ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 20 Οχτώβρη 2018 - Κυριακή 21 Οχτώβρη 2018
Σελ. /40
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ - ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ - ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ
Κρίσιμη απεργιακή μάχη απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου

Για να βγουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού!

Με σχέδιο και αποφασιστικότητα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και δεκάδες Συνδικάτα που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, δίνουν τη μάχη για την οργάνωση της απεργίας, παλεύουν για να δοθεί μαζική εργατική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στην επίθεση της εργοδοσίας που κλιμακώνεται μέσα στους χώρους δουλειάς.

Καλούν τους εργαζόμενους να κάνουν δική τους υπόθεση την επιτυχία αυτής της μάχης, να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα με σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - Οχι τα κέρδη των λίγων».

Απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια για άνοδο της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, η κυβέρνηση αντιπαραθέτει για λογαριασμό του κεφαλαίου τα παραμύθια του «τέλους των μνημονίων», της «δίκαιης ανάπτυξης», των παρεμβάσεών της που τάχα φέρνουν «ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων» και «γυρνάνε υπέρ τους το παιχνίδι».

Στην καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου που να φέρει «άσπρη μέρα» και για τους εργαζόμενους, στην επιδίωξη κυβέρνησης και εργοδοσίας να καλλιεργήσουν κλίμα αναμονής και να βάλουν πάγο σε κάθε εργατική διεκδίκηση, σε κάθε αγώνα που τους στοχεύει, ρόλο «πρώτου βιολιού» παίρνουν ξανά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι πλειοψηφίες στις διοικήσεις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, επιχειρώντας με κάθε τρόπο να αναστήσουν και να ενισχύσουν τους χρεοκοπημένους «κοινωνικούς διαλόγους», καταψηφίζοντας τις προτάσεις για απεργιακή κινητοποίηση, υπονομεύοντας με διάφορα προσχήματα την ενιαία απάντηση των εργαζομένων στην αντεργατική πολιτική, αναμασώντας τα προκλητικά προσχήματα ότι πρέπει «να περιμένουμε» και μετά να... «μελετήσουμε τρόπους αντίδρασης» κ.ο.κ.

Μόνο που η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι μέσα στους χώρους δουλειάς, τα όσα βιώνουν και στη «μεταμνημονιακή περίοδο» οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά νοικοκυριά, έρχονται να γκρεμίσουν όλο αυτό το προπαγανδιστικό παραμύθι, έρχονται να υπογραμμίσουν την ανάγκη να δοθεί μαζική απεργιακή απάντηση:

Οι εκατοντάδες μνημονιακοί αντεργατικοί νόμοι είναι εδώ και συνεχίζουν να στοιχειώνουν τη ζωή των εργαζομένων, οι αντιλαϊκοί δημοσιονομικοί στόχοι και η μόνιμη εποπτεία τραβούν σε βάθος δεκαετιών, το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο εμπλουτίζεται διαρκώς, λύνοντας ακόμα περισσότερο τα χέρια της εργοδοσίας για να εντείνει συνεχώς την εκμετάλλευση, με μειώσεις μισθών, χτύπημα δικαιωμάτων, ξεχείλωμα του ωραρίου ανάλογα με τις ανάγκες της, απειλές, απολύσεις κ.ο.κ.

Κανένας συμβιβασμός με το διαρκές χτύπημα μισθών και δικαιωμάτων

Η κυβέρνηση, με τα προκλητικά σποτάκια της, τις συνεντεύξεις στελεχών της κ.λπ. μιλάει για «σταδιακή ανάκτηση των απωλειών», για «σημαντικές αυξήσεις που ήδη βλέπουν χιλιάδες εργαζόμενοι», όταν η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο, όταν ακόμα και τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΕΦΚΑ για τους μισθούς και την απασχόληση επιβεβαιώνουν τη συνεχή συμπίεση των μισθών, τη γενίκευση της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης, πάνω στο έδαφος του αντιλαϊκού πλαισίου που έχουν διασφαλίσει για το κεφάλαιο η σημερινή κυβέρνηση και οι προκάτοχοί της.

