημοκρατίας ακολούθησε η Λιβύη, που οι ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις τη διέλυσαν σαν χώρα, με φοβερές συνέπειες για το λαό της. Ακολουθεί η Συρία, που οι ιμπεριαλιστές, εκκολάπτοντας τον θρησκευτικό φανατισμό, έχουν καταστρέψει μια ολόκληρη χώρα με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στο συριακό λαό (...) Παντού το ίδιο σκηνικό, απλά αλλάζουν τα προσχήματα. Οι μόνοι που επωφελούνται από αυτή την κατάσταση είναι οι ιμπεριαλιστές, ενώ οι λαοί των χωρών που επηρεάζονται, θάβουν νεκρούς, περνούν στην εξαθλίωση και προσφυγοποιούνται».

Γι' αυτό, υπογράμμισε ο γγ της UITBB, «για το εργατικό κίνημα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ανεξαρτήτως προφάσεων, όλοι αυτοί οι πόλεμοι, ανεξαρτήτως μορφής, είναι ιμπεριαλιστικοί, καθοδηγούνται από τις αστικές τάξεις των διαφόρων χωρών και στόχο έχουν την εξασφάλιση και την μεγιστοποίηση των κερδών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Η ενδυνάμωση των καθημερινών αγώνων των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους θα πρέπει να συνοδεύεται και από την ενδυνάμωση των αγώνων για την ανατροπή του άδικου καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης, που είναι και η πραγματική αιτία των πολέμων, με όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθα για τους εργαζόμενους».