ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 20 Νοέμβρη 2011
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΗΠΑ
Μπαράζ καταστολής

Από μαχητική διαδήλωση στο Σικάγο
Από μαχητική διαδήλωση στο Σικάγο
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--

Πάνω από 4.000 συλλήψεις σε όλη την αμερικανική επικράτεια, μόνο 1.300 στη Νέα Υόρκη, δεκάδες τραυματίες, μεταξύ αυτών σοβαρά και δύο βετεράνοι του πολέμου του Ιράκ, σε 60 ημέρες. Ενα μίνι χρονικό σε αριθμούς για τις διαδηλώσεις στο πλαίσιο του αποκαλούμενου κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ», που εκφράζει την οργή από τις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης αλλά αντιτίθεται σε κάποιες πλευρές του συστήματος, όπως οι τράπεζες και οι πολυεθνικές εταιρείες και δεν έχει συνολικό προσανατολισμό ενάντια συνολικά στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν στις 17 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, και εξαπλώθηκαν σταδιακά σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ, σε μεγαλουπόλεις αλλά ακόμη και σε χωριά, κατά την εφημερίδα «NY Daily News» σε 2.427.

Η 17 Νοέμβρη που σηματοδότησε τους δύο μήνες κινητοποιήσεων, αποτέλεσε και μία «επίδειξη» δύναμης και αντίστασης παρά τις αντίξοες συνθήκες και την βάρβαρη καταστολή. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο αριθμός των διαδηλωτών. Δεκάδες χιλιάδες πήραν μέρος στις συγκεντρώσεις της Πέμπτης, συγκεντρώσεις που έγιναν από το πρωί με την προσπάθεια αποκλεισμού του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, με διαμαρτυρία σε κεντρικές αρτηρίες και το απόγευμα στην κορύφωση των κινητοποιήσεων με τη συγκέντρωση στην πλατεία Φόλεϊ, στο νότιο Μανχάταν, και την πορεία στη γέφυρα του Μπρούκλιν όπου συνελήφθησαν 65 διαδηλωτές επειδή περπατούσαν στη λωρίδα για τα οχήματα, ανεβάζοντας το συνολικό απολογισμό των συλλήψεων της ημέρας σε πάνω από 220.

Ωστόσο, κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις. Πάνω από 100 συλλήψεις έγιναν στο Σαν Φρανσίσκο, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας κατάληψης του παραρτήματος της τράπεζας «Bank of America», 20 συλλήψεις στο Λος Αντζελες, επιχείρηση καταστολής εκ νέου στην πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϊ, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο, στο Πόρτλαντ πάνω από 48 συλλήψεις την Πέμπτη, ενώ οι διαδηλώσεις συνεχίζονται στο Σικάγο και φοιτητικές κινητοποιήσεις σε πάνω από 90 Πανεπιστημιακά Ιδρύματα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Νεοναζί σε διατεταγμένη ... κρατική υπηρεσία

Από τις 4 Νοέμβρη, ο γερμανικός Τύπος και το πολιτικό προσωπικό της χώρας εν χορώ ανακαλύπτει το νέο «φάντασμα»: Τη δράση των νεοναζί. Αφορμή για την «αποκάλυψη» μία ληστεία τράπεζας στην πόλη Αϊζεναχ, κοντά στην Ερφούρτη. Ακολούθησε η ανακάλυψη εκ μέρους της αστυνομίας ενός καμένου τροχόσπιτου και δύο εκ των φερομένων ως πρωταγωνιστών του εγκλήματος, του Ούβε Μούντλος και του Ούβε Μπέρχαρντ. Το σπίτι όπου διέμεναν οι δύο στο Τσβίκαου, ανατινάζεται αυθημερόν. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 8 Νοέμβρη, η Μπεάτε Τσέπε παραδίνεται οικειοθελώς στην αστυνομία και δηλώνει ότι αυτή προκάλεσε την έκρηξη του σπιτιού στο Τσβίκαου. Μία βδομάδα μετά, η Ομοσπονδιακή Εισαγγελία ανακοινώνει ότι το «τρίο» ευθύνεται για σωρεία ληστειών, διαρρήξεων, βομβιστικών επιθέσεων και δολοφονιών. Εκτός της αστυνομικού στο Χάιλμπορν και για τις δολοφονίες 8 Τούρκων μεταναστών και ενός Ελληνα, δολοφονίες διάσπαρτες στη γερμανική επικράτεια: Νυρεμβέργη, Κάσελ, Αμβούργο, Μόναχο, Ροστόκ και Ντόρτμουντ.

