- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ετοιμη για νέες αποστολές δηλώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπογραφή της ΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών και ενώ μέσα στην ερχόμενη βδομάδα ετοιμάζεται να κυρώσει το «πρωτόκολλο εισδοχής» της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, θέτοντας σε πλήρη εφαρμογή τη συμφωνία. Τα ανοιχτά μέτωπα στα Βαλκάνια και στην Ανατ. Μεσόγειο, η κλιμάκωση του σχεδιασμού ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που επείγονται να κατοχυρώσουν και να ενισχύσουν τις θέσεις τους στην περιοχή, ανταγωνιστικά προς τη Ρωσία και άλλες δυνάμεις, η αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Τουρκίας και οι σχέσεις της δεύτερης με τη Ρωσία, είναι παράγοντες που επιδρούν καθοριστικά στις εξελίξεις και επιβεβαιώνουν ακράδαντα το εξής: Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς καθιστά τη χώρα και το λαό «μαγνήτη» μεγάλων κινδύνων και κάθε άλλο παρά εγγυάται την «ασφάλεια» και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο. Παρακάτω, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει τις βασικές εξελίξεις σε Βαλκάνια και Ανατ. Μεσόγειο, όπως διαγράφονται υπό το φως των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, καθώς και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης.
Τροχιοδεικτικές για «μοντέλο Πρεσπών» στη διευθέτηση του Κυπριακού ρίχνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνοντας ρόλο κρίκου στη στενότερη συνεργασία ΝΑΤΟ - Κύπρου
Copyright 2016 The Associated |
Ο Ελληνας πρωθυπουργός με τους Προέδρους Γαλλίας και Κύπρου, στη Σύνοδο των «MED7» την περασμένη Τρίτη |
Οπως σχολίασε την ίδια μέρα το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, οι δηλώσεις αυτές «είναι πάρα πολύ επικίνδυνες, αφού στην ουσία παραπέμπουν ευθέως σε πιο ενεργή παρέμβαση του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα στις διαπραγματεύσεις, όπως ακριβώς έγινε και με τη συμφωνία των Πρεσπών. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει σε μεγάλες περιπέτειες τον κυπριακό λαό, καθώς δεν είναι δυνατόν αυτοί που υπέθαλψαν την τουρκική εισβολή και ανέχονται εδώ και 45 χρόνια την τουρκική κατοχή, να είναι παράγοντες μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Αυτό άλλωστε αποδεικνύει και η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, στο πλαίσιο της οποίας διαιωνίζεται, επίσης, το πρόβλημα και αναζητείται διχοτομική λύση».
Το παζάρι για το Κυπριακό είναι μέρος του παζλ των διευθετήσεων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, που αποτελεί «μαγνήτη» γεωπολιτικών και επενδυτικών σχεδίων και ανταγωνισμών, όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει αποστολές για την υπεράσπιση και προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών συμφερόντων, επιδιώκοντας να αποσπάσει οφέλη για την ελληνική αστική τάξη.
Πλήρως στρατευμένