ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οπλο στα χέρια των εργατών

Η απόφαση με τις εκτιμήσεις της για τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των προηγούμενων βδομάδων, που έδωσε στη δημοσιότητα η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ - δημοσιεύτηκε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» - είναι όπλο στα χέρια του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, όπλο στα χέρια κάθε εργάτη και αγωνιστή. Είναι συμβολή στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στη διαρκή πάλη του - που δεν τελειώνει με την εναντίωση στο 3ο μνημόνιο - για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, το δυνάμωμα της ταξικής πάλης, στην ενίσχυση του ταξικού ρεύματος, με τη μαζική εγγραφή εργατών στα συνδικάτα, τη συσπείρωση συνδικάτων στη γραμμή του ΠΑΜΕ. Γι' αυτό και η πλατιά συζήτηση των εκτιμήσεων αυτών μέσα στους χώρους δουλειάς, η οργανωμένη κουβέντα στις επιχειρήσεις και στα εργοστάσια από τους ίδιους τους εργάτες, σε συνδυασμό με την ανάδειξη των προβλημάτων του κάθε χώρου και κλάδου, είναι άμεση και επιτακτική. Μέσα από γόνιμο και δημοκρατικό διάλογο, εργαζόμενοι και συνδικάτα να εμπλουτίσουν με την πείρα τους αυτές τις εκτιμήσεις, να «φωτίσουν» πλευρές, να τις μετατρέψουν σε οδηγό δράσης και οργάνωσης της πάλης για το επόμενο διάστημα.

Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αγώνας αυτός θα είναι μακρόχρονος και δύσκολος, απαιτεί αντοχή και θυσίες και κυρίως οργάνωση και εργατική συσπείρωση πάνω σε στέρεες βάσεις. Και αυτή η βάση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανειρήνευτη πάλη ενάντια στα μονοπώλια. Δε φτάνει σήμερα να γίνονται γενικά αγώνες ενάντια στο ένα ή στο άλλο μέτρο, αν αυτοί δεν αναδεικνύουν τον μεγάλο και επικίνδυνο αντίπαλο που έχει απέναντί της η εργατική τάξη: Την εξουσία και τη δύναμη των μονοπωλίων. Μόνο αν το κίνημα σημαδέψει τον πραγματικό ταξικό αντίπαλο, μόνο τότε μπορεί να έχει αποτελέσματα στη δράση του. Διαφορετικά οι αγώνες θα παραμένουν πίσω από τις ανάγκες και σε αναντιστοιχία με την οξύτητα της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οι εργάτες και οι εργάτριες δεν έχουν ανάγκη ούτε από το συμφιλιωτισμό που επιδεικνύει απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες η εργατική αριστοκρατία, ούτε από τα μαθήματα υπέρ της ανταγωνιστικότητας που διδάσκει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Ενα «κίνημα» που κυνηγά τις δόσεις και εκλιπαρεί για ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ είναι επικίνδυνο για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, όπως επικίνδυνοι είναι όσοι ψάχνουν να βρουν την «υγιή επιχειρηματικότητα» ως το αντίδοτο στην αντεργατική λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει όλοι οι καπιταλιστές μαζί, στο όνομα της ανάπτυξης.

Μόνο οι αγώνες που έχουν «καρφώσει» την πυξίδα σε πορεία ενάντια στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της μπορούν σήμερα να χειραφετήσουν την εργατική τάξη, να επιδράσουν θετικά στην ταξική της ενότητα, να απελευθερώσουν τις αστείρευτες δυνάμεις της από την πολιτική που προβάλλουν οι ιεροκήρυκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ευρωπαϊκού «κεκτημένου». Μόνο τέτοιοι αγώνες μπορούν σήμερα να γίνουν όπλο στη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, να κινητοποιήσουν, να εμπνεύσουν και να δώσουν θάρρος, κουράγιο για αντιμετώπιση της βαρβαρότητας. Τέτοιοι αγώνες μπορούν να διευκολύνουν τους εργάτες να αποτινάξουν από πάνω τους τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, να αλλάξουν τους συσχετισμούς μέσα στο εργατικό κίνημα, να δώσουν ώθηση στη λαϊκή συμμαχία. Να σφυρηλατήσουν το μέτωπο, που στο έδαφος αυτής της πάλης θα βάζει μπροστά του το ζήτημα της αλλαγής τάξης στην εξουσία.

