Ανεβαίνοντας στο βήμα της συγκέντρωσης, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

Η δύναμη του ΚΚΕ θα σηματοδοτήσει την αποφασιστικότητα του λαού να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος, να ανασυνταχθεί για να μη χάσει άλλα και προπάντων να μην τα χάσει όλα.

Δεν απαιτούμε όσοι μας ψηφίσουν να δώσουν πράσινο φως στο σύνολο των θέσεών μας.

Να μας ψηφίσουν για να μην αισθάνονται οι αγωνιζόμενοι εργατοϋπάλληλοι, οι φτωχοί επιχειρηματίες και αγρότες ότι προδόθηκαν οι ελπίδες τους, για να εδραιωθεί η λαϊκή αντεπίθεση στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές, στα χωριά, στους δρόμους που βρίσκονται τα μικρομάγαζα. Εδώ κρίνεται αν ο συσχετισμός δυνάμεων θα γίνει καλύτερος, αποτελεσματικότερος υπέρ του λαού στις 7 του Μάη, τους επόμενους μήνες.

Δύναμη του λαού, εγγύηση για το λαό, είναι η αποφασιστική μας θέση να μην μπούμε στο μαντρί καμιάς κυβέρνησης που δε θέλει, ή δε θα είναι σε θέση να ανακουφίσει το λαό, αντίθετα θα του προσθέσει νέα βάρη.

Εγγύηση είναι οι ρεαλιστικές, απολύτως επιβεβαιωμένες προβλέψεις που έχουμε κάνει δημόσια από τις αρχές της 10ετίας του '90 ως σήμερα, πριν ξεσπάσει η οικονομική καπιταλιστική κρίση και τώρα που μπαίνει στο αποκορύφωμά της σε όλη την Ευρώπη. Η αγωνιστική μας δράση στους τόπους δουλειάς και στη γειτονιά, στο χωράφι.

Αν ο λαός ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, θα είχε χάσει λιγότερα, θα είχε κερδίσει περισσότερο χρόνο.

Δε βρέθηκε προετοιμασμένος γιατί όλα τα άλλα κόμματα, από τη ΝΔ ως τον ΣΥΡΙΖΑ, του είπαν γλυκόλογα ψέματα, ότι η ΕΕ θα βάλει τους λαούς της Ευρώπης σε τροχιά ευημερίας, ότι θα διασφαλισθεί η ισοτιμία των μισθών, μεροκάματων και συντάξεων, με την καθιέρωση του ευρώ, ενώ του είπαν συνειδητά ψέματα ότι θα επέλθει σύγκλιση επιπέδων ανάπτυξης.

Αν το ΚΚΕ δεν είχε έγκαιρα προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις, δε θα υπήρχαν ούτε αυτοί οι μεγαλειώδεις αγώνες που στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν, ακόμα όμως αναντίστοιχοι με την επίθεση που ο λαός δέχθηκε.

Το τελικό προεκλογικό μας κάλεσμα, αυτήν την κρίσιμη ώρα, είναι:

Χειραφέτηση από τα τρομοκρατικά διλήμματα των ήδη καταδικασμένων από το λαό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Χειραφέτηση από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις, και οι προτάσεις τους για κυβερνήσεις συνεργασίας και αμφίβολης σύνθεσης.

Τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχεις στην εμφάνιση νέων κομμάτων με παλιά υλικά, ή στη διεύρυνση ενός κόμματος με μεταγραφές της τελευταίας στιγμής;

Οι βουλευτές της ΝΔ που έφυγαν, διαφοροποιήθηκαν στο παραπέντε πριν να κλείσει η Βουλή, τότε ανακάλυψαν ότι κάτι δεν πάει καλά στη ΝΔ. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έφυγαν προς ΣΥΡΙΖΑ το 2010 και προς ΔΗΜΑΡ το 2011, γιατί τότε ανακάλυψαν ότι το ΠΑΣΟΚ έγινε αντιλαϊκό κόμμα. Το ίδιο ισχύει και για την Κοινωνική Συμφωνία. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν και σχημάτισαν τη ΔΗΜΑΡ.

Εφυγαν όταν το καράβι άρχισε να βυθίζεται και πολύ μετά αφότου ο λαός άρχισε να χάνει κατακτήσεις πριν την κρίση και αμέσως μετά. Τι εγγυήσεις μπορούν να δώσουν τέτοιοι γάμοι και αρραβωνιάσματα στην επόμενη Βουλή; Είναι πολύ πιθανό και καθόλου απίθανο μέσα από την επόμενη Βουλή να γίνουν νέοι γάμοι και αρραβώνες, σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης, που θα οδηγήσουν σ' αυτό που θέλει η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα: Να διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό, με νέα κόμματα συντηρητικής στρατηγικής και κοπής ώστε να ξεγελαστεί ο λαός.

Ο λαός δεν πρέπει να ξεγελαστεί, δε χρειάζεται να διαψευσθεί για μια ακόμη φορά. Πρέπει να τους χαλάσει τα σχέδια. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ θα είναι μαχητική, σταθερή, δε θα προδώσει ούτε θα διαψεύσει τους ψηφοφόρους. Γι' αυτό και αρνούμαστε να μπούμε στη στρούγκα.

Εμείς, από τις 7 του Μάη, θα δώσουμε στο πλευρό του λαού όλες τις μάχες που απαιτούνται. Δε θα φύγουμε από το μετερίζι της λαϊκής πλειοψηφίας για να μπούμε σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας που τέτοια και μόνο τέτοια θα προκύψει από τις εκλογές.

Ανάμεσα στα πιο προκλητικά ψέματα που έχουν πέσει στο προεκλογικό τραπέζι είναι ότι η ΝΔ θα αναδιαπραγματευτεί. Οτι το ΠΑΣΟΚ θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση σε τρία χρόνια. Οτι ο Καμμένος μαζί ή και ολίγον μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα σηκώσει κεφάλι στην ΕΕ. Οτι μια κυβέρνηση της αριστεράς με ολίγον Καμμένο και χωρίς Καμμένο και στη στρούγκα το ΚΚΕ, θα φέρει την άνοιξη στην Ελλάδα.

