ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 20 Οχτώβρη 2015
Σελ. /20
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τεράστιο το δίκτυο μηχανισμών της ΕΕ για καταστολή και παρακολούθηση

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για το επίπεδο προστασίας προσωπικών δεδομένων στις ΗΠΑ:

«Πρόκληση για τους λαούς συνιστά η προσπάθεια των αστικών πολιτικών κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο να προβάλουν την ΕΕ ως υπόδειγμα, με αφορμή την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που αναφέρει ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν χαμηλότερο επίπεδο προστασίας των προσωπικών δεδομένων από την ΕΕ.

Εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και η ΕΕ θεσμοθετεί συστηματικά ένα τεράστιο δίκτυο μηχανισμών και οργάνων καταστολής και παρακολούθησης: Με τη Σύμβαση Σένγκεν και τις γιγάντιες βάσεις δεδομένων των συστημάτων SIS I και ΙΙ, VIS, την οδηγία για παρακολούθηση των τηλεφωνικών και ηλεκτρονικών/διαδικτυακών επικοινωνιών, σε συνεργασία μάλιστα με τα αντίστοιχα μονοπώλια που διαπλέκονται για τα δικά τους συμφέροντα. Επιβάλλεται, επίσης, κάθε είδους παρακολούθηση, συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, και των βιομετρικών, ακόμη και των παιδιών, και πάνω από όλα όσων αναπτύσσουν πολιτική και συνδικαλιστική δράση, ιδιαίτερα των κομμουνιστών, των συνδικαλιστών του ταξικού εργατικού κινήματος κι άλλων αγωνιστών.

Είναι μάλιστα δεδομένη η ανταλλαγή και διασύνδεση πληροφοριών, αλλά και ο σφοδρός ανταγωνισμός ανάμεσα σε κάθε είδους μυστικές υπηρεσίες των κρατών - μελών, την Ευρωαστυνομία, καθώς και τις αντίστοιχες υπηρεσίες τρίτων χωρών, ιδίως των ΗΠΑ και τη CIA. Το τεράστιο αυτό πλέγμα παρακολούθησης και φακελώματος πρόκειται να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις το επόμενο διάστημα, με τους σχεδιασμούς για τα "έξυπνα σύνορα", τη χρήση ακόμη και μη επανδρωμένων αεροσκαφών για σκοπούς παρακολούθησης, το σύστημα καταχώρησης των προσωπικών δεδομένων των επιβατών των αεροπορικών πτήσεων στην ΕΕ, κατά τα πρότυπα της συμφωνίας PNR με τις ΗΠΑ.

Προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων στο καπιταλιστικό σύστημα και μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει, παρά μόνο με ρήξη και ανατροπή τους».

ΓΑΛΛΙΑ
Κλιμάκωση της επίθεσης με πολύτιμο εργαλείο τον «κοινωνικό διάλογο»

Από παλιότερη κινητοποίηση στη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία «Πεζό - Σιτροέν»
Από παλιότερη κινητοποίηση στη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία «Πεζό - Σιτροέν»
ΠΑΡΙΣΙ.--

Την ανάγκη να προχωρήσουν «οι μεταρρυθμίσεις με διάλογο», δηλαδή να επιταχυνθούν οι αντιλαϊκές ανατροπές μέσα από τον εκβιασμό και την αρπαγή της συναίνεσης του λαού, υπερασπίστηκε χτες ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, μιλώντας στην ετήσια συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων» που οργανώνει η κυβέρνηση.

Πρόκειται για την 4η τέτοια συνάντηση (με τον τίτλο «Κοινωνική Συνδιάσκεψη») που οργανώνεται από το 2012, όταν δηλαδή η εκλογή του - κατά πολλούς - «αριστερού» Ολάντ έδωσε νέα ώθηση στους μοχλούς ανάπτυξης της «κοινωνικής ειρήνης», δηλαδή της υποταγής των εργατών και των οργανώσεών τους, ώστε όχι μόνο να μην αντιπαλεύουν, αλλά και να στηρίζουν τα σχέδια του γαλλικού κεφαλαίου.

