ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 2 Μάη 2009
Σελ. /40
Χιλιάδες εργάτες στη γραμμή της ρήξης και της αντεπίθεσης

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες... Με σημαίες και με ταμπούρλα... Με τραγούδια του αγώνα. Με συνθήματα και παλμό. Με την αποφασιστικότητα για συνέχιση της πάλης ζωγραφισμένη στα καθαρά πρόσωπα χιλιάδων και χιλιάδων πρωτοπόρων εργατών και εργατριών. Μέρα Μαγιού με το ΠΑΜΕ. Πρωτομαγιά 2009, με τις ταξικές δυνάμεις σταθερά στις επάλξεις της ταξικής πάλης. Ενα μεγάλο φουσκωμένο πολύχρωμο ποτάμι σε 77 πόλεις της χώρας ξεχύθηκε χτες στο ταξικό κάλεσμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Πιστοί στο αιματοβαμμένο μήνυμα της μεγάλης γιορτής της εργατικής τάξης, χιλιάδες εργαζόμενοι, άντρες και γυναίκες, νεολαία και συνταξιούχοι, άνεργοι και μετανάστες σήκωσαν στα ακούραστα μπράτσα τους τα πανό τους, έσφιξαν μες στις γροθιές τους τις κόκκινες σημαίες τους και πορεύτηκαν.

Δίπλα δίπλα, στην ίδια γραμμή, με σταθερό βηματισμό, με την οργή στα κοκκινισμένα τους πρόσωπα, ξεκαθάρισαν ότι η εργατιά θα παλέψει για να μην πληρώσει την κρίση. Δίπλα δίπλα στη ίδια γραμμή, στον ίδιο δρόμο που ανοιξαν οι πρωτοπόροι του Σικάγου. Δίπλα δίπλα, ανάμεσα στις πυκνές γραμμές τους, οι σκιές από τους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής, της ματωμένης Πρωτομαγιάς του '36 στη Θεσσαλονίκη, οι βασανισμένοι, οι κυνηγημένοι, μα πάντα όρθιοι και απροσκύνητοι. Στην ίδια γραμμή μαζί, ζώντες και νεκροί αγωνιστές. Μαζί στην ίδια πορεία με τις χιλιάδες της τάξης μας, όπως σε όλη την ιστορία της, στις ματοβαμμένες διαδηλώσεις, στις φυλακές και στις εξορίες, στους δρόμους και στις πλατείες. Παντού όπου χτυπούν οι καρδιές των ανθρώπων του μόχθου. Οι καρδιές και τα χέρια που φτιάχνουν τον κόσμο.

Με ούριο άνεμο στις σημαίες τους, με τον «ήλιο της δικαιοσύνης» να τους οδηγεί, διαδήλωσαν και φέτος και βροντοφώναξαν: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Κάτω από τα λάβαρα του ΠΑΜΕ ενώθηκαν σαν μια γροθιά και από κοινού δεσμεύτηκαν στη γραμμή της «Ρήξης και της Ανατροπής» . Γιατί έχουν καθαρό, πως δεν υπάρχει σωτηρία για τους εργάτες πίσω από τη γραμμή «Ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό». Γιατί το ξέρουν καλά, μέσα στις φάμπρικες και στις επιχειρήσεις, πως δεν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά τους πίσω από τη γραμμή της «Αντεπίθεσης». Γιατί το βιώνουν δεκαετίες τώρα, πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορούν να τους εξασφαλίσουν μόνο νέα δεινά. Γιατί μπροστά στη σύγχρονη Ιερή Συμμαχία, την Ευρωπαϊκή Ενωση των καπιταλιστών, μία μπορεί να είναι η εργατική απάντηση: Ανυπακοή!

Οι χτεσινές συγκεντρώσεις ήταν επιβεβαίωση ότι η δράση και η «γραμμή» του ΠΑΜΕ εμπνέει εμπιστοσύνη, βρίσκει ανταπόκριση σε χιλιάδες εργάτες και εργάτριες. Είναι το σίγουρο όπλο στην πάλη με τους κεφαλαιοκράτες, είναι το σίγουρο μετερίζι του λαϊκού αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματά του. Είναι η απαντοχή και η ελπίδα για τις γενιές που έρχονται. Ηταν επιβεβαίωση της θέλησης πλατιών εργατικών στρωμάτων να αντισταθεί στην καπιταλιστική λαίλαπα, να μην αποδεχτεί τα βάρη της κρίσης που τους φορτώνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Η Πρωτομαγιά του 2009 καταγράφεται και αυτή στο αγωνιστικό καλαντάρι της εργατικής τάξης της χώρας μας. Είναι το νέο εφαλτήριο για τους αγώνες που έρχονται. Αγώνες που πρέπει και μπορεί να οδηγήσουν σε μια άλλη κοινωνία με τη Λαϊκή Συμμαχία και Εξουσία. Για αγώνες που έρχονται από μακριά και τραβάνε μακριά: Στην κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και της εκμετάλλευσης. Σε έναν κόσμο όπου «τα όνειρα θα πάρουνε εκδίκηση»!