Ενημερώνουμε και προβλέπουμε ότι με τα σημερινά δεδομένα, στις 7 του Μάη, ή αν χρειαστεί και μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, θα υπάρχει κυβέρνηση αντεργατική και αντιλαϊκή, ή το πολύ να υπάρξει μια άχρηστη κυβέρνηση, έτοιμη να σκύψει το κεφάλι στην πρώτη δυσκολία. Πριν την κάλπη μπορεί οι αριστερές κωλοτούμπες να φαίνονται ευλυγισία και ευκινησία, μετά τις εκλογές θα αποδειχθούν τραγωδία.

Σκόπιμα, από τη φασιστική χιτλερική "Χρυσή Αυγή" που καπηλεύεται το υπαρκτό και οξυμένο μεταναστευτικό, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τη Δημοκρατική Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Ελληνες, έχουν κάνει σημείο αναφοράς το μνημόνιο. Εχουν μεταφέρει το ζήτημα στις Βρυξέλλες, για κάποια διαπραγμάτευση. Εκεί και μόνο εκεί, τάχα, παίζεται η ζωή και το μέλλον του ελληνικού λαού, έξω από την Ελλάδα.

Τους συμφέρει να κρύψουν από τον ελληνικό λαό ότι η ανακούφιση και η λύση δεν κρίνεται μόνο ή πρωταρχικά έξω στις Βρυξέλλες, αλλά πρώτα απ' όλα μέσα στην Ελλάδα, στην αναμέτρηση με τους καπιταλιστές επιχειρηματίες, τα μονοπωλιακά μεγαθήρια στη βιομηχανία, στη ναυτιλία, στο εμπόριο, στην αγροτική παραγωγή, παντού όπου βρίσκονται. Αυτή η αναμέτρηση, ταυτόχρονα, πρέπει να επεκταθεί και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον, από μια τέτοια αφετηρία και όχι με ταξική συνεργασία και εθνικά κοινωνικά σύμφωνα.

Ολα τα κόμματα ορκίζονται ότι θα στηρίξουν τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων, από την πλευρά του κράτους, είτε αυτό μείνει ως έχει, είτε μειωθεί ακόμα πιο πολύ. Το κράτος θα δίνει χρήματα από τις τσέπες του λαού και δουλειές ως μεσιτικό γραφείο στους μεγαλοεργολάβους, στους εφοπλιστές και στους βιομηχάνους, στις τράπεζες για να δανείζουν τους ισχυρούς επιχειρηματίες. Ο,τι έκανε ως τώρα και ακόμα χειρότερα.

Παραλείπουν, όμως, να θυμίσουν ότι οι μεγαλοεπενδυτές για να κάνουν επενδύσεις απαιτούν ένα ακόμα χειρότερο εργασιακό μεσαίωνα με μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις πείνας, με εργαζόμενους που δε θα απεργούν ποτέ, που θα υπογράφουν ατομικά και συλλογικά μειώσεις μισθών, που δε θα ζητούν τίποτε. Που θα είναι μισοάνεργοι και μισοεργαζόμενοι. Με εργαζόμενες γυναίκες που θα δουλεύουν μέχρι να γεννήσουν ή θα κρύβουν τη μητρότητα, με νέους που θα είναι σύγχρονοι δούλοι. Αυτός είναι ένας από τους όρους των επενδύσεων και αρκετοί άλλοι το ίδιο αντιλαϊκοί και βάρβαροι.

Από τον Σαμαρά ως τον Τσίπρα κρύβουν από το λαό ότι θα γίνουν πολύ λιγότερες επενδύσεις από αυτές που έγιναν την περίοδο πριν την κρίση. Οτι θα γίνουν επενδύσεις σε δύο - τρεις τομείς, ενώ οι περισσότεροι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής θα παραμείνουν στάσιμοι έως καχεκτικοί. Οι Ελληνες και ξένοι καπιταλιστές θα επενδύσουν για να βγάλουν γρήγορα νέα κέρδη. Σημειώστε, οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι λιγότερες από τις θέσεις εργασίας που θα χάνονται. Η ανεργία θα πάρει μόνιμο χαρακτήρα.

Δεν ομολογούν ότι οι καπιταλιστές επιχειρηματίες, Ελληνες και ξένοι, ενδιαφέρονται λόγω του εσωτερικού και του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού να κάνουν επενδύσεις όχι μόνο ή τόσο στην Ελλάδα, όσο με ορμητήριο τη χώρα να βγουν, ακόμα πιο πολύ, στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια, στη βόρεια Ευρώπη, ακόμα και σε αραβικές και αφρικανικές χώρες, αν τους αφήσουν χώρο τα γαλλικά, γερμανικά, αμερικανικά, κινέζικα μονοπώλια.

Δεν ομολογούν ότι οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια, βάζουν έναν πρωταρχικό όρο για να κάνουν επενδύσεις, να μειωθεί στο 10-15% η φορολογία τους, να μειωθεί δραστικά γι' αυτούς και μόνο το τιμολόγιο της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου, να κοπούν δραστικά οι εργοδοτικές εισφορές, να μειωθεί ο ΦΠΑ και οι άλλοι φόροι, και πάνω απ' όλα να έχουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν άλλοτε 10 και 12 ώρες τη μέρα, χωρίς υπερωρίες, και άλλοτε μία έως δύο μέρες τη βδομάδα ή τέσσερις, με μισθούς Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Κροατίας και ίσως Κίνας. Να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία.

Οποιος, λοιπόν, δεν αναμετρηθεί με τα μονοπώλια μέσα στη χώρα του δεν πρόκειται να επιβάλει φιλολαϊκή πολιτική. Και εμείς είμαστε οι μόνοι που το δηλώνουμε. Μέτωπο με τα μονοπώλια, μέτωπο με τους καπιταλιστές, μέτωπο με την ιμπεριαλιστική ΕΕ.

Ολες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις του λεγόμενου δεξιού, ανεξάρτητου, αριστερού και σοσιαλδημοκρατικού τόξου έχουν συγκεντρώσει τα πυρά τους σε δύο πρόσωπα, στην Μέρκελ και τον Σαρκοζί. Λες και μόνο τα πρόσωπα και όχι η τάξη που εκπροσωπούν καθόρισαν τα πάντα, λες και στην Ευρώπη των 27 και στην Ευρωζώνη των 17 δεν υπέγραψαν όλοι οι ηγέτες. Αν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί κατάφεραν να κάνουν ό,τι θέλουν, τότε γιατί οι άλλοι 15 δεν τους εμπόδιζαν με ένα ηχηρό ΟΧΙ;

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δηλώνουν καθαρά και απερίφραστα ότι θα πουλήσουν στα επιχειρηματικά μεγαθήρια το λιγνίτη και το νερό, τον ήλιο και τον αέρα, φιλέτα γης, λιμάνια και αεροδρόμια, τα πάντα, ενώ τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους ή ψιθυρίζουν πολύ δειλά για το αντιλαϊκό πακέτο των ιδιωτικοποιήσεων. Γιατί αυτοί που θέλουν να πάρουν εντολή για να σχηματίσουν κυβέρνηση δε δηλώνουν ότι θα σταματήσουν πάση θυσία με το λαό πρωταγωνιστή όλες τις ιδιωτικοποιήσεις, που θα έχουν δραματικές επιπτώσεις στην ανεργία και στο εισόδημα και στην ακρίβεια;

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δε μιλάνε καθόλου για τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει να πάρει η Ελλάδα ενεργό μέρος σε νέο κύκλο τοπικών πολέμων που ετοιμάζονται, με πρώτη απειλή κατά της Συρίας και του Ιράν.

Γιατί οι άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, αριστερές δυνάμεις δεν παίρνουν θέση κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αλλά και τι μέτρα θα διεκδικήσουν ή θα πάρουν, αν είναι στην κυβέρνηση, ώστε να μη χρησιμοποιηθεί ελληνικό έδαφος, ο ελληνικός εναέριος χώρος, ελληνικά λιμάνια για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο; Και όλα αυτά για να μοιραστεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο με τα όπλα ανάμεσα στους διαφόρους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που ξαναζητάνε να κυβερνήσουν, δε λένε τι θα κάνουν για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ενώ τα άλλα κόμματα που ζητούν να φτιάξουν κυβέρνηση κρατάνε το στόμα τους κλειστό.

Μήπως περιμένουν να δώσουν λύση το ΝΑΤΟ και η ΕΕ; Και μάλιστα σε συνθήκες όπου τον πρώτο λόγο έχουν τα συμφέροντα των εταιρειών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου;

Οποια κυβέρνηση και να προκύψει θα έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολλά ζητήματα, τα πάντα, όχι 5 - 6 κύρια, όχι μόνο το μνημόνιο. Θα έχει να απαντήσει στις ανάγκες, στις απαιτήσεις τουλάχιστον 8 εκατομμυρίων εργαζομένων.

Ολα τα κόμματα κατεβαίνουν στην εκλογική μάχη με πολλές λευκές σελίδες. Πλην του ΚΚΕ.

Δεν έχουν το παραμικρό κύρος να επιχειρήσουν αγωνιστική διαπραγμάτευση όπως υποκριτικά λένε, γιατί πριν αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις διαβεβαιώνουν ότι δεν αμφισβητούν ούτε στο ελάχιστο την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Οτι γι' αυτούς ένα είναι το κρατούμενο: Η ΕΕ και το ευρώ. Ολοι τους, από τον κ. Σαμαρά ως τον κ. Τσίπρα.

Ολα τα πράγματα δείχνουν ότι η ΕΕ σε λίγα χρόνια δε θα είναι ίδια. Ηδη είναι γνωστά σενάρια για αποβολή χωρών από την Ευρωζώνη, τότε και όταν θα έχουν εξασφαλίσει ότι το διώξιμο θα είναι πιο ωφέλιμο για τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Ταυτόχρονα, κάνουν όλο και πιο ακριβό το ευρώ μέσα στην Ελλάδα, ενώ αν δε διώξουν ολοκληρωτικά την Ελλάδα και τις άλλες χώρες από την Ευρωζώνη, θα κρατήσουν το ευρώ στις μεταξύ τους συναλλαγές για τον υπολογισμό των δανείων και να έχουν μέσα στην Ελλάδα ένα πολύ υποτιμημένο νόμισμα που μπορεί να λέγεται ευρώ. Θα έχουμε δύο ευρώ, ένα πιο υποτιμημένο μέσα στην Ελλάδα και ένα υπερτιμημένο όσον αφορά το χρέος και τα δάνεια της Ελλάδας.

Είναι εντελώς διαφορετικό ένας λαός της Ευρώπης, όποιος και να είναι, όποιος και να προηγηθεί, να αποφασίσει να σπάσει τα δεσμά με την Ευρωπαϊκή Ενωση με τη θέλησή του και να γίνει αφεντικό του πλούτου στη χώρα του με εργατικό λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα επάνω, και άλλο πράγμα να τον διώχνουν οι ηγετικές δυνάμεις, γιατί έτσι μπορούν να τον βάλουν στο χέρι και εκτός ΕΕ.

Ο κ. Βενιζέλος προβάλλει τις δηλώσεις για τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική στην ΕΕ που έκανε ο σοσιαλδημοκράτης Ολάντ, που τον εμπιστεύθηκε μόνο το 27 και κάτι τοις εκατό στον πρώτο γύρο. Με αυτό τον τρόπο θέλει να κρύψει τις νέες συνέπειες των μνημονίων για τα βάσανα του ελληνικού λαού, τα οποία βεβαίως υπέγραψαν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται πίσω επίσης από τις δηλώσεις του Ολάντ για να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση της αριστεράς με τις ψήφους Καμμένου και ίσως άλλων, θα στηριχθεί για διαπραγμάτευση στο σύνθημα "Ελλάς - Γαλλία συμμαχία".