Μόλις το πανόραμα της δράσης τους ξετυλίχθηκε, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, από το βήμα του Συνεδρίου του κυβερνώντος Κόμματος, Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU), έσπευσε να δηλώσει ότι η δράση των νεοναζί αποτελεί «ντροπή» για τη χώρα, προτείνοντας παράλληλα την απαγόρευση του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (NPD). Πρόκειται για σπουδή συνοδευόμενη από μεγαλόστομη αποφασιστικότητα από τη Γερμανίδα καγκελάριο, που έχει διακηρύξει από πέρσι ότι το «πολυπολιτισμικό μοντέλο απέτυχε».

Παράλληλα, την περασμένη Παρασκευή, πραγματοποιήθηκε η σύνοδος του Βερολίνου, στην οποία συμμετείχαν 120 αξιωματούχοι και υπουργοί των 16 ομόσπονδων κρατιδίων με μοναδική ατζέντα το συντονισμό για τον έλεγχο και τον περιορισμό της δράσης των νεοναζί και τη λήψη μέτρων, περιλαμβανομένων τροποποιήσεων του νομικού πλαισίου και της δημιουργίας ενός «εθνικού αρχείου» για περίπου 10.000 ακροδεξιούς εξτρεμιστές.

Το μακρύ χέρι των μυστικών υπηρεσιών

Δηλώσεις με μέτρα που όλα μαζί συνθέτουν ένα μάλλον κοινότυπο ρεσιτάλ πολιτικής υποκρισίας. Δεν είναι μόνο οι δηλώσεις του Γερμανίδας καγκελαρίου, αλλά και η ίδια η δράση του «νεοναζιστικού τρίο», που ονομάζεται «Εθνικοσοσιαλιστικό Underground», είναι από μόνη της αποκαλυπτική, που επί 13 ολόκληρα χρόνια δεν εντοπίστηκαν από τις αρχές και τις μυστικές υπηρεσίες, ειδικά υπό το σκεπτικό ότι σε κανέναν άλλο εξτρεμιστικό χώρο οι αρχές ασφαλείας της Γερμανίας δε διαθέτουν τόσους πολλούς πληροφοριοδότες όπως στην ακροδεξιά.

Το χρονικό της δράσης τους αρχίζει το Γενάρη του 1998 στη Γιένα της Θουριγγίας με την ανακάλυψη ολόκληρου εργαστηρίου κατασκευής βομβών σε ένα γκαράζ. Ενοικιαστές ήταν το νεοναζιστικό τρίο, το οποίο καταφέρνει και διαφεύγει. Σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, η αστυνομία θα μπορούσε, αλλά δεν το έπραξε, να συλλάβει την Μπεάτε Τσέπε. Στην έκθεση της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος οι τρεις νεοναζί καταγράφονται ήδη τότε ως μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης της Θουριγγίας «Προστασία της Πατρίδας», ο επικεφαλής της οποίας ήταν ο διαβόητος Τίνο Μπραντ, που το 2001 αποκαλύφθηκε ότι ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών. Σε συνέντευξη που έχει παραχωρήσει ο Μπραντ στο περιοδικό «Der Spiegel», υποστήριζε ότι επί μία επταετία που δρούσε ως πράκτορας των υπηρεσιών εσωτερικής ασφάλειας - BVS (Bundesverfassungsschutz), έλαβε περισσότερα από 200.000 μάρκα τα οποία «μέχρι το τελευταίο πφένιχ τα διοχέτευσε για τη χρηματοδότηση» ακροδεξιών ομάδων.

