ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 20 Νοέμβρη 2012
Σελ. /32
Το στοιχείο που κάνει τη διαφορά

«Σεντόνια» το ένα πίσω απ' τ' άλλο στον αστικό Τύπο εξηγούν με μαύρο κλάμα τι θα πάθουμε. Οι υπογραφές στα κείμενα είναι από τους ίδιους που αρκετούς μήνες τώρα εξηγούν γιατί όλα αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία.

Στο μεταξύ, τα «τελευταία μέτρα» έγιναν ήδη προτελευταία, καθώς συμπληρώθηκαν με κάμποσα ακόμα στο δρόμο των νόμων για το εθνικό τυπογραφείο.

Αλλά, καμιά ανησυχία, αφού από τα «θετικά αποτελέσματα» θα ενισχυθούν οι ασθενέστεροι, όπως διατείνεται ο «Ελεύθερος Τύπος». Εδώ δεν ισχύει ούτε καν το «ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι». Τα δισ. που αρπάζονται από τη δουλειά της εργατικής τάξης έχουν ήδη πάρει το δρόμο για να γίνουν νέες ενισχύσεις στο μεγάλο κεφάλαιο - «ευνοϊκό κλίμα για τις επενδύσεις» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται.

***

Τώρα έρχεται η σειρά όλων αυτών που θα ζητάνε να εφαρμοστεί ο νόμος. Αλλά τι είναι ο νόμος; Είναι η κατοχύρωση του δίκιου του δυνατού. Αυτό συνέβη το σαββατοκύριακο. Η αστική τάξη έκανε επίδειξη δύναμης με την έκδοση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Και τώρα θα ζητά εφαρμογή του νόμου. Γι' αυτή τη στιγμή προετοίμαζαν το κλίμα όλοι εκείνοι που καιρό τώρα διαπίστωναν ότι ο λαός μας ρέπει σε καταστάσεις παραβίασης της νομιμότητας.

***

Διαρκής Ανυπακοή! Αυτό είναι το κάλεσμα που απευθύνει το ΚΚΕ. Γι' αυτό και τα «Νέα» διαπιστώνουν ότι πλέον «δεν έχει λόγο ύπαρξης το ΚΚΕ». Τι παράξενη σύμπτωση. Το ίδιο έγραφε σε χτεσινή ανακοίνωσή της και μία από τις κρατικοδίαιτες οργανώσεις που εμφανίζονται ως τροτσκιστικές. Ποιος είπε ότι βγήκε στη σύνταξη ο Λαλιώτης;

***

Η διαστροφή της πραγματικότητας έχει γίνει επιστήμη. Παρουσιάζουν τους δήμους σαν αυτοτελείς επιχειρήσεις που απλά δεν τα καταφέρνουν να έχουν ισοσκελισμένους ισολογισμούς εξαιτίας της διαφθοράς. Ομως οι δήμοι είναι κράτος. Αυτό το κράτος ανήκει σε συγκεκριμένη τάξη, την αστική και διοικείται από συγκεκριμένη κυβέρνηση. Ολα όσα παρουσιάζουν σαν παθογένεια της τοπικής διοίκησης είναι κεντρική πολιτική και μ' αυτήν έχει στηριχθεί η εξουσία του κεφαλαίου. Και βεβαίως δεν είναι η παθογένεια και η διαφθορά, όσο και αν υπάρχει γιατί συναλλαγές κράτους-κεφαλαίου γίνονται, που φέρνει μη ισοσκελισμένους ισολογισμούς, αλλά η λιτότητα που επιβάλλει και αυτό θα γίνει με τους δήμους να πουλούν υπηρεσίες πανάκριβα.

***

Το παράδειγμα του 54χρονου που πήγε στο χωριό να ζήσει από τη βοήθεια της 81χρονης μάνας του, δεν είναι μοναδικό. Είναι όμως ένα καλό δείγμα του πώς αντιμετωπίζει τη συντήρηση και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης η αστική τάξη.

Μια προαγγελία για το πώς θα ζήσει η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης αν δεν πάρει η ίδια έγκαιρα τα μέτρα της. Με την οργάνωσή της, δηλαδή, από σήμερα, στα ταξικά συνδικάτα, με την ανατροπή των συσχετισμών σε κάθε πτυχή της ζωής της, έτσι που στα αζήτητα να βρεθεί τελικά ο αίτιος του κακού, ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής που ό,τι είχε να δώσει το 'δωσε και τώρα πια μπορεί να επιβιώνει μόνο όσο του επιτρέπει η εργατική τάξη ζώντας η ίδια από τις σάρκες της.

