Παραμυθιάζουν τον κόσμο ότι μια «νέα εποχή» αρχίζει.

Πράγματι, ένας μακρύς χειμώνας είναι μπροστά.

Αλλά δεν χρειάζεται κανείς να περιμένει για να τον ζήσει. Οι άνθρωποι ζούνε τώρα. Κι αυτό το τώρα είναι παγωμένο. Αυτό το τώρα είναι ακόμα χειρότερο αύριο.

Η ευημερία των αριθμών (τα κέρδη στις επιχειρήσεις και τα έσοδα στο ταμείο του κράτους των καπιταλιστών) ποτέ άλλοτε δεν ήταν σε τόσο μεγάλη αντίθεση με τη δυστυχία των ανθρώπων. Οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και οι τιμές του πετρελαίου υπακούουν στην ίδια επιδίωξη από τη σκοπιά των καπιταλιστών, την αύξηση του κέρδους.

Το γεγονός ότι τα αστικά μέσα ενημέρωσης εντοπίζουν το αδιέξοδο (να μην μπορείς να πληρώσεις το πετρέλαιο, αλλά και να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις το ρεύμα για να ζεσταθείς) δηλώνει μόνο το αδιέξοδο της αστικής προπαγάνδας που από τη μια υμνεί - την πίτα γιομάτη - το καπιταλιστικό κέρδος σαν προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία κι από την άλλη θέλει το σκύλο χορτάτο - τους ανθρώπους που χάνουν όταν κερδίζουν οι καπιταλιστές, να στέκονται όρθιοι.

Τόσο το έλλειμμα στο ταμείο του ΙΚΑ, όσο και το πλεόνασμά του έχουν κοινό παρονομαστή μια μεγάλη αρπαγή: Εκατομμύρια εργάτες και υπάλληλοι πληρώνουν τρομακτικές εισφορές, που γίνονται άμεσο κέρδος για τους καπιταλιστές. Κι όταν έρθει η ώρα της ανάγκης, αυτοί που πληρώνουν μένουν ξεκρέμαστοι γιατί υπερέχει το δίκιο του «επιχειρηματία».

Παρένθεση: Νεφροπαθείς και νοσηλευτικό προσωπικό μιας κλινικής στο κέντρο της Αθήνας είδαν το πρωί της περασμένης Κυριακής τον ίδιο τον επιχειρηματία της κλινικής να φορτώνει άρον άρον σε μικρό φορτηγό όλα τα μηχανήματα της αιμοκάθαρσης. Στην ερώτησή τους πού πάνε τα μηχανήματα; ένας υπάλληλος απάντησε «τα πάμε για συντήρηση»... Στην πραγματικότητα τα μετέφερε στο παράρτημα της κλινικής στη Γλυφάδα για να προστατευτούν από πιθανή κατάσχεση, όπως ενημέρωσε το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας συγγενής ασθενούς. «Από τη στιγμή που η κλινική κλείνει, έχω κάθε δικαίωμα να μεταφέρω τα μηχανήματα μου» είπε ο επιχειρηματίας (τα στοιχεία από ρεπορτάζ στην «Εφημερίδα».

Το γεγονός καταγράφηκε στεγνά. Ούτε στιγμή δεν περνά από το μυαλό του συντάκτη ότι οι υπηρεσίες υγείας δεν μπορούν να είναι επιχείρηση. Ο ρεπόρτερ έκανε τη δουλειά του, κατέγραψε το γεγονός. Ομως οι άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν χωρίς καν να μάθουν ότι θα πεθάνουν επειδή αυτό επιβάλει το δίκιο του επιχειρηματία. Η διαφορά ανάμεσα στην «αντικειμενική» δημοσιογραφία και τη στρατευμένη στο πλευρό της εργατικής τάξης είναι ακριβώς αυτή: δεν αρκεί να λέμε στον κόσμο τι του συμβαίνει, αυτό το ζει, πρέπει - επιβάλλεται να δείξουμε πώς θα αλλάξουν τα πράγματα, αυτή είναι η «δουλειά» των κομμουνιστών δημοσιογράφων. Κι αυτό δεν είναι δουλειά. Είναι επιλογή - συμβολή στη δράση του εργατικού κινήματος, προϋποθέτει να αναπνέεις - να ζεις στο ρυθμό, τον τρόπο, το «είναι» των πρωτοπόρων της ταξικής πάλης (κλείνει η παρένθεση).

Η καταγραφή της τρομακτικής διαφοράς ανάμεσα στον πλούτο που κατέχει μια χούφτα καπιταλιστών και τον παραγόμενο πλούτο από τα δισεκατομμύρια των εργατών όλης της Γης δεν αρκεί. Απαιτείται απ' αυτόν που καταγράφει να δείξει και το «γιατί». Οτιδήποτε λιγότερο απ' αυτό, συμβάλλει σε μια μεταφυσική ερμηνεία, εντέλει συμβάλλει στην καλλιέργεια αυταπατών ότι η ζωή των παραγωγών του πλούτου θα βελτιώνεται χωρίς να φύγουν από τη μέση αυτοί που την καταστρέφουν.