ΑΘΗΝΑ
Λαοσύναξη στην πλατεία Συντάγματος

Ο εργατόκοσμος διαδήλωσε με τις σημαίες και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ σε μια πρωτόγνωρη, ως προς τον όγκο και το στήσιμο, συγκέντρωση

Δύναμη, πάθος, παλμός. Αποφασιστικότητα, μαζικότητα, χρώμα, μεράκι. Ανυπακοή, απειθαρχία, προοπτική. Κάθε λέξη και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της χτεσινής Πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στην Πλατεία Συντάγματος. Ο χώρος όλος βαμμένος με τα χρώματα των δεκάχρονων του ΠΑΜΕ. Στα γιγαντοπανό δεξιά και αριστερά της εξέδρας, με φωτογραφίες από κινητοποιήσεις που συγκλόνισαν το εργατικό κίνημα. Διαδήλωση με τους μετανάστες στη Μανωλάδα. Στο Ναύπλιο το 2003. Το πανό στην Ακρόπολη το 2002. Οι κινητοποιήσεις στα «Τζάμπο». Πρωτομαγιές που άφησαν ιστορία. Καταλήψεις σε υπουργεία και υπηρεσίες.

Η δύναμη της ταξικής πάλης, που ανοίγει δρόμους, αποσπά κατακτήσεις, χαράσσει προοπτική. Στα τεράστια πανό που κρέμονται από τα φανάρια, περιμετρικά της πλατείας. Στις αφίσες που έχουν γεμίσει τη γύρω περιοχή, απ' όποιο δρόμο κι αν περνούσαν οι 14 πορείες προς το Σύνταγμα. Οι πρώτοι διαδηλωτές μπαίνουν συγκροτημένα στην πλατεία λίγο πριν τις 10.30 π.μ. Η αναγγελία τους προκαλεί χειροκροτήματα από τους πολλούς που βρέθηκαν κατευθείαν στην κεντρική συγκέντρωση. Σε λίγο, το επόμενο μαζικό μπλοκ. Υστερα κι άλλο, κι άλλο.

Εργατόκοσμος παντού!

Τώρα πια δεν υπάρχει αμφιβολία: Η συγκέντρωση θα είναι η μαζικότερη των τελευταίων χρόνων. Η πιο ζωντανή, η πιο πρωτότυπη στο στήσιμό της. Κι έτσι ήταν. Φρόντισαν γι' αυτό οι χιλιάδες απεργοί εργάτες και τα ταξικά τους συνδικάτα. Οι φορείς του λαϊκού κινήματος. Καθένας έβαλε τη δική του πινελιά, στη δική του κορυφαία αγωνιστική μέρα. Για το ΠΑΜΕ. Για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Για ένα καλύτερο αύριο, όπου οι εργάτες θα παράγουν στα δικά τους εργοστάσια, θα καρπώνονται οι ίδιοι το προϊόν της εργασίας τους.

Γαρίφαλα κόκκινα στην εξέδρα. Σημαίες του ΠΑΜΕ και της ΠΣΟ όπου γυρίσει το μάτι. Κι εκεί που νόμιζες πως η Αμαλίας δε χωράει άλλους, από τη Σταδίου εμφανίζεται κι άλλο ένα μπλοκ. Μαζικό, βουερό. Σπρώχνει την πορεία προς τα πάνω. Ο δρόμος μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» «πήζει» στην κυριολεξία. Το ίδιο και η Αμαλίας μέχρι τη διασταύρωση με την Οθωνος και ακόμα παραπέρα. Η Σταδίου, σε βάθος πολλών μέτρων από το Σύνταγμα είναι γεμάτη εργατόκοσμο. Το ίδιο και η Πανεπιστημίου. Σημαίες και πανό, παιδιά μέσα στα καρότσια, νέοι, μετανάστες, Αφρικανοί, Μπαγκλαντέζοι, γυναίκες, άνθρωποι κάθε ηλικίας. Βγαίνουν από το μετρό, πλημμυρίζουν κάθε δρόμο γύρω από την πλατεία.