***

Μετρώνται ήδη - με τις ευλογίες του Ομπάμα - ως εκατόμβη οι νεκροί στη Γάζα. Αναγκάζοντας πια ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει στα σιωπηρά το βράδυ της Κυριακής μιαν ανακοίνωση με την οποία ζητά «αναστολή» - αναστολή, όχι κατάργηση - της στρατιωτικής συμφωνίας με το Ισραήλ, δυο μέρες μετά την με ελαφρά πηδηματάκια άρνησή του να διαδηλώσει έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, όπου διαδήλωσαν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που θέλουν να κάνουν «ό,τι και ο Ομπάμα».

***

Καθώς από δω και πέρα όλα δείχνουν ότι θα επιδιωχθεί να μετατεθεί η συζήτηση στο ποιος από τους διαχειριστές είναι ικανότερος, διάβασε προσεκτικά τις εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ για τους αγώνες που έγιναν και το τι πρέπει να γίνει, για το ποιο είναι εκείνο το κρίσιμο στοιχείο που θα κάνει τη διαφορά. Για ένα κίνημα ταξικό, ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων, θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό ζήτημα: ανάπτυξη για το λαό με απαλλαγή από την εξουσία των μονοπωλίων και της ΕΕ, ή, ανάπτυξη με τα μονοπώλια και το λαό εξαθλιωμένο (ολόκληρο το κείμενο στον προχτεσινό κυριακάτικο «Ριζοσπάστη»).


ΜΑΖΕΥΕ ΑΙΤΙΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΤΑ «ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΤΡΑ»: «Παρότι όλοι λένε ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν είναι τα τελευταία όλο και μπαίνουν "υποσημειώσεις " και "αστερίσκοι" και για άλλα στο μέλλον (...) την τελευταία ώρα μέσω του φορολογικού νομοσχεδίου μπαίνουν "από το παράθυρο" κι άλλα! Εχουν "τεντώσει το σκοινί επικίνδυνα". Εάν δεν "χαλαρώσει" από το Eurogroup" δύσκολα θα αντέξει» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΜΙΣΘΟΣ; ΠΟΙΟΣ ΜΙΣΘΟΣ; «Νέα αφαίμαξη σε μισθούς και συντάξεις από την αύξηση της παρακράτησης φόρου (...) οι πρόσθετες μηνιαίες απώλειες κυμαίνονται από 13 έως και 136 ευρώ για όσους έχουν ένα ή δύο παιδιά» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΔΟΥΛΕΜΑ: «Εάν υπάρξουν θετικά αποτελέσματα στον τομέα των εσόδων από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής το θετικό αποτέλεσμα μπορεί να διατεθεί για την ενίσχυση των ασθενέστερων» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΣ: «Μόνον ο ένας στους τρεις δήμους έχει διασφαλίσει την οικονομική του υγεία (...) το τις πταίει είναι γνωστό: οι πελατειακές πολιτικές, οι διορισμοί από το παράθυρο και η γενικευμένη διαφθορά» (από τα ΝΕΑ).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ: «Στην ύφεση που οδηγεί στην απελπισία τους Ελληνες και απειλεί να εξαλείψει την πρόοδο μιας ολόκληρης γενιάς, επικεντρώνεται η Wall Street Journal, έχοντας κεντρικό θέμα στην ιστοσελίδα της, την ιστορία ενός 54χρονου Ελληνα που αναγκάστηκε να επιστρέψει στο χωριό του για να τα βγάλει πέρα και σκέφτεται ακόμη και να μεταναστεύσει για να επιβιώσει (...) εδώ και δυο χρόνια, αφότου απολύθηκε, δεν κατόρθωσε να βρει κάποια δουλειά και αναγκάστηκε να αφήσει τη σύζυγό του στην Αθήνα και να επιστρέψει στο χωριό, όπου ζει στο πατρικό του, με την 81χρονη μητέρα του (...) η ηλικιωμένη μητέρα του ράβει με μια ραπτομηχανή που αγόρασε το 1927 για να τον βοηθήσει. "Σε αυτή την ηλικία, κουράζομαι πολύ, αλλά τι να κάνω;" λέει η 81χρονη» (στο ΒΗΜΑ)

