ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 20 Ιούνη 2020 - Κυριακή 21 Ιούνη 2020
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΕΒ
«Αξονες» έντασης της επίθεσης στους εργαζόμενους με τη συναίνεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ

INTIME NEWS

«

Ταλιράκια» έκανε τις αξιώσεις των βιομηχάνων ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη βδομάδα, κατά την ετήσια Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου. Παρουσιάζοντας τους άξονες στους οποίους πρέπει να κινηθούν το αστικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, υπέδειξε ότι η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας που απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν χωράει την παραμικρή καθυστέρηση. Ετσι, αφού έδωσε τα συγχαρητήριά του στην κυβέρνηση για την «επιτυχημένη διαχείριση» της πανδημίας, έσπευσε να επισημάνει ότι η αντιμετώπισή της «δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για την αποφυγή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων οι οποίες είναι ανάγκη να κινηθούν γρήγορα».

Βεβαίως, τα λόγια του νέου προέδρου του ΣΕΒ περισσότερο έμοιαζαν με κρούση σε «ανοιχτές θύρες», αφού μπροστά του σφάζονταν Μητσοτάκης και Τσίπρας για να αποδείξουν την προσήλωσή τους στη στρατηγική του κεφαλαίου, για το ποιος είναι ο ικανότερος «διευθυντής» των υποθέσεών του. Με τον πρωθυπουργό να δείχνει αποφασισμένος να υλοποιήσει κάθε αξίωση των βιομηχάνων με την ψυχρότητα του «τεχνοκράτη μάνατζερ» και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ως «φιλεύσπλαχνο μάνατζερ», να παίζει το δικό του δυνατό χαρτί, αυτό της ενσωμάτωσης του λαού, της επικράτησης «κοινωνικής ειρήνης» και όχι «εκρήξεων».

«Ελπιδοφόρα» ομοψυχία μπροστά στα δύσκολα που έρχονται

Από τη μία, ο Κυρ. Μητσοτάκης απαρίθμησε ένα ένα τα μέτρα που πήρε μέσα στην πανδημία για την ένταση της «ευελιξίας», τα οποία «πάτησαν», όπως είπε, στη δουλειά που «προηγήθηκε», εννοώντας τις φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις που είχε ήδη εφαρμόσει η κυβέρνηση (μείωση φορολογίας για το κεφάλαιο κ.λπ.). Κάλεσε τους βιομήχανους να κάνουν χρήση όλων των «ευεργετικών» διατάξεων, όπως το αντεργατικό πρόγραμμα «Συν-Εργασία», υπερθεμάτισε για τη «δουλειά από το σπίτι» καθώς «δίνει ειδικά στις γυναίκες ευελιξία» (!) και προανήγγειλε νέο πακέτο μείωσης φορολογίας για τους ομίλους, απλούστερες διαδικασίες αδειοδότησης κ.ο.κ.

Από την άλλη, ο Αλ. Τσίπρας ξεκίνησε την ομιλία του καταθέτοντας εκ προοιμίου μια (ακόμα) «δήλωση συμμόρφωσης», λέγοντας ότι «πολλές φορές για να βρεθείς στη σωστή πλευρά της ιστορίας πρέπει να υπερβείς ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό», κάτι που «νομίζω θα αναγνωρίσετε ότι το έχω κάνει πράξη...». Εσπευσε να επαινέσει το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ που ετοιμάζεται να ρίξει ρευστό στα μονοπώλια, για το οποίο ήδη τρέχουν τα σάλια των βιομηχάνων και των άλλων επιχειρηματιών. Και πάνω σε αυτό το έδαφος, που έχει ως προϋπόθεση την ένταση της αντεργατικής επίθεσης μέσα από τα μνημόνια διαρκείας (Ευρωπαϊκά Εξάμηνα κ.ά.), προσπάθησε να αποδείξει ότι ο ίδιος είναι πιο ικανός στη διαχείριση των κονδυλίων. Αλλωστε, όπως επισημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ «δεν πιστεύει» στην πολιτική της «κρατικής παρέμβασης» που καλείται να εφαρμόσει, θυμίζοντας την αντίστοιχη κριτική που του ασκούσε η ΝΔ όταν ως κυβέρνηση εφάρμοζε τα μνημόνια.

