Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, σύντροφοι, συγγενείς, παλιοί και νεότεροι συναγωνιστές, αποχαιρέτησαν χτες την παλαίμαχη κομμουνίστρια Μίνα Γιάννου, που «έφυγε» από τη ζωή πλήρης ημερών την Κυριακή, σε ηλικία 95 ετών. Στην πολιτική κηδεία, που έγινε στο νεκροταφείο της Καισαριανής, παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα. Στη σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ σορό της, σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής τελετής, τιμητική φρουρά στάθηκαν οι σύντροφοί της από το Κόμμα και την ΚΝΕ.

Στην αταλάντευτη δράση της Μίνας Γιάννου μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, για εφτά και πλέον δεκαετίες, αναφέρθηκε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, στον αποχαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Η ΚΕ, όλο το Κόμμα, αποχαιρετά σήμερα στο τελευταίο της ταξίδι την αγαπημένη μας συντρόφισσα Μίνα Γιάννου.

Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά της για την προσφορά της στο Κόμμα, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, για τη βαθιά αφοσίωσή της στα συμφέροντα και τα δίκια της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των γυναικών, του εργαζόμενου λαού, τα οποία με απαράμιλλη αποφασιστικότητα και ταξική αδιαλλαξία υπεράσπιζε παντού, όπου ο αγώνας την καλούσε.

Ηταν πάντοτε στις πρώτες γραμμές του αγώνα, γνώριζε και ζούσε άμεσα και ζωντανά τις αγωνίες και τα προβλήματα του λαού και με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ευαισθησίας, αλλά και απαιτητικότητας, παρακολουθούσε κάθε εξέλιξη που αφορούσε τη ζωή των λαϊκών μαζών. Και απαιτούσε απ' όλους συνέπεια, πάθος και αδιάκοπη φροντίδα για κάθε λαϊκό πρόβλημα.

Αγωνίστρια αλύγιστη, ανυποχώρητη μπροστά σε κάθε δυσκολία, έδωσε απλόχερα όλες της τις δυνάμεις για να ριζώσει βαθιά το ΚΚΕ μέσα στο λαό. Μια ολοκληρωμένη κομμουνίστρια και μια ζωντανή απόδειξη για τις απεριόριστες δυνατότητες των γυναικών, όταν συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και διαμορφώνεται το κατάλληλο έδαφος για να απελευθερωθούν από κάθε είδους δεσμεύσεις και προκαταλήψεις.

Η συντρόφισσα Μίνα δεν γεννήθηκε σε οικογένεια με αγωνιστικές παραδόσεις. Εσπασε, όμως, από πολύ νωρίς τις οικογενειακές συντηρητικές παραδόσεις και το περιβάλλον της ήσυχης σπιτικής ζωής και μπήκε στο δρόμο του αγώνα.

Οπως λέει η ίδια, καθώς σπούδαζε στην ΑΣΟΕΕ και δούλευε ταυτόχρονα, στα χρόνια πριν τη γερμανική κατοχή, το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον δεν της επέτρεπε να κλείνει τα μάτια και να τραβά το δικό της μοναχικό δρόμο. "Δεν είχα όμως συνειδητοποιήσει, ισχυρίζεται, καμιά προσωπική ευθύνη για το ρόλο μου σα μέλος του κοινωνικού συνόλου. Παρακολουθούσα τις εξελίξεις σα θεατής".

Η συμμετοχή της στη συνδικαλιστική κίνηση της Τράπεζας της Ελλάδας, όπου δούλευε, οδήγησε γρήγορα τα βήματά της στην οργάνωση, αρχικά στο ΕΑΜ και πολύ γρήγορα στο ΚΚΕ. Εγινε μια από τους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες με συνείδηση της προσωπικής πια ευθύνης για τις τύχες του λαού.

