Στην τελική ευθεία για το Συνέδριο της ΓΣΕΕ στις 14 - 17 Μάρτη στην Καλαμάτα, εντείνεται η σκληρή μάχη που δίνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συνδικάτα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι, ενάντια στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και τα όργια νοθείας που προσπαθεί να επιβάλει, ενάντια στην ωμή εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα.

Η μάχη αυτή, σε αντίθεση με το πώς προσπαθούν να την παρουσιάσουν διάφορα επιτελεία του κεφαλαίου, δεν είναι μια μάχη «για την καρέκλα», δεν είναι μια «παραταξιακή φαγωμάρα» για τα «κουκιά» και για πόστα. Η όξυνση της αντιπαράθεσης αφορά τη σύγκρουση ανάμεσα στις δύο ριζικά αντίθετες γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα, που τελικά αποτυπώνεται στο κρίσιμο ερώτημα: Συνδικάτα εργατών ή συνδικάτα εργοδοτών;

Τα συνδικάτα, οι συνδικαλιστές, οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παλεύουν για να βαδίσει το συνδικαλιστικό κίνημα στη γραμμή της ταξικής σύγκρουσης, απέναντι στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου, την οποία υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα κόμματά του. Οι ταξικές δυνάμεις δίνουν μάχη για συνδικάτα ζωντανά, με μαζικές και συλλογικές διαδικασίες, με άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και με κατεύθυνση πάλης που κάνει καθαρό ότι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Στην απέναντι όχθη, βρίσκονται οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Ομάδα Βασιλόπουλου (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ), όλοι αυτοί που όσο εντείνεται η διαπάλη για τη γραμμή του συνδικαλιστικού κινήματος, τόσο περισσότερο εμφανίζονται ως μονομπλόκ απέναντι στις ταξικές δυνάμεις, τόσο περισσότερο αποκαλύπτουν ότι ανήκουν όλοι τελικά στο ίδιο κόμμα, στο κόμμα της αστικής τάξης, απέναντι από τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Οπως έκαναν και την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, έτσι και στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, είναι αυτοί που έχουν αναλάβει για λογαριασμό του κεφαλαίου τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής για τα κέρδη του κεφαλαίου, την προώθησή της με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις από το εργατικό κίνημα, την εκτόνωση της εργατικής - λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνα για τους εκμεταλλευτές μονοπάτια.

Στο πλαίσιο αυτό, καλλιεργούν το ψέμα ότι οι εργαζόμενοι θα ανακτήσουν τις τεράστιες απώλειές τους μέσα από την ενίσχυση της «υγιούς επιχειρηματικότητας», της «ανταγωνιστικότητας» και της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης»...

Παλεύουν με κάθε τρόπο να βάλουν εμπόδια στην αγωνιστική δράση των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών και Συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Υπονομεύουν τις συλλογικές διαδικασίες των εργαζομένων στα σωματεία τους, τη συζήτηση, τις Γενικές Συνελεύσεις, γιατί εκεί οι εργαζόμενοι μπορούν να καταλάβουν τον βρώμικο ρόλο αυτών των δυνάμεων.

Για τα τσιράκια του κεφαλαίου, τα συνδικάτα δεν είναι ένας μαζικός συλλογικός φορέας οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων, αλλά ένας μηχανισμός εγκλωβισμού τους στον «κοινωνικό εταιρισμό», στην απάτη του «εθνικού συμφέροντος» που τάχα είναι κοινό για τους εργαζόμενους και το κεφάλαιο.

Ακριβώς για να εξυπηρετούν αυτούς τους σκοπούς τους, οι εργατοπατέρες πρέπει να ελέγχουν τα συνδικάτα και για να γίνει αυτό δεν διστάζουν να βουτήξουν σε κάθε αθλιότητα, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του μεγάλου κεφαλαίου, τις «πλάτες» της κυβέρνησης και όλων των μηχανισμών του αστικού κράτους.

Σε αυτό το πλαίσιο:

-- Τα ψηφοδέλτια των εργατοπατέρων είναι γεμάτα με διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, τα ίδια στελέχη που καθημερινά εκφοβίζουν ή και απολύουν όσους εργαζόμενους αντιστέκονται για να διεκδικήσουν στοιχειώδη δικαιώματα, όπως τα δεδουλευμένα, το Δώρο Χριστουγέννων, το να δουλεύουν ανθρώπινα ωράρια...

