Τα όσα έγιναν πριν λίγες βδομάδες στον αγώνα της σειράς των ημιτελικών της Βasket League μεταξύ Λάρισας και Παναθηναϊκού στο κλειστό γήπεδο της Νεάπολης, με τον χαλασμένο εδώ και μια δεκαετία κλιματισμό του, έφεραν με τον πιο γλαφυρό τρόπο στην επικαιρότητα την αντιμετώπιση των αθλητικών υποδομών και των αναγκών του λαού για αθλητισμό από πλευράς κυβερνώντων.

Χύθηκαν τόνοι μελάνι και έγιναν δεκάδες δηλώσεις στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το θέμα, όπου πέρα από τα τετριμμένα «γίναμε ρεζίλι διεθνώς» είχαμε και την επίσης συνηθισμένη εκμετάλλευση του θέματος από τους διάφορους «σωτήρες», που έσπευσαν με τη «γαλαντομία» τους να μας ...ξανασώσουν.

Ομως η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν μπορεί ορισμένοι να συνεχίζουν να μοιράζουν καθρεφτάκια σε ιθαγενείς. Το πρόβλημα που επιδιώκουν να κρυφτεί, και το οποίο προς τιμήν του παραδέχτηκε δημόσια ο πρόεδρος του ΕΑΚ Λάρισας, είναι η πενιχρή χρηματοδότηση που λαμβάνει διαχρονικά το ΕΑΚ Λάρισας από όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, περίπου 700.000 ευρώ, τα οποία δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω»: Μόνο φέτος με τις αυξήσεις στην Ενέργεια θα κληθεί να πληρώσει για φυσικό αέριο πάνω από το 50% του ετήσιου προϋπολογισμού του, ενώ πέρα από το κλειστό της Νεάπολης κλιματισμό δεν διαθέτει κανένα άλλο κλειστό γυμναστήριο της Λάρισας, όπως το «Αλκαζάρ», το Βαρέων, ο «Αγιος Θωμάς», το κολυμβητήριο. Σε όλους αυτούς τους χώρους, εδώ και πολλά χρόνια, «λιώνει» από τη ζέστη τα καλοκαίρια η νεολαία της πόλης μας, που προσπαθεί να έχει πρόσβαση και να αθληθεί. Η δε στελέχωση της υπηρεσίας στηρίζεται σε ποσοστό άνω του 50% σε συμβασιούχους και όχι σε μόνιμο προσωπικό, και έτσι εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη συντήρηση των χώρων, που «φορτώθηκε» και αυτή στα αθλητικά σωματεία ως επιπλέον έξοδο.

Αυτή η κατάσταση έχει συγκεκριμένους ενόχους. Είναι τα στελέχη και οι βουλευτές όλων των κυβερνήσεων στην περιοχή μας, όλοι εκείνοι που σήμερα προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από υποσχέσεις και διαπιστώσεις για τις διαχρονικές τους ευθύνες, αλλά και οι εκλεγμένοι τους δήμαρχοι και περιφερειάρχες, που το παίζουν «γαλαντόμοι» με «ξένα κόλλυβα». Και πάντως όχι για τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας στον αθλητισμό, αλλά για τα συμφέροντα των ΠΑΕ και ΚΑΕ, που τρέχουν να τα εξυπηρετήσουν άμεσα.

Θα πει κανείς: «Κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα», επομένως γιατί διαμαρτύρεστε; Δεν θα λυθεί το πρόβλημα; Δεν το χρησιμοποιούν και άλλοι το γυμναστήριο;

Είναι όμως έτσι;

Ποια έργα είναι αυτά που μπαίνουν σε προτεραιότητα από το κράτος και την Τοπική Διοίκηση στο κομμάτι των αθλητικών υποδομών; Είναι εκείνα που εξυπηρετούν τον στρατηγικό στόχο τα γυμναστήρια και τα γήπεδα να βγάζουν χρήμα. Δηλαδή είτε να προσελκύουν αθλητικές διοργανώσεις, εξυπηρετώντας την επιχειρηματική δράση στον αθλητισμό και στον τουρισμό, είτε να λειτουργούν ανταποδοτικά και να βάζουν το χέρι στην τσέπη των αθλούμενων για να έχουν πρόσβαση σε αυτά. Ετσι, λοιπόν, για να βουτήξεις στις πισίνες των δύο κολυμβητηρίων της πόλης, της ΓΓΑ στο Αλκαζάρ και του δήμου στη Νέα Πολιτεία, χρειάζεται να βάλεις το χέρι στην τσέπη του αθλητικού συλλόγου και μέσω αυτού στους αθλητές και τις οικογένειές τους. Επίσης, για όποια άλλη χρήση αιθουσών και χώρων που κάνουν τα αθλητικά σωματεία καλούνται να υπογράψουν σύμβαση παραχώρησης, είτε με τον δήμο είτε με τη ΓΓΑ, που ξεκινάει από 800 ευρώ τον χρόνο και φτάνει μέχρι και 12.000, ανάλογα με τις ώρες.

