Πάνδημο το «ΟΧΙ» στο διχοτομικό σχέδιο των ιμπεριαλιστών για την Κύπρο. Το διατράνωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο χτες βράδυ χιλιάδες λαού, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Κομματικών Οργανώσεων Αθήνας, Πειραιά και Αττικής του ΚΚΕ, συμμετέχοντας στη συγκέντρωση που διοργάνωσαν στα Προπύλαια, ως έκφραση συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο κυπριακό λαό, στους λαούς όλου του κόσμου που αγωνίζονται για τα δίκια τους. Χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, αγωνιστές, πατριώτες και γι' αυτό διεθνιστές, διαμήνυσαν στο λαό της Κύπρου, αλλά και της Παλαιστίνης και του Ιράκ πως δεν είναι μόνοι τους.

«ΟΧΙ στα ιμπεριαλιστικά σχέδια - Συμπαράσταση στον κυπριακό λαό», «Εξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί - Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών - Κάτω η Νέα Τάξη των ιμπεριαλιστών», «Οχι στο "σχέδιο Ανάν" - Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη» ήταν μερικά μόνο από τα συνθήματα που κοσμούσαν τα πανό της συγκέντρωσης και που βγήκαν ως απαίτηση από χιλιάδες στόματα, δονώντας το κέντρο της Αθήνας και όλη την πορεία έως την αμερικάνικη πρεσβεία, που χαρακτηρίστηκε από αγωνιστικό παλμό και δυναμισμό.

Διαχωρίζοντας άλλωστε πλήρως τη δική τους θέση από εθνικιστικές κραυγές, δε σταμάτησαν να βροντοφωνάζουν: «Οχι στο μίσος των εθνικιστών - Ζήτω η φιλία των λαών». Εξάλλου, δε βρέθηκαν στα Προπύλαια υποκινούμενοι από τέτοιες διαθέσεις. Βρέθηκαν εκεί αναγνωρίζοντας το άδικο αυτού του σχεδίου, που τις συνέπειές του θα τις πληρώσει σύσσωμος ο λαός της Κύπρου, οι λαοί και των δύο πλευρών. Βρέθηκαν εκεί για να δηλώσουν το αυτονόητο, πως δε θα πάψουν ούτε λεπτό να στέκονται αλληλέγγυοι στους λαούς που τους πνίγει το άδικο, στους λαούς που σηκώνουν ανάστημα, αντιστέκονται και διεκδικούν. Βρέθηκαν εκεί ταξικά ορμώμενοι, πράττοντας το χρέος της με κάθε τρόπο συμπαράστασης στα ταξικά τους αδέρφια.

Δεκτή με θερμά χειροκροτήματα έγινε η αναγγελία πως στη χτεσινοβραδινή συγκέντρωση παραβρισκόταν η αγωνίστρια δασκάλα από τα Κατεχόμενα Ελένη Φωκά, ένα πρόσωπο σύμβολο για τον κυπριακό ελληνισμό. Παρευρέθηκαν ακόμα προσωπικότητες του πολιτισμού, της τέχνης και της κοινωνικής ζωής του τόπου.

Στη συγκέντρωση αναγνώστηκε διακήρυξη της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας, η οποία ζητά την απόρριψη του «σχεδίου Ανάν». Χαιρετισμό απέστειλε και η Διοικούσα Επιτροπή του ΔΗΚΚΙ, καταγγέλλοντας τις ωμές πιέσεις της νέας «ιερής συμμαχίας» ΗΠΑ - Αγγλίας - Βρυξελλών, που επιδιώκει την υπερψήφιση ενός διχοτομικού σχεδίου. Τέλος, στη συγκέντρωση διαβάστηκε ψήφισμα της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών στην Ελλάδα, με το οποίο καταδικάζεται η δολοφονία του ηγέτη της «Χαμάς».