-- Η νοθεία, είτε με τους «πατροπαράδοτους» τρόπους είτε με την απροκάλυπτη εργοδοτική παρέμβαση, έχει γίνει δεύτερη φύση τους. Αφού πρώτα διώχνουν τους εργαζόμενους από τα συνδικάτα με τον εκφυλισμό που καλλιεργούν, τους «θυμούνται» όταν είναι να «στήσουν το παιχνίδι». Στήνουν σωματεία - φαντάσματα και άλλα που υπάρχουν μόνο τυπικά, σωματεία πραγματικά ανύπαρκτα, τα οποία όμως εμφανίζουν χιλιάδες ψηφίσαντες, σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερους ακόμα και από το σύνολο των εργαζομένων που δουλεύουν στην περιοχή εκείνη! Ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι πως αποτελούν μηχανισμό των εργοδοτών για να ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα...

-- Φωνάζουν νονούς της νύχτας, κουμπουροφόρους, καλούν την κυβέρνηση να φέρει τα ΜΑΤ και το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας στα συνέδρια των εργατικών συνδικάτων! Είναι δε τόσο άθλιοι, που όταν συνδικαλιστές και εργαζόμενοι τους πιάνουν στα πράσα, κάνουν ότι δεν ξέρουν πώς βρέθηκαν μπράβοι και ασφαλίτες στις διαδικασίες των συνδικάτων!

-- Γίνονται οι ίδιοι εργοδότες. Μεταξύ άλλων, Εργατικά Κέντρα γίνονται μέτοχοι και μέλη διοικήσεων σε «αναπτυξιακές» ανώνυμες εταιρείες, στήνουν προγράμματα κατάρτισης ανέργων, από τα οποία μεταξύ άλλων αλιεύουν και τους... αναγκαίους ψηφίσαντες.

Οι πιο πρόσφατες αθλιότητες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, λίγες μέρες πριν το συνέδριο της ΓΣΕΕ, είναι τα όσα γίνονται στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και στα Εργατικά Κέντρα Πειραιά, Κέρκυρας και Λιβαδειάς.

Στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ), τα τσιράκια του κεφαλαίου μετέτρεψαν σε φιάσκο το συνέδριο που ήταν προγραμματισμένο να γίνει το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, χρησιμοποιώντας ακόμα και ένοπλους μπράβους για να επιβάλουν το όργιο νοθείας και την ωμή εργοδοτική παρέμβαση στα Συνδικάτα. Για δύο μέρες οι εκλεγμένοι με τη ΔΑΣ αντιπρόσωποι, σωματεία και εργαζόμενοι έδωσαν τη μάχη για την πραγματοποίηση πραγματικού Συνεδρίου των εργαζομένων, ενάντια στις μεθοδεύσεις των εργατοπατέρων. Μεταξύ άλλων κατήγγειλαν τη συμμετοχή άνω των 400 διευθυντών στις καταστάσεις ψηφισάντων που ανέδειξαν τους αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία!

Αφού συνδικαλιστές και αντιπρόσωποι έδιωξαν τους μπράβους και όταν πλέον οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας αντιλήφθηκαν ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν τα σχέδιά τους, μεθόδευσαν τελικά τη μη διεξαγωγή του συνεδρίου. Δίνοντας συνέχεια στην αθλιότητά τους, χωρίς να έχει γίνει καμία συνεδρίαση του ΔΣ και των συλλογικών οργάνων, την περασμένη Πέμπτη ανακοίνωσαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι το συνέδριο θα γίνει την Τετάρτη 6/3 και την Πέμπτη 7/3. Στην εκ των υστέρων συνεδρίαση που έκαναν μία μέρα μετά, οι εργατοπατέρες επικύρωσαν τα παραπάνω και αποφάσισαν μάλιστα, αν δεν επιτευχθεί απαρτία, να γίνει νέο συνέδριο και πάλι καθημερινές, στις 12 και 13 Μάρτη! (για την απάντηση της ΔΑΣ, βλ. το αναλυτικό θέμα δίπλα).

Αντίστοιχα, στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας η πλειοψηφία της διοίκησης χρησιμοποιεί κάθε είδους μεθοδεύσεις αλλοίωσης της πραγματικής βούλησης των εργαζομένων, για να παραμείνει γαντζωμένη στην καρέκλα της. Οπως αποκάλυψαν τα ταξικά σωματεία, τουλάχιστον 19 αντιπρόσωποι είναι εκλεγμένοι με παράτυπες διαδικασίες. Απ' αυτούς οι 9 είναι συνταξιούχοι, οι 2 είναι δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι 8 έχουν αναδειχθεί από σωματείο του ομίλου «IKOS» με την απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας.