Αν στη Γαλλία νικήσει ο Ολάντ με τις ψήφους και κομμουνιστών, αριστερών, θα αρχίσει ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων για να κερδίσει έδαφος η πάντα διεκδικητική μέχρι εθνικισμού γαλλική αστική τάξη στην ευρωπαϊκή αγορά, σε βάρος της αστικής τάξης της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Μεγάλης Βρετανία κ.λπ. Για να ανακτήσει νέο έδαφος στις αγορές της Βόρειας Αφρικής, στη Μέση Ανατολή.

Ο Ολάντ δε θα χαλάσει τις σχέσεις του με την ΕΕ για το καλό της γαλλικής εργατικής τάξης, της αγροτιάς, ούτε πολύ περισσότερο για το καλό του ελληνικού λαού.

Και αν εκδώσουν ευρωομόλογα ή κόψουν νέο ευρώ, δε θα διατεθούν πόροι και δικαιώματα για να βελτιωθεί το εργατικό λαϊκό εισόδημα, να πάρει ανάσα η λαϊκή οικογένεια από τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να παλέψει σθεναρά, να συντονισθεί με κάθε αγωνιστικό κίνημα στην Ευρώπη, να μην μπει κάτω από ξένη ή ξένες σημαίες, γιατί τότε θα είναι διπλά χαμένος και ηττημένος.

Τα μονοπώλια στην Ελλάδα και στην ΕΕ, η Κομισιόν και το ΔΝΤ δε θα αισθανθούν καθόλου καλά αν το ΚΚΕ βγει αποφασιστικά ενισχυμένο στην κάλπη, γιατί υπολογίζουν το μέγεθος και την εμβέλεια της λαϊκής δυναμικής, την πανευρωπαϊκή σημασία του παραδείγματος.

Μην ξεχνάτε δημοσιεύματα, μετά το 2007, σε εφημερίδες πλατιάς κυκλοφορίας που ανέφεραν ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ πολλές φορές εγκάλεσε την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν κάνει τίποτε για να ξεμπερδέψει με το ΚΚΕ, και μάλιστα το αφήνουν στην τρίτη θέση. Λίγους μήνες μετά ξεκίνησε η προβοκάτσια για το ότι το ΚΚΕ έχει μετοχές στην εταιρεία "Γερμανός", που τώρα το ξέχασαν αφού ξεσκεπάστηκαν.

Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, ακριβώς γιατί δεν αμφισβητούν τα βάθρα του συστήματος, έχουν έναν εύκολο ρόλο στη σκληρή προεκλογική μάχη, ρίχνουν τρύπιο σωσίβιο στο λαό, που θα το πάρει χαμπάρι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.

Γι' αυτό και επιστράτευσαν το ψεύτικο επιχείρημα των 50 εδρών και των 8 μονοεδρικών.

Ο μόνος λόγος που θα επιθυμούσαν ίσως να είμαστε σε κυβέρνηση μαζί τους είναι ένας: Nα μη μας έχουν στα πόδια τους στο κίνημα. Για να κουμαντάρουν το λαό λέγοντας "βρε παιδιά, εδώ το ΚΚΕ έβαλε νερό στο κρασί του, καθίστε ήσυχοι και περιμένετε".

Χωρίς ντροπή λένε δυνατά ότι θέλουν ένα ηττημένο ΚΚΕ για να καλέσουν τα μέλη και τους φίλους του να ανατρέψουν αποφάσεις συνεδρίων και συλλογικές αποφάσεις. Κύριοι, είστε μακριά νυχτωμένοι. Λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο.

Αν εμείς παίρναμε υπόψη, και με στατικό μάλιστα τρόπο, το συσχετισμό δυνάμεων, τότε προ πολλού θα είχαμε υιοθετήσει την άποψη ότι μονοπώλια και εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν σύμμαχοι, ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος, όπως και το ΝΑΤΟ.

Βεβαίως και παίρνουμε υπόψη το συσχετισμό δυνάμεων, παλεύουμε για να τον αλλάξουμε στο έδαφος του αγώνα για τα καθημερινά και οξυμένα προβλήματα, αποκαλύπτοντας την ουσία και το χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος.

Κύριοι, εδώ δεν μπόρεσε να μας βάλει στο χέρι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα, όταν έστελνε μαζικά κομμουνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις εξορίες και στις φυλακές, δεν μπόρεσαν να μας βάλουν στο χέρι στην πιο κρίσιμη στιγμή για το διεθνές εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, το 1991 - 1992. Θα μας βάλετε εσείς στο χέρι, μόνο και μόνο γιατί μοιράζετε υπουργικές θεσούλες;

Δεν είμαστε αγωνιστές εκ μεταγραφής, ούτε του γλυκού νερού.

Επειδή εσείς είστε άσοι στην παλινωδία, στις κωλοτούμπες, όπως λέει ο λαός, πρέπει και εμείς να σας μιμηθούμε; Δε θα υποκύψουμε σε κανέναν εκβιασμό από όπου κι αν προέρχεται γιατί αυτό δε θα μας το συγχωρήσει αύριο ο λαός.

Δείτε τι έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια στα κράτη - μέλη της ΕΕ και όχι μόνο.

Τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα περιορίζονται από εκλογική σε εκλογική μάχη σε ποσοστά κάτω του 30% και 20%, κυβερνούν πότε το ένα πότε το άλλο, πότε και τα δύο μαζί με συμμαχίες ή με ψήφο ανοχής άλλων πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και κομμουνιστών, οικολόγων. Πάρτε ως παράδειγμα τη γειτονική μας Ιταλία. Δεν υπάρχουν όλα τα παλιά κόμματα, διαλύθηκαν, εμφανίσθηκαν νέα με παλιά πολιτική, με τραγικές συνέπειες για τον ιταλικό λαό.