Ετσι, αντί το κεντρικό κράτος να ενισχύσει οικονομικά την προσπάθεια των αθλητικών σωματείων να αντεπεξέλθουν στο βάρος που μετακύλησε στις πλάτες τους, βάζει νέα εμπόδια στη λειτουργία τους.

Από τη μία, τα λίγα ψίχουλα που δόθηκαν - κάτω και από την πίεση του αθλητικού κόσμου - είναι «σταγόνα στον ωκεανό», καθώς δεν φτάνουν ούτε για τα διαδικαστικά της εγγραφής στο ηλεκτρονικό μητρώο της ΓΓΑ.

Από την άλλη, τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν για την οικογένεια, εξαιτίας των περικοπών στο εισόδημα, όπως και για τους ανθρώπους των αθλητικών σωματείων να στηρίζουν ως χορηγοί την προσπάθεια να παραμείνουν ενεργά. Η εικόνα αυτή γιγαντώθηκε την περίοδο της πανδημίας, με επιπτώσεις που ήρθαν να προστεθούν στις ήδη οριακές καταστάσεις τις οποίες εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει ο αθλητισμός.

Είναι βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν σωματεία που, αν δεν σταματήσουν τη λειτουργία τους, στην καλύτερη περίπτωση θα συγχωνευτούν με άλλα. Θα συνεχιστεί ο Γολγοθάς για την αναζήτηση χρημάτων ώστε να βγει η χρονιά και να καλύψουν βασικές πλευρές, όπως η πληρωμή των προπονητών, η ύπαρξη γιατρού στους αγώνες, η μεταφορά αθλητών, οι αποζημιώσεις διαιτητών και γραμματειών, καθώς και τα δικαιολογητικά εγγραφής, ανανέωσης και πιστοποίησης στο ηλεκτρονικό μητρώο.

Επομένως, η ανάπτυξη συνολικά του αθλητισμού στη χώρα μας δεν μπορεί να στηριχτεί αποκλειστικά στις τσέπες των αθλητών και των οικογενειών τους, ούτε να εξαρτάται από τις οικονομικές διαθέσεις των χορηγών. Το ότι ακόμα επιβιώνουν χιλιάδες αθλητικοί σύλλογοι οφείλεται στην προσπάθεια των ανθρώπων των σωματείων (παραγόντων, προπονητών, οικογενειών και αθλούμενων).

Η ανάπτυξη του κάθε αθλήματος και η μαζική καλλιέργεια του ταλέντου έχει αποδειχθεί εδώ και καιρό ότι δεν μπορεί να γίνει αν δεν στηριχτεί γενναία από το κράτος. Γι' αυτό εμείς οι άνθρωποι του αθλητισμού χρειάζεται να επιλέξουμε τον δρόμο της διεκδίκησης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της αλληλεγγύης. Μακριά από τη λογική της ανάθεσης σε κάποιους να λύσουν τα προβλήματα, που αφορούν όλους (ή τους περισσότερους). Να διεκδικήσουμε από την πολιτεία τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να προσφέρουμε στη νεολαία μας το δικαίωμα στην άθληση.

Κριτήριο πρέπει να είναι:

-- Η στήριξη των αθλητικών σωματείων, η δυνατότητα να συνεχίσουν να υπάρχουν και να προσφέρουν στη νεολαία μας το δικαίωμα στην άθληση.

-- Η ενίσχυση της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο, με σύγχρονες υποδομές και ειδικευμένο προσωπικό, που θα βοηθούν στην ανίχνευση του ταλέντου.

-- Η άμεση ενίσχυση όλων των Εθνικών Αθλητικών Κέντρων και των Δημοτικών Αθλητικών Κέντρων - οργανωτικά και οικονομικά, με άμεσες και μαζικές προσλήψεις μόνιμου υπαλληλικού προσωπικού - τα οποία υπολειτουργούν.