Ας διαβάσουμε προσεκτικά την αγωνία των ενόχων. Αυτών όλων που βάφτισαν «μάχη για τη δημοκρατία» τη δίωξη καθενός που πάλεψε για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στις ομολογημένες ενοχές τους ας δούμε την επιδίωξή τους να ξαναστήσουν στα πόδια της την έντονα -πλέον- αμφισβητούμενη εξουσία της αστικής τάξης.

Κανένα πολιτικό σχήμα - με όποιο πρόσημο κι αν προβάλλεται - από αυτά που αφήνουν στο απυρόβλητο τους καπιταλιστές, δεν μπορεί να έχει την ανοχή των εργατών.

Σήμερα, πολύ περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο, το σύστημα που τη σαπίλα του επιδιώκει να την κάνει λίπασμα για την αναζωογόνησή του, πρέπει να θαφτεί. Αυτό είναι το χρέος μας, σ' αυτό όλες οι δυνάμεις. Θα μοιραστούμε το ψωμί για να τους πάρουμε το παντεσπάνι. Και θα τους το πάρουμε!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Σήμερα διαδηλώνουμε κόντρα στη φοροληστεία

ΤΑ ΝΕΑ: 4 γάμοι και μια κηδεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μπουρλότο από τη ΔΕΗ

Η ΕΛΛΑΔΑ: Νέα επιδρομή στα ακίνητα

6 ΜΕΡΕΣ: Αύξηση πρόκληση

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Οι απολύσεις στο σκαμνί

ΕΘΝΟΣ: Παρέμβαση για τις κυβερνητικές αρρυθμίες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συμφωνία για το επόμενο βήμα

Η ΑΥΓΗ: Λούλα: Διέξοδος με το δημόσιο μπροστά

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Μυστήριο με στοιχεία - σοκ της Siemens

Η ΝΙΚΗ: 3 όπλα τσακίζουν τη διαθεσιμότητα

Ο ΛΟΓΟΣ: «Μάστιγα» οι αυτοκτονίες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, δωρεάν συνδρομή

«Κάθε δόση και προαπαιτούμενα μέτρα, κάθε δόση και νέα δεινά και συμφορές για το λαό. Αν και προαποφασισμένα και ψηφισμένα τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα δεν παύουν να προκαλούν φρίκη όταν τα βλέπει κανείς ένα προς ένα και όλα μαζί στην έκθεση της Κομισιόν που συνοδεύει το επικαιροποιημένο μνημόνιο.

Στην έκθεση αναφέρονται συγκεκριμένα τα μέτρα που θα συνοδεύουν την εκταμίευση των 14,8 δισ. που έχουν απομείνει από τη συνολική δόση των 49,1 δισ., ανά μήνα. Ειδικότερα, το Γενάρη προκειμένου να εκταμιευθεί η δόση των 9,2 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 7,2 δισ. πάνε κατευθείαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πρέπει πρώτα να ψηφιστεί το φορολογικό νομοσχέδιο με τη νέα φοροληστεία των 2,5 δισ. ευρώ, καθώς και να προχωρήσει η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ από 14,5% μέχρι 45%. Το Φλεβάρη, για να εκταμιευθεί η δόση των 2,8 δισ. ευρώ, πρέπει να τεθούν ανώτερα όρια για δαπάνες που θα μπορούν να κάνουν οι φορείς της κυβέρνησης και ειδικά τα νοσοκομεία και οι δήμοι. Το Μάρτη, για να εκταμιευθεί η δόση των 2,8 δισ. ευρώ, θα πρέπει να καθοριστεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που "πλεονάζουν" και το πόσοι θα απομακρυνθούν (διάβαζε απολυθούν) από το δημόσιο ανά τρίμηνο μέχρι το τέλος του 2014. Επίσης, πρέπει να μειωθούν και άλλο δαπάνες για τα φάρμακα. Ταυτόχρονα, είναι «αυτονόητο» ότι θα λαμβάνονται νέα μέτρα περικοπής των δαπανών (κυρίως μισθοί, συντάξεις, επιδόματα) αν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι του προγράμματος, καθώς θα ενεργοποιείται η ρήτρα αυτόματων περικοπών.

Ο λαός δεν μπορεί, δεν αντέχει και δεν πρέπει να δεχθεί νέες θυσίες για τη σωτηρία της πλουτοκρατίας και την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Χρειάζεται να οργανώσει την πάλη και αντεπίθεσή του για τη δική του σωτηρία σε ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)