Οι απαράδεκτες δηλώσεις του υπουργού Μεταφορών, Κ. Καραμανλή, ότι αυτός που δεν πληρώνει εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς πρέπει να νιώθει «απόβρασμα της κοινωνίας», σε συνδυασμό με τη συμφωνία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη ότι οι «τζαμπατζήδες» είναι «αναγκαίο» να μειωθούν, δείχνουν ότι η κοινή πολιτική των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί στην ίδια κατεύθυνση.

Ασχέτως του πόσο υβριστικά θα αποφασίσουν τελικά τα στελέχη της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλούν όλους αυτούς που η δική τους αντιλαϊκή πολιτική φτωχοποίησε ακόμα περισσότερο, οι ευθύνες για την τραγική κατάσταση στις συγκοινωνίες ανήκουν στις κυβερνήσεις τους. Οι υποβαθμισμένες υπηρεσίες, η εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων στις συγκοινωνίες - που προκαλεί κινδύνους ακόμα και για την ασφάλεια των επιβατών - και το πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης των οργανισμών έχουν κοινή αιτία.

Αυτή δεν είναι άλλη από τις κατευθύνσεις της ΕΕ για «απελευθέρωση» των μεταφορών, πλευρά της οποίας είναι και η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών ή η λειτουργία τους με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια, με τη λογική κόστους - οφέλους, με την προσφορά νέων πεδίων επενδύσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτά προσπαθούν να κρύψουν, φορτώνοντας στο λαό και σε όσους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα απαγορευτικά ακριβά εισιτήρια την ευθύνη για τα χάλια που επικρατούν στις συγκοινωνίες. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου τα λιγότερα από τα μισά λεωφορεία των απαρχαιωμένων στόλων βρίσκονται σε κίνηση, με αποτέλεσμα να διεξάγονται ελάχιστα δρομολόγια. Η φράση «συχνότητα δρομολογίων» έχει γίνει ανέκδοτο για το λαό που χρησιμοποιεί τις μαζικές μεταφορές για να καλύψει τις ανάγκες του.

Μέσα σε αυτήν την προσπάθεια στήνονται εναντίον τους και οι επιχειρήσεις «κοινωνικού αυτοματισμού», όπως η «μεγάλη διαφημιστική καμπάνια» που ετοιμάζει το υπουργείο, στην οποία θα αποπειραθεί ο αποπροσανατολισμός από την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των οργανισμών συγκοινωνίας με την ανάδειξη της «λαθρεπιβίβασης» ως βασικού υπαίτιου της άθλιας κατάστασης.

Φυσικά, η ανάδειξη των φτωχών λαϊκών στρωμάτων ως υπαίτιων είναι μόνο το πρώτο βήμα στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, το οποίο ακολουθούν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο τιμολόγησης των εισιτηρίων (βλέπε αυξήσεις τιμών) καθώς και η ένταση του «κυνηγητού» για μεγαλύτερα πρόστιμα σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν τις πανάκριβες μεταφορές. Την «επικήρυξη» αυτή, όπως προαναγγέλθηκε και από τον υφυπουργό, αρμόδιο για θέματα Μεταφορών, Γ. Κεφαλογιάννη, αναμένεται να συνδράμει και η Αστυνομία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, που τώρα κάνει ότι «σοκάρεται» από τις προκλητικές δηλώσεις, συνέχισε τη «σοκαριστική» για τα λαϊκά στρώματα πολιτική της «απελευθέρωσης», η οποία οδήγησε, για παράδειγμα, στη γνωστή «αποϊδιωτικοποίηση» του ΟΑΣΘ. Αυτοί που βρέθηκαν στο στόχαστρο του «αποϊδιωτικοποιημένου» ΟΑΣΘ, όπως και του προηγούμενου ιδιωτικού καθεστώτος λειτουργίας, ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που βίωσαν την επίθεση στα εργασιακά και μισθολογικά τους δικαιώματα, καθώς και ο εργαζόμενος λαός, που συνέχισε να ακριβοπληρώνει για διαρκώς χειρότερες συγκοινωνίες.

Αντίστοιχα ήταν τα αποτελέσματα στον ΟΣΕ και το Μετρό. Το «φιλέτο» του ΟΣΕ που πουλήθηκε στην ιταλική εταιρεία έφερε περισσότερα κέρδη με τις αυξήσεις εισιτηρίων, ενώ το ηλεκτρονικό εισιτήριο στην Αθήνα χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για την υλοποίηση μέτρων όπως η περαιτέρω αύξηση του κόστους μετακίνησης για τα λαϊκά στρώματα, η κατάργηση γραμμών και η περικοπή δρομολογίων λόγω του ότι δεν θα έχουν «μεταφορικό φόρτο».

Γι' αυτό εξάλλου και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σήμερα η ΝΔ, επιστράτευσε στην περίπτωση του ΟΑΣΘ αντίστοιχες δηλώσεις περί «λαθρεπιβίβασης», ή επικέντρωνε σε δευτερεύουσες πλευρές, όπως τα σκάνδαλα, για να κρύψει το βασικό σκάνδαλο: Οτι σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό οι αστικές συγκοινωνίες, που φτιάχτηκαν από το χρήμα και τον κόπο του λαού, πλέον, είτε ανήκουν στο κράτος είτε σε ιδιώτη, θα αποτελούν εργαλείο κερδοφορίας.

Εχοντας λοιπόν μελετήσει την πολύτιμη πείρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που «κουνούσε το δάχτυλο» στους ταλαιπωρημένους επιβάτες, η νέα ηγεσία του υπουργείου προσβλέπει σε «βελτίωση» αυτής της τακτικής.

Το βασικό εμπόδιο για τις φτηνές, ποιοτικές και ασφαλείς μεταφορές που έχει σήμερα ανάγκη ο λαός, είναι πάνω απ' όλα το καπιταλιστικό κέρδος, το οποίο θέτουν στο επίκεντρό τους η στρατηγική της ΕΕ και η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων που την εξειδικεύουν. Γι' αυτό και απαιτείται σήμερα η οργανωμένη σύγκρουση εργατών και υπόλοιπων λαϊκών με αυτήν την ταξική πολιτική, που αφήνει στην άκρη τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες για να πάρει θέση η καπιταλιστική κερδοφορία.