«Η καρδιά μας χτυπά στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, παντού όπου ο ιμπεριαλισμός εκβιάζει, πειθαναγκάζει, ποδηγετεί, πολεμά, σκοτώνει. Θα κάνουμε το χρέος μας, θα ανεβάσουμε την αλληλεγγύη και δράση μας. Θα ανταποκριθούμε ως πατριώτες και διεθνιστές. Δε θεωρούμε τελειωμένη υπόθεση το Κυπριακό στις 24 Απρίλη. Ο μεγάλος αγώνας μπαίνει σε νέα φάση, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μπορείτε να υπολογίσετε και στη δική μας συμπαράσταση»! Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στη μεγάλη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο κυπριακό λαό που διοργάνωσαν χθες, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι Κομματικές Οργανώσεις Αθήνας - Πειραιά - Αττικής του ΚΚΕ. Παραθέτουμε, στη συνέχεια, ολόκληρη την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Βρισκόμαστε εδώ στην καρδιά της Αθήνας συγκεντρωμένοι με ένα σκοπό:

Να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον κυπριακό λαό, στους Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, καθώς, λίγες μέρες πριν από τα δύο δημοψηφίσματα, γίνονται στόχος εκβιαστικών πιέσεων και διλημμάτων, τρομοκρατικών παρεμβάσεων, προκειμένου να μην αμφισβητήσουν το ευρω-αμερικανοβρετανικό σχέδιο της δήθεν λύσης για το Κυπριακό.

Δεν είναι αλήθεια ότι τα χωριστά δημοψηφίσματα γίνονται για να τοποθετηθούν οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, αν θέλουν να ζουν μαζί ή χώρια.

Το σχέδιο ΑΝΑΝ δεν αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για την επίλυση του Κυπριακού. Το συγκεκριμένο σχέδιο είναι ο επιτάφιος θρήνος του Κυπριακού. Γι' αυτό η πόρτα για τη λύση του πρέπει να μείνει ανοιχτή. Οι ευκαιρίες μπορεί να υπάρξουν, και αυτές θα είναι καλύτερες, λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με τη στάση του κυπριακού λαού, ανάλογα με το διεθνές κίνημα συμπαράστασης.

Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στον κυπριακό λαό, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.

Η κριτική μας δεν αφορά τον απλό Ελληνοκύπριο και Τουρκοκύπριο που θα ψηφίσει ΝΑΙ. Η αλληλεγγύη μας δεν αφορά μόνον αυτούς που θα ψηφίσουν ΟΧΙ. Η συμπαράσταση και αλληλεγγύη μάς αφορά όλους. Εμείς δεν είμαστε εισαγγελείς του κυπριακού λαού.

Η ενότητα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, η ενότητα κάθε λαού, για να αναπτυχθεί, να εδραιωθεί, μια προϋπόθεση έχει: Την ένωση και τη συναδέλφωση στον κοινό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στον αγώνα για να αποκρούσουν τις κοινές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, που θα πέσουν στο κεφάλι τους από εδώ και εμπρός, στον κοινό ταξικό αγώνα. Θα επιτυγχάνεται με την αλληλεγγύη τους προς τους γειτονικούς λαούς, τον παλαιστινιακό και τον ιρακινό. Στην κοινή δράση τους με τους Ελληνες και Τούρκους εργαζόμενους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ, ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό, που κάθε μέρα, και προχθές με τη σχεδιασμένη δολοφονία του νέου ηγέτη της "Χαμάς", καλείται να εγκαταλείψει το δίκαιο αγώνα του και να συμμορφωθεί στα σχέδια των Αμερικανών και Ισραηλινών ιμπεριαλιστών. Η επίθεση δεν αφορά μόνον τους Παλαιστίνιους, είναι σφαίρα και στην καρδιά και του ισραηλινού λαού, στρέφεται εναντίον όλων των αραβικών λαών.

Είμαστε στο πλευρό του ιρακινού λαού, που επιδεικνύει υψηλό επίπεδο ηρωισμού κατά της αμερικανικής κατοχής και των άλλων ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων.

Κύπρος, Παλαιστίνη και Ιράκ, Σερβία, Κόσσοβο, Βοσνία, ΠΓΔΜ, δεν είναι χωράφι των ιμπεριαλιστών. Είναι γη και πατρίδα των λαών που τις κατοικούν. Την ευθύνη την έχουν πρώτα απ' όλα αυτοί που προκαλούν τη διαίρεση, αυτοί που πετάνε στο καλάθι των αχρήστων αποφάσεις που οι ίδιοι έχουν πάρει στα πλαίσια του ΟΗΕ. Αυτοί, που προετοιμάζουν μεθοδικά τον πόλεμο και τον πραγματοποιούν».