Πρόκειται για μια αντιπαράθεση - ψιλά γράμματα για τους βιομήχανους, με τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΕΒ να επισημαίνει ότι είναι «ιδιαίτερα θετικό το γεγονός» πως «παρά τις όποιες διαφωνίες υπάρχει ευρεία συναίνεση στο ότι απαιτούνται επενδύσεις με ρίσκο για να πάει μπροστά ο τόπος». Εδωσε μάλιστα συγχαρητήρια στον Αλ. Τσίπρα για την «αντιπολίτευση» του «θα λογαριαστούμε μετά», τονίζοντας ότι «στάθηκε επάξια στο ύψος των περιστάσεων. Φαίνεται να αναδεικνύεται ένα πιο ελπιδοφόρο μοντέλο αντιπαράθεσης και διαλόγου...».

«Δεν φτάνει μόνο η δουλειά...»

Κατά τ' άλλα, ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ, ξεκινώντας να παρουσιάζει τους άξονες στους οποίους θα κινηθεί ο Σύνδεσμος, επομένως και οι κυβερνήσεις των επόμενων ετών, είναι χαρακτηριστικό ότι ξεχώρισε την ανάγκη για να αναδειχθεί πιο επιθετικά η «συμβολή των επιχειρήσεων στο κοινό καλό». Οπως είπε, «είναι γεγονός ότι η κοινωνία συχνά δεν αγκαλιάζει, δεν εμπιστεύεται την επιχειρηματικότητα». Ετσι, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προπαγανδίζει τη νέα «κοινωνική ταυτότητα του πειθαρχημένου πολίτη», οι βιομήχανοι προωθούν το «χτίσιμο μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στις επιχειρήσεις και στην κοινωνία».

Λέγοντας ουσιαστικά ότι «δεν φτάνει μόνο η δουλειά», οι βιομήχανοι ξεκαθαρίζουν ότι όρος για να γίνουν πράξη οι ιεραρχήσεις τους είναι η πιο συνειδητή στράτευση των εργαζομένων στους στόχους τους, στα οράματα της αστικής τάξης: Από τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» μέχρι το «νέο παραγωγικό μοντέλο», ο εργάτης να υποτάσσεται «ψυχή τε και σώματι» σε αυτό το σάπιο σύστημα. Η αστική τάξη θέλει ακόμα και η όποια δυσαρέσκεια γεννιέται στο λαό, αντικειμενικά από το κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, να μη βλέπει ως εχθρό την ίδια την επιχειρηματική δράση. Γι' αυτό ο ΣΕΒ προκρίνει, εκτός από την «εταιρική κοινωνική ευθύνη», δηλαδή τα ψίχουλα της ενσωμάτωσης για την εμπέδωση του «είμαστε όλοι μια οικογένεια», το «να γίνει μόδα η επιχειρηματικότητα στα σχολεία, να παντρευτεί με το εκπαιδευτικό μας σύστημα», κάτι που υιοθετείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και επιβεβαιώθηκε στη Συνέλευση.

Ολα τα αντιλαϊκά εργαλεία στο τραπέζι

Η ηγεσία του ΣΕΒ ξεκαθάρισε επίσης ότι στους επιχειρηματικούς ομίλους δεν φτάνουν τα εργαλεία έντασης της εκμετάλλευσης, η πανσπερμία εργασιακών σχέσεων. Οπως είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, το κράτος, «για να συμβάλει στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας», πρέπει να αναπτύξει ένα «υποστηρικτικό ρυθμιστικό πλαίσιο». Και συνέστησε, εκτός από ιδιωτικοποιήσεις, να προωθηθούν «οι πολυσυζητημένες, αλλά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην αδειοδότηση, στη χωροταξία, στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης, στη μείωση της γραφειοκρατίας, στη φορολογική νομοθεσία». Οι βιομήχανοι απαιτούν την επιθετική εφαρμογή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, όπως αυτές που περιλαμβάνει το πρόσφατο περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο της ΝΔ, που δίνει το ελεύθερο στο ξεσάλωμα του κεφαλαίου σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Οσα απαιτούν οι βιομήχανοι είναι μια «πολιορκία» της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που στους χώρους δουλειάς θα ζουν την ανασφάλεια και το τσάκισμα των όποιων δικαιωμάτων και στους τόπους κατοικίας την υποβάθμιση, την ασύδοτη επιχειρηματική δράση, την έλλειψη ελεύθερων χώρων, την ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση των όρων ζωής για να διαμορφώνονται περισσότερα πεδία κερδοφορίας.

