ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 20 Μάρτη 2011
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΕ
Μέτρα για τα μονοπώλια ενάντια στο λαό

Τις αποφάσεις της Συνόδου της Ευρωζώνης αναμένεται να επικυρώσει και να επεκτείνει η συνάντηση των «27», στις 24 και 25 Μάρτη

Μόνη ελπίδα είναι να γίνει ο λαός κυρίαρχος των εξελίξεων με ισχυρό ΚΚΕ. Να νικήσει αυτός και όχι τα μονοπώλια
Μόνη ελπίδα είναι να γίνει ο λαός κυρίαρχος των εξελίξεων με ισχυρό ΚΚΕ. Να νικήσει αυτός και όχι τα μονοπώλια
Κόλαφο για τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους, τη ζωή και τα δικαιώματά τους, αποτελούν οι πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής των 17 κρατών - μελών της ευρωζώνης, όπως αποτυπώνονται στο «Σύμφωνο για το Ευρώ» και θα επικυρωθούν στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ την προσεχή Πέμπτη και Παρασκευή.

Νέες μειώσεις μισθών, πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τα επιδόματα, καινούριοι φόροι και μια πανευρωπαϊκή λιτότητα χωρίς ημερομηνία λήξης είναι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το «Σύμφωνο για το Ευρώ», όπως μετονομάστηκε το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», που προσυπέγραψαν οι κυβερνήσεις των «17», ανάμεσά τους και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η υλοποίηση των νέων βάρβαρων μέτρων στην περίπτωση της Ελλάδας αποτελούν τη μια πλευρά του νομίσματος. Η ελληνική κυβέρνηση, στο πλαίσιο του παζαριού που έστησε στις Βρυξέλλες, στο όνομα των δήθεν «δανειακών διευκολύνσεων» που εξασφάλισε για την αποπληρωμή του δανείου των 110 δισ. ευρώ, δεσμεύτηκε απέναντι στην ντόπια και ευρωενωσιακή πλουτοκρατία για την εφαρμογή ενός «μνημονίου διαρκείας» χωρίς ημερομηνία λήξης.

Πίσω από τους πανηγυρισμούς του Γ. Παπανδρέου περί «ιστορικής απόφασης» και «νικηφόρας μάχης», κρύβονται οι στρατηγικές επιδιώξεις των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας για:

-- Να ενισχύσουν τη θέση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με περαιτέρω μείωση του «εργατικού κόστους», με φτήνεμα δηλαδή της εργατικής δύναμης, καθώς οξύνονται οι ανταγωνισμοί μέσα στην καπιταλιστική κρίση.

-- Να διαμορφώσουν τους όρους που θα οδηγήσουν σε καθεστώς «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» τις χώρες της ευρωζώνης με μεγάλο δημόσιο χρέος από το 2013 και μετά, με στόχο να αποφύγουν τη βίαιη και άναρχη καταστροφή κεφαλαίου, να επιμερίσουν τις ζημιές και να διασφαλίσουν τους πιστωτές.

Αντιλαϊκό μνημόνιο διαρκείας...

Οι αποφάσεις του «Συμφώνου για το Ευρώ» αποτελούν τον πυρήνα της στρατηγικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. «Οι αποφάσεις της Συνόδου αποτελούν συνειδητές επιλογές της κυβέρνησης», τόνισε ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη Πέμπτη.

Η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει σαν «όχημα» το αντιδραστικό πλαίσιο του «συμφώνου» για να επιταχύνει το πρόγραμμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχει ήδη δρομολογήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τις αποφάσεις της Ευρωζώνης ακολούθησε έκθεση του ΔΝΤ, ενόψει της εκταμίευσης της 4ης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα, με τις ίδιες ακριβώς κατευθύνσεις.

Με την αρωγή και των ξένων «συμμάχων» της, η κυβέρνηση μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 24 και 25 Μάρτη ή το αργότερο μέχρι το τέλος του μήνα θα παρουσιάσει:

α) Το τελικό σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής για την περίοδο 2012-2014 με τον τίτλο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» και μέτρα ύψους 22 δισ. ευρώ. Πρόκειται για το «επικαιροποιήμενο μνημόνιο» που μαζί με τα πρόσθετα μέτρα του 2011 αποτελεί ένα αντιλαϊκό πακέτο τουλάχιστον 25 δισ. ευρώ!