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ της εξουσίας των μονοπωλίων

ΕΘΝΟΣ: Η παρακράτηση «τρώει» μισθούς και συντάξεις

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Κεφαλικός φόρος 1.000 ευρώ σε κάθε πολίτη

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: «Ναι» στις ρήτρες στόχων με ποινές και επιτρόπους

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Μπάστακες παντού

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η κυβέρνηση σε νευρική κρίση λίγο πριν από τη δόση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανάσα με δύο «ναι»

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η τρόικα κάνει μπίζνες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αύριο οι κρίσιμες αποφάσεις του Eurogroup

Η ΑΥΓΗ: «Πόρτα» στον Σαμαρά από τις Βρυξέλλες

Η ΕΛΛΑΔΑ: Οι 44 μύθοι για τα 44 δισ. ευρώ

6 ΜΕΡΕΣ: Τους ξηλώνει η τρόικα

ΤΑ ΝΕΑ: Δήμοι σε αντάρτικο, δημότες σε ομηρεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τελική λύση για τα δάνεια

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα, μείωση προστίμων

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Νέο ψέμα για τους μικροομολογιούχους

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Μπροστά σε μακρόχρονο σκληρό ταξικό αγώνα

«Προετοιμάζουμε το λαό για μακρόχρονο σκληρό ταξικό αγώνα που απαιτεί θυσίες. Το δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων με τις διάφορες μορφές της, που σήμερα εισχωρεί πιο εκτεταμένα στη συνείδηση και στη δράση των εργατών, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με ορισμένα συνθήματα και εύκολες κουβέντες (...) Το πρόβλημα σήμερα εντοπίζεται στο στοιχείο πως οι αγώνες που έχουμε είναι κατώτεροι των αναγκών και των περιστάσεων (...) χρειάζεται οργάνωση, αντοχή, πειθαρχία (...) μπαίνει ως επιτακτική και άμεση ανάγκη η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος, με συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία τους μακριά από τις δαγκάνες της εργατικής αριστοκρατίας, με μέτωπο στην πολιτική των μονοπωλίων, με αγώνες επιθετικούς που θα βάζουν στο επίκεντρο το ζήτημα της εξουσίας. Οι ρωγμές που δέχεται αυτήν την περίοδο το αστικό πολιτικό σύστημα θα βαθύνουν και θα πολλαπλασιαστούν μόνο όταν αμφισβητείται η εξουσία των μονοπωλίων. Είναι ο μοναδικός δρόμος σήμερα για να κατακτήσεις νίκες, να έχεις ανατροπές, θετική έκβαση και αποτελεσματικότητα στους αγώνες που θα έρθουν (...)

Τι κίνημα χρειαζόμαστε

Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να μπαίνει στο επίκεντρο το ερώτημα «τι κίνημα χρειαζόμαστε σήμερα». Αν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα της πλατείας γεμάτο θολούρα με απουσία οργάνωσης, συστημικό, με κρυφή ή ανοιχτή συνεργασία με την εργοδοσία, αν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα πλήρως προσαρμοσμένο στις βασικές κατευθυντήριες γραμμές του κεφαλαίου με θεό την ανταγωνιστικότητα, κίνημα που θα παλεύει για την αλλαγή διαχείρισης του συστήματος, ή αν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που δε θα τα «διπλώνει», δε θα κάνει κωλοτούμπες αλλά με ταξική συνέπεια θα βάζει εμπόδια, θα καθυστερεί τα κυβερνητικά μέτρα, θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει μπροστά στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, θα στοχεύει στην κοινή δράση, στη συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των φοιτητών - σπουδαστών - μαθητών, των γυναικών.

Δηλαδή, ένα κίνημα ταξικό, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία, που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της λαϊκής - εργατικής οικογένειας, κίνημα που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό πρόβλημα - ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι. Ανάπτυξη για το λαό με απαλλαγή από το ζυγό των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή ανάπτυξη για τα μονοπώλια με το λαό εξαθλιωμένο. Ενα τέτοιο κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική λύτρωση την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα» (από τις εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