«Δε θεωρούμε καθόλου περιττό να κάνουμε σήμερα ένα κρίσιμο ερώτημα:

Γιατί τόσα χρόνια δεν εφαρμόστηκαν οι αποφάσεις του ΟΗΕ για το Κυπριακό και το Παλαιστινιακό; Γιατί και αυτή η μεσοβέζικη Συμφωνία του ΟΣΛΟ παραβιάστηκε;

Για πολλά - πολλά χρόνια υπήρξαν αναγνωρισμένες από τη μεγάλη πλειοψηφία των κρατών της Γης, δύο καλές αποφάσεις του ΟΗΕ για Κυπριακό και Παλαιστινιακό. Και ήταν καλές και δίκαιες, γιατί υπήρξε καλύτερος συσχετισμός δύναμης, με την παρουσία και τη δράση του σοσιαλιστικού συστήματος, αλλά και με τη συνεισφορά άλλων κινημάτων, όπως των Αδεσμεύτων, των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, και οπωσδήποτε του εργατικού και φιλειρηνικού κινήματος, παρότι και τότε ο συσχετισμός έγερνε σημαντικά υπέρ του ιμπεριαλισμού.

Οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν, δε θέλουν, είναι ανίκανοι να σεβαστούν διεθνείς αποφάσεις. Στην περίπτωση του Κυπριακού, χρησιμοποίησαν και στήριξαν την αδιαλλαξία του Ντενκτάς και της ηγεσίας της Τουρκίας.

Επομένως, σήμερα τίθεται το εξής ερώτημα: Αφού οι ιμπεριαλιστές δε σέβονται δίκαιες ή σχετικά καλές αποφάσεις, που παίρνονται στα πλαίσια διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ, πώς είναι δυνατόν σήμερα να πάρει κανείς στα σοβαρά τις φραστικές εγγυήσεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την ΕΕ, ώστε να αμβλυνθούν όλα τα πανθομολογούμενα αρνητικά σημεία του σχεδίου ΑΝΑΝ;

Μια κακή απόφαση μπορεί να γίνει καλή μόνο και μόνο γιατί δίνουν εγγυήσεις αυτοί που την επέβαλαν;

Καμία εγγύηση δεν μπορούν να δώσουν οι ιμπεριαλιστές, κανείς δεν μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά.

Είναι φερέγγυοι εγγυητές αυτοί που πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες, αυτοί που επέβαλαν τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, την αλλαγή των συνόρων με "το καρότο ή το μαστίγιο"; Τι εγγύηση μπορεί να δώσουν αυτοί που έχουν γεμίσει τη Γη με εστίες πολέμων; Μπορεί να δώσουμε βάση στις εγγυήσεις που δίνουν οι δολοφόνοι του γιουγκοσλαβικού λαού, του ιρακινού, του παλαιστινιακού, του αφγανικού, των λαών της Αφρικής;

Μα, ακόμα και αν εγγυηθούν τη λειτουργικότητα και βιωσιμότητα του σχεδίου ΑΝΑΝ, τι καλό θα προκύψει από αυτό; Ποιος μπορεί να αισθάνεται ήσυχος από τη λειτουργικότητα και βιωσιμότητα ενός ιμπεριαλιστικού σχεδίου;».

«Το ΚΚΕ από τις 13 Νοεμβρίου του 2002 πήρε καθαρή θέση: Αποκαλέσαμε το σχέδιο ΑΝΑΝ τελεσίγραφο για την αποδοχή τετελεσμένων. Φωνάξαμε με αποδείξεις ότι το προϊόν του τελεσιγράφου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα ιδιόμορφο καθεστώς κράτους, μοναδικού στα χρονικά του Διεθνούς Δικαίου, μια συγκαλυμμένη μορφή συνομοσπονδίας, μια συγκαλυμμένη διχοτόμηση.

Το προϊόν της Λουκέρνης δεν είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αλλά αυταρχική και προσβλητική επιδιαιτησία με τις υπερεξουσίες του ΓΓ του ΟΗΕ. Η Λουκέρνη είναι η πλήρης περιφρόνηση των αποφάσεων του ΟΗΕ, που αφορούν τη δίκαιη λύση του Κυπριακού.

