ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη 2015
Σελ. /24
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ
Πρωτοστάτησε στο να σταθεί όρθιο το λαϊκό κίνημα

Το διάστημα που μεσολάβησε από το δεύτερο μνημόνιο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μέχρι την υπογραφή του τρίτου, μια σειρά από νέα μέτρα και βάρη φορτώθηκαν στις πλάτες του λαού. Ηταν η περίοδος μετά το 2012, που τα αστικά επιτελεία καλλιεργούσαν ήδη «κλίμα ΣΥΡΙΖΑ». Δηλαδή, πρόβαλλαν συστηματικά τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τον φορέα ενός «άλλου» μείγματος διαχείρισης, που με τις κατάλληλες προσαρμογές στο πρόγραμμά του, θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση.

Την ίδια ακριβώς περίοδο, η μία μετά την άλλη οι συνδικαλιστικές οργανώσεις όπου κυριαρχούσε ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, προσαρμόζονταν στα νέα δεδομένα και υιοθετούσαν την «εναλλακτική» τάχα διέξοδο που πρόβαλλε η αστική τάξη, ποντάροντας ολοένα και περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, «χαλάρωση της λιτότητας», μέσω της «αποφασιστικής» αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης και μια νέα «αναπτυξιακή συμφωνία» με τους δανειστές και εταίρους.

Σ' αυτούς τους γενικούς άξονες οικοδόμησε τη θολή αντιμνημονιακή του ρητορεία ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά πρόβαλλαν στους τόπους δουλειάς τα συνδικαλιστικά του στελέχη, μαζί με εκείνα του ΠΑΣΟΚ (πρώην και νυν), της ΝΔ και άλλων. Στο κίνημα, η γραμμή αυτή εκφράστηκε με το φούντωμα των αυταπατών ότι μια «κυβέρνηση της αριστεράς» θα δώσει λύση στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με ενίσχυση της λογικής της ανάθεσης, αλλά και με την καλλιέργεια κλίματος αναμονής, που συντέλεσε στην εκτόνωση των όποιων αγωνιστικών διαθέσεων είχαν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα της προσμονής, που πρώτα απ' όλα βόλεψε το κεφάλαιο και τους ντόπιους εκφραστές του, αφού άμβλυνε, μέχρι και κατέπνιξε τις αντιδράσεις στα βάρβαρα μέτρα του 2ου μνημονίου, μόνο το ΚΚΕ επέμενε να δίνει τη μάχη της οργάνωσης του αγώνα, να τροφοδοτεί κάθε μεγάλη και μικρή αγωνιστική εστία, να πρωτοστατεί στην αποκάλυψη της αντιλαϊκής στρατηγικής που υπηρετούσε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αλλά και των παραλλαγών της, που προπαγάνδιζε τότε η επερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μόνο από τον Ιούνη του 2012, μέχρι και τον Γενάρη του 2015, που έγιναν ξανά εκλογές και αναδείχτηκε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, στα κινήματα των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων, μαζί με άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές, συνέβαλαν αποφασιστικά στην οργάνωση σχεδόν 50 κεντρικών ή πανελλαδικών κινητοποιήσεων, για ζητήματα αιχμής που αφορούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Μετά τις εκλογές, οι αυταπάτες έφτασαν στο απόγειο. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαφήμιζε τη «σκληρή» διαπραγμάτευση, η συνδικαλιστική πλειοψηφία καλούσε σε συγκεντρώσεις στήριξης της πολιτικής της και στους τόπους δουλειάς έγινε προσπάθεια να απλωθεί ένα πέπλο σιωπής, στη λογική της ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση και της αναμονής ότι κάτι καλό μπορεί να γίνει. Αναμονή καλλιεργούσε και η εργοδοσία, η οποία, με το ένα χέρι εφάρμοζε τους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων μνημονίων και από την άλλη αρνούνταν - για παράδειγμα - ακόμα και να συζητήσει για ΣΣΕ, με το επιχείρημα ότι «μπορεί ν' αλλάξει ο νόμος»...

Μαζί μ' αυτά, φούντωνε η άθλια πολεμική προς το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα μέσα στα σωματεία και το ΠΑΜΕ ότι στοχοποιούν την «κυβέρνηση της αριστεράς», ενώ το προηγούμενο διάστημα είχαν τάχα κηρύξει σιωπητήριο! Η αθλιότητα πήρε απάντηση από την επίμονη προσπάθεια του Κόμματος να αποκαλύψει την ταξική πολιτική της νέας συγκυβέρνησης, τα ψέματα που έλεγε, αλλά και να οργανώσει τους εργαζόμενους μπροστά στα χειρότερα που προδιέγραφε η διαπραγμάτευση με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Αλλά και όταν η κυβέρνηση κράδαινε την απειλή της χρεοκοπίας για να επιβάλει τη συμφωνία που ετοίμαζε με τους θεσμούς, πάλι οι κομμουνιστές σήκωσαν το ζήτημα να μη χρεοκοπήσει ο λαός. Με τη δράση τους στα σωματεία, στις γραμμές του ΠΑΜΕ, τις Λαϊκές Επιτροπές, πρωτοστάτησαν για να οργανώσουν την πάλη και την αλληλεγγύη, ιδιαίτερα όταν προέκυψαν και οι περιορισμοί από τις τράπεζες, που έπληξαν μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρούς ΕΒΕ, ενώ εντείνονταν η επίθεση της εργοδοσίας.

Τώρα, κάτω από το φως των εξελίξεων, επιβεβαιώνεται η σημασία της στάσης που κράτησε το ΚΚΕ. Δεν «τα 'στριψε», δε συμβιβάστηκε, δεν πήγε με το ρεύμα. Οι δυνάμεις του στο κίνημα συνέβαλαν αποφασιστικά να κρατηθεί αναμμένη η φλόγα των αγώνων, της αντίστασης στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, απ' όποιον κι αν εκφραζόταν. Εδωσαν μάχη με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, που ήθελε τους εργαζόμενους χειροκροτητές της κυβέρνησης και «ουρά» στις επιδιώξεις ανταγωνιζόμενων μερίδων της πλουτοκρατίας. Αποδείχθηκε πόσο κρίσιμο είναι για το κίνημα να αποκτά αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο το κεφάλαιο, την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.). Παρ' όλο που αυτή η γραμμή που πάλευαν οι κομμουνιστές δεν κυριάρχησε στο κίνημα, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για το λαό και το κίνημα, αν το ΚΚΕ είχε υποκύψει στην πίεση των εξελίξεων και τα δίπλωνε.

Η ενίσχυσή του στις επερχόμενες εκλογές θα συμβάλει στο δυνάμωμα του κινήματος, στην ενίσχυση της προσπάθειας ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της Λαϊκής Συμμαχίας. Για να μπουν εμπόδια στην εφαρμογή των μνημονίων, να δυναμώσει το ρεύμα που διεκδικεί ανάκτηση των απωλειών και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