Μετά από τη δικαστική αποδοχή του αιτήματος προσωρινής διαταγής να μη συμμετάσχουν αυτοί οι αντιπρόσωποι στο συνέδριο, οι εργατοπατέρες προχώρησαν σε νέες μεθοδεύσεις που είχαν ως αποτέλεσμα να μη γίνουν οι προγραμματισμένες για τις 23/2 εκλογές για την ανάδειξη εφορευτικής επιτροπής: Οι ίδιοι οι εργατοπατέρες «εξαφανίστηκαν», ενώ μετά από αίτημά τους ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου «ανακάλεσε» τον διορισμό του δικαστικού αντιπροσώπου που είχε οριστεί για τις εκλογές...

Τα ταξικά σωματεία παραμένουν σε θέση μάχης, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες όλες αυτές τις μέρες. Μετά την προσφυγή τους, η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων για τους 19 παράτυπους αντιπροσώπους, για τους οποίους έχει ήδη εκδοθεί προσωρινή διαταγή, θα γίνει την Τετάρτη 6/3, με τα σωματεία να καλούν σε συγκέντρωση στις 9 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο και σε πορεία στα δικαστήρια.

Στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά, οι εργαζόμενοι ανέδειξαν και πάλι σε πρώτη δύναμη τη «Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση», με ενισχυμένο μάλιστα το ποσοστό των αντιπροσώπων που τη στήριξαν: Παρά το όργιο νοθείας και εκφυλισμού από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, με πρωτεργάτες συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και την ωμή παρέμβαση μηχανισμών της κυβέρνησης, του υπουργείου Ναυτιλίας, των εφοπλιστών, παρά τις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα όλων των παραπάνω δικαστικές αποφάσεις, οι εργαζόμενοι του Πειραιά έδωσαν ξανά καθαρή πρωτιά στις ταξικές δυνάμεις.

Να σημειωθεί ότι το Πρωτοδικείο Πειραιά έδωσε το «πράσινο φως» στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό να «φυτέψει» νόθους αντιπροσώπους στις αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου, παρότι η διοίκηση και το ίδιο το συνέδριο του ΕΚΠ αποφάσισαν κατά πλειοψηφία τον αποκλεισμό τους. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο επέτρεψε τη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες 14 αντιπροσώπων από ένα σωματείο - φάντασμα στο Εμπόριο με τον τίτλο «ΠΑΣΥΕ», που δεν υπάρχει πουθενά, πραγματοποίησε «εκλογές» στα κρυφά και με την παρέμβαση της εργοδοσίας σε πόλεις όλης της χώρας, καθώς και 2 αντιπροσώπων του σωματείου «Πανελλήνιος Σύνδεσμος για τη Ναυτιλία και τον Τουρισμό» (ΠΑΣΕΝΤ), ενός από τη Θεσσαλονίκη και ενός από την Κρήτη...

Ενα από τελευταία επεισόδια είναι η παρωδία «νομιμοποίησης» αντιπροσώπων στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς. Οπως καταγγέλλουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ, «η γνωστή ομάδα του εργατοπατέρα Σταθά, που θεωρούν το Εργατικό Κέντρο "κονάκι" τους, πήραν όλα τα μέτρα για να μην πραγματοποιηθεί συνέδριο (...) Μέσα σε μία αίθουσα που χωρά είκοσι άτομα τσουβαλιάστηκαν πενήντα αντιπρόσωποι και με διαδικασίες fast track έδειξαν τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Με μεθοδεύσεις, τραμπουκισμούς, με απειλές, με ένα προεδρείο ανύπαρκτο (...) υπήρξε τελικά η "πολυπόθητη" για κάποιους νομιμοποίηση των αντιπροσώπων με διαδικασίες που θυμίζουν άλλες εποχές». Η ΔΑΣ είχε καταθέσει πρόταση να μη νομιμοποιηθούν αντιπρόσωποι σωματείων που δεν τηρούσαν τις προϋποθέσεις νομιμοποίησης, «ωστόσο το προεδρείο με το "έτσι θέλω" και χωρίς καμία αιτιολογία, αγνοώντας το Σώμα της Γενικής Συνέλευσης, απλώς δεν το έκανε αποδεκτό»...