Δεν ήταν η Λουκέρνη, που ενταφίασε τη δίκαιη λύση. Ο ενταφιασμός επισημοποιήθηκε εκεί που όλα τα κόμματα στην Ελλάδα ισχυρίζονταν ότι θα ήταν η κοιτίδα της δίκαιης λύσης: Στην ΕΕ, στη Σύνοδο του Ελσίνκι. Εκεί οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ευρωλάγνων της Ελλάδας τράβηξαν οριστικά το Κυπριακό από τον ΟΗΕ, το αποχαρακτήρισαν ως διεθνές πρόβλημα εισβολής - κατοχής, και το μετονόμασαν σε πρόβλημα συμβίωσης δύο μερών.

Παράλληλα, ο Κόφι Ανάν ετοίμασε τη δική του δήθεν λύση στο ίδιο μήκος κύματος, ως πρόβλημα συμβίωσης δύο κοινοτήτων. Δεν πρότεινε τη συγκρότηση μιας διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά ένα προτεκτοράτο τριχοτομημένο, με δύο κυρίαρχα κράτη και ένα "κοινό κράτος" που είναι ασθενικό και αδύναμο, αφού σκοπίμως δεν υπάρχει ιεράρχηση στις αρμοδιότητες και υπευθυνότητες, σε διάκριση από τα εσωτερικά κυρίαρχα κράτη. Τέλος, υπάρχει και το "κράτος εν κράτει", το καθεστώς εδαφικής κυριαρχίας των βρετανικών κατασκοπευτικών βάσεων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Πρόσθεσε το απαράδεκτο καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων, δηλαδή το καθεστώς των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που τόσα δεινά έφερε στον κυπριακό λαό. Επίσης, την εσαεί ύπαρξη ξένων στρατευμάτων στην Κύπρο.

Πάνω από τις εγγυήτριες δυνάμεις, υπάρχει το Ανώτατο Δικαστήριο, που θα αποφασίζει για τις διαφορές που προκύπτουν ανάμεσα στα τρία κρατικά όργανα και που θα απαρτίζεται και από τρεις μη Κυπρίους, που θα λύνουν πολιτικά ζητήματα.

Πρόκειται για ένα νόθο κράτος, πρωτοφανές στα χρονικά της πολιτικής ιστορίας.

Δυστυχώς, αυτό το ζήτημα, τι κράτος οικοδομείται, δε συζητιέται σήμερα και πολύ στην Ελλάδα, από τα άλλα πολιτικά κόμματα. Ολα τα όλα επίσης υπαρκτά προβλήματα, που έχουν σχέση με την ελευθερία μετακίνησης, με τους περιορισμούς, με τα ζητήματα των περιουσιών, με το ζήτημα των εποίκων, καθορίζονται από το κύριο: Να μην υπάρχει ομοσπονδιακό κράτος με τις βασικές αρχές που ορίζεται μια ομοσπονδία».

«Η ελληνική κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ, όπως και ο ΣΥΝ έκαναν πολλή δουλιά, για να καλλιεργήσουν αυταπάτες ότι αντίβαρο στην τουρκική αδιαλλαξία θα είναι η ένταξη στην ΕΕ, τόσο της Κύπρου, όσο και της Τουρκίας στην πορεία.

Εμείς δεν είχαμε από την αρχή αυταπάτες, παρ' όλα αυτά κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να αξιοποιηθεί η ενταξιακή διαδικασία προς όφελος του Κυπριακού.

Οι εμπειρίες μας είναι πλούσιες. Η ενταξιακή διαδικασία αποτέλεσε έναν πρόσθετο κρίκο για να αυξηθεί ο εκβιασμός.

Οι περίφημοι σύμμαχοι της ΕΕ έπαιζαν και παίζουν πότε με το "μαστίγιο", πότε με το "καρότο". Πότε υπέρ της Κύπρου, πότε υπέρ της Τουρκίας, ανάλογα τι τους συμφέρει, ανάλογα και με τη στάση τους απέναντι στις ΗΠΑ. Η διπλοπροσωπία είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Η γερμανική κυβερνητική σοσιαλδημοκρατία πότε ήταν υπέρ της τουρκικής ένταξης και της λύσης του Κυπριακού, πότε ήταν αντίθετη. Η Γαλλία, επίσης, έπαιζε και παίζει σε διπλό ταμπλό. Η Βρετανία πάντα στο πλευρό των ΗΠΑ. Βεβαίως, σήμερα δεν έχουμε στρατιωτικό πόλεμο εντός του εδάφους της ΕΕ. Ομως, αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική βία και πόλεμος τα επόμενα χρόνια.