Πρόκειται μάλλον για πάγια και ακολουθούμενη συνταγή, ενώ η όσμωση μυστικών υπηρεσιών και ναζί είναι δεδομένη. Αμέσως μετά τον τερματισμό του πολέμου και την ήττα των ναζί, «για πολλούς αξιωματικούς των SS και της Γκεστάπο τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας ήταν μία πολύ ευτυχισμένη περίοδος καθώς συνέχιζαν να κάνουν το παλιό επάγγελμά τους. Σε επίπεδο της ομοσπονδιακής αστυνομίας, των ξένων και εγχώριων μυστικών υπηρεσιών, για τουλάχιστον μία 20ετία πρώην αξιωματικοί της Βέρμαχτ και των SS προσέφεραν το ιδεολογικό υπόβαθρο και την επιχειρησιακή τους εμπειρία», όπως ανάφερε αποκαλυπτική έρευνα της εφημερίδας «Frankfurter Allgemeine Zeitung» το 2009, ενώ ο ιστορικός Μάρτιν Κίπερς από την Κεντρική Υπηρεσία Δίωξης των Ναζιστικών Εγκλημάτων του Λούντβιγκσμπουργκ έχει δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν στην εφημερίδα «Bild» πως «τα ντοκουμέντα αποκαλύπτουν ότι στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών - BND υπήρχε "φωλιά" SS σε μια εποχή που η Γερμανία επισήμως καταδίωκε τους ναζί»...

Τέλος, αποκαλυπτικό και το επίσημο αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης για εξηγήσεις, που μετατράπηκε ταχύτατα σε άμεση απαίτηση όταν γνωστοποιήθηκε ότι πράκτορας των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, γνωστός ως «Μικρός Αδόλφος» λόγω των ακροδεξιών διασυνδέσεών του, ήταν παρών μέσα σε ένα από τα εστιατόρια όταν δολοφονήθηκε ένας 21χρονος Τούρκος το 2006.


Χρ. Μ.

Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση

Η «δοτή» μεταβατική (;) κυβέρνηση ψηφίστηκε ως αναμενόταν με μια τυπική διαδικασία. Ο «δοτός» πρωθυπουργός ψηφίστηκε με άνεση από τα τρία αστικά κόμματα που τον είχαν προεπιλέξει. Η διαφορά του από τους πάλαι ποτέ υποψήφιους παλατιανούς «δοτούς» πρωθυπουργούς των «Ιουλιανών» του 1965, είναι ότι έχει την έγκριση όχι μόνο της παραδοσιακής δεξιάς (ΝΔ) και του ακροδεξιού (ΛΑ.Ο.Σ.) αλλά και του σοσιαλδημοκρατικού (ΠΑΣΟΚ). Σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες της χώρας και της θέσης της ελληνικής αστικής τάξης, τα τρία αστικά κόμματα αρνήθηκαν πεισματικά την άμεση προσφυγή στις εκλογές μιμούμενα την παλατιανή καμαρίλα του 1965. Επέλεξαν ως «δοτό» πρωθυπουργό έναν εξέχοντα υπάλληλο του διεθνούς τραπεζιτικού κεφαλαίου σύμφωνα με τις σύγχρονες άμεσες ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού στο πλαίσιο της εταιρικής του ένταξης στον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό. Οι καιροί αλλάζουν. Τα αντιλαϊκά χούγια μένουν για να εκφράζουν την αστική εξουσία.

