Η «απεργία των ποιμένων», όπως αποκαλούν την κινητοποίησή τους οι κτηνοτρόφοι, πυροδοτήθηκε από την κάθετη πτώση της τιμής του πρόβειου γάλακτος, από 85 λεπτά πέρυσι στα 60 φέτος. Με τη διολίσθηση της τιμής θησαυρίζουν οι γαλακτοβιομήχανοι, που αξιοποιούν το γάλα για την παραγωγή του ιταλικού τυριού ΠΟΠ Pecorino Romano. Το συγκεκριμένο τυρί αποτελεί το πιο διαδεδομένο στην ΕΕ τυρί ΠΟΠ από πρόβειο γάλα, παράγεται από 41 μόλις γαλακτοβιομηχανίες σε όλο το εύρος της ιταλικής επικράτειας, ενώ η παραγωγή και η εμπορία του αποφέρουν τεράστια κέρδη, με δεδομένο ότι το 70% της παραγόμενης ποσότητας εξάγεται, με βασικότερη αγορά αυτή των ΗΠΑ.
Αν και η Σαρδηνία, με 3 εκατομμύρια πρόβατα, αποτελεί τη βασικότερη περιοχή παραγωγής του απαραίτητου για το Pecorino Romano πρόβειου γάλακτος, με μερίδιο πάνω από 40% της συνολικής παραγωγής στην Ιταλία, οι 12.000 περίπου - μικρομεσαίοι κυρίως - προβατοτρόφοι που δραστηριοποιούνται εκεί δεν μπορούν να επιβιώσουν. Οτι δηλαδή συμβαίνει και στην Ελλάδα με τη φέτα, από την οποία θησαυρίζουν μια χούφτα μονοπώλια, την ώρα που οι μικρομεσαίοι αιγοπροβατοτρόφοι δεν μπορούν να συντηρήσουν το βιος τους, ενώ τα λαϊκά στρώματα περιμένουν τις «προσφορές» των σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν τυροκομικά προϊόντα.
Οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις αποτελούν πηγή χρήσιμων συμπερασμάτων. «Είναι με τους λύκους» έγραφε ένα από τα πλακάτ των κτηνοτρόφων στη Σαρδηνία, αναφερόμενο στην ιταλική κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για την ελληνική, που όπως και κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι αποφασισμένη να περάσει διά πυρός και σιδήρου την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων.
Αυτό φάνηκε και κατά την πεντάωρη συνάντηση των εκπροσώπων της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων με το κλιμάκιο υπουργών, από το οποίο εκφράστηκε με όλους τους τόνους η βούληση της κυβέρνησης να τα δώσει όλα για τη στήριξη της κερδοφορίας και της «εξωστρέφειας» των μονοπωλιακών ομίλων.
Αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά ότι οι δηλώσεις των υπουργών περί «διάθεσης για επίλυση των προβλημάτων» της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι μια κοροϊδία που πάει χέρι χέρι με τον αυταρχισμό της κυβέρνησης. Οι αυτοαπασχολούμενοι αγροτοπαραγωγοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Ακόμα και ορισμένες κατακτήσεις, που αποσπώνται μετά από μεγάλους αγώνες, εύκολα μπορεί να αναιρεθούν.
Πραγματική προοπτική μπορεί να ανοίξει μόνο με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, που θα πρέπει να εκφραστεί και στις κάλπες. Οσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ στο Κοινοβούλιο, στις βουλευτικές εκλογές, όσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όσο πιο ισχυρό και πιο ψηλά είναι το ΚΚΕ στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, τόσο πιο δυνατός θα νιώσει και θα γίνει στην πραγματικότητα ο λαός.
Την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια ανατροπής της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της Βενεζουέλας από τις ΗΠΑ - ΕΕ και τους συμμάχους τους, βλέπουν το φως της δημοσιότητας ορισμένα αποκαλυπτικά στοιχεία για «τον βίο και την πολιτεία» του Χουάν Γκουαϊδό, επικεφαλής της αντιπολίτευσης ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε «μεταβατικός πρόεδρος» της χώρας και αναγνωρίστηκε ως τέτοιος από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Οπως προκύπτει, ο Γκουαϊδό, ο οποίος αποτελεί «αιχμή του δόρατος» τμημάτων της αστικής τάξης της Βενεζουέλας τα οποία συνδέουν τα συμφέροντά τους με την ανατροπή της κυβέρνησης Μαδούρο και τον αναπροσανατολισμό των διεθνών συμμαχιών της χώρας, έχει μακρά θητεία σε «εργαστήρια» κατασκευής ηγετών, που σχετίζονται με τη δράση της CIA. Ο 35χρονος Γκουαϊδό όλα τα προηγούμενα χρόνια δρούσε στο παρασκήνιο, δίπλα σε άλλους αστούς πολιτικούς, όπως ο Λεοπόλντο Λόπες, ο Ενρίκε Καπρίλες, ο Χούλιο Μπόρχες, που είχαν εμπλακεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην απόπειρα πραξικοπήματος για την ανατροπή του Ούγκο Τσάβες το 2002 (όταν για δυο μέρες έγινε πρόεδρος της χώρας ο πρόεδρος των Βιομηχάνων!) και έχουν καταδικαστεί για τη συμμετοχή τους στα βίαια επεισόδια του 2014 και του 2017, που οδήγησαν σε δεκάδες νεκρούς.