Δύο φορές οι κυβερνήσεις είτε με τον πρώην κομμουνιστή και νυν ανανεωτικό Ντ' Αλέμα, είτε με τον Πρόντι, έπεσαν κακήν κακώς και τις διαδέχθηκε δύο φορές ο γνωστός μας Μπερλουσκόνι. Το ίδιο έγινε με τον Ζοσπέν και τη συμμετοχή στην κυβέρνηση κομμουνιστών και οικολόγων. Ηρθε ο Σαρκοζί.

Δείτε ως παράδειγμα τα πρόσφατα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών. Και τα δύο κόμματα πήραν κάτω του 30%, ενώ μεταξύ τους, παρά τη στυγνή πολιτική Σαρκοζί, η διαφορά δεν ήταν ούτε 2%. Και τα δύο κόμματα επιδιώκουν τη νίκη τους με δανειζόμενους ψηφοφόρους είτε από το χώρο της ανανεωτικής - όπως λέγεται - αριστεράς, είτε από το χώρο της ακροδεξιάς της Λεπέν.

Πάρτε ως παράδειγμα τις εκλογές στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και λίγο παλαιότερα στη Μεγάλη Βρετανία. Επιστροφή των φιλελεύθερων κομμάτων λόγω απογοήτευσης από τη σοσιαλδημοκρατία.

Εμείς οι κομμουνιστές αρνούμαστε να επαναληφθεί στην Ελλάδα η αρνητική πείρα των ευρωπαϊκών χωρών. Βρείτε μας μια χώρα που μια αριστερή κυβέρνηση χωρίς ρήξη με τα μονοπώλια κατάφερε να δώσει βιώσιμη λύση στο λαό και να μην ανατραπεί ύστερα από λίγα χρόνια από πιο συντηρητικές δυνάμεις.

Στην Ελλάδα υπάρχουν θετικές ιδιαιτερότητες. Το κίνημα, πριν την κρίση και με το ξέσπασμά της, ήταν πιο μαζικό, πιο διεκδικητικό, σε σύγκριση με κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Στην Ελλάδα έγιναν πολλαπλάσιες απεργίες, καταλήψεις, κινητοποιήσεις. Στην Ελλάδα το σύνθημα της απειθαρχίας και ανυπακοής πήρε σάρκα και οστά στην πάλη κατά της επιστράτευσης των απεργών, κατά των χαρατσιών, κατά των διοδίων. Το ελληνικό εργατικό κίνημα πέρασε στις πρώτες ειδήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ρωτάμε ευθέως: Αν το ΚΚΕ είχε διαχυθεί το 1991 μέσα στον τότε "Συνασπισμό της Αριστεράς", αν είχε μεταλλαχθεί σε μια δύναμη που αποδεχόταν ως μονόδρομο την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν είχε εξελιχθεί σε ένα κόμμα του "κοινωνικού διαλόγου", θα ήταν σ' αυτή την κατάσταση το κίνημα, θα ήταν ακριβώς έτσι οι συνολικές εξελίξεις; Λέμε όχι.

Ρωτάμε τον ελληνικό λαό:

Εκανε καλά το ΚΚΕ που καταψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έστω και αν έμεινε μόνο του; Εκανε καλά το ΚΚΕ που προειδοποίησε το λαό ότι η ΕΕ δεν εξασφαλίζει ούτε ισοτιμία ανάμεσα στα κράτη, ούτε ίσους μισθούς και μεροκάματα, ίδιες τιμές από χώρα σε χώρα;

Εκανε καλά το ΚΚΕ που προειδοποίησε ότι στα Βαλκάνια θα γίνει ιμπεριαλιστικός πόλεμος, κατακερματισμός κρατών, μετατροπή τους σε κράτη προτεκτοράτα; Οταν προειδοποιούσε ότι η ύπαρξη πυρηνικών και βιολογικών όπλων ήταν πρόσχημα για την επίθεση στο Ιράκ;

Εκανε καλά το ΚΚΕ που φώναζε και φωνάζει ότι ενσωμάτωση στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ σημαίνει εκχώρηση λαϊκών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σημαίνει Αιγαίο χωρίς σύνορα;

Εκανε καλά το ΚΚΕ όταν βροντοφώναξε πρώτο και μόνο του για την καταδίκη του "σχεδίου Ανάν";

Οταν, λόγου χάρη, ζητάμε να επιστραφούν σε χρήμα τα "κουρεμένα" αποθεματικά των νοσοκομείων, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των ασφαλιστικών ταμείων, δεν μπορούμε να ζητήσουμε κάτι λιγότερο γιατί ο κίνδυνος να σταματήσει η λειτουργία των νοσοκομείων, να γκρεμιστούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μην μπορούν να λειτουργήσουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι άμεσος.

Οταν ζητάμε να μην εξαρτάται η μόρφωση των παιδιών από το αν έχουν ή όχι δουλειά οι γονείς, και από τι μισθό παίρνουν, δεν μπορούμε να ζητήσουμε κάτι λιγότερο. Οταν ζητάμε δωρεάν δημόσια Υγεία δεν μπορούμε να πούμε τίποτε λιγότερο.

Οταν αρνούμαστε το διαχωρισμό των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά, για να μην παγιδέψουμε 12χρονα και 15χρονα παιδιά, δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο.

Οταν ζητάμε να "κουρευτούν" τα χρέη των λαϊκών οικογενειών, των μικρών επιχειρηματιών και των μικροπαραγωγών αγροτών, δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο.

Οταν ζητάμε να φορολογηθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι με 45%, δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο, γιατί τότε είναι σαν να ζητάμε από το λαό να ζήσει ακόμα φτωχότερος.

Οταν ζητάμε έργα κοινωνικής και οικονομικής υποδομής που θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο.

Για τους μικροπαραγωγούς αγρότες η ανακούφιση θα είναι να μην εξαρτώνται από τα πανάκριβα αγροτικά εφόδια των πολυεθνικών και βεβαίως από τους έμπορους, μεσάζοντες, να μην τους αρπάζει τον κόπο τους η τράπεζα, το πολυκατάστημα, ο βιομήχανος. Να γλιτώσουν οι αγρότες από τα τοκογλυφικά επιτόκια, που οδηγούν να πληρώνει ο αγρότης και πριν την κρίση τρεις φορές το κεφάλαιο που δανείστηκε.