Το εργατικό κίνημα δεν έχει να διαπιστώσει κάτι εξαιρετικά καινούριο πέραν της μετωπικής σύμπραξης των αστικών πολιτικών δυνάμεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. Η γνωστή ιστορική επωδός του Ρωμαίου Κάτωνα μεταφέρεται εδώ παραφρασμένη με το «η ελληνική κεφαλαιοκρατία πρέπει να σωθεί». Πίσω αναμένει να βγει οσονούπω στην επιφάνεια «το εργατολαϊκό κίνημα πρέπει να καταστραφεί». Σ' αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η ανάγκη επαναδιοργάνωσης του εργατικού κινήματος. Μπήκε στην ημερήσια διάταξη από την αρχή που προβλεπόταν μια αντίστοιχη επαναδιοργάνωση του καπιταλισμού, ένας νέος κύκλος εξουσίας της φθίνουσας κεφαλαιοκρατίας. Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη επέλεξε η προσαρμογή της να γίνει στο πλαίσιο της εταιρικής της σύμπραξης με την ευρωενωσιακή αδελφή. Το εγχείρημα πήρε την ιδιαιτερότητα της «Τρόικας» (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ΔΝΤ) λόγω των δανειακών της υποχρεώσεων που φόρτωσε στον εργαζόμενο λαό.

Ολα πήραν το δρόμο μιας μυθοπλασίας που ονόμασε την καπιταλιστική κρίση σ' ένα γενικό «χρέος». Η ελληνική κεφαλαιοκρατία είναι εδώ ως εταίρος της γερμανικής και πάσης ευρωενωσιακής κεφαλαιοκρατίας και με τα κόμματά της ψηφίζει κι εφαρμόζει όλο το προαποφασισμένο σχέδιο αντεργατικής, αντιλαϊκής αφαίμαξης και καχεξίας. Είναι όλοι αυτοί που μιλάν ξεδιάντροπα για πατριωτισμό την ίδια στιγμή που Ελληνόπουλα, ο ανθός και το μέλλον της Ελλάδας, λιγοθυμούν από την πείνα σε σχολεία. Την ίδια στιγμή που η φτώχεια, η πείνα και ο φόβος της ανασφάλειας, γίνονται εφιάλτης των εργαζομένων. Αυτά όλα κι άλλα ατέλειωτα της καπιταλιστικής κοινωνικής κατάντιας καθιστούν την εργατική κυβέρνηση ως ιστορική ανυπέρβλητη ανάγκη σωτηρίας της Ελλάδας και των παιδιών της. Η εργατική κυβέρνηση ως πρώτο καθοριστικό βήμα της κοινωνικής λαϊκής αναδόμησης, δεν είναι ένα σύνηθες εγωιστικό καπρίτσιο μιας κατηγορίας ανθρώπων όσο καταπιεσμένοι κι αν είναι.

Πρόκειται για μια ανάγκη ιστορικής κλίμακας σωτηρίας της πατρίδας και των Ελλήνων στο πλαίσιο μιας διεθνικής ανάγκης σύμπραξης των λαών χωρίς την εξουσία των εκμεταλλευτών. Ολα βαδίζουν σε αυτή τη νομοτελειακή ρότα. Οσο καλύτερα, γρηγορότερα κι από τους πιο πολλούς γίνει πρακτικά αντιληπτό αυτό, τόσο οι λαϊκές ωδίνες θα περιοριστούν. Το εργατολαϊκό κίνημα προχωρά αισιόδοξο. Στις γειτονιές της Ελλάδας γεννιούνται νέες λαϊκές επιτροπές και γίνονται το βάλσαμο του καταπιεσμένου λαού. Το ίδιο και στους εργασιακούς χώρους αναβιώνουν εργατικές επιτροπές αγώνα. Αυτές οι επιτροπές στη γειτονιά και στην εργασία θα συμπλεχτούν σε αδιαίρετο σύνολο εκτεταμένης αντίπαλης εξουσίας προς το αστικό κράτος και τους κεφαλαιοκράτες. Το Μολώχ της εκμεταλλευτικής εξουσίας θα ανατραπεί. Τα αγάλματα των ηγητόρων της θα γκρεμιστούν. Τα όνειρα θα λάβουν εκδίκηση.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