Παίζουν κυριολεκτικά και προκλητικά με τον πόνο των χρόνια πασχόντων. Ο λόγος για τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), τον ΕΟΠΥΥ, τα «δημόσια» νοσοκομεία - επιχειρήσεις που διαμορφώνουν ένα πλέγμα βασανισμού των ασθενών με ανίατες ασθένειες.

Την πόρτα της εξόδου έδειξαν στο νοσοκομείο «Αιγινήτειο» σε έναν 53χρονο ασθενή με σκλήρυνση κατά πλάκας επειδή προχθές έληξε η ιατροφαρμακευτική του κάλυψη και είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο για να ξεκινήσει μια νέα θεραπεία! Τα ΚΕΠΑ του έδωσαν προσωρινή αναπηρική σύνταξη παρότι έχει ποσοστό αναπηρίας 80% και πάσχει από αθεράπευτη εκφυλιστική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος. Ετσι από τον Αύγουστο του 2012 σταμάτησε η σύνταξή του και προχθές έληξε και το βιβλιάριό του. Στο μεταξύ, η αναμονή για επανεξέταση στα ΚΕΠΑ κατά μέσο όρο φτάνει τους 8 μήνες. Που σημαίνει ότι και με την παράταση που δίνει το ΙΚΑ για ένα μήνα, το πρόβλημα δεν λύνεται.

Χθες η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων έκανε παρέμβαση σε υπηρεσία του ΕΟΠΥΥ απαιτώντας να σφραγιστεί το βιβλιάριο του ασθενή. Ωστόσο, τον παρέπεμψαν σε άλλη υπηρεσία του ΙΚΑ τη Δευτέρα. «Η γραφειοκρατία, η νομοθεσία και το γεγονός ότι τα νοσοκομεία δεν παρέχουν όλες τις υπηρεσίες και δωρεάν, έχει σαν αποτέλεσμα να πηγαίνει πίσω η απαραίτητη θεραπεία», είπε στο «Ρ» ο γιος του, Βασίλης. «Διαρκώς στην αναβολή και άντε να ζήσεις και να τα βγάλεις πέρα. Μένει ο ασθενής, ο ανάπηρος χωρίς δεκάρα τσακιστή για μήνες και χρόνια και δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να ασχοληθεί με την ασθένειά του. Δεν φτάνει η επιβαρυμένη υγεία τους, φτάνουν να νιώθουν και βάρος παρότι δεν φταίνε σε τίποτα», πρόσθεσε.

Η αναγκαιότητα της ύπαρξης εφημερίδας του ΚΚΕ ως οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής πηγάζει από το καθήκον να προετοιμάζει τον υποκειμενικό παράγοντα, δηλαδή να δρα για τη συγκέντρωση των δυνάμεων της επανάστασης σε συνθήκες μη επαναστατικής κατάστασης. Από την αναγκαιότητα της καθημερινής ενιαίας δράσης του Κόμματος με τη στρατηγική του πάνω στο έδαφος της πάλης για τα λαϊκά προβλήματα, για την οικοδόμηση του Κόμματος, πιάνοντας επαφές, χτίζοντας γερές Οργανώσεις, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, που σημαίνει δράση για την οργάνωση και την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, την πολιτικοποίηση των συνδικαλιστικών αγώνων. Για απεγκλωβισμό, απόσπαση από τα άλλα κόμματα, εργατών και εργατριών, αλλά και δυνάμεων από τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, την οργάνωσή τους στους φορείς του κινήματος. Για το μπόλιασμα του εργατικού, του λαϊκού κινήματος με αντιμονοπωλιακά, αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, με την οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας που θα συγκρουστεί με τον ταξικό αντίπαλο, για την εργατική εξουσία, για να οικοδομήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Επομένως η καθημερινή δουλειά με το «Ριζοσπάστη» αποτελεί βασικό όπλο στη δράση στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς, στα μικρομάγαζα, στους φτωχούς αγρότες, στη νεολαία και τις γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στις εργατογειτονιές. Κρίκος σ' αυτή τη δουλειά, δεν είναι μόνο η ανάδειξη των προβλημάτων και των συνθηκών δουλειάς των εργαζομένων μέσα από τους τόπους δουλειάς και τους κλάδους, εκεί που αναπαράγεται η εκμετάλλευση, των προβλημάτων των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η ανάδειξη των αγώνων τους. Αλλά και η αποκάλυψη των αιτιών τους, του ταξικού αντίπαλου, που είναι οι κεφαλαιοκράτες, μαζί με τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα που με την πολιτική τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας. Η καθημερινή πολιτική δράση στις λαϊκές δυνάμεις με όλα τα ζητήματα στην εσωτερική και τη διεθνή πραγματικότητα που παρουσιάζονται μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας. Είναι και η διέξοδος. Το γιατί η εργατική τάξη δεν πρέπει να συμβάλλει στην εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων αλλά να παλεύει για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Και βεβαίως το πώς θα φτάσουμε στην εργατική εξουσία, γιατί μόνο στο σοσιαλισμό μπορεί να αναπτύσσεται η οικονομία σε όφελος του λαού.