Μέσα από τις γραμμές του Κόμματος ρίχτηκε στον αγώνα χωρίς να υπολογίζει κόπους και θυσίες. Δεν είχε μπροστά της κανένα άλλο κίνητρο, πέρα από ένα. Πώς θα εκπληρώνει με συνέπεια το ρόλο και την αποστολή της ως μέλος του ΚΚΕ. Εφτασε ως το τέλος της ζωής της χωρίς κανένα κενό, χωρίς καμιά παρέκκλιση από το δρόμο που χάραξε. Αντεξε τους διωγμούς της Γκεστάπο, τις ανακρίσεις, το γερμανικό στρατοδικείο και τη φυλακή.

Οι σκληρές αυτές δοκιμασίες την ατσάλωσαν και της έδωσαν νέα δύναμη και μπήκε πιο ορμητικά στον αγώνα. Ως Γραμματέας της ΚΟΒ της Τράπεζας της Ελλάδας, πήρε μέρος στις μάχες του Δεκέμβρη και έζησε όλες τις κατοπινές εξελίξεις μαχόμενη. Μέσα στις φλόγες του αγώνα δημιούργησε οικογένεια, παντρεύτηκε τον συνάδελφο και σύντροφό της Αντώνη Γιάννου και το 1946 γεννήθηκε ο γιος τους Δημήτρης. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις συνδυάστηκαν πολύ καλά με τις υποχρεώσεις στο κίνημα, χωρίς αναστολές και διακοπή. Η αφοσίωσή της στο Κόμμα είναι βαθιά και ακλόνητη.

Με αγωνιστικό ήθος και σταθερότητα αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση νομιμοφροσύνης, όπως και ο άντρας της, με αποτέλεσμα να απολυθούν και οι δυο από την Τράπεζα. Οι απόντες από τον απελευθερωτικό αγώνα και τα βάσανα του λαού τώρα είναι και πάλι εξουσιαστές με τη δύναμη των εγγλέζικων τανκς. Υψώνουν την απαίτηση της υποταγής και της νομιμότητας στην εξουσία τους. Με τη φωτιά και το σίδερο επιχειρούν να την επιβάλουν.

Υπάρχει όμως και ο νόμος του λαού, το δίκιο του λαού και του λαϊκού κινήματος. Η συντρόφισσα Μίνα υπερασπίστηκε αυτό το δίκιο και αυτή τη νομιμότητα με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Μαζί με πολλούς άλλους αγωνιστές πήρε το δρόμο της εξορίας, της φυλακής, των στρατοδικείων. Η Χίος, το Τρίκερι, η Μακρόνησος, οι φυλακές Αβέρωφ δε λύγισαν τη συντρόφισσα Μίνα. Βγήκε νικητής και με ψηλά το κεφάλι ρίχτηκε και πάλι στη μάχη για την ανασύνταξη του κινήματος. Αναδείχτηκε σε ηγετικό στέλεχος της ΕΔΑ και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ στο 8ο Συνέδριό του, το 1961. Τον ίδιο χρόνο εκλέχτηκε βουλευτής.

Από τις θέσεις αυτές ανέπτυξε μια πλούσια δράση σε πολλούς τομείς και με μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Παρά τις συνέπειες που είχε στην υγεία της, από το 1958 είχε ήδη διαπιστωθεί ανίατη αρρώστια στην όρασή της, δεν έκανε ούτε βήμα πίσω, πάντα στην πρώτη γραμμή. Αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από το λαό για τη στάση της, το αγωνιστικό της ήθος, αλλά και συγκέντρωσε το ταξικό μίσος της άρχουσας τάξης. Το 1966 κατηγορήθηκε σαν ηθικός αυτουργός για τη μεγάλη κινητοποίηση των σιτοπαραγωγών στη Θεσσαλονίκη. Μαχητικά αντιμετώπισε και τον καινούριο κύκλο διώξεων.