Να μη στενοχωρήσουν το Ισραήλ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Το βράδυ του Σαββάτου, το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχε στην πορεία του Πολυτεχνείου, διαλύθηκε στο ύψος της αμερικάνικης πρεσβείας, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν την Κηφισίας, για να μη φτάσει η πορεία στην ισραηλινή πρεσβεία. Το ΚΚΕ είχε ανακοινώσει ότι η πορεία του, μετά την αμερικάνικη, θα συνέχιζε προς την πρεσβεία του Ισραήλ, για να εκφραστεί η αντίθεση του λαού στο νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα στη Γάζα. Και επέμεινε απαιτώντας από την κυβέρνηση να φτάσει όλη η πορεία στην ισραηλινή πρεσβεία. Την ίδια επιλογή έκανε και ένα μέρος της πορείας που προπορεύονταν αυτής του ΚΚΕ, στην οποία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία συμμετείχε και ο ΣΥΡΙΖΑ και διαδήλωσε, όπως και το ΚΚΕ στην ισραηλινή πρεσβεία. Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ καθόλου τυχαία δεν ήταν. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να συναντηθεί ακόμα και τον Σ. Πέρες, όταν αυτός επισκέπτονταν την Αθήνα, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δε συνιστά κίνδυνο για τα συμφέροντα του Ισραήλ στην περιοχή. Προφανώς, η απόφασή τους να μη διαδηλώσουν έξω από την ισραηλινή πρεσβεία, πάρθηκε προς επιβεβαίωση των αγνών προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο Ισραήλ. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Κυριακή για τις εξελίξεις στη Γάζα, καταλογίζει «μιλιταριστικό τυχοδιωκτισμό» (!) στο Ισραήλ, και όχι βέβαια καραμπινάτη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Με την ίδια ανακοίνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει την «άμεση αναστολή της στρατιωτικής και αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας - Ισραήλ, σαν ελάχιστη πράξη συμβολικής και πρακτικής πίεσης προς την Ισραηλινή κυβέρνηση», και όχι ακύρωσή της, όταν είναι γνωστό ότι αυτή η συμφωνία, κανένα συμβολικό χαρακτήρα δεν έχει, αλλά αντίθετα συμβάλλει καθοριστικά στην ισχυροποίηση του Ισραήλ στην περιοχή, για την ευόδωση των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων που εμπλέκουν και την Ελλάδα με κινδύνους για το λαό.