Είμαστε εμείς που πήγαμε κόντρα στο ρεύμα και δεν το μετανιώσαμε γιατί αποκαλύψαμε στη φτωχή αγροτιά ότι τα προηγούμενα χρόνια την επιδότησαν με χρήματα από την εκμετάλλευση των λαών όλης της Ευρώπης, για να ξεκινήσει από την ταφή των προϊόντων της και τελικά να φτάσει στο σημείο, χωρίς αντίσταση, να επιδοτείται για να μην παράγει, να μην καλλιεργεί.

Η Κοινή Αγροτική Παραγωγή, που την στήριξαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ξεκλήρισε εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά, ξεπάτωσε καλλιέργειες, τεύτλα, καπνά και ακολουθεί το βαμβάκι και άλλα πολλά, εισάγοντας προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε. Σήμερα χορταριάζουν τα χωράφια, δεν υπάρχει ρευστό για να αγοραστούν μέσα και εφόδια και να συνεχιστεί η καλλιέργεια, ωστόσο στις τράπεζες δόθηκαν 130 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα μπορεί να έχει πλούσια αγροτική, κτηνοτροφική, αλιευτική παραγωγή ικανή να θρέψει το σύνολο του πληθυσμού της και να αναπτύξει σχέσεις και εξαγωγές ελληνικών προϊόντων σε ισότιμη βάση με άλλες χώρες του κόσμου.

Ισχυρό ΚΚΕ για το σήμερα, αλλά και για το αύριο, για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία με έξοδο από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους. Κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και της γης, με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο. Ετσι θα καλυφτούν οι ανάγκες του λαού μας με φτηνά και ποιοτικά προϊόντα, με συνεταιριστικοποίηση της παραγωγής και με άλλου τύπου συνεταιρισμούς της μικρομεσαίας αγροτιάς, μειώνοντας το κόστος παραγωγής, εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες και κτηνοτρόφους, χωρίς το άγχος διάθεσης της παραγωγής και των απλήρωτων προϊόντων. Ετσι καταπολεμάμε την ανεργία, παλεύουμε για λαϊκή ευημερία.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και όλα τα άλλα κόμματα, που μάλιστα διεκδικούν εντολή για κυβερνήσεις μονοκομματικές ή συνεργασίας, έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους σε μείζονα ζητήματα, που τρέχουν όλο και πιο γρήγορα και θα τρέξουν λίγες μέρες και λίγους μήνες μετά τις εκλογές.

Είναι ζητήματα που μπορεί να ανάψουν μια μεγάλη φλόγα πολέμου, με πιο άμεση και μαζική εμπλοκή της Ελλάδας, με νέους κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Η διαπάλη στην περιοχή μας, Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Καύκασος, παίρνει επικίνδυνες εξελίξεις, σε μια περιοχή που διαθέτει ενεργειακό πλούτο κι αποτελεί "πέρασμα" των πρώτων υλών από την Κεντρική Ασία, την Κασπία, τη Μέση Ανατολή, τόσο προς τη Δύση, όσο και προς τις γοργά ανερχόμενες δυνάμεις της Ασίας (Κίνα, Ινδία κ.ά.).

Ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πλέκονται σ' ένα "κουβάρι" αντιθέσεων και διαπάλης.

Διεκδικούμε και το θέτουμε και σαν εκλογικό κριτήριο στην κάλπη:

Να εμποδιστεί κάθε εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν πιθανό ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Ιράν και της Συρίας. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες στο Ιράν και το αίτημα για νομιμοποίηση του KK Iράν (ΤΟΥΝΤΕΧ). Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε "συμβατική υποχρέωση" που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.

Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας. Να κλείσει τώρα. Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.

Πολλαπλασιάζονται τα σενάρια για τη λεγόμενη "συνεκμετάλλευση του Αιγαίου", που στην πραγματικότητα σημαίνει την παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου που βρίσκεται σε περιοχή ευθύνης του ελληνικού κράτους "βορά" στις ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Ακούσατε αυτές τις μέρες, το Υπουργικό Συμβούλιο της Τουρκίας έδωσε εντολή να ξεκινήσει η έρευνα για τα κοιτάσματα πετρελαίου στην περιοχή ανάμεσα στη Ρόδο και το Καστελόριζο, σε περιοχή που ανήκει σε ελληνικό χώρο και στην Κυπριακή ΑΟΖ, Ε, έκανε και μια διαμαρτυρία ο Αβραμόπουλος για την τιμή των όπλων. Κανένα άλλο κόμμα δεν τοποθετήθηκε προεκλογικά. Ισως επειδή το βάζουμε εμείς, λίγες μέρες πριν τις εκλογές θυμηθούν και κάτι να πουν. Να πουν, όμως, τι θα κάνουν ως κυβέρνηση. Αφού θέλουν να κυβερνήσουν πρέπει να ανοίξουν όλη την ατζέντα στο λαό. Οχι από το πρωί μέχρι το βράδυ να λένε για το μνημόνιο. Εχει γίνει πραγματικά εύκολος αντίπαλος το μνημόνιο από τη στιγμή που έχει καταδικαστεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου δρομολογούν την έρευνα και αξιοποίηση των σημαντικών εγχώριων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Ο περιβόητος Εθνικός Φορέας Διαχείρισης Υδρογονανθράκων δε θα διεξαγάγει αυτοδύναμη έρευνα ούτε θα συμμετάσχει σε κοινοπραξία εκμετάλλευσης. Στην ουσία πρόκειται για ένα κρατικό γραφείο διανομής του εγχώριου ενεργειακού πλούτου στους μονοπωλιακούς ομίλους, χωρίς διεθνείς συμφωνίες κατοχύρωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, χωρίς ανακήρυξη της ΑΟΖ.