Η ΕΕ δεν αποτελεί μια ουδέτερη ενοποιητική διαδικασία, μια συνεργασία ελεύθερων οικονομικών σχέσεων στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Είναι συνεργασία του κεφαλαίου για το κεφάλαιο και μόνο. Σήμερα οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί δυναμώνουν, παρά την ενοποιητική τάση που διαφαίνεται. Η πείρα και η γνώση μας λέει ότι εκεί που υπάρχουν οξύτατοι οικονομικοί ανταγωνισμοί, εκεί που διαμορφώνονται στρατόπεδα και αντιστρατόπεδα με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος, εκεί είναι πιθανός και ο πόλεμος.

Η ΕΕ είναι μια ένωση της κρατικής βίας και καταστολής, που στρατιωτικοποιείται όλο και πιο πολύ. Η στρατιωτικοποίηση δεν αιτιολογείται μόνο ως ανάγκη άμυνας της Ευρώπης, αλλά και ως ανάγκη να μετέχει σε επιθετικούς πολέμους, ως ανάγκη να παρεμβαίνει ο Ευρωστρατός και στο εσωτερικό της Ενωσης. Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί στην ΕΕ και οι ανταγωνισμοί της με τις ΗΠΑ έχουν πάρει και πολεμικό χαρακτήρα στην περιφέρεια, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τα Βαλκάνια. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι και τα επόμενα χρόνια ο πόλεμος θα εκδηλώνεται μόνον ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και στις αδύνατες. Τέτοιοι πόλεμοι, αν δε σταματήσουν, αποτελούν προοίμιο πολέμων ανάμεσα και στις ισχυρές. Οταν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τσακώνονται μεταξύ τους, πληρώνουν πολύ περισσότερα οι λιγότερο ισχυρές, οι εξαρτημένες.

Η ΕΕ δέχεται ως μέλος της ένα κράτος - προτεκτοράτο, αφού και η ίδια έχει απόλυτη συμμετοχή και συνενοχή στη δημιουργία των γνωστών προτεκτοράτων της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου».

«Το δεύτερο πρόβλημα που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι η συζήτηση που γίνεται αφήνει στο απυρόβλητο ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, τη σύνδεση του Κυπριακού με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνον.

Η Κύπρος δεινοπαθεί, γιατί βρίσκεται στο δρόμο του πετρελαίου. Δεινοπαθεί ακόμα περισσότερο σήμερα, γιατί την έχουν ανάγκη οι Αμερικανοβρετανοί, και όχι μόνο, τώρα που ο πόλεμος έχει κυριαρχήσει για τα καλά στην περιοχή του Ιράκ, τώρα που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατοχής δοκιμάζονται από την αντίσταση του ιρακινού λαού.

Το πρόβλημα δε βρίσκεται στο πώς συνεννοούνται οι δύο κοινότητες, ούτε πώς αντιδρά ο Ντενκτάς και ο Ερντογάν, το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας. Βεβαίως, αυτοί οι παράγοντες έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, έχουν τα δικά τους συμφέροντα, αυτά, όμως, δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν όπως λειτουργούν σήμερα, αν δεν υπήρχαν τα ιμπεριαλιστικά στρατηγικά συμφέροντα.

Στις συμπληγάδες πέτρες αυτών των συμφερόντων, παίχτηκε και παίζεται η τύχη του κυπριακού και τουρκικού λαού».

«Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ είναι πελώριες, διαχρονικές, αφού αυτό κατά βάση διαχειρίστηκε το κυπριακό ζήτημα τα τελευταία χρόνια.

Η ΝΔ βρέθηκε στη Λουκέρνη στον άχαρο ρόλο να βγάζει "τα κάστανα από τη φωτιά". Ως αξιωματική αντιπολίτευση, δεν ξεσκέπασε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Δε θέλει να έρθει αντιμέτωπη με τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, η στρατηγική της είναι η ίδια. Είναι γεγονός ότι στο αρχικό σχέδιο ΑΝΑΝ ήταν λιγότερο θριαμβολογική, όμως τελικά οι ελιγμοί της δεν ξεπέρασαν και δεν ξεπερνούν τα εσκαμμένα.

