Να τυλίξουν τους εργαζόμενους στην «κόλλα» του «κοινωνικού διαλόγου» και της «κοινής εθνικής γραμμής», για να αποθαρρύνουν μαζικές αντιδράσεις στο νέο έγκλημα που ετοιμάζεται στα Εργασιακά με την διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη, επιχειρούν κυβέρνηση και εργοδότες, έχοντας σύμμαχο την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Η «κοινή δήλωση» των «κοινωνικών εταίρων», δηλαδή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), που έγινε με πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας, δεν αφορά στα εργατικά συμφέροντα, τα οποία οι επιχειρήσεις - μέλη τους τσαλαπατούν βάναυσα κάθε μέρα μέσα στους χώρους δουλειάς.

Αντίθετα, είναι μία ακόμα προσπάθεια εκ μέρους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - στα χνάρια των προηγούμενων «κοινωνικών διαλόγων» -, της μεγαλοεργοδοσίας και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους, να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους την ταξική συνεργασία και κυρίως να τους υποχρεώσουν να αποδεχτούν τη ζούγκλα που έχει επιβληθεί στην αγορά εργασίας, ως μονόδρομο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Η συμφωνία αυτή, που δημοσιοποιήθηκε μετά τη χτεσινή νέα συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τους «κοινωνικούς εταίρους», δίνει, από τη μια, στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως ο εκπρόσωπος της «εθνικής θέσης», ενόψει της διαπραγμάτευσης για τα Εργασιακά τον προσεχή Σεπτέμβρη και, από την άλλη, την ευκαιρία στους εργοδότες να προβάλουν τις δικές τους ταξικές αξιώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, με την κοινή τους δήλωση, όλοι μαζί υπηρετούν από τη θέση τους τον κοινό στόχο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στην οποία καλούν τους εργαζόμενους να θυσιάσουν τα δικαιώματα που έχουν απομείνει.

Τα κυριότερα σημεία της κοινής δήλωσης εργοδοτών και ΓΣΕΕ έχουν ως εξής:

«1. Υπογραμμίζουν (σ.σ. οι δύο πλευρές) ότι ως "βέλτιστες πρακτικές" πρέπει να θεωρηθούν όσες εναρμονίζονται με το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και την προστασία των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, που προσδιορίζουν την ταυτότητα της Ευρώπης.

2. Επιβεβαιώνουν εκ νέου και στο σύνολό τους τα συμφωνηθέντα στις τριμερείς συναντήσεις που διεξάχθηκαν υπό την αιγίδα της ΔΟΕ την 30ή Σεπτεμβρίου 2014 στη Γενεύη και την 26η Νοεμβρίου 2015 στο Ζάππειο, οι οποίες ενσωματώνονται στην παρούσα και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους.

3. Θεωρούν ότι δεν υφίσταται θέμα μείωσης του κατώτατου μισθού ή κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού.

4. Επισημαίνουν την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικού διαλόγου, ούτως ώστε, μεταξύ άλλων, να συμφωνείται στο πλαίσιο της ΕΓΣΣΕ μεταξύ των κοινωνικών εταίρων ο ελάχιστος νόμιμος μισθός, με γενική και καθολική ισχύ για όλους τους εργαζομένους.

5. Συμφωνούν, τέλος, ότι ο ν. 1264/1982, πρέπει να εκσυγχρονιστεί, κυρίως ως προς την αντιμετώπιση πρακτικών κακής εφαρμογής του, χωρίς όμως να τίθεται σε αμφισβήτηση το δικαίωμα στην απεργία και στη συνταγματική προστασία συνδικαλιστικής δράσης.

Επί της διαδικασίας, ενόψει του νέου γύρου διαπραγμάτευσης μεταξύ του Υπουργείου Εργασίας και των θεσμών για τα εργασιακά στο αμέσως επόμενο διάστημα, προτείνουν να διεξαχθεί με συναινετική πρόθεση ένας ειλικρινής κοινωνικός διάλογος, ει δυνατό με τριμερή σύνθεση, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες ανεργίας και ύφεσης που επικρατούν στη χώρα και το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση του Υπουργείου με τους θεσμούς θα γίνει σε επίπεδο λεπτομερών νομοθετικών ρυθμίσεων.

Ειδικότερες θέσεις τους έχουν ήδη δημόσια γνωστοποιήσει και θέσει υπόψη της Ανεξάρτητης Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων».