β) Το «πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων» ύψους 50 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πουλήσει στο μεγάλο κεφάλαιο κρατικές υποδομές, πλουτοπαραγωγικές πηγές και δημόσιες επιχειρήσεις.

γ) Τα πρώτα μέτρα που θα εφαρμόσει μέσα στο 2012 βάσει του «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας», με στόχο την παραπέρα μείωση των μισθών και την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των μονοπωλίων.

Μάλιστα για την προώθηση των συγκεκριμένων πολιτικών - όπως καταγράφεται επίσημα μέσα στο κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου της 11ης Μάρτη - η κυβέρνηση ανέλαβε: «Ισχυρές δεσμεύσεις να συνεχίσει αποφασιστικά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να αυξήσει τη δημιουργία ικανοτήτων για την εφαρμογή τους, να ολοκληρώσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου ύψους 50 δισ. ευρώ (...) και να εισαγάγει ένα αυστηρό και σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο με την ισχυρότερη νομική βάση».

...με φιλομονοπωλιακές ανατροπές

Το αντιδραστικό χρονοδιάγραμμα της κυβέρνησης καθορίστηκε από κοινού με τους Ευρωπαίους εταίρους βάσει του «Συμφώνου για το Ευρώ». Οπως σημειώνεται στο κείμενο των συμπερασμάτων, «κάθε χρόνο, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης θα συμφωνούν, σε ανώτατο επίπεδο, σε συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες θα πρέπει να επιτευχθούν σε διάστημα 12 μηνών».

Οι έξι άξονες πάνω στους οποίους θα προωθούνται τα στοχευμένα και μετρήσιμα μέτρα είναι οι παρακάτω:

1. Μειώσεις μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.«Η εξέλιξη των μισθών θα αξιολογείται βάσει της παραγωγικότητας και των αναγκών προσαρμογής της ανταγωνιστικότητας (...) Το κόστος εργασίας θα παρακολουθείται μέσω της σύγκρισης με τις εξελίξεις σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ και τους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους». Οι μισθοί δηλαδή στο εξής θα καθορίζονται σε συνάρτηση με το κόστος εργασίας που καταγράφεται στους κύριους εμπορικούς εταίρους της ΕΕ, δηλαδή στις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας (Κίνα, Ινδία) και άλλων χωρών του πλανήτη, στις οποίες οι εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς εξαθλίωσης.

2. Νέες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Με αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αφού οι κυβερνήσεις αποφάσισαν «να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής». Οσο περισσότερο δηλαδή ζουν οι άνθρωποι τόσο περισσότερο και θα εργάζονται!

3. Πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και νέοι φόροι.«Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας θα προωθούν την ευελιξία με ασφάλεια (...) Η αγορά εργασίας πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και να προσαρμοστεί στη ζήτηση», τονίζεται στο κείμενο της απόφασης. Η αντιδραστική «ευελφάλεια» όπου ο εργαζόμενος «απασχολείται» ουσιαστικά χωρίς δικαιώματα γίνεται ο βασικός στόχος των «17». Επίσης, αποφάσισαν την παραπέρα μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών και τη μετακύλισή τους στις πλάτες των εργαζομένων, με αύξηση της έμμεσης φορολογίας.

4. Αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία με «νόμο». Σύμφωνα με την απόφαση, «τα κράτη - μέλη οφείλουν να προβλέψουν μηχανισμό που θα βάζει "φρένο" στην αύξηση χρέους». Ο μηχανισμός θα έχει «επαρκώς δεσμευτικό χαρακτήρα» και θα λειτουργεί αυτόματα κάθε φορά που το έλλειμμα θα ξεπερνάει ένα προκαθορισμένο όριο. Αυτό θα πραγματοποιηθεί με «νομικές δεσμεύσεις» (είτε συνταγματική ρύθμιση είτε νόμος - πλαίσιο) με την τελική επιλογή να την έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών. Πρόκειται για τη νομική κατοχύρωση μιας μόνιμης και κλιμακούμενης λιτότητας, που θα συνοδεύεται και από κυρώσεις για τα «απείθαρχα» κράτη - μέλη.