Σε ό,τι αφορά τους κλάδους και τους τομείς που ιεραρχεί ψηλά ο ΣΕΒ, και συγκεκριμενοποιώντας τις προτεραιότητές του, ο Δ. Παπαλεξόπουλος εστίασε στην «πράσινη ανάπτυξη», στον «ενεργειακό μετασχηματισμό», στην «κυκλική οικονομία», δηλαδή στη στρατηγική που δοκιμάζει εργαζόμενους και νοικοκυριά, στο τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και στην πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά εκεί που οι «δυναμικοί κλάδοι» αναπτύσσουν την επιχειρηματική τους δράση: Στις γειτονιές της Δυτικής Αττικής, του Θριασίου και της Δυτικής Θεσσαλονίκης, που μετατρέπονται σε θαλάμους αερίων από τη ρυπογόνα και άναρχη βιομηχανική δραστηριότητα, από την καύση και το θάψιμο των σκουπιδιών στις αυλές των σπιτιών. Στην μπόχα που αναδίδει η καπιταλιστική ανάπτυξη στις γειτονιές του Πειραιά, που υποφέρουν από τα καζάνια. Στα κατεστραμμένα βουνά και δάση που παραδίδονται στα μονοπώλια των ΑΠΕ. Στην ενεργειακή φτώχεια που γίνεται καθεστώς για τις εργατικές οικογένειες, στην ανεργία στις περιοχές της απολιγνιτοποίησης κ.ο.κ.

Ο ΣΕΒ έθεσε στόχο, μέσα από τέτοιες επενδύσεις, με την κατάλληλη πάντα «κρατική στήριξη», να αυξηθεί η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ από 10% σε 15% τα επόμενα δέκα χρόνια. Οπως είπε μάλιστα, προκαλώντας τον κοινό νου, μια τέτοια «στροφή στη μεταποίηση» θα δημιουργήσει «550.000 νέες, καλά αμειβόμενες και σταθερές θέσεις εργασίας». Την απάντηση τη δίνουν οι χιλιάδες εργολαβικοί εργαζόμενοι στη Βιομηχανία, οι συμβασιούχοι που πληθαίνουν σε κλάδους όπως η Ενέργεια και οι Μεταφορές, το κλείσιμο μεγάλων εργοστασίων, όπως η «ΣΝΑΪΝΤΕΡ» και η «ΤΕΡΝΑ», που πετάνε στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες, αφού η εργοδοσία προτιμά να μεταφέρει κεφάλαια σε άλλους τομείς. Βεβαίως, ακόμα κι εδώ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν παρέλειψε να αναλύσει τις προϋποθέσεις αυτής της «στροφής», που συνιστούν περισσότερα δωράκια στο κεφάλαιο: Επιτάχυνση μεταρρυθμίσεων, εξασφάλιση «ανταγωνιστικού κόστους Ενέργειας», προσανατολισμός «πόρων» στις κατάλληλες υποδομές, ιδιαίτερα ψηφιακές, ενεργειακές, κυκλικής οικονομίας και logistics.

Στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος

Κάθε «άξονας» των βιομηχάνων είναι και κάμποσοι λόγοι αγωνιστικής απάντησης του εργατικού κινήματος. Κάθε πτυχή συναίνεσης και επιβεβαίωσης της ομοψυχίας των αστικών κομμάτων προσθέτει ακόμα περισσότερους λόγους να βγει ο λαός στο προσκήνιο με την πάλη του, μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς του. Η ίδια η ΓΣ του ΣΕΒ επιβεβαιώνει ότι η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου έχει ως προϋπόθεση το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, το ξεκλήρισμα αυτοαπασχολούμενων.

Τα συνδικάτα, τα σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα που αυτές τις μέρες ξεδιπλώνουν μια πολύμορφη αγωνιστική δραστηριότητα, που στις διεκδικήσεις τους περιλαμβάνονται όσα τους στερούν το κεφάλαιο και η εξουσία του, από το εισόδημα μέχρι την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού, δείχνουν το δρόμο. Η μαζική είσοδος νέων δυνάμεων στην πάλη από χώρους δουλειάς και κλάδους μπορεί να χαλάσει τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους. Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το ίδιο το κεφάλαιο, την εργοδοσία και τα κόμματά της μπορεί να οργανωθεί η αντεπίθεση. Για να κατακτήσει η εργατική τάξη τον πλούτο που παράγει, να ικανοποιήσει ολόπλευρα τις ανάγκες της.


Δ. Π.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