ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλειοδοσίες

«Ο μεγαλύτερος συμβιβασμός για την Αριστερά είναι το πολιτικό περιθώριο. Καμιά φορά αυτό συμβαίνει ακόμη και αν η πρόθεση είναι η υπεράσπιση της επαναστατικής και ιδεολογικής καθαρότητας. Η πολιτική της καταστολής (των ναρκωτικών) που εφαρμόζεται σήμερα - με πλειοδοσία του ΚΚΕ - έχει οδηγήσει τη χώρα μας στην αλματώδη αύξηση της χρήσης και σε εκατοντάδες θανάτους κάθε χρόνο» («Εθνος της Κυριακής» της 17.6.2001).

Αυτή ήταν η απάντηση της Μ. Δαμανάκη στην ερώτηση για τα σχόλια του ΚΚΕ ότι η πρόταση των πέντε βουλευτών - μεταξύ των οποίων και η ίδια - για τα ναρκωτικά «έχουν σχέση με το συμβιβασμό, τη χαύνωση και τον ατομικό μαρασμό».

Μάλιστα, η Μ. Δαμανάκη κάνει αυτή την κριτική στο ΚΚΕ για αυτοτοποθέτησή του στο... περιθώριο όταν - στην ίδια συνέντευξη - δηλώνει πως με την πρόταση νόμου «δε θα εξαφανιστούν τα ναρκωτικά», αλλά θα μειωθεί η βλάβη. Θυμίζουμε ότι το εντελώς «νέο» στοιχείο της πρότασης νόμου των πέντε βουλευτών είναι η ελεγχόμενη χορήγηση των ουσιών απ' το κράτος - δηλαδή η διατήρηση του νέου στο περιθώριο με «νόμιμα μέσα» και κρατικό έλεγχο.

Πάντως το ΚΚΕ πλειοδοτεί υπέρ της απελευθέρωσης των νέων από τις ουσίες και όχι υπέρ των ουσιών με νόμιμο ή παράνομο ή ελεγχόμενο ή μειωμένο ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Ανθιστάμενη συνείδηση

Την αντίθεσή τους στην κεντρική πρόταση των πέντε για την ελεγχόμενη χορήγηση ναρκωτικών ουσιών έχουν εκφράσει -εκτός απ' το ΚΚΕ- φορείς και προσωπικότητες.

Θυμίζουμε τη δημόσια τοποθέτηση του καθηγητή Νίκου Παρασκευόπουλου και προέδρου του ΚΕΘΕΑ ότι διαφωνεί πλήρως με την ελεγχόμενη χορήγηση. (Μάλιστα στην παρουσίαση της πρότασης νόμου, η Μ. Δαμανάκη είχε μιλήσει για τη συμβολή του Ν. Παρασκευόπουλου στη διαμόρφωση της πρότασης).

Ομως, πολλοί επιλέγουν να παρουσιάσουν ως μοναδικό «αντίπαλο» της πρότασης των «πέντε» το ΚΚΕ ή παρουσιάζουν τη θέση του ΚΚΕ, ως απορρέουσα από την αντιπαράθεσή του με το ΣΥΝ.

Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και δεν αφορά μόνο στην ιδεολογική και στην πολιτική αντιπαράθεση του ΚΚΕ και του ΣΥΝ. Αφορά στη νεολαία όλης της χώρας και, ιδιαίτερα, αν θα βρίσκονται οι νέοι στο προσκήνιο ή στο περιθώριο. Ειδικότερα, το ΚΚΕ δέχεται τώρα την κριτική αυτή διότι εκφράζει σε πολιτικό επίπεδο την «ανθιστάμενη συνείδηση της κοινωνίας», όπως έλεγε χαρακτηριστικά διακεκριμένος νομικός στη στήλη.

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Κοιτάξτε με προσοχή το διπλανό ιστόγραμμα. Η κάθε στήλη του φανερώνει το εισόδημα του ενός δεκάτου του πληθυσμού της Ελλάδας. Τα στοιχεία, με τα οποία δημιουργήθηκε, περιέχονται σε έρευνα της Eurostat, της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Κομισιόν και δεν επιδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση από τους αρμοδίους. Χειρότερα μπορεί να είναι, καλύτερα όχι. Δημοσιοποιήθηκαν δε από τον Γ. Ρωμανιά, επιστημονικό σύμβουλο του Ινστιτούτου Εργασίας.

Ας έρθουμε, όμως, στα βασικά συμπεράσματα του ιστογράμματος. Το φτωχότερο 10% του πληθυσμού απολαμβάνει μόνο το 2,2% του εθνικού εισοδήματος, ενώ το πλουσιότερο 10% το 26,3%. Το φτωχότερο 30% του πληθυσμού (τρεις πρώτες στήλες) απολαμβάνει το 10,6% του εισοδήματος, ενώ το 50% - ο μισός δηλαδή πληθυσμός της χώρας, όπως φαίνεται από τις πέντε πρώτες στήλες - παραμένει φτωχότερο από το πλουσιότερο 10%, αφού το εισόδημα, που απολαμβάνει μόλις φτάνει στο 22,7%. Τέλος, αν κάνετε τους λογαριασμούς, θα δείτε ότι το εισόδημα του πλουσιότερου 30% (περί τα 3 εκατ. Ελλήνων και λιγότερο από το ένα τρίτο του συνόλου) είναι αρκετά μεγαλύτερο, από το εισόδημα του υπόλοιπου 70% (περί τα 7 εκατ. και περισσότερο από τα δύο τρίτα του συνόλου). Οι πρώτοι απολαμβάνουν το 54,1% του εθνικού εισοδήματος, ενώ οι δεύτεροι μόνο το 42,3%.

Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε, τις πάμπολλες προειδοποιήσεις του ΚΚΕ, ότι οι «μονόδρομοι» της ΟΝΕ, είτε «πράσινοι» είτε «γαλάζιοι», οι «νόμοι της αγοράς» κλπ., κλπ., οδηγούν κατ' ευθείαν στην κοινωνία του ενός τρίτου;

Εξω οι ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια

Οπως τα σκυλιά στριμώχνουν την αλεπού στο κυνήγι και περιμένουν τον κυνηγό «να τελειώσει τη δουλιά», έτσι κάπως ετοιμάζεται μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια η ΝΑΤΟική επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και όπως δείχνει και αυτός ο τρόπος, δε θα είναι η τελευταία περιπέτεια των Βαλκανίων...

Καιρό τώρα, με το ένα χέρι τάιζαν και πότιζαν τους Αλβανούς αυτονομιστές, τους έδιναν όπλα, τους έραβαν στολές (με κεντημένο διακριτικό...) και με το άλλο χέρι καθησύχαζαν την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Οι ίδιοι άνθρωποι διαρρέουν σενάρια, ή ισχυρίζονται με φανερές δηλώσεις πως πρέπει να επαναχαραχτούν τα σύνορα των Βαλκανίων (βλέπε πρόσφατες δηλώσεις Οουεν) και, από την άλλη, διακηρύσσουν πως πρέπει να προστατευτούν τα σύνορα...

Αυτές οι ...αντιφάσεις μπορεί να είναι και μορφές εκδήλωσης του εσωτερικού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Μπορεί οι μεν να «βρίσκονται στο παιχνίδι» έχοντας προσβάσεις στους Αλβανούς, μπορεί οι δε να έχουν στην άλλη πλευρά. Μπορεί οι μεν να θέλουν τώρα το «ανακάτεμα της τράπουλας», πιστεύοντας πως στη μοιρασιά θα διακρίνουν τα δικά τους «σημάδια» και θα έχουν το μεγαλύτερο μερτικό. Οι άλλοι να μην είναι ακόμα σίγουροι ότι μπορούν να ελέγξουν απόλυτα υπέρ τους το αποτέλεσμα των εξελίξεων.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα για τους λαούς της περιοχής είναι το ίδιο, αφού για να γίνει ιμπεριαλιστική μοιρασιά πρέπει να υπάρχει «πίτα». Και στην προκειμένη περίπτωση, η πίτα είναι οι λαοί των Βαλκανίων. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, μπήκαν στο ιμπεριαλιστικό στόχαστρο και η περιπέτειά τους συνεχίζεται.

Σε μια τέτοια διαδικασία, η ελληνική κυβέρνηση, αντί να βρίσκεται στην πλευρά των λαών για να ξεκουμπιστούν όλοι οι ιμπεριαλιστές και «το στόχαστρό τους» από την περιοχή, δίνει την εντύπωση πως όλη της η φιλοδοξία είναι να την αφήσουν και αυτήν οι μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «να σημαδέψει για λίγο...». Δεν αποκλείεται προσωρινά να την αφήνουν κιόλας ή ακόμα και να της αποκαλύπτουν και μέρος των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, για να τη γλυκάνουν να βγαίνει πρώτη και πρόθυμη να ζητάει την άμεση ΝΑΤΟική επέμβαση. Στον προηγούμενο πόλεμο, έπαιξε το ρόλο του «τσιλιαδόρου» στο έγκλημα. Τώρα μπορεί να ελπίζει πως, αναβαθμίζοντας τη συμμετοχή της, μεγαλώνει και το μερτικό.

Μπορεί και τίποτα απ' όλα αυτά και απλά πλέον να ανησυχεί για τη φωτιά που έχει ανάψει δίπλα πλέον στα σύνορά μας. Εκτός, όμως, του ότι συμμετείχε στο άναμμα της φωτιάς, ακόμα και τώρα διαλέγει το στρατόπεδο εκείνων, που είναι «με τους δαυλούς στο χέρι...».

Η ελπίδα των λαών δεν μπορεί να βρίσκεται στις διάφορες ιμπεριαλιστικές εκδοχές. Η μοναδική εκδοχή που τους αφορά είναι εκείνη που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν μόνοι τους. Χωρίς ιμπεριαλιστικές φιτιλιές, ούτε «γλειφιντζούρια» από τα ίδια χέρια. Αρα, ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας για να πάρουν πόδι από τα Βαλκάνια το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και οι παρατρεχάμενοί τους. Η ανατροπή των σχεδίων τους γεννάει ελπίδες ειρήνης και όχι η επιλογή από τα ίδια τα σχέδιά τους...

Το λάκτισμα

Στη γη το πόδι

τρίβει ο «όνος»,

δείγμα πως θέλει

να κλοτσήσει

κι όπως τον βλέπει

ο βαρόνος

που πάνω του

έχει καβαλήσει,

τον απειλεί

και βρίζει εντόνως

πως έτσι