Απ' αυτή την άποψη το να μπαίνει ο «Ριζοσπάστης» στα εργοστάσια, στους κλάδους, στις εργατογειτονιές, η μελέτη και διάδοσή του παντού αποτελεί στοιχείο της αναγκαιότητας της συστηματικής δουλειάς με τους ανθρώπους του μόχθου για την προώθηση της στρατηγικής του ΚΚΕ.

Στις σύγχρονες συνθήκες μπροστά στο Κομουνιστικό Kόμμα υψώνονται νέες, ακόμα μεγαλύτερες, απαιτήσεις του ιδεολογικού αγώνα, της πάλης των ιδεών μέσα στις γραμμές του κινήματος, η ανάγκη, δίπλα στο βασικό στόχο να αδυνατίσουν οι αστικές αντιλήψεις και τα αστικά ιδεολογήματα, να δεχτούν ιδεολογικοπολιτικό χτύπημα οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που μπαίνουν βασικό εμπόδιο στην ενότητα της εργατικής τάξης σε ταξική βάση, στην κοινωνική συμμαχία, στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης και δράσης.

Η καθημερινή μας δράση για την οργάνωση της ταξικής πάλης γίνεται σε ανομοιόμορφες από την άποψη της πείρας, της ταξικής πολιτικής συνείδησης, εργατικές δυνάμεις. Επομένως η μάχη των ιδεών είναι προϋπόθεση οργάνωσης των εργατικών, των λαϊκών δυνάμεων. H ιδεολογική αντεπίθεση παίζει σήμερα, περισσότερο από πριν, ρόλο οργανωτικού παράγοντα στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, πριν απ' όλα εργατοϋπαλλήλων, μισθωτών, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, της νεολαίας, αλλά και των φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολουμένων, ως σύμμαχοι των εργατών. Η γενικευμένη οικονομική κρίση του καπιταλισμού φέρνει στην επιφάνεια πιο διακριτά από χτες τον άλλο δρόμο πάλης και ανάπτυξης, αυτόν της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης για το σοσιαλισμό, το ζήτημα της κοινωνικοποίησης των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της εργατικής εξουσίας, του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου.

Η οικονομική καπιταλιστική κρίση, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Η αποκάλυψη του χαρακτήρα της αποτελεί βασικό καθήκον για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης τόσο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα όσο και στη σύνδεση αυτής της πάλης με τον αγώνα για φιλολαϊκή διέξοδο. Αυτή η πάλη είναι κρίκος για τη συγκέντρωση δυνάμεων για την επανάσταση. Η εξασφάλιση επομένως της ενιαίας δράσης στις σύγχρονες συνθήκες, με βάση τα παραπάνω, είναι αδύνατο να πραγματοποιείται χωρίς την καθημερινή μελέτη και διάδοση της εφημερίδας μας.

Ζήτημα καίριο, στο οποίο η εφημερίδα του ΚΚΕ αποτελεί όπλο καθημερινής δουλειάς, αλλά βρίσκεται και στο πεδίο της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης - ως βασικό περιεχόμενο του σύγχρονου αντικομμουνισμού - είναι η υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, με δεδομένη τη συνεχή μελέτη της θετικής και αρνητικής πείρας της σοσιαλιστικής επανάστασης - οικοδόμησης - ανάπτυξης, ώστε να μπορούν οι κομμουνιστές να δρουν σήμερα με τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα, να δίνουν απαντήσεις σε μεγάλα σύγχρονα προβλήματα. Tο καθήκον αυτό είναι σήμερα πιο επιτακτικό, σε μια περίοδο φορτισμένη από απογοήτευση, μειωμένες ελπίδες και μεγάλα ερωτήματα, για το αν υπάρχει πραγματική διέξοδος. O σοσιαλισμός είναι στρατηγικός σκοπός του KKE. Aπό αυτήν τη σκοπιά, το Kόμμα μας καθορίζει τις θέσεις του για τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων, την τακτική του στην πολιτική πάλη, τη δράση του στο εργατικό συνδικαλιστικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα.

Και για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και επειδή η επίθεση στο «Ριζοσπάστη» και στο ΚΚΕ γίνεται αδυσώπητη, από όλα τα αστικά επιτελεία και ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις οικονομικές δυσκολίες που οδήγησαν στην απόφαση για τη μείωση του προσωπικού της εφημερίδας, μια από τις καλύτερες μορφές υπεράσπισής της είναι η ολοένα και πιο μαζική αγορά, μελέτη και διάδοσή της.