Χαρακτηριστικά, ο μέσος μισθός τον περασμένο Μάη για το σύνολο των 2.312.780 μισθωτών στις κοινές επιχειρήσεις, διαμορφώθηκε μόλις στα 913,04 ευρώ μεικτά (ο καθαρός μισθός είναι ακόμα μικρότερος, καθώς από αυτό το ποσό αφαιρούνται οι ασφαλιστικές εισφορές του μισθωτού, ύψους περίπου 16%, και ο φόρος που αναλογεί), καταγράφοντας νέα μείωση κατά 14,21 ευρώ ή 1,53% σε σχέση με το Μάη του 2017 (όταν ήταν 927,25 ευρώ). Ταυτόχρονα, αυξάνεται συνεχώς το ήδη μεγάλο κομμάτι των μισθωτών που εργάζεται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης: Τον περασμένο Μάη, ο αριθμός μισθωτών που εργάστηκε με μερική απασχόληση έφτασε στους 675.975 και αντιστοιχούσε στο 29,22% του συνόλου, με μέσο μισθό μόλις στα 379,93 ευρώ μεικτά, από 389,65 το Μάη του 2017.

Φούμαρα αποδεικνύονται και οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης περί «επέκτασης» των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων. Ακόμα και στις ελάχιστες Συμβάσεις που τυπικά «επεκτάθηκαν» - μόλις 7 - η εφαρμογή «σκοντάφτει» πάνω στην τεράστια «ευελιξία», στο πλήθος των εργαλείων που έχουν εξασφαλίσει οι κυβερνήσεις στη μεγαλοεργοδοσία για να εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, παρακάμπτοντας τέτοιου είδους «επεκτάσεις». Πολύ περισσότερο, στο έδαφος αυτού ακριβώς του αντεργατικού πλαισίου που διατηρείται και εμβαθύνεται συνεχώς, το 90% των εργαζομένων δεν καλύπτεται από καμία κλαδική Σύμβαση, αφού οι εργοδοτικές ενώσεις έχουν την απόλυτη «ελευθερία» να μην προσέρχονται καν σε διαπραγματεύσεις με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.

Είναι χαρακτηριστική η εικόνα που μεταφέρουν ξενοδοχοϋπάλληλοι - «μαθητευόμενοι» και μη - που επιστρέφουν αυτήν την περίοδο από τα νησιά, με το τέλος της τουριστικής σεζόν: Δουλειά ήλιο με ήλιο, χωρίς ρεπό, χωρίς άδειες, δίχως ξεκούραση, με εντατικοποίηση, ανασφάλιστη και υποδηλωμένη εργασία... Κι όλα αυτά στην «ατμομηχανή» της καπιταλιστικής ανάκαμψης με τα αλλεπάλληλα ρεκόρ τζίρου, αφίξεων κ.τ.λ., στον πιο εμβληματικό από τους 7 κλάδους στους οποίους υπογράφτηκε «επέκταση» της κλαδικής Σύμβασης...

Αντίστοιχα, πίσω από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για κάποια ψίχουλα αύξησης στον κατώτατο μισθό κρύβεται η ενεργοποίηση του μνημονιακού νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, ο οποίος καταργεί μόνιμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και προβλέπει τον καθορισμό του κατώτατου μισθού με απόφαση του αστικού κράτους, με βάση τις περιβόητες «αντοχές της οικονομίας», την παραγωγικότητα και την «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου, που επιτάσσουν την επίθεση διαρκείας στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Πόσο μάλλον που στη συγκεκριμένη φάση η όποια αύξηση μερικών ευρώ στον κατώτατο μισθό προαναγγέλλει η κυβέρνηση, θα εξαϋλωθεί από την επικείμενη νέα μείωση του αφορολόγητου, από την κλιμάκωση της επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα με τους κάθε είδους φόρους και χαράτσια, με τις συνεχείς ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά λαϊκής κατανάλωσης, όπως η τρέχουσα εκτίναξη της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης...

Δεν μένουμε θεατές - Παίρνουμε θέση στο απεργιακό μέτωπο!

Σε όλο αυτό το αντιλαϊκό έργο, οι εργαζόμενοι δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνουν θεατές! Η απεργία με το σύνθημα του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - Οχι τα κέρδη των λίγων» είναι αυτό που δείχνει τον δρόμο της διεξόδου απέναντι στη βαρβαρότητα στην οποία καταδικάζει τους εργαζόμενους η επίθεση διαρκείας του κεφαλαίου και της κυβέρνησης.

Η ενίσχυση του απεργιακού μετώπου είναι αυτό που δηλώνει καθαρά και ξάστερα: Δεν συμβιβαζόμαστε με τη μιζέρια, με την εικονική πραγματικότητα που λανσάρει η κυβέρνηση, με τις προκλητικές προτροπές να «κάνουμε υπομονή» γιατί τώρα τάχα «γυρίζει το παιχνίδι» και «δικαιώνονται οι θυσίες», ενώ στην πραγματικότητα παγιώνονται και ενισχύονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα. Δεν συμβιβαζόμαστε με την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, με την εμπλοκή που υπηρετεί τον ίδιο στόχο με την αντιλαϊκή επίθεση στο εσωτερικό, δηλαδή τη διασφάλιση και τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας της ελληνικής αστικής τάξης.

Απέναντι σε όλους αυτούς που καλούν τους εργαζόμενους να περιμένουν μήπως περισσέψει και γι' αυτούς κανένα ψίχουλο από τη «δίκαιη ανάπτυξη», η απεργία με αυτό το περιεχόμενο βάζει στο επίκεντρο τον ίδιο τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη και τη δυνατότητα που αυτός παρέχει για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της! Κόντρα στην επιχείρηση που θέλει τους εργαζόμενους να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα το σίριαλ των «σκληρών διαπραγματεύσεων» για την προσωρινή αναστολή του ενός ή του άλλου αντιλαϊκού μέτρου - όπως γίνεται τώρα με την περιβόητη «προσωπική διαφορά» στις παλιές συντάξεις - την ώρα που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα μέτωπα, η απεργία βάζει στο επίκεντρο τις εργατικές διεκδικήσεις, την πάλη για ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των προηγούμενων χρόνων, για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για Συλλογικές Συμβάσεις με δικαιώματα για όλους, χωρίς «παραθυράκια» και εξαιρέσεις.

Απέναντι στο κλίμα απαισιοδοξίας, του «τίποτα δεν γίνεται», του «τίποτα δεν αλλάζει», που σταθερά εκπέμπει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, απέναντι στις προξενήτρες της υποταγής στους εργοδότες, στους τελάληδες του «κοινωνικού εταιρισμού», η απεργία μπορεί να δώσει ώθηση στη συσπείρωση δυνάμεων για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να οργανωθεί η εργατική - λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, να συμβάλει στην ενίσχυση εστιών οργάνωσης και αντίστασης μέσα στους χώρους δουλειάς, εκεί όπου η εργοδοσία θέλει πάση θυσία να βασιλεύουν τρομοκρατία και σιγή νεκροταφείου...

Η απεργία είναι μια δύσκολη αλλά αναγκαία μάχη. Καθόλου τυχαία, κυβέρνηση, εργοδοσία και οι άνθρωποί τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα στέκονται συντονισμένα απέναντί της, αξιοποιούν όλους τους μηχανισμούς και τα μέσα που διαθέτουν. Η πείρα ωστόσο και από προηγούμενες δύσκολες μάχες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απεργία που οργάνωσαν Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα το Γενάρη απέναντι στο αντιαπεργιακό πολυνομοσχέδιο, δείχνει τις δυνατότητες που υπάρχουν να δοθεί και αυτή η μάχη με επιτυχία, φτάνει να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, να κατανοηθεί πλατιά η μεγάλη σημασία της.


Ζ.

Απεργούμε και διεκδικούμε:

  • Κατάργηση του νόμου Αχτσιόγλου - Βρούτση που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Επαναφορά των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους.
  • Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους.
  • Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές.
  • Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ, στο 80% του κατώτερου μισθού.
  • Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Να σταματήσουν όλες οι διώξεις!
  • Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
  • Απαιτούμε εδώ και τώρα υποδομές αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής θωράκισης, για να μην πνιγόμαστε με την πρώτη βροχή, να μην καιγόμαστε το καλοκαίρι.
  • Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Δεν ανεχόμαστε να γίνει η χώρα μας αεροπλανοφόρο για επεμβάσεις. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γείτονες λαούς. Εχουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ανάγκες.


Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