ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 20 Δεκέμβρη 2018
Σελ. /24
Μελετάμε το παρελθόν κοιτώντας μπροστά!

Στην αντιμετώπιση της Ιστορίας του ΚΚΕ από την αστική και οπορτουνιστική βιβλιογραφία και προπαγάνδα αναφέρθηκε στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας της

Στο θέμα της αντιμετώπισης της Ιστορίας του ΚΚΕ από την αστική και οπορτουνιστική βιβλιογραφία και προπαγάνδα αναφέρθηκε στη χτεσινή της ομιλία στην εκδήλωση της ΚΕ η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας της.

Οπως επεσήμανε εισαγωγικά: «Η πλατιά κυκλοφορία του νέου Δοκιμίου, όπως και του παλαιότερου, δεν αφήνει αδιάφορους τα επιτελεία της αστικής τάξης, κομματικά, επιστημονικά, δημοσιογραφικά, όπως και τους οπορτουνιστικούς θύλακες. Τα τελευταία χρόνια έχει οργανωθεί με αύξουσα κλιμάκωση πολύμορφη αντικομμουνιστική αντεπίθεση ή αντιΚΚΕ πολεμική, με εκδόσεις, ημερίδες, σειρές τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών.

Ανθίζουν όλα τα "λουλούδια" του αντικομμουνισμού, με περιεχόμενο χοντροκομμένο αλλά και επιμελημένα εκλεπτυσμένο. Ανάμεσα στους ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες ξεχωρίζουν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι "αναθεωρητές του μεσαίου χώρου", που τάχα δεν διακατέχονται από εμπάθεια, αναγνωρίζουν ορισμένες ακρότητες σε βάρος του ΚΚΕ ως απάντηση σε βίαιες ενέργειες και προκλήσεις που δήθεν πρώτο το ΚΚΕ οργάνωσε».

Αναλύοντας το πώς εξελίχθηκε η αντιΚΚΕ επίθεση και πολεμική μετά το 1975, η Αλέκα Παπαρήγα στάθηκε στη νέα φάση που πέρασε ο αντικομμουνισμός με τη νίκη της αντεπανάστασης και τη στρατηγική επιλογή της ΕΕ να κηρύξει την «αναθεώρηση και αναδιατύπωση της Ιστορίας», με αιχμή του δόρατος την Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την εξίσωση φασισμού και κομμουνισμού ως επίσημη κρατική ιδεολογία της ΕΕ.


«Αυτό το "νέο" ρεύμα στην αστική ιστοριογραφία δεν στηρίχθηκε σε μια νέα επιστημονική έρευνα, αντίθετα χρησιμοποίησε ως μήτρα τον αντικομμουνισμό του παρελθόντος, πρόσθετε τις μαρτυρίες των συνεργατών των ναζί, ιδιαίτερα στις βαλτικές χώρες, τις εκτιμήσεις των νέων ηγετών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αρχεία που εύκολα μπορούσαν να παραποιηθούν ή να μείνουν στο σκοτάδι σελίδες που δεν συνέφεραν στην αντισοσιαλιστική εκστρατεία», σημείωσε, επισημαίνοντας πως σε αντίθεση με το ΚΚΕ, που δεν αξιοποίησε μόνο το δικό του ιστορικό Αρχείο, αλλά και εκτεταμένη ξένη και ελληνική αστική βιβλιογραφία για τη συγγραφή του Δοκιμίου, «σε μεγάλο μέρος των εκδόσεων κριτικής και πολεμικής στο ΚΚΕ περιέχονται ελάχιστα αποσπάσματα από ντοκουμέντα του ΚΚΕ, προβάλλονται επιλεκτικά δηλώσεις κομμουνιστών ηγετών, χωρίς να παίρνεται υπόψη σε ποιες συνθήκες ή σε ποια συγκεκριμένη στιγμή γίνονταν η μία ή η άλλη τοποθέτηση. Εμφανίζονται ως σημερινές θέσεις του ΚΚΕ και εκείνες για τις οποίες το Κόμμα μας έχει κάνει κριτική ή τις άλλαξε σε σύντομο χρονικό διάστημα, ασκώντας κριτική στις προηγούμενες».

Κοινός τους στόχος το τσάκισμα της ταξικής πάλης στο σήμερα

Στη συνέχεια, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε αναλυτικά, απαντώντας ένα προς ένα, στα πιο προσφιλή αστικά και όχι μόνο επιχειρήματα, που εστιάζουν κυρίως στην Ιστορία της Κατοχής, στο Δεκέμβρη του '44 και στην περίοδο '46 - '49. Οπως ότι το ΚΚΕ τέθηκε επικεφαλής της Εθνικής Αντίστασης με σκοπό να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία, αδιαφορώντας για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ή ότι έδινε τη μάχη στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να διευκολύνει τη νίκη της ΕΣΣΔ, ως κομματικός και μάλιστα «έμμισθος υπάλληλος» της Μόσχας, την αστική αντίληψη ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δεν χρειαζόταν να ιδρυθούν, γιατί επέφεραν ζημιές, προκαλώντας τα γερμανικά αντίποινα, ότι οι κομμουνιστές ήταν εχθροί της δήθεν οικουμενικής αξίας της «εθνικής ενότητας» και «ομοψυχίας», που δεν πρέπει να διαταράσσεται, είτε σε περίοδο πολέμου είτε σε κρίση είτε σε περίοδο καπιταλιστικής ανάκαμψης και ανάπτυξης, ότι ο Δεκέμβρης του '44 συνιστούσε προϊόν ενός προετοιμασμένου σχεδίου βίαιης κατάληψης της εξουσίας, για τον «ξενοκίνητο» ΔΣΕ κ.ά.