Ολόκληρη η ιστορική πορεία, απ' τη Συμφωνία Παπανδρέου - Οζάλ το 1988, στη Συμφωνία της Μαδρίτης Σημίτη - Ντεμιρέλ το 1997 και στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι το 1999, αποτυπώνει την απουσία ενεργειών των ελληνικών κυβερνήσεων για την κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αξιοποίησαν ούτε το νομικό πλεονέκτημα που έδωσε η σύμβαση του ΟΗΕ του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας, που αναφέρει ρητά ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν προχώρησε στην ανακήρυξη ΑΟΖ, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία οριοθέτησής της.

Ο λαός δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στις αστικές δυνάμεις, στα αναχώματα με τα διάφορα πρόσημα, δεξιά ή αριστερά. Δεν πρέπει να αποδεχθεί να θυσιαστεί για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και να συντριβεί μέσα στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων. Η υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου.

Η υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση της κερδοφορίας της μιας ή της άλλης μονοπωλιακής επιχείρησης. Για μας ο αγώνας για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα είναι και καθημερινός και γίνεται ουσιαστικός όταν γίνει αναπόσπαστος με την πάλη για ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Η εργατική λαϊκή εξουσία θα γίνει πραγματικότητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι λαοί, για μια σειρά λόγους που δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να τους αναλύσουμε, καμιά φορά καθυστερούν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν αρκούν οι ασπιρίνες, ότι δεν αρκούν ημίμετρα, πολύ περισσότερο σήμερα, που ο καπιταλισμός δεν κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε στις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν υποκύπτει στη λαϊκή πίεση, όπως έκανε στις προηγούμενες δεκαετίες. Γιατί γίνεται αντιδραστικότερος, γιατί έχει σαπίσει, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Είμαστε, λοιπόν, βέβαιοι ότι οι λαοί μπορεί να κάνουν αργά βήματα όταν πρέπει να τρέξουν πιο γρήγορα, καμιά φορά μπορεί να στραβοπατάνε. Μήπως και μεις δεν έχουμε καμιά φορά στραβοπατήσει, οι κομμουνιστές; Ούτε και μεις ήμασταν πάντα αλάνθαστοι. Αλλά είναι καθαρό: Οι λαοί δεν αυτοκτονούν. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει.

Ομως, κάθε στιγμή, κάθε φάση έχει την κρισιμότητα. Πιθανόν μετά από ένα - δύο χρόνια, αυτή η εκλογική μάχη να έχει ξεχαστεί. Γιατί τις μεγάλες μάχες και τις αναμετρήσεις τις έχουμε μπροστά μας. Για άλλους η αναμέτρηση αρχίζει και τελειώνει με την κάλπη. Μπορεί σ' ένα - δυο χρόνια αυτή την εκλογική αναμέτρηση να μην την μετράμε. Να μην αποδειχθεί τόσο κρίσιμη, καθώς θα έχουν μεσολαβήσει νέες κρίσιμες μάχες. Ομως, αυτή τη φορά, σήμερα, στις 6 του Μάη, είναι κρίσιμη. Σίγουρα και στις 7 του Μάη θα είναι κρίσιμη και στις 8 του Μάη και τον Ιούνη του 2012 και όλο το 2012 και το 2013. Είναι κρίσιμες μάχες.

Σε τι έγκειται η κρισιμότητά τους. Για άλλους η κρισιμότητα έγκειται στο ποια κυβέρνηση θα βγει. Βεβαίως δεν είμαστε αδιάφοροι. Ομως - αφού δεν είναι δυνατόν γιατί ο λαός δεν έχει αποφασίσει σε πολύ μεγάλη κλίμακα να κάνει το μεγάλο άλμα, γιατί ο λαός δεν έχει προετοιμαστεί για τη μεγάλη αναμέτρηση με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό - η κρισιμότητά της, λοιπόν, έγκειται στο εξής πράγμα: Αν ο ελληνικός λαός, στις 7 του Μάη το πρωί, δηλώσει ετοιμοπόλεμος, όποιοι και αν έχουν καθίσει στο σβέρκο του ως κυβέρνηση, δηλώσει ετοιμοπόλεμος, να μη χάσει καμιά μάχη.

Αν στις 7 του Μάη υπάρχει μια κυβέρνηση μειοψηφίας - έτσι κι αλλιώς θα είναι μειοψηφίας - μια κυβέρνηση, όμως, που δε θα μπορεί έτσι εύκολα και με αποφασιστικότητα να παίρνει τα μέτρα, αν ο λαός είναι πιο δυνατός από σήμερα, τότε, είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα κερδίσουμε χρόνο, να μην παρθούν νέα μέτρα, αλλά μπορεί, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και κάτι να αποσπάσουμε. Και μπορεί, ό,τι δεν έχει συμβεί μέσα σε λίγα χρόνια, μέσα σε κάποια χρόνια, να συμβεί σε λίγες μέρες, σε λίγους μήνες. Ν' αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.

Ρωτάμε όμως: Πότε μια κυβέρνηση θα φοβηθεί να πάρει νέα μέτρα; Πότε μια κυβέρνηση θα αισθάνεται τα πόδια της τρεμάμενα; Οταν ο λαός είναι αποφασισμένος. Ο λαός έτσι κι αλλιώς θα είναι πρωταγωνιστής. Ομως, στις 7 του Μάη, αυτό που λέμε το εναρκτήριο λάκτισμα μιας νέας αντεπίθεσης, ποιος μπορεί να το δώσει; Μπορεί να το δώσει το πανίσχυρο ΚΚΕ. Γιατί το εναρκτήριο λάκτισμα της λαϊκής αφύπνισης το έδωσε ως τώρα μόνο το ΚΚΕ.