Ανησυχεί κι αυτός μη θιχτεί το δίπολο

Γράφαμε τις προάλλες για τη ρετσέτα που εξέδωσε ο σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος από το enikos.gr, με την οποία απαγόρευε στο ΚΚΕ να κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, αναπαράγοντας όλη τη λογική των Κουτσογιωργέων και άλλων, που διέπρεψαν στην ΠΑΣΟκική προπαγάνδα τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο Στάθης Σταυρόπουλος δεν άργησε ο ίδιος να ομολογήσει πως ο καημός του για το ΚΚΕ είναι ότι αποκαλύπτει το νέο δίπολο με το οποίο το αστικό σύστημα προσπαθεί να διαχειριστεί τις κλιμακούμενες αγωνιστικές διαθέσεις του λαού και γι' αυτό δυσκολεύει τη συγκρότησή του. Γράφει στη στήλη του στην ίδια ιστοσελίδα, αφού έχει μιλήσει για το «αστικό τόξο», τον ένα πόλο δηλαδή του συστήματος: «Αντίπαλο σε αυτό το φάσμα των αστικών δυνάμεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ με όλες τις μεταμορφώσεις και παρενδύσεις τους) ανέρχεται και συντίθεται ένα φάσμα λαϊκών και φιλολαϊκών δυνάμεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και οι εκφάνσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς»! Ολοι δηλαδή στο ίδιο τσουβάλι, προς χάριν του δίπολου! Φιλολαϊκή δύναμη και το κόμμα του Καμμένου, που εκτός από τις εθνικιστικές κορόνες που κατά καιρούς εκτοξεύει, έχει καταθέσει πλαίσιο για ανάκαμψη της ντόπιας πλουτοκρατίας με χρήμα στο κεφάλαιο και κολεγιές με άλλα κέντρα, πέραν της ΕΕ, καλώντας το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή και να σηκώσει σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά του. Ολοι οι καλοί χωράνε σύμφωνα με το Σταυρόπουλο, προκειμένου να γίνει κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή το ΚΚΕ τους αποκαλύπτει και τους αντιπαλεύει, όπως πολεμάει και το μείγμα διαχείρισης της συγκυβέρνησης, του επιτίθενται αισχρά, στη λογική ότι «όποιος μας κάνει κριτική, είναι με την κυβέρνησ». Κάπως έτσι προσπαθούν να αμβλύνουν το ταξικό κριτήριο του λαού και να του καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι όποιος σηκώνει αντιμνημονιακό κουρνιαχτό, είναι υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και ικανός να τα προωθήσει, χωρίς να συγκρουστεί με την ΕΕ και την πλουτοκρατία. Το σύστημα έχει κάθε λόγο να τιμάει «πονήματα» σαν αυτό του Σταυρόπουλου, δίπλα στους αναγνωρισμένους και καταξιώμενους προπαγανδιστές του...

Θυσίες για τα μονοπώλια και διαχειριστές

«Είναι λάθος για την αντιπολίτευση να πολεμάει κάθε ιδιωτικοποίηση, μεγάλη επένδυση ή διαρθρωτική αλλαγή. Οποιος και να έλθει στην εξουσία τους ίδιους επενδυτές θα κυνηγάει, τις ίδιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να κάνει». Ανοιχτές πόρτες παραβιάζει με το κύριο άρθρο της η κυριακάτικη «Καθημερινή», εγκαλώντας τον ΣΥΡΙΖΑ να μην «πολεμάει» τις ιδιωτικοποιήσεις και τις φιλομονοπωλιακές «μεταρρυθμίσεις». Πέρα από την ανούσια ρητορική που χρησιμοποιεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχθεί πλήρως την ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, συναινώντας επί της ουσίας στη συνέχιση των θυσιών του λαού προς όφελος των μονοπωλίων. Το επανέλαβε με ξεκάθαρο τρόπο ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόσφατη συνέντευξή του στο CNN. Ιδού τι είπε: «Για να υπάρξει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να υπάρξουν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα, τις οποίες φυσικά δεν τις αρνούμαστε. Ομως, η ανταγωνιστικότητα δεν είναι μονάχα συνάρτηση του εργασιακού κόστους». Με άλλα λόγια, ο Αλ. Τσίπρας λέει «ναι» στις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλισμού δεν μπορεί παρά να ισχυροποιούν τα μονοπώλια και να θωρακίζουν την κερδοφορία τους, ενώ η διαφωνία όσον αφορά στο «εργασιακό κόστος» καμία πρακτική αξία δεν πρόκειται να έχει όσο τα μονοπώλια κυριαρχούν στην οικονομία και στην παραγωγή. Εξάλλου, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια συνέντευξη διαβεβαίωσε τους επενδυτές, δηλαδή τα μονοπώλια, ότι το κόμμα του εγγυάται ένα καθεστώς ασφαλείας! Να τι είπε συγκεκριμένα: «Θα πρέπει να υπάρξει ένα καθεστώς ασφάλειας στους επενδυτές, να σταματήσει, δηλαδή, αυτή η κινδυνολογία με την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και ταυτόχρονα να σταθεροποιηθεί το οικονομικό περιβάλλον και να βοηθηθεί η Ελλάδα με επενδύσεις ευρωπαϊκές από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων»...