Στους αγώνες που έρχονται

Η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι χτυπήθηκε η συγκέντρωση στην Τουρκία προκαλεί συνθήματα για τον προλεταριακό διεθνισμό, καρδιά της 1ης Μάη. Τα τραγούδια από την εξέδρα βάζουν σε κίνηση τις σημαίες που ανεμίζουν, ρυθμικά χειροκροτήματα. Πρόσωπα χαρούμενα, αισιόδοξα. Μετά τους χαιρετισμούς και την κεντρική ομιλία από τον Γιάννη Τασιούλα (εκτενή αποσπάσματα στις επόμενες σελίδες), η μεγαλειώδης συγκέντρωση γίνεται πορεία προς τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Η μαζικότερη Πρωτομαγιά των τελευταίων χρόνων δεν πέρασε μόνο στην Ιστορία. Πέρασε πρώτα και κύρια στους ταξικούς αγώνες που από σήμερα συνεχίζονται, κλιμακώνονται, θεριεύουν. Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά. Μέχρι να γυρίσει ο ήλιος...

*

*

*

*

Μπροστά από το «Μεγάλη Βρετανία»

*

Μπροστά από το «Μεγάλη Βρετανία»
Οταν σφίγγουν το χέρι...

Με τη μελοποιημένη ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, τραγουδισμένη από τον Μανώλη Μητσιά, πλημμύρισε το Σύνταγμα

Με το συγκλονιστικό «Επιτάφιο» των Γιάννη Ρίτσου - Μίκη Θεοδωράκη, έργο όπου το μοιρολόι της χαροκαμένης μάνας πάνω από το σώμα του σκοτωμένου γιου της - θύμα της βίαιης καταστολής της απεργίας των καπνεργατών, στη Θεσσαλονίκη, το Μάη του 1936 - μετατρέπεται σε κοινωνική διαμαρτυρία και εξέγερση, άνοιξε η συναυλία του Μανώλη Μητσιά, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στο Σύνταγμα.

«Ελπίζω οι αγώνες των εργαζομένων να δικαιωθούν κάποτε», είπε από σκηνής, πριν ξεκινήσει μαζί με την ορχήστρα του τη μουσική «διαδρομή» σε αθάνατα «μονοπάτια» ποίησης και μουσικής. «Μέρα Μαγιού μού μίσεψες...» και οι φωνές των συγκεντρωμένων ενώθηκαν στους στίχους του ποιητή της Ρωμιοσύνης, που γεννήθηκε ανήμερα Πρωτομαγιάς, πριν έναν αιώνα. Και στη συνέχεια η «Δραπετσώνα», ο «Ηλιος της δικαιοσύνης», ο νοητός και ματοβαμμένος και «...η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα», γιατί «...όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο».

«Η Πρωτομαγιά όπως όλοι ξέρουμε», δήλωσε ο Μανώλης Μητσιάς στον «Ρ», «είναι μια μέρα των εργαζομένων και γενικά του ανθρώπου να διεκδικεί τα δικαιώματά του από το κεφάλαιο, που τον καταπιέζει συνεχώς. Ελπίζω αυτοί οι αγώνες των εργαζομένων να δικαιωθούν κάποια στιγμή και η Πρωτομαγιά να είναι μια μέρα όχι διεκδίκησης και αγώνων, αλλά μια μέρα που όλοι οι άνθρωποι θα είναι ικανοποιημένοι. Αυτό εύχομαι». Στη συγκέντρωση διαβάστηκε το ποίημα «Ζήτω» του Γιάννη Ρίτσου, από τις «Γειτονιές του κόσμου», θυμίζοντας ότι «...ετούτος ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του».

Συμμετείχαν

Ανάμεσα σε άλλους, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες του Πολιτικού Συμβουλίου του ΔΗΚΚΙ, της Γραμματείας της ΔΗΣΕΚ, της Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών, δεκάδων φορέων του μαζικού λαϊκού κινήματος. Χαιρετισμό απηύθυναν ο Πολύβιος Τσίρκας, μέλος της Γραμματείας της ΔΗΣΕΚ και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και ο Μοχάμεντ Ιγκνεμπί, εκ μέρους της Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών στην Ελλάδα.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Υπακοή και πειθαρχία στο δίκιο του εργάτη

Στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα, η οποία δήλωσε: «Η φλέβα που οδηγεί στην καρδιά της άνοιξης, όπως λέει και ο μεγάλος μας ποιητής, είναι ο δρόμος της υπακοής και της πειθαρχίας στο δίκιο του εργάτη, είναι ο δρόμος της ενότητας και συνεργασίας, της συμπαράταξης με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες για το δίκιο του εργάτη, του εργαζόμενου λαού, για τη ρήξη και την ανατροπή».

Μήνυμα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη

Μήνυμα αλληλεγγύης στη Γενική Ενωση Εργατών Παλαιστίνης και στον πρόεδρό της, Ιμπραήμ Χαϊντάρ, απέστειλε η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, με αφορμή την 1η του Μάη. «Αγαπητοί σύντροφοι, είμαστε στο πλευρό σας στον αγώνα σας για ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αγωνιζόμαστε να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη», σημειώνεται μεταξύ άλλων στο μήνυμα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