Γιατί είναι βέβαιο: Θα υπάρξουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, εκατοντάδες χιλιάδες, που τα 'χασαν όλα, ή, κυρίως, υπάρχουν πολλοί που έχασαν, αλλά δεν τα 'χουν χάσει ακόμη όλα, και πιστεύουν ότι με μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται, με μια κυβέρνηση της α' ή β' σύνθεσης, μπορούν να σταματήσουν τον κατήφορο. Αυτοί ενδεχομένως δε θα πειστούν στην κάλπη, στις 6 του Μάη, αυτοί που έχασαν, αλλά αντέχουν ακόμη. Τους λέμε το εξής πράγμα: Θα μας θυμηθείτε μέσα σε λίγους μήνες. Γιατί θα χάσετε και σεις πολλά, γιατί τα μέτρα που παίρνονται είναι καθετοποιημένα, δε θα είναι μόνο οριζόντια.

Πόσο να πάρουν ακόμα απ' αυτόν που έχει 400 και 500 ευρώ εισόδημα; Πόσο να πάρουν απ' αυτούς που έχουν 5.000 ευρώ εισόδημα το χρόνο; Οσο και να πάρουν, δεν μπορούν να τα πάρουν όλα. Ε, θα πάρουν κι απ' αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω. Θα πάρουν κάθετα μέτρα, γιατί θεωρείται πλούσιος αυτός που παίρνει 1.500 ευρώ το μήνα ύστερα από τριάντα χρόνια δουλειάς ή αυτός που παίρνει και 2.000 ευρώ το μήνα ύστερα από 35 χρόνια δουλειάς και μάλιστα σε σκληρή δουλειά. Θεωρείται πλούσιος σήμερα αυτός που έχει σύνταξη 1.100 ευρώ ύστερα από 40 χρόνια δουλειάς. Ε, θα τα πάρουν κι από σας. Δε θα τα πάρουν μόνο απ' τους πολύ χαμηλόμισθους ή απ' τους πολύ χαμηλοσυνταξιούχους.

Αν νομίζετε, λοιπόν, ότι μια διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες μπορεί να σας γλιτώσει απ' τον κατήφορο, ε, είσαστε πλανημένοι. Εδώ, με το ΚΚΕ, να 'στε βέβαιοι ότι μπορεί να γλιτώσετε και σεις και οι υπόλοιποι, να γλιτώσουμε τα χειρότερα. Σε κάθε περίπτωση, εμείς σας λέμε ότι και η δικιά σας ψήφος είναι κρίσιμη, όπως βέβαια κρίσιμη είναι η ψήφος του άνεργου, του εργάτη, του φτωχού επαγγελματία, του φτωχού αγρότη.

Η ρυθμιστική ψήφος σήμερα είναι του εργάτη, του αγρότη, του βιοτέχνη, του βιοπαλαιστή που ως τώρα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εσείς θα φέρετε τα πάνω κάτω στην Ελλάδα. Και εσείς, που εγκλωβιστήκατε σε κόμματα ταξικά, μπορείτε να καταλάβετε το ταξικό μήνυμα του ΚΚΕ. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσετε σε όλα μαζί μας. Εχετε ερωτηματικά για την εργατική και τη λαϊκή εξουσία; Εχετε. Δε θα σας πείσουμε μέχρι τις 6 του Μάη. Αλλά ξέρετε γιατί; Γιατί σε αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται η εργατική - λαϊκή εξουσία. Αυτή θα κριθεί στην πορεία σε άλλες κοινωνικές και πολιτικές αναμετρήσεις.

Κρίνεται όμως η ετοιμότητα για αντεπίθεση. Θα μετρήσουν πόσο ανοιχτομάτης - να το πω καθαρά - είναι ο ελληνικός λαός. Θα φοβηθούν τον ελληνικό λαό, που ξεφεύγει απ' αυτά τα κόμματα και ψηφίζει ταξικά, έστω και αν καταλαβαίνει ότι μπορεί να έχει και κάποιες διαφορές με το ΚΚΕ. Ταξική ψήφος.

Και εγγύηση είναι ότι το ΚΚΕ θα είναι με την πλειοψηφία. Στις 7 του Μάη, ή έστω κι αν γίνει εκλογική αναμέτρηση δεύτερη, θα βγει κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία μπορεί στη Βουλή, με το πριμ των 50 εδρών, να είναι πλειοψηφία. Εμείς, λοιπόν, θα είμαστε έτσι κι αλλιώς με την πλειοψηφία του λαού. Και αν θέλετε, θέλουμε και στις 7 του Μάη, να γίνουμε και στην πορεία το πρώτο κόμμα της πλειοψηφίας. Οχι για να υποκαταστήσουμε την πλειοψηφία, αλλά γιατί ως πρώτο κόμμα της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας θα συμβάλουμε στο να αναδειχθεί ο ένας και μοναδικός πρωταγωνιστής. Κι αυτός είναι ο λαός και η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.

Πρωταγωνιστής θα είναι ο λαός και κανένας άλλος. Και μεις, σαν πρώτο κόμμα αυτής της λαϊκής πλειοψηφίας, έξω απ' τη στρούγκα της οποιασδήποτε κυβέρνησης, έξω απ' τους εκβιασμούς της - μην την ρίξουμε την κυβέρνηση, μη στραβοπατήσει η κυβέρνηση και πέσει - σαν τέτοιο κόμμα της πλειοψηφίας θα μετατρέψουμε μια λαϊκή πλειοψηφία που βογκά και θέλει σε μια λαϊκή πλειοψηφία στην πορεία που θα νικήσει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Χωρίς καμιά υποτίμηση στα διλήμματα των τελευταίων ημερών - εμείς δεν έχουμε τα μυαλά πάνω απ' το κεφάλι μας, ξέρουμε πώς γυρίζουν την ψήφο ανάποδα. Χωρίς, λοιπόν, καμιά υποτίμηση σ' αυτό, με αισιοδοξία, δεν αφήνουμε ούτε μια ψήφο να τη χάσουμε στην κάλπη. Και να είστε βέβαιοι: Αυτή η εκλογική μάχη, βεβαίως και οι αγώνες που δώσαμε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτή η εκλογική μάχη, έτσι κι αλλιώς, θα είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη για ένα πανίσχυρο ΚΚΕ, στο λαό, στη Βουλή, παντού».