Το 1967 πλήρωσε την προσφορά της στο λαό με νέα εξορία σε Γιούρα, Αλικαρνασσό, Ωρωπό και Ζαχάρω Ηλείας. Οι κακουχίες και η έλλειψη της απαραίτητης ιατρικής φροντίδας επιδείνωσαν την υγεία της και δεν μπορούσε πλέον να γράφει και να διαβάζει. Είναι εντυπωσιακός και υποδειγματικός ο τρόπος που αντιμετώπιζε το προσωπικό της πρόβλημα υγείας. Εξάσκησε την ακοή της και τη μνήμη της και έμαθε τυφλό σύστημα στη γραφομηχανή. Τίποτα δε στάθηκε εμπόδιο και καμιά δύναμη δε μπόρεσε να την αποσπάσει από την αποστολή της, ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ, να αγωνίζεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Με τέτοιο υλικό μελών και στελεχών ξαναχτίστηκε το ΚΚΕ μετά την κατάρρευση της χούντας, ύστερα από 30 χρόνια παρανομίας. Δε χρειάστηκε η αστική νομιμότητα του Κόμματος. Το Κόμμα είχε ήδη νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού ως πρωτοπορία στον αγώνα του ενάντια στη χούντα και στον ιμπεριαλισμό.

Η συντρόφισσα Μίνα, πρώτη ανάμεσα στους πρώτους, ρίχνεται και πάλι στον αγώνα για την ανασυγκρότηση του Κόμματος. Ως μέλος του ΠΓ και υπεύθυνη της κοινοβουλευτικής δουλειάς του Κόμματος, δίνει νέες μάχες μέσα και έξω από τη Βουλή. Η ιστορία και η προσφορά της σ. Μίνας είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη σύγχρονη ιστορία και προσφορά του ΚΚΕ.

Η προσφορά του ΚΚΕ είναι και μοναδική και αναντικατάστατη. Καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν έχει να αναδείξει τόσο αφοσιωμένη στο δίκιο του λαού προσφορά, ποτισμένη με αίμα, με μέλη και στελέχη σαν την σ. Μίνα. Είναι το μόνο Κόμμα που δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για όλα όσα υπέφερε και υποφέρει σήμερα ο λαός μας.

Και όσοι σηκώνουν σήμερα το δάχτυλο απέναντι στο ΚΚΕ και εκτοξεύουν απειλές για τη δράση του, δεν πρωτοτυπούν σε τίποτα από τους προκατόχους τους. Υπερασπίζονται τα άνομα συμφέροντά τους. Ενα σύστημα βάρβαρο, απάνθρωπο, ένα σύστημα που σαπίζει στη σήψη και στην παρακμή. Μα, δεν πρόκειται να πετύχουν τους παράνομους και άδικους σκοπούς τους.

Το ΚΚΕ θα στέκει πάντα ολόρθο απέναντί τους. Υπερασπιστής των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και εμπνευστής μιας νέας εφόδου, για να γίνει ο λαός κυρίαρχος της τύχης του. Ο φάρος της σοσιαλιστικής κομμουνιστικής κοινωνίας θα είναι πάντα φωτεινός. Αυτό το Κόμμα κανένας δεν μπόρεσε να το βάλει στο χέρι και κανένας δε θα μπορέσει. Αποτελείται από σίδερο και ατσάλι, από μέλη και στελέχη που γαλουχήθηκαν από αγωνιστές σαν την Μίνα Γιάννου. Εχουμε ρίζες και παρακαταθήκες που καμιά δύναμη δεν μπορεί να κλονίσει.

Συντρόφισσα Μίνα, κοιμήσου ήσυχη. Το Κόμμα σου, το ΚΚΕ, θα στέκει πάντα ακλόνητο. Είναι χιλιάδες αυτοί που συνεχίζουν το έργο σου. Αύριο θα είναι ποτάμι. Οι ιδέες μας, οι ιδέες του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, είναι παντοδύναμες και ανίκητες.

Αιωνία η μνήμη σου».

Με δυο λόγια αποχαιρέτησαν την συντρόφισσα Μίνα, ο Σωτήρης Παρίσης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Κώστας Γιαζίτζης, από την ΚΟ Εξαρχείων στην οποία ανήκε η Μ. Γιάννου, και η Ζωζώ Πετροπούλου, εκ μέρους του Συλλόγου Πολιτικών Εξορίστων Γυναικών.