Την ουσιαστική στήριξη των ομοσπονδιών του ναυταθλητισμού ζητά το ΚΚΕ με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε πρόσφατα στη Βουλή. Αναφέρεται μεταξύ άλλων στα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος του ναυταθλητισμού, ιδιαίτερα στον τομέα των υποδομών, με την κατάσταση να επιδεινώνεται από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων και τους σχεδιασμούς της σημερινής για παραχώρηση χώρων προς εμπορική και τουριστική εκμετάλλευση.

Αναλυτικά η Ερώτηση:

«Με βάση τις ομοσπονδίες του ναυταθλητισμού, η συντριπτική πλειοψηφία των ναυταθλητικών ομίλων δεν έχουν δικές τους εγκαταστάσεις και υποδομές προκειμένου να καλύψουν τόσο τις ανάγκες που προκύπτουν από την καθημερινή λειτουργία των τμημάτων τους και των Εθνικών ομάδων, όσο και τις ανάγκες αποθήκευσης και προστασίας του εξοπλισμού και των σκαφών που χρησιμοποιούν για την προπόνηση και προετοιμασία των αθλητών τους.

Σε αυτούς τους ομίλους έχουν παραχωρηθεί χώροι ελλιμενισμού και χερσαίων εγκαταστάσεων (μαρίνες, πλωτές προβλήτες κ.λπ.) και μέχρι σήμερα λειτουργούν επιτελώντας ένα σημαντικό έργο. Οι συμβάσεις παραχώρησης ποικίλλουν. Σε κάποιες αναφέρονται οι δήμοι, σε άλλες η Κτηματική Υπηρεσία, το Λιμενικό Ταμείο, η ΕΤΑΔ κ.ο.κ.

Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι σχεδιασμοί που στον πυρήνα τους βρίσκεται η τουριστική και εμπορική αξιοποίηση αυτών των υποδομών, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ναυταθλητικοί όμιλοι να κινδυνεύουν να διωχθούν από τις εστίες τους, ή στην καλύτερη περίπτωση να χρειαστεί να πληρώσουν ένα δυσβάσταχτο κόστος προκειμένου να παραμείνουν, αφού η αλλαγή περιβάλλοντος δεν είναι καθόλου εύκολη όταν πρόκειται για ναυταθλητικούς ομίλους και παραθαλάσσιες υποδομές.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι όπου τελειώνουν οι συμβάσεις παραχώρησης, για την ανανέωσή τους ζητούνται υπέρογκα ποσά, που ξεπερνούν τις δυνατότητες των συλλόγων και τελικά καταλογίζονται πρόστιμα στους συλλόγους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Αν προσθέσει κανείς και τα προβλήματα που δημιούργησε η περίοδος της πανδημίας, τότε το πρόβλημα γιγαντώνεται. Οι σύλλογοι ουσιαστικά εκδιώκονται από τις εστίες τους.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Εχει αναδειχθεί εδώ και χρόνια, με όλες τις κυβερνήσεις. Οι ομοσπονδίες ζητούν νομοθετική ρύθμιση που να λύνει συνολικά και οριστικά το πρόβλημα. Ρύθμιση που να δίνει οριστική λύση στο να παραμείνουν τα ναυταθλητικά σωματεία στις εστίες τους, χωρίς να απειλούνται με πρόστιμα και υπέρογκα ενοίκια. Να παραμείνουν δίπλα στη θάλασσα, μαζί με τις εγκαταστάσεις και τις υποδομές που χρειάζονται για τη λειτουργία τους, την προστασία και την αποθήκευση του εξοπλισμού τους».

Την Επίκαιρη Ερώτηση υπογράφει ο βουλευτής του ΚΚΕ Μανώλης Συντυχάκης και ρωτά την υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού ποια μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση έτσι ώστε:

1. Να εξασφαλιστεί η παραμονή των ναυταθλητικών σωματείων σε μόνιμη βάση, χωρίς να επιβαρυνθούν με υπέρογκα ενοίκια και πρόστιμα.

2. Να υπάρχει κρατική μέριμνα για την ενίσχυση των υποδομών που χρειάζονται τα σωματεία, προκειμένου να διασφαλίσουν την προστασία και την αποθήκευση του εξοπλισμού τους, καθώς και την πρόσβαση των σκαφών στη θάλασσα, γλίστρες κ.λπ.