5. Ετήσια δεσμευτικά προγράμματα λιτότητας. Οι «17» δεσμεύτηκαν για μείωση κατά 1/20 το χρόνο της διαφοράς μεταξύ του ύψους του χρέους του κάθε κράτους - μέλους και του όρου που θέτει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, για χρέος μέχρι 60% του ΑΕΠ. Στην περίπτωση της Ελλάδας, με χρέος 147% του ΑΕΠ, η μείωση κατά 1/20 το χρόνο σημαίνει μείωση περίπου 15 δισ. ετησίως.

6. Νέες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων. Στο σύμφωνο προβλέπεται η «ανάπτυξη μιας κοινής ενοποιημένης βάσης φορολογίας των επιχειρήσεων». Τα κράτη - μέλη δε δεσμεύονται για την καθιέρωση ενιαίου συντελεστή, ωστόσο συνηγορούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που θα σημάνει νέες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών και περαιτέρω φοροαπαλλαγές.

Σφίγγει η θηλιά των δανείων

Τις παραπάνω βίαιες ανατροπές η ελληνική κυβέρνηση τις έχει συμπεριλάβει ήδη στον προγραμματισμό της για το επόμενο διάστημα. Ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη απλά επιχείρησαν να τις συγκαλύψουν πίσω από τους πανηγυρισμούς για την εξασφάλιση καλύτερων όρων δανεισμού για τη χώρα, δηλαδή για την ντόπια πλουτοκρατία.

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής γύρω από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ της τρόικας που «βαφτίστηκαν» από τον πρωθυπουργό «ανάσα» για τη χώρα, ουσιαστικά σφίγγουν ακόμα περισσότερο τη θηλιά του δανεισμού γύρω από λαιμό των λαϊκών στρωμάτων. Συγκεκριμένα:

  • Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου κατά μέσο όρο 7,5 χρόνια, από 4,5 χρόνια της αρχικής σύμβασης του δανείου που «εξασφάλισε» η κυβέρνηση, παρατείνει την εξόφληση του δανείου μέχρι το 2023. Θα συνοδεύεται από μόνιμη «αξιολόγηση» από τους τεχνοκράτες της τρόικας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για νέα πακέτα μέτρων, τα οποία είναι προαποφασισμένα και θα προωθούνται με τον εκβιασμό της συνέπειας στην καταβολή των δόσεων και των τόκων, βάσει της συμφωνίας με την τρόικα.
  • Η μείωση του επιτοκίου κατά 1% για το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού ότι θα μειώσει κατά 6 δισ. ευρώ τους τόκους, ουσιαστικά θα διπλασιάσει τους τόκους που αρχικά προβλέπονταν εξαιτίας της ταυτόχρονης επιμήκυνσης του δανείου.
  • Η πρόβλεψη για αγορά ομολόγων με τη Συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στην πρωτογενή αγορά ομολόγων, την οποία ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «ιστορική», αφού θα εξασφαλίσει στη χώρα δανειακή διευκόλυνση στην περίπτωση που οι καπιταλιστικές αγορές δεν αγοράζουν ελληνικά ομόλογα, αποτελεί την αφετηρία για την επιβολή νέων αντιλαϊκών προγραμμάτων. Οπως ξεκάθαρα τονίζεται στις αποφάσεις: «Η χρηματοδοτική συνδρομή (που θα εκπονείται από ΕΕ, ΔΝΤ σε συνεννόηση με την ΕΚΤ) θα υπόκειται σε αυστηρές προϋποθέσεις, στο πλαίσιο μακροοικονομικού προγράμματος προσαρμογής».

Σε αυτές τις αποφάσεις, που αποτελούν στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και των κομμάτων του, οφείλει να μπει εμπόδιο ο λαός. Με την οργανωμένη ανυπακοή και αντεπίθεση, μπορεί να εμποδίσει την εφαρμογή τους, βάζοντας ως στρατηγικό στόχο της πάλης του στο εθνικό πεδίο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και των πολιτικών δυνάμεων που τα υπηρετούν.


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