Ο ρόλος του Συνασπισμού ήταν από τους χειρότερους, κρίνοντάς τον με το μέτρο κρίσης που ο ίδιος θέτει για τον εαυτό του, ότι είναι κόμμα με αριστερή πολιτική. Το κυριότερο: Υβρίζει και περιφρονεί τον κυπριακό λαό, κατηγορώντας τον για λαό που έχει καταληφθεί από ψύχωση. Με ύφος αυστηρού εισαγγελέα, ταυτίζει το ΟΧΙ με τον εθνικισμό, με την άρνηση συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Βεβαίως, υπάρχουν εθνικιστικές φωνές και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Ευτυχώς, σήμερα είναι λιγότερες από χθες. `Η, τουλάχιστον, μοιάζει να είναι λιγότερες.

Δυστυχώς, το σχέδιο ΑΝΑΝ δημιουργεί προϋποθέσεις να αυξηθούν οι εθνικιστικές φωνές. Ομως, το κίνημα μπορεί να τις αντιμετωπίσει, δεν πρέπει ούτε ένα λεπτό να εφησυχάζει.

Τι σχέση έχει το ΟΧΙ στο ιμπεριαλιστικό σχέδιο Ανάν με τις εθνικιστικές φωνές των όποιων τουρκοφάγων, των αρνητών της ομοσπονδιακής λύσης;

- Είναι εθνικισμός να επικρίνεις το κράτος - προτεκτοράτο;

- Είναι εθνικισμός να ζητάς ένα κράτος - μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, να είναι ανεξάρτητο;

- Είναι εθνικισμός να αρνείσαι τις εγγυήτριες δυνάμεις και την ύπαρξη ξένων στρατευμάτων;

- Είναι εθνικισμός να υποστηρίζεις ότι ένας λαός έχει δικαίωμα να υπερασπίζεται τα σύνορά του με το δικό του στρατό;

Η εχθρότητα με βάση την εθνική καταγωγή δεν αναπτύσσεται αυθόρμητα, ούτε είναι μέσα στο ανθρώπινο κύτταρο. Η ταξική κοινωνική ανισότητα, η ιμπεριαλιστική καταπίεση είναι το έδαφός της, και μόνο με την εξάλειψη αυτών των φαινομένων θα εξαλειφθούν και οι αιτίες της.

Αυτό δε σημαίνει ότι καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Μπορούμε και πρέπει να μειώσουμε το βάρος του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».

«Το Κυπριακό δεν το αντιμετωπίζουν οι ιμπεριαλιστές σαν ένα μεμονωμένο ζήτημα. Το έχουν εντάξει στο ίδιο πακέτο με το Αιγαίο.

Στην Ελλάδα όλα τα κόμματα συνέδεαν το Κυπριακό με το Αιγαίο, με την έννοια ότι, αν επιτευχθεί λύση, τότε δημιουργείται καλύτερο κλίμα σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτό μπορεί να το ερμηνεύει κανείς όπως θέλει.

Εμείς έχουμε διατυπώσει εδώ και χρόνια τη θέση μας, ότι και τα δύο είναι πακέτο, όχι τόσο γιατί υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσά τους, αλλά γιατί και τα δύο ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θέλει να τα λύσει προς όφελός του.

Ηδη, έχει γίνει η προεργασία με την κοινή δήλωση Σημίτη- Ντεμιρέλ στη Μαδρίτη, με το Ελσίνκι λίγο μετά.

Το Αιγαίο βρίσκεται στην ίδια μοίρα με το Κυπριακό. Κινείται στον ίδιο δρόμο. Το Ελσίνκι της ΕΕ έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα πάντα από την αρχή για το Κυπριακό, ως να μην υπήρχαν αποφάσεις του ΟΗΕ. Για το Αιγαίο, το ίδιο. Ενώ έως τότε το θέμα αφορούσε την υφαλοκρηπίδα, η ατζέντα τα περιλαμβάνει όλα, σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα, τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες.