Η χτεσινή συνάντηση έγινε σε μια περίοδο που αφενός η κυβέρνηση μεθοδεύει την κλιμάκωση της επίθεσης, ιεραρχώντας το περαιτέρω χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων, του σταθερού ωραρίου κ.τ.λ., αφετέρου η μεγαλοεργοδοσία γίνεται όλο και πιο επιθετική, εξαιτίας της όξυνσης του ανταγωνισμού με άλλες μερίδες του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Σ' αυτή τη βάση, κρίνεται καθημερινά επιτακτική η πάλη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα, δεδομένου του επικίνδυνου για τα εργατικά συμφέροντα ρόλου των σημερινών συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αυτό φάνηκε, για παράδειγμα, στη συμφωνία που υπέγραψαν συνδικάτα όπως η CFDT (πιο κοντά στους Σοσιαλιστές), CFE-CGC (Συνομοσπονδία των Διευθυντικών Στελεχών) και CFTC (Γαλλική Συνομοσπονδία Χριστιανών Εργαζομένων) με τη Συνομοσπονδία Γάλλων Εργοδοτών (MEDEF), που εξασφάλισε η κυβέρνηση ως προς το χτύπημα των επικουρικών συντάξεων, θεσπίζοντας ουσιαστικά ένα σύστημα «ποινών» για όσους αρνούνται να μείνουν στην παραγωγή. Καταψήφισαν η CGT (κοντά στο Γαλλικό ΚΚ), δηλώνοντας ότι «θα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι» και ότι η συμφωνία αυτή «αλλάζει εντελώς την αρχιτεκτονική του συστήματος επικουρικής ασφάλισης» και η FO (πιο κοντά στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά).

Οπως προκύπτει από δημοσιεύματα, από το 2019 και μετά, ένας εργαζόμενος που έχει συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για πλήρη σύνταξη (π.χ. για τους γεννηθέντες το 1957 αυτές είναι τα 62 έτη και 41,5 χρόνια εισφορών) θα μπορεί να «επιλέγει» μεταξύ του να συνεχίζει να δουλεύει και του να συνταξιοδοτείται με σύνταξη μικρότερη κατά 10% για τουλάχιστον 2 χρόνια. Οποιος παρατείνει τον εργασιακό του βίο 1, 2 ή 3 επιπλέον έτη, θα παίρνει ένα «είδος» μπόνους που μπορεί να ξεκινά από 10%. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όσο οι ευρύτερες ανατροπές συμπιέζουν συνολικά τις συντάξεις και τα Ταμεία, τόσο θα μεγαλώνει και η πίεση στους εργαζόμενους να μένουν στην παραγωγή, ανεξάρτητα από τις συνέπειες που θα έχει για τον οργανισμό τους η διαρκής επιδείνωση των συνθηκών εργασίας. Γι' αυτό και οι ισχυρισμοί περί «επιλογής» είναι κάλπικοι, αφού η πραγματικότητα αναγκάζει τους εργαζόμενους να δουλεύουν όλο και περισσότερα χρόνια, αρκετές φορές ακόμα και αφού έχουν βγει στη σύνταξη. Προς το παρόν, βέβαια, τα κυβερνητικά σχέδια φέρονται να μην αφορούν τους λεγόμενους «χαμηλοσυνταξιούχους», ωστόσο είναι καθαρό ότι η στρατηγική και της σημερινής αστικής κυβέρνησης της Γαλλίας είναι αντιλαϊκή και η κλιμάκωση της επίθεσης είναι απαραίτητη για να στηριχτεί η θέση της γαλλικής πλουτοκρατίας που πιέζεται, στο φόντο της συνεχιζόμενης αναιμικής ανάκαμψης.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Μια επαναλαμβανόμενη ιστορία

Στο πολυνομοσχέδιο (κεφάλαιο ΣΤ') αναφέρεται πως με απόφαση των συναρμόδιων υπουργών Οικονομικών και Υποδομών, διαγράφονται τα χρέη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ προς τον όμιλο ΟΣΕ, όπως επίσης και τα χρέη του ΟΣΕ προς το Δημόσιο. Επίσης, το Δημόσιο αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις και τα χρέη του ΟΣΕ έναντι της EUROFIMA (ευρωπαϊκής εταιρείας για τη χρηματοδότηση σιδηροδρομικού υλικού), καθιστάμενο «πρωτοφειλέτης και μισθωτής του οικείου τροχαίου υλικού, τα δε δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου έναντι της EUROFIMA (...) είναι ιδιωτικής φύσης», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Σύμφωνα δε με όσα δήλωσε ο υπουργός Υποδομών, Χρ. Σπίρτζης, τα χρέη του ομίλου ΟΣΕ συνολικά φτάνουν τα 3,3 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 800 εκατ. οφείλονται στην EUROFIMA από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Ο Χρ. Σπίρτζης ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι η διαγραφή των χρεών αποσκοπεί στην αποφυγή επιβολής προστίμου από την Κομισιόν, η οποία θεωρεί «κρατική ενίσχυση» τα παραπάνω ποσά. Βλέπετε, πάντα υπάρχουν παράθυρα δικαιολόγησης κρατικών - κυβερνητικών ενεργειών στήριξης των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων. Γιατί εδώ πρόκειται για παράδοση, μέσω αποκρατικοποίησης, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ σε ιδιωτικό επιχειρηματικό όμιλο. Βέβαια, την ιδιωτικοποιούν χωρίς χρέη, αφού με τα χρέη δεν μπορεί να πουληθεί. Βρήκε, λοιπόν, η κυβέρνηση τη δικαιολογία αποφυγής προστίμου από την Κομισιόν για να πουλήσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ καθαρή σε ιδιωτικό επιχειρηματικό όμιλο. Μια επιχείρηση με τεράστια σημασία για την ανάπτυξη της οικονομίας αφού γενικά οι μεταφορές είναι στρατηγικός τομέας της οικονομίας, ιδιαίτερα δε τα μέσα σταθερής τροχιάς, όπως ο σιδηρόδρομος.