«Αυτή την προπαγάνδα», σημείωσε, «διακινούν κατά κόρον τόσο οι χρυσαυγίτικες ναζιστικές χυδαιότητες και νεοδημοκρατικές εφημερίδες, με τις κίτρινες σελίδες που προβάλλουν τα δήθεν εγκλήματα των κομμουνιστών, όσο και αστοί ιστοριογράφοι, οι επονομαζόμενοι αναθεωρητές της Ιστορίας.

Ολοι μαζί έχουν ένα στόχο: Το τσάκισμα της ταξικής πάλης σήμερα. Γι' αυτόν το σκοπό δεν διστάζουν να αναμασούν τα πιο βρώμικα επιχειρήματα, να διαστρεβλώνουν τα ιστορικά γεγονότα και να κάνουν το μαύρο άσπρο, στοχεύοντας ιδιαίτερα στη νέα γενιά, που δεν έχει αποκτήσει ακόμα την πείρα της ταξικής πάλης».

Στη συνέχεια, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στην πείρα από την προσπάθεια του οπορτουνισμού κατά τις δεκαετίες του '70 και '80 να ανατρέψει - στο όνομα της «ανανέωσης» και του κάλπικου διεθνισμού και με την εφεύρεση των «εθνικών δρόμων προς το σοσιαλισμό» - θεμελιακές αρχές της μαρξιστικής θεωρίας, καθώς και στην οπορτουνιστική επίθεση που εξαπολύθηκε μετά την αντεπανάσταση, και ενώ στην Ελλάδα το ΚΚΕ ξεκίνησε βασανιστικά την αποκατάσταση του επαναστατικού του χαρακτήρα.

Απαντώντας δε σε όσα οι οπορτουνιστές υποστηρίζουν, ότι «τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να εξετάζονται αποκλειστικά και μόνο μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες που πραγματοποιήθηκαν, αρνούμενοι την ύπαρξη γενικών γνωρισμάτων» και προσάπτοντας στο ΚΚΕ «αυθαίρετες σκοπιμότητες που αφορούν το σημερινό Πρόγραμμά του και τις εκτιμήσεις του για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, με τα οποία ως γνωστόν διαφωνούν ριζικά», η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Η ιστορική αποτίμηση της δράσης του Κόμματος αφορά τον υποκειμενικό παράγοντα, άρα τίθεται υπό κρίση πώς κατάφερνε να κατανοεί, να υπολογίζει τους συγκεκριμένους αντικειμενικούς παράγοντες, το συσχετισμό δυνάμεων, την αστική πολιτική διαχείρισης, την επίδραση των διεθνών εξελίξεων, ώστε να διαμορφώνει και να προσαρμόζει, ανάλογα με τις συνθήκες, τη γραμμή συσπείρωσης και ρήξης με σκοπό τη στήριξη της νικηφόρας πορείας υπέρ της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η αποτίμηση των γεγονότων μιας ολόκληρης περιόδου δεν μπορεί να εξαντληθεί με την εκτίμηση κατά τις τρέχουσες εξελίξεις. Συμπεράσματα που επαληθεύονται συμπληρώνονται ή διορθώνονται όταν έχουν πια αποκρυσταλλωθεί οι τάσεις, τα αποτελέσματα. Αυτός είναι ο δρόμος για την ωρίμανση του Κόμματος».

Κλείνοντας την τοποθέτησή της, σημείωσε: «Η μελέτη του Δοκιμίου της περιόδου αυτής είναι βέβαιο ότι θα δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που υπάρχουν, σε ακαταστάλακτους προβληματισμούς. Αν και αφορά το παρελθόν, τα συμπεράσματα είναι ένα καλό εφόδιο για τα προβλήματα που μας απασχολούν σήμερα, που απαιτούν και γνώση και διευρυμένο πολιτικό και ιδεολογικό ορίζοντα, ανεξάρτητα από το αντικείμενο χρέωσης στην κομματική δουλειά και στο κίνημα. Μελετάμε το παρελθόν κοιτώντας μπροστά!».


Να μη λείψει από καμία βιβλιοθήκη!

«Ανάρπαστοι» έγιναν μετά την παρουσίασή τους στην εκδήλωση της Κεντρικής Επιτροπής οι τέσσερις Τόμοι του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος, περιόδου 1918 - 1949, στην έκθεση της «Σύγχρονης Εποχής» που βρισκόταν στο φουαγιέ της Αίθουσας Συνεδρίων στον Περισσό. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι έσπευσαν να προμηθευτούν το Δοκίμιο, καθώς και άλλες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», αξιοποιώντας και την εξαιρετικά χαμηλή τιμή στην οποία διατίθεται. Το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο, οδηγός στην καθημερινή δράση, δεν πρέπει να λείψει από καμία βιβλιοθήκη!



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