Ο Γκουαϊδό, από δημοσιεύματα και στοιχεία που βγαίνουν στη φόρα αυτές τις μέρες, αποδεικνύεται ότι έχει προετοιμαστεί κατάλληλα από τα φοιτητικά του χρόνια. Το φθινόπωρο του 2005, μαζί με άλλα «φυντάνια», όπως ο Νταβίντ Σμολάνσκι και ο Γιον Γκοϊκοετσέα, στελέχη και οι δύο της αντιπολίτευσης, έκαναν «εκπαίδευση» στο Βελιγράδι, στην οργάνωση «Κέντρο Εφαρμοσμένων Μη Βίαιων Δράσεων και Στρατηγικών» (CANVAS), γνωστή για την προετοιμασία «έγχρωμων επαναστάσεων» (βλ. αλλαγή μη αρεστών κυβερνήσεων), όπως αυτές που είδαμε στη Γιουγκοσλαβία, στη Γεωργία, στην Ουκρανία κ.α., χρηματοδοτούμενη από τα «ευαγή» ιδρύματα του Ουγγροαμερικανού μεγαλοκαπιταλιστή Τζορτζ Σόρος και ινστιτούτων Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών των ΗΠΑ. Το CANVAS δημιουργήθηκε από πρώην φοιτητές - συνεργάτες της CIA, της οργάνωσης «Otpor», που οργάνωσαν τη «φοιτητική διαμαρτυρία κατά του Μιλόσεβιτς» και στη συνέχεια έστησαν το εν λόγω κέντρο για να μεταφέρουν την ...πείρα σε άλλους ενδιαφερόμενους «δημοκράτες» ανά τον κόσμο. Μετά από αυτή την «εκπαίδευση», ο Γκουαϊδό πήγε στις ΗΠΑ το 2007 και γράφτηκε στο «Πρόγραμμα Διακυβέρνησης και Πολιτικής Διαχείρισης» στο Πανεπιστήμιο George Washington, υπό την κηδεμονία του Βενεζουελάνου οικονομολόγου Λουίς Ενρίκε Μπεριζμπεϊτία, που ήταν και διευθυντικό στέλεχος του ΔΝΤ.
Μετά το ...«μεταπτυχιακό» στις ΗΠΑ, το 2007 συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης «Generation 2007». Αυτή η ομάδα κρούσης χρησιμοποιήθηκε όλα τα επόμενα χρόνια σε όλες τις βίαιες συγκεντρώσεις (γνωστές ως guaribas). Στο διαδίκτυο μάλιστα κυκλοφορούν φωτογραφίες όλων αυτών των «φυντανιών» να φοράνε μπλούζες της «Οtpor». Κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες ή βίντεο σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά του Γκουαϊδό, αποσύρθηκαν από τον ίδιο για ευνόητους λόγους. Οπως αποκαλύπτουν ακόμα και αμερικανικά ΜΜΕ, πριν αυτοανακηρυχθεί «μεταβατικός πρόεδρος» στις 23 Γενάρη ο Γκουαϊδό είχε συναντηθεί στις 10 του μήνα με τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ενώ ο συνεργάτης του στην Ουάσιγκτον, Νταβίντ Σμολάνσκι, διατηρεί άμεση επαφή με τον Ελιοτ Εϊμπράμς, ειδικό απεσταλμένο του Τραμπ στη Βενεζουέλα, συντονιστή για την «ανθρωπιστική βοήθεια», παλιό πράκτορα επί Ρέιγκαν και οργανωτή των εγκληματιών μισθοφόρων «Κόντρας» στη Νικαράγουα τη δεκαετία του '80. Αν κάτι επιβεβαιώνεται, λοιπόν, είναι ότι οι εξελίξεις στη Βενεζουέλα μόνο τυχαίες δεν είναι και ότι η ιμπεριαλιστική επέμβαση οργανώνεται μεθοδικά και κατά κύματα όλα αυτά τα χρόνια, αξιοποιώντας και τις ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της χώρας. Οσο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ευθύνη της για τη στήριξη του σχεδίου ΗΠΑ - ΕΕ σε βάρος του λαού της Βενεζουέλας δεν ξεπλένεται με τίποτα. Πόσο μάλλον όταν έρχονται στο φως τέτοια αποκαλυπτικά στοιχεία για τον «εκλεκτό» τους στη Βενεζουέλα.