Από τα παραπάνω και παρά τη «γενικότητα» των διατυπώσεων, γίνεται φανερό ότι όλη η συζήτηση διεξάγεται στη βάση τού τι θα χάσουν επιπλέον οι εργαζόμενοι και σε καμία περίπτωση για το πώς θα επανέλθουν οι εργασιακές σχέσεις και τα εργατικά δικαιώματα (μισθοί, συμβάσεις) στην πρότερη κατάσταση. Ως εκ τούτου, η όλη διαδικασία είναι ένα επικίνδυνο ναρκοπέδιο για τα εργατικά συμφέροντα.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ζητάνε από τους εργαζόμενους να πουν κι «ευχαριστώ» σε κυβέρνηση και εργοδοσία, επειδή στα χαρτιά θεωρούν ότι δεν υφίσταται ζήτημα παραπέρα μείωσης του κατώτερου μισθού από τα άθλια επίπεδα των 586 και 511 ευρώ μεικτά που βρίσκεται σήμερα! Και λέμε στα χαρτιά, διότι ακόμα και τώρα, που οι εργοδότες εμφανίζονται να το δηλώνουν, στην πράξη μέσα από επιχειρησιακές συμβάσεις, ή με προσφυγές στον ΟΜΕΔ, αξιώνουν την απογύμνωση των μισθών, ακόμα και του κατώτερου από κάθε είδους επιδόματα (πολυετίες, γάμου κ.λπ.).

Πολύ περισσότερο που στην κοινή δήλωση, όπως φαίνεται από την τελευταία διατύπωση, γίνεται αποδεκτό η κάθε πλευρά να κρατά τις θέσεις της και να τις διεκδικεί, θέσεις που ειδικά στην περίπτωση του ΣΕΒ σαρώνουν ό,τι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα. Κατά τ' άλλα, προκύπτει ότι οι «κοινωνικοί εταίροι» διεκδικούν συμμετοχή στη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει με τους δανειστές το Σεπτέμβρη και σε κάθε περίπτωση να έχουν πλήρη ενημέρωση επί των νομοθετημάτων που θα ετοιμάζονται στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.

Σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων» και την υπογραφή της κοινής δήλωσης, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, δίνοντας τα εύσημα σε εργοδότες και ΓΣΕΕ, υποστήριξε περιχαρής ότι «σήμερα οι κοινωνικοί εταίροι της χώρας μας πήραν μια πολύ σημαντική απόφαση, η οποία θα αποτελέσει τον πυρήνα της εθνικής θέσης στην επικείμενη διαπραγμάτευση (...) Τώρα λοιπόν έχει έρθει η στιγμή να γίνει φανερό σε όλους και ειδικά στους ακραίους παίκτες ότι δεν πρόκειται να συνεχιστεί το καθεστώς απορρύθμισης και εργασιακής ζούγκλας των τελευταίων ετών...».

Μόνο που η κυβέρνηση με το 3ο μνημόνιο υπέγραψε και δεσμεύτηκε για τη μη επαναφορά των εργασιακών σχέσεων στα ισχύοντα πριν τα μνημόνια και ως εκ τούτου, παρά τις σημερινές πομφόλυγες, η απορρύθμιση όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά και θα βαθύνει. Γι' αυτό, άλλωστε, στα παραπάνω ο υπουργός πρόσθεσε με νόημα: «Δεν ισχυρίζομαι ότι η διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη θα είναι εύκολη...» (!)

Για «ελάχιστο σημείο συμφωνίας» έκανε λόγο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, και επιχειρώντας να φυλάξει τα νώτα του ζήτησε «οι εργοδότες να μην υπαναχωρήσουν... Η κυβέρνηση να προωθήσει αυτήν τη συμφωνία και να είναι πραγματικό ανάχωμα και όχι μια νοητή κόκκινη γραμμή...». Ετσι, η πλειοψηφία βάζει την υπογραφή της σε μια «συμφωνία» που εν γνώσει της υποθηκεύει τα εργασιακά δικαιώματα και συμβάλλει και αυτή όπως όλες οι προηγούμενες συμφωνίες και οι «κοινωνικοί διάλογοι», στη λεηλασία εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Τέλος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Γ. Καββαθάς με τη δήλωσή του «πετάει το μπαλάκι» στην κυβέρνηση και σημειώνει πως «η κοινή δήλωση των προέδρων των κοινωνικών εταίρων δίνει στον υπουργό Εργασίας την ευχέρεια να διαπραγματευτεί, ώστε να σταματήσει η κατάρρευση των εργασιακών σχέσεων στη χώρα μας και η επικράτηση της εργασιακής ζούγκλας με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνία και την οικονομία»...