***

Αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Το δεύτερο είναι η μεταφορά των χρεών στο Δημόσιο. Που σημαίνει ότι τα χρέη θα τα πληρώσει ο λαός. Αυτό δα έλειπε να μην τα πληρώσει ο λαός... Γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να τα πληρώσει το κεφάλαιο. Αλλά αυτό αντιβαίνει στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Το κεφάλαιο, γενικά, πρέπει να απαλλάσσεται από τέτοια βαρίδια. Αυτό κάνουν το κράτος και οι κυβερνήσεις του εφαρμόζοντας πολιτική διαχείρισης της κρίσης που μεταφέρει τις συνέπειές της στην εργατική τάξη, στο λαό, για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Γι' αυτό το κράτος ανέλαβε να πληρώσει τα χρέη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει, προσαρμοσμένα βεβαίως στις σημερινές συνθήκες, την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Τότε ήταν που μια σειρά από εργοστάσια, στο πλαίσιο της κρίσης πολλών κλάδων της οικονομίας, όπως το μέταλλο, η κλωστοϋφαντουργία, κ.ά. δημιούργησαν τις λεγόμενες «προβληματικές επιχειρήσεις». Δηλαδή, επιχειρήσεις με τεράστια χρέη, τις οποίες οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους απειλούσαν με κλείσιμο που θα οδηγούσε σε τεράστια ανεργία.

***

Τότε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, προώθησε τη λεγόμενη πολιτική «κοινωνικοποίησης των προβληματικών επιχειρήσεων», την οποία πλάσαρε ως προοδευτική πολιτική, αφού διατηρούσε τις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, με κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία, και βεβαίως τις θέσεις εργασίας. Πώς το έκανε; Ανέλαβε το Δημόσιο, δηλαδή το κράτος, την πληρωμή όλων των χρεών τους προς τις τράπεζες και σε άλλους καπιταλιστές. Αυτό το ονόμασε μετοχοποίηση των χρεών, δηλαδή μέσω της έκδοσης κρατικών μετοχών στην αξία των χρεών έγινε το κράτος ιδιοκτήτης τους. Τα χρέη τους όμως αφού τα ανέλαβε το Δημόσιο, τα φορτώθηκε όλα ο λαός. Ετσι, οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους απαλλάχτηκαν από τα βάρη των χρεών των χρεοκοπημένων τους επιχειρήσεων, την πληρωμή των οποίων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τη φόρτωσε στο λαό. Στη συνέχεια η κυβέρνηση προχώρησε στην εξυγίανσή τους, δηλαδή πλήρωσε τα χρέη, συνέβαλε στην κερδοφορία τους, και τις ιδιωτικοποίησε, όπως π.χ. τα «Τσιμέντα Χαλκίδος». Κάποιες, φυσικά, έκλεισαν στη συνέχεια αφού δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό στις συγκεκριμένες συνθήκες, όπως κάποιες κλωστοϋφαντουργίες. Ομοιότητες με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ πολλές, διαφορές ελάχιστες, ο πυρήνας της πολιτικής ο ίδιος. Με βασικό χαρακτηριστικό ότι το κεφάλαιο ωφελείται, ενώ οι εργαζόμενοι, ο λαός πληρώνουν τα σπασμένα της κρίσης του και την πολιτική ανάκαμψής του.

Στην προκειμένη περίπτωση, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μιας κρατικής καπιταλιστικής επιχείρησης στρατηγικής σημασίας, όπως και για κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, η λύση για το λαό, δηλαδή για να μπει στην υπηρεσία κάλυψης των λαϊκών αναγκών, είναι να γίνει τμήμα ενός φορέα μεταφορών κοινωνικής ιδιοκτησίας που μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να κάνει και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο να την αναπτύσσει.


Ι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