Σε μια ιδιαίτερα μαζική συγκέντρωση στην παραλία του Βόλου το βράδυ της Πέμπτης 27/6 μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος. Τη συγκέντρωση χαιρέτισε ο Κώστας Στεργίου, υποψήφιος βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ, ενώ παρευρέθηκε και η Σεμίνα Διγενή, υποψήφια στην Α' Πειραιά.

Στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Το κριτήριο μπροστά στην κάλπη ένα πρέπει να είναι: Τι μας επιφυλάσσει η επόμενη μέρα, δηλαδή το πέρασμα από τη βαρβαρότητα των μνημονίων - που τυπικά και μόνο τυπικά έχουν τελειώσει - στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης στο πλαίσιο μιας ΕΕ που σπαράσσεται από ανταγωνισμούς ανάμεσα στα κράτη - μέλη αλλά και απέναντι στις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία. Σε μια περιοχή όπου οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες αλλάζουν γρήγορα, οι ανταγωνιστές γίνονται προσωρινοί σύμμαχοι. Και όταν τα μονοπωλιακά μεγαθήρια τσακώνονται την πληρώνουν οι λαοί με πολλούς τρόπους, ακόμα και με αίμα, προσφυγιά, μετανάστευση.

(...) Κανένα κόμμα δεν υπόσχεται ότι θα καταργήσει τους μνημονιακούς νόμους που οδήγησαν στη σχετική και απόλυτη φτωχοποίηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, που πριν από λίγα χρόνια ορκιζόταν το σκίσιμο των μνημονίων, τώρα λέει ότι το αίτημα για επιστροφή των απωλειών που υπέστησαν η εργατική τάξη, τα φτωχά μεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, είναι παρελθοντολογία και αναχρονισμός.

Η ΝΔ, αξιοποιώντας τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 έως και το 2015 που τον έφεραν στην κυβέρνηση, βολεύεται να πλασάρεται ως σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική δύναμη που υπόσχεται λίγα μεν αλλά εφικτά. Θεωρείται μάλιστα προτέρημα να υπόσχεσαι ψίχουλα, γιατί τάχα αυτό ταυτίζεται με την αλήθεια και την υπευθυνότητα, λόγια που ο λαός πρέπει να τα δει με ταξικό μάτι. Στην ουσία, το μόνο εφικτό για όλα τα κόμματα είναι να υπηρετείται με συνέπεια το μεγάλο κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, π.χ. ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Από τη δημαγωγία των παροχών, περνάνε στην ύπουλη ρητορεία του "εφικτού". Μόνο που άλλο είναι το εφικτό για τις τράπεζες και τα μονοπωλιακά μεγαθήρια και άλλο είναι το εφικτό για τον φτωχοποιημένο λαό.

Η κρίση μπορεί να έληξε, όπως λένε, όμως τα αντεργατικά, αντιλαϊκά, αντιαγροτικά μέτρα παραμένουν, τα "αντίμετρα" είναι ψίχουλα και αμφισβητούμενα, δεν αλλάζουν την κατάσταση. Παραμένουν επίσης όλοι οι νόμοι που δίνουν προκλητικές παροχές έως και φοροαπαλλαγές - "ζεστό" χρήμα στο κεφάλαιο, όλα βγαλμένα από τον ιδρώτα του λαού.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλληλοκατηγορούνται για το ποιο από τα δύο κόμματα είναι καλύτερος πάτρονας του κεφαλαίου. Οι επενδυτές, Ελληνες και ξένοι, απαιτούν εξασφάλιση ότι θα ανέβει η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, δηλαδή η με κάθε μέσο και τρόπο εντατικοποίηση και υπερεκμετάλλευση της εργασίας.

(...) Η κάλπη της 7ης Ιουλίου πρέπει να δείξει ότι ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού αψηφά τα παραπλανητικά διλήμματα και τους εκβιασμούς, δεν ανέχεται τις υποκριτικές υποσχέσεις τους. Αυτό το μήνυμα μόνο με ψήφο στο ΚΚΕ εκπέμπεται. Από την κάλπη πρέπει να προκύψει ένα ισχυρό ρεύμα εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης.

Το διακύβευμα για το λαό βρίσκεται στον αντίποδα του διακυβεύματος που θέτουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα. Στην κάλπη αναμετρούνται κομματικά ψηφοδέλτια, στην πραγματικότητα συνιστά διαπάλη ανάμεσα σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: Το ένα περιλαμβάνει τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που περνάνε κάθε μέρα σε νέες επιθετικές κινήσεις κατά του λαού, και τα κόμματα που διαχειρίζονται τα συμφέροντά του, με διάφορες παραλλαγές, που καταλήγουν στον ίδιο αντιλαϊκό σκοπό.

Το άλλο είναι η εργατική τάξη, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι στις πόλεις και στην ύπαιθρο, η νεολαία και οι γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, οι επιστήμονες και καλλιτέχνες, όλοι όσοι υποφέρουν από την καταθλιπτική πίεση των μονοπωλίων, της ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Το ζητούμενο δεν είναι αν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή συνεργασίας με το προσωπείο της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς, αλλά αν ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού θα στείλει με την ψήφο του μήνυμα ότι μπορεί η οικονομική καπιταλιστική κρίση να του άδειασε της τσέπες, όμως του απέφερε πολιτική πείρα:

Χειραφέτησης από την ασφυξία των ψεύτικων διλημμάτων του μονόδρομου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτοπεποίθησης στη δύναμή του να δώσει δυναμική στον αγώνα για τα οξυμένα προβλήματά του, ετοιμότητας απάντησης στη νέα βάρβαρη ατζέντα της ΕΕ.

Κίνημα ισχυρό, που συγκεντρώνει τα πυρά του όχι μόνο στην εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και στον πραγματικό του εχθρό, το μεγάλο κεφάλαιο, όχι μόνο στον μεμονωμένο καπιταλιστή αλλά στην ίδια την αστική τάξη.

Οταν εμείς αναφερόμαστε στο κίνημα, εννοούμε τον οργανωμένο αγώνα που ριζώνει στον τόπο δουλειάς, στη λαϊκή συνοικία, στον κλάδο, στην περιοχή, στους χώρους της Παιδείας, που συνενώνεται πανελλαδικά σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή, διεθνιστική κατεύθυνση. Αυτό το κίνημα είναι σε θέση να φέρει σε δύσκολη θέση την επόμενη κυβέρνηση, να ενσαρκώσει τη γνήσια λαϊκή αντιπολίτευση.

Ως ΚΚΕ ξεκαθαρίζουμε ότι η εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης για την αντιμετώπιση οξυμένων προβλημάτων αλλά και της συγκέντρωσης δυνάμεων με λαϊκή επιλογή την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Για να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες, δηλαδή για να ασκούν πίεση, να αναγκάσουν κυβερνήσεις να αισθάνονται φόβο απέναντι στην ανερχόμενη λαϊκή οργή, δεν φτάνει μόνο ο αγώνας για τα άμεσα οξυμένα προβλήματα, που είναι πολύτιμος και αναγκαίος.

Είναι πια ώριμο να γίνει αποδεκτό από ένα σημαντικό, πολυάριθμο τμήμα της εργατικής τάξης, των ΕΒΕ, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών και της νεολαίας που ανήκει στη δοκιμαζόμενη εργατιά, στην αγροτική, στη λαϊκή οικογένεια γενικά, να βγει το πολιτικό συμπέρασμα ότι είναι ασυμβίβαστα τα κοινωνικά δικαιώματα με την καπιταλιστική ανάκαμψη - ανάπτυξη και κερδοφορία.

Οτι είναι ασυμβίβαστη η λαϊκή ευημερία με τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Η ειρήνη, η ασφάλεια, η μη αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, με τη συμμετοχή άρα και υπηρέτηση του ΝΑΤΟ, με την ελληνοαμερικανική στρατηγική συμφωνία.