Πρέπει από τώρα να προετοιμαστούμε. Η διχοτόμηση του Αιγαίου με την αμερικανική επικυριαρχία πλήττει και τους δύο λαούς, τον ελληνικό και τον τουρκικό».

«Δεν καμωνόμαστε πως ζούμε σε άλλο πλανήτη. Ξέρουμε καλά ότι ο ιμπεριαλισμός σήμερα έγινε πιο ισχυρός, αφού ανέκτησε το μεγαλύτερο μέρος από το χαμένο έδαφός του.

Ξέρουμε καλά πως ορισμένες ριζοσπαστικές δυνάμεις έβαλαν νερό στο κρασί τους, υποχώρησαν, και έβαλαν το χεράκι τους στο αδυνάτισμα του κινήματος.

Ομως, ο ιμπεριαλισμός δεν καταφέρνει όλα να τα ευθυγραμμίζει, να τα ισοπεδώνει. Δείτε γύρω σας, υπάρχουν λαοί που αντέχουν, που αντιστέκονται, υπάρχουν νέες δυνάμεις που μπαίνουν στην πάλη.

Ο αγώνας του παλαιστινιακού και του ιρακινού λαού, οι αγώνες στη Λατινική Αμερική, οι αντιστάσεις των εργαζομένων στην Ευρώπη δείχνουν πολλά.

Ενα είναι το συμπέρασμα: Ο ιμπεριαλισμός γίνεται πιο ισχυρός εκεί που η λαϊκή αντίσταση υποχωρεί, εκεί που η λαϊκή αντίσταση είναι αδύναμη και αναιμική.

Το ερώτημα: "Υποταγή και ενσωμάτωση" ή "αντίσταση και ρήξη" είναι περισσότερο επίκαιρο από πριν.

Αναμφισβήτητα, ο σύγχρονος αγώνας απαιτεί σωστή πολιτική γραμμή, συστηματική παρακολούθηση των εξελίξεων, διορατικότητα και ικανότητα πρόβλεψης, ικανότητα ελιγμών, αποφασιστικότητα στην κρίσιμη στιγμή. Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά η τέχνη της λαϊκής αντίστασης και της ρήξης. Απαιτούνται γνώσεις, υψηλό πολιτικό επίπεδο, ιδεολογικό και πολιτιστικό επίπεδο, ταξική συνείδηση. Τίποτε από αυτά δε θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε, αν πελαγοδρομούμε με τη μοιρολατρία και τα πλαστά εκβιαστικά διλήμματα.

Χρειάζονται όλα αυτά που είπαμε, ζυμωμένα μαζί με τη μαχητικότητα, την αξιοπρέπεια, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία.

Το ΟΧΙ στον ιμπεριαλισμό πρέπει να είναι κατηγορηματικό. Από εκεί και πέρα, ο δρόμος του αγώνα γίνεται πιο καθαρός και πιο εύκολος. Σ' αυτόν το δρόμο έχουν νόημα οι θυσίες.

Πρέπει να κάνουμε τη ζωή του ιμπεριαλισμού όσο γίνεται πιο δύσκολη. Το μπορούμε. Να του αφαιρέσουμε νίκες, να του βάζουμε εμπόδια. Ο ιμπεριαλισμός δεν ξέρει από σεβασμό, ένα μόνο μπορεί να του βάλει χαλινάρι, ο αγώνας των λαών, σε εθνικό επίπεδο, με διεθνή συντονισμό και κοινή πάλη.

Αν δε σηκώσουμε κεφάλι, η αντίδραση θα πέσει καταπάνω μας με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα.

Η καρδιά μας χτυπά στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, παντού όπου ο ιμπεριαλισμός εκβιάζει, πειθαναγκάζει, ποδηγετεί, πολεμά, σκοτώνει.

Θα κάνουμε το χρέος μας, θα ανεβάσουμε την αλληλεγγύη και δράση μας. Θα ανταποκριθούμε ως πατριώτες και διεθνιστές.

Δε θεωρούμε τελειωμένη υπόθεση το Κυπριακό στις 24 Απρίλη. Ο μεγάλος αγώνας μπαίνει σε νέα φάση, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.

Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, μπορείτε να υπολογίσετε και στη δική μας συμπαράσταση!».