• Η είσοδος στην εκδήλωση θα γίνεται με προσκλήσεις που προμηθεύουν οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ.

Το πλήρες πρόγραμμα της Διημερίδας είναι το ακόλουθο:

Κεντρική εισήγηση από την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Οι σκοποί, οι ιδέες και η στρατηγική του ΚΚΕ δεν είναι σημαία ευκαιρίας».

Παρεμβάσεις με θέμα:

«Η σχέση του Κόμματος με την εργατική τάξη. Ζητήματα στρατηγικής και τακτικής στην οργάνωση των αγώνων και του κινήματός της», από τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνο του Εργατικού Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Η οικοδόμηση του Κόμματος στην εργατική τάξη, βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της στρατηγικής του», από την Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ομιλία από τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνο του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι ταξικοί αγώνες. Η πείρα και τα συμπεράσματα».

Παρεμβάσεις με θέμα:

«Η διαπάλη με τον οπορτουνισμό στο εργατικό κίνημα σε συνθήκες κρίσης», από τον Γρηγόρη Λιονή, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Εργατικό κίνημα και ιμπεριαλιστικός πόλεμος», από τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Η καπιταλιστική οικονομική κρίση, ένα μεγάλο μάθημα για τη νεολαία», από τον Νίκο Αμπατιέλο, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ.

• Σάββατο 21/11: Καλλιτεχνικό πρόγραμμα (20.15 - 21.30), με θέμα: «Το εργατικό - επαναστατικό τραγούδι στο Μεσοπόλεμο 1918 - 1935». Κάτω από τον τίτλο «Ενας δεν είμαι, μα χιλιάδες...», θα παρουσιαστεί μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στο εργατικό - επαναστατικό τραγούδι του Μεσοπολέμου. Στο αφιέρωμα θα παρουσιαστούν γνωστά και άγνωστα ποιήματα και τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία αναδύονται για πρώτη φορά μετά από 95 περίπου χρόνια, μέσα από συλλογές των κομματικών εκδοτικών οργανισμών της περιόδου, οι οποίες φυλάσσονται στο Ιστορικό Αρχείο του Κόμματος.

Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης, που πραγματοποιείται με την αρωγή του Χρήστου Λεοντή, θα ερμηνεύσουν ο Πάνος Μπούσαλης στο τραγούδι, το πειραϊκό φωνητικό σύνολο Libro Coro και πολυμελής ορχήστρα οργάνων.

Την ενορχήστρωση και διασκευή των τραγουδιών καθώς και τη διεύθυνση της ορχήστρας έχει αναλάβει ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης, τη διδασκαλία της χορωδίας η Ανθή Γουρουντή, ενώ στην αφήγηση μετέχουν οι ηθοποιοί Θέμης Πάνου και Λίλα Καφαντάρη.

• Και τις δύο μέρες, στην Αίθουσα Συνεδρίων του ΚΚΕ θα λειτουργεί έκθεση ντοκουμέντων και φωτογραφικού υλικού από το Αρχείο του ΚΚΕ για την ιστορική περίοδο 1870 - 1935, με τίτλο: «Πρώτα βήματα, πρώτες μάχες».

Το ταμπλό με τα γεγονότα του Αυγούστου του 1923. Χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», από το οποίο η λογοκρισία της εποχής αφαίρεσε όλα τα στοιχεία που αφορούσαν την απεργία

Είναι η περίοδος όπου βιομήχανοι και εφοπλιστές αξιοποιούν τη μαζική είσοδο των προσφύγων και προχωρούν σε απολύσεις και μειώσεις μισθών. Η ΓΣΕΕ μαζί με το Εργατικό Κέντρο Πειραιά (ΕΚΠ) καλούν τους εργάτες να μη δεχτούν τον εκβιασμό. Υπάρχει αναβρασμός με κέντρο τον Πειραιά και πρωτοπορία τους ναυτεργάτες. Ξεσπούν απεργίες που εξαπλώνονται. Η κυβέρνηση Πλαστήρα - Γονατά απαντά με καταστολή και με συλλήψεις μελών της διοίκησης των ναυτεργατών, μαζικές συλλήψεις απεργών και απαγορεύει τα σωματεία της ΓΣΕΕ.

Στις 21 Αυγούστου προκηρύσσεται πανεργατική απεργία στον Πειραιά. Η κυβέρνηση στέλνει το Α' Σώμα Στρατού με τανκς και απαγορεύει την κυκλοφορία.

Στις 23 Αυγούστου γίνεται συγκέντρωση ΓΣΕΕ - ΕΚΠ στο Πασαλιμάνι. Στρατός και Αστυνομία τη χτυπάνε και την πνίγουν στο αίμα. Εντεκα εργάτες νεκροί, 100 τραυματίες, ενώ τους 500 φτάνουν οι συλληφθέντες.

Η εργατική τάξη, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, ποτίζει με το αίμα της την άνδρωση του κινήματός της. Παράλληλα, δυναμώνει η κρατική καπιταλιστική επίθεση, για να ελέγξουν τα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα.

Ενα χρόνο μετά τη σφαγή στο Πασαλιμάνι, την Πρωτομαγιά του 1924, το αίμα των εργατών χύνεται και πάλι, αυτή τη φορά με το χτύπημα της Πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης. Ο «Ριζοσπάστης» χτυπάει στον υπότιτλο του πρώτου θέματος τη φράση: «Νέο Πασαλιμάνι, Νέο εργατικό αίμα, Νέος άγριος διωγμός της εργατικής τάξεως». Είναι η χρονιά που η τότε κυβέρνηση αυτοχαρακτηρίζεται ως «πρώτη φορά δημοκρατική κυβέρνηση»...

«Σήμερον, περί ώραν 3.30 μ.μ. κομμουνισταί απεργοί ήρχισαν συγκεντρούμενοι εκ διαφόρων σημείων της πόλεως Πειραιώς εις Πασαλιμάνι. Διαταχθέντες παρά των αστυνομικών και στρατιωτικών περιπόλων, όπως διαλυθώσιν, αρνήθησαν, προβάντες κατ' αρχάς μεν εις αποδοκιμασίας κατά των περιπόλων, κατόπιν δε και εις επίθεσιν και αφοπλισμόν μιας εξ αυτών αποτελουμένης εξ επτά ανδρών.

Εκ παραλλήλου άλλαι ομάδες κομμουνιστών απεργών εκινούντο εκ της πλατείας προς το Δημοτικόν Θέατρον, ένθα το Εργατικόν Κέντρον και το Φρουραρχείον Πειραιώς. Περίπολοι, σπεύδουσαι προς ενίσχυσιν των πρώτων, συνηντήθησαν μετ' αυτών, αξιώσασαι άμεσον διάλυσιν των απεργών. Ούτοι δε εις απάντησιν επετέθησαν κατά των περιπόλων, τραυματίσαντες δύο στρατιώτας, ένα υπαστυνόμον και ένα αστυφύλακα.

Αι περίπολοι ευρεθείσαι εν αμύνη, αντεπυροβόλησαν, αποτέλεσμα δε των πυροβολισμών αυτών υπήρξεν ο τραυματισμός 9 απεργών, εξ ων οι 2 υπέκυψαν εις τα τραύματά των.

Μετά τούτο οι απεργοί διελύθησαν και η τάξις αποκατέστη πλήρως».