- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Η κλιματική αλλαγή αναφέρεται από τον ΟΗΕ, τον ΟΟΣΑ, το ΝΑΤΟ και άλλα «ευαγή ιδρύματα» ως ένας από τους βασικούς παράγοντες που θα επιδράσουν καθοριστικά τα επόμενα χρόνια στην αύξηση των μεταναστευτικών ροών, εξαιτίας της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών από περιοχές όπου οι κλιματολογικές συνθήκες θα δημιουργήσουν ζήτημα επιβίωσης. Βέβαια, μέχρι να συμβεί αυτό, το ΝΑΤΟ και οι υπόλοιποι φροντίζουν και με το παραπάνω να κρατιέται «ζεστό» το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους που προκαλούν καραβιές ξεριζωμένων. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή και την επίδρασή της στο Μεταναστευτικό, σχεδιάζουν από τώρα τη μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση περιοχών του πλανήτη που θεωρούνται «επίφοβες» να εξελιχθούν σε εστίες μεταναστευτικών ροών. Απ' αυτήν την άποψη, είναι προκλητικό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αναμασούν την «κλιματική κρίση» ως άλλοθι για το γεγονός ότι πάντα «θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν στις χώρες τους (...) θα έρχονται, θα προσπαθούν να διαφύγουν», όπως ειπώθηκε τις προάλλες σε τηλεοπτική εκπομπή, την ώρα που στην περιοχή μας «πέφτουν κορμιά» από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Συρία, τις επεμβάσεις στο Αφγανιστάν κ.λπ. Εκτός αν μας διαφεύγει ότι οι χώρες αυτές βρέχονται από κάποιον ωκεανό, ώστε η άνοδος της στάθμης του να ευθύνεται για τον ξεριζωμό του λαού τους κι όχι τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οι ανταγωνισμοί, με ελληνική μάλιστα εμπλοκή, στην οποία διακρίθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση.
Οσοι βρέθηκαν προχτές το μεσημέρι στον Κηφισό, στο ρεύμα της εξόδου, και άκουγαν στα ραδιόφωνα τα διάφορα παπαγαλάκια να ωρύονται για την ταλαιπωρία που προκάλεσε η απεργία στους οδηγούς του κέντρου, αισθάνονταν μόνο αγανάκτηση, βλέποντας μπροστά τους ένα ατελείωτο ποτάμι με αυτοκίνητα, αλλά κανέναν διαδηλωτή! Αυτοί βέβαια είναι μια καθημερινή εικόνα στο «ποτάμι», που επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο όταν συμβεί κάποιο ατύχημα, εξαιτίας της επικινδυνότητας του δρόμου, της μεγάλης κίνησης και της καθυστέρησης με την οποία φτάνουν συνήθως τα περιπολικά ή και τα ασθενοφόρα. Για όσους πάλι ξεκίνησαν χτες το πρωί να πάνε στη δουλειά τους από τα νότια προάστια και τον Πειραιά προς τη Μεταμόρφωση και τα βόρεια της Αττικής, διαπίστωσαν με τρόμο ότι μια διαδρομή 12 περίπου χιλιομέτρων απαιτούσε 1 ώρα και 49 (!) λεπτά για να διανυθεί, εξαιτίας ενός «συμβάντος» στο ύψος της Μεταμόρφωσης. Παρόμοιες πάνω κάτω είναι οι εμπειρίες όσων μετακινούνται και στο κέντρο, έχει - δεν έχει διαδήλωση, αφού σύμφωνα με έρευνες της ΕΕ, ο Ελληνας οδηγός περνάει 36 ώρες το χρόνο στο τιμόνι, στριμωγμένος σε κάποιο μποτιλιάρισμα. Ας αφήσει επομένως η κυβέρνηση τις αθλιότητες περί ταλαιπωρίας από τις διαδηλώσεις και τις απεργίες. Ταλαιπωρία είναι για το λαό η αντιλαϊκή πολιτική της, που επηρεάζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς του. Αυτόν τον εφιάλτη πρέπει με τους αγώνες του να ανατρέψει.
Δεν υπάρχει «ταβάνι» για τον πήχη της υποκρισίας, που ανεβάζει σταθερά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελευταίο κρούσμα η εμφάνιση των ευρωβουλευτών Παπαδημούλη και Αρβανίτη με παλαιστινιακή «καφίγια», σε κοινή φωτογράφιση της «Ευρωπαϊκής Ομάδας της Αριστεράς», για να εκφράσουν τάχα τη συμπαράστασή τους στο λαό της Παλαιστίνης και την αντίθεσή τους στο σχέδιο Τραμπ. Αλήθεια, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ «πονάει» τόσο πολύ τους Παλαιστίνιους, γιατί δεν εφάρμοσε ως κυβέρνηση την απόφαση της ελληνικής Βουλής για αναγνώριση του κράτους τους, που εκκρεμεί από το 2015; Και πώς συμβαδίζει η αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους με τη σύσφιξη των στρατηγικών σχέσεων με το κράτος - δολοφόνο τους, το Ισραήλ, οι οποίες γνώρισαν μεγάλες δόξες την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πριν αναλάβει η ΝΔ να πάει και σ' αυτό το πεδίο ένα βήμα πιο πέρα; Μήπως τελικά έχουν σκοπό την άλλη βδομάδα να μας πουν ότι και στην περίπτωση του Παλαιστινιακού οι ΗΠΑ φαίνονται πολλές φορές να δρουν «διαβολικά», αλλά αποδεικνύεται τελικά πως ό,τι κάνουν το κάνουν για καλό;
1905 Διενεργούνται βουλευτικές εκλογές. Οι Δεληγιαννικοί κερδίζουν 142 έδρες, έναντι 78 των Θεοτοκικών, 13 των Ζαϊμικών και 2 ανεξάρτητων. Ο Θεόδωρος Δεληγιάννης αναλαμβάνει πρωθυπουργός για τελευταία φορά.
1925 Η αγγλική Βουλή επικυρώνει το αγγλοϊταλικό σύμφωνο, με το οποίο η Αγγλία αναγνωρίζει την κατοχή της Δωδεκανήσου από την Ιταλία.
1946 Παρά τις μεθοδεύσεις του αστικού κράτους, του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και των ξένων συνδικαλιστών που ήρθαν στην Ελλάδα για να «εποπτεύσουν» την άλωση του συνδικαλιστικού κινήματος, στις εκλογές για την ανάδειξη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, το ψηφοδέλτιο του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ) συγκεντρώνει μεγάλη πλειοψηφία. Η νίκη στο ΕΚΘ δεν ήταν η μόνη. Ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα σε όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα, στην Αθήνα, στον Πειραιά κ.α. Στη συνέχεια οι δυνάμεις της αντίδρασης θα εκτόπιζαν βίαια τις δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες των συνδικάτων, φυλακίζοντας, εξορίζοντας - ακόμα και δολοφονώντας - τους κομμουνιστές και άλλους ΕΑΜίτες συνδικαλιστές.
1947 Το Πρωτοδικείο Αθηνών με τον ΑΝ 509/1947 θέτει την ΕΠΟΝ εκτός νόμου και αποφασίζει τη διάλυσή της. Μεγάλο τμήμα των μελών και στελεχών της πέρασαν στον ένοπλο αγώνα και συνέβαλαν στη συγκρότηση και τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας την περίοδο 1946 - 1949. Χιλιάδες ήταν οι ΕΠΟΝίτες που οδηγήθηκαν στις φυλακές, στις εξορίες, που δολοφονήθηκαν από όργανα του αστικού κράτους.
1948 Σε σχετική του ομιλία ο διευθυντής του Γραφείου Εγγύς Ανατολής και Αφρικανικών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Λ. Χέντερσον, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και αποστολής αμερικανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.
1962 Κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν την Αίγυπτο οι Ελληνες και οι άλλοι ξένοι, μετά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση του Νάσερ για την εθνικοποίηση των ξένων τραπεζών και επιχειρήσεων, αλλά και τον έλεγχο στα περιουσιακά στοιχεία των αλλοδαπών.
1967 Συναυλία του Μάνου Λοΐζου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου παρουσιάζει τα «Νέγρικα Τραγούδια».
1968 Στον απόηχο της 12ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου επήλθε ρήξη με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού - αναθεωρητισμού, οι επικεφαλής της φραξιονιστικής ομάδας, Παρτσαλίδης, Ζωγράφου και Δημητρίου, ανακοινώνουν τη δημιουργία της λεγόμενης «Ενωτικής ΚΕ του ΚΚΕ».
1968 Σε σωρούς ερειπίων μετατρέπονται όλα σχεδόν τα σπίτια του Αη Στράτη, ο οποίος ισοπεδώνεται από καταστρεπτικό σεισμό. Οι νεκροί φτάνουν τους 20 και οι τραυματίες τους 18, ενώ άστεγες μένουν και οι 220 οικογένειες του νησιού. Η εικόνα της ολοκληρωτικής καταστροφής συμπληρώνεται από τα 5.000 νεκρά αιγοπρόβατα και τα 400 βοοειδή, που επίσης θάβονται κάτω από τα χώματα.
1973 Παρά την τρομοκρατία της χούντας, η Ομοσπονδία Εργατών Κεραμοποιών - Πλινθοποιών, Αγγειοπλαστών Ελλάδας αποφασίζει απεργία διαρκείας. Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι φοιτητές. 24 Ελληνες και 135 Γάλλοι άνθρωποι του πνεύματος εκφράζουν από το Παρίσι την αλληλεγγύη τους προς τους αγωνιζόμενους φοιτητές και καθηγητές της Ελλάδας.