Μπορεί να μην είναι άμεσα εφικτή η απαλλαγή της χώρας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η ανατροπή της δικτατορίας της αστικής τάξης, λόγω αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, είναι όμως εφικτός ο εργατικός - λαϊκός αγώνας που τον διαπερνά η αντίληψη ότι ο λαός είναι ο δημιουργός του κοινωνικού πλούτου της χώρους, των υπηρεσιών, ο ιδιοκτήτης του υπόγειου και υποθαλάσσιου πλούτου. Οτι οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και τα επιτεύγματα της επιστήμης και τεχνολογίας ανήκουν σ' αυτόν και μόνο σ' αυτόν.

Είναι εφικτό σήμερα ένα σημαντικό, μαζικό τμήμα του λαού να έχει αποθησαυρίσει πολιτική πείρα που του λέει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος ανάπτυξης. Είναι εφικτό σήμερα ένα σημαντικό, μαζικό τμήμα του λαού να απορρίψει τις αντιλήψεις που όλα μα όλα τα άλλα κόμματα προβάλλουν, ότι κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι είναι "κοινωνικοί εταίροι" που τους συνδέει κοινό συμφέρον, το "εθνικό συμφέρον".

Είναι διαφορετικό πράγμα στις δοσμένες συνθήκες να διαπραγματεύεται μια εργατική ή αγροτική ομοσπονδία με τους εκπροσώπους των μονοπωλίων για την ικανοποίηση άμεσων ζωτικών αιτημάτων εν γνώσει ότι στο ίδιο τραπέζι κάθονται ασυμφιλίωτοι αντίπαλοι, και άλλο πράγμα να κάθονται "κοινωνικοί εταίροι" δήθεν.

Βεβαίως στην κάλπη δεν κρίνεται η ανατροπή της εξουσίας, κρίνεται όμως με βασικό κριτήριο την ενίσχυση του ΚΚΕ αν γίνεται ένα ορατό καθαρό βήμα για το χτίσιμο μιας μαζικής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, που διεκδικεί και κατάργηση των μνημονικών νόμων και νέες κατακτήσεις, γιατί το θέμα δεν είναι να γυρίσουμε στο 2009 αλλά να βαδίσουμε πιο μπροστά, έως τη νίκη.

(...) Το κρίσιμο, αποφασιστικό βήμα είναι ο καθένας να σκεφτεί, να κρίνει πώς μπορούμε πραγματικά να ζήσουμε καλά, αλλά και τι πολιτική ευθύνη θα πάρει ο καθένας μας. Γιατί υπάρχουν οι παραγωγικές δυνατότητες για να ζήσει καλά ο λαός, αλλά πρέπει να διαμορφώσουμε και τις κοινωνικές - πολιτικές προϋποθέσεις εξουσίας για να φτιάξουμε θεμελιακά διαφορετικές σχέσεις οργάνωσης της εργασίας, της παραγωγής, της κατανομής του κοινωνικού πλούτου, ώστε οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες να δίνουν δωρεάν την αναγκαία φροντίδα για τα παιδιά, τους υπερήλικες, τους πάσχοντες, να εξασφαλίζεται για όλους γενική μόρφωση και εξειδικευμένη γνώση που να καταλήγει σε σταθερή δουλειά, με ανθρώπινο ωράριο, με ελεύθερο χρόνο, με δυνατότητα αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας χωρίς να πληρώνεις, να μπορείς να κάνεις διακοπές, να γνωρίζεις άλλα μέρη, να γεύεσαι τα προϊόντα της παραγωγής και τις υπηρεσίες χωρίς να σκέφτεσαι χρέη ή στην καλύτερη περίπτωση να αποταμιεύεις για τις χειρότερες μέρες. Η εργατική - λαϊκή εξουσία είναι η μοναδική προοπτική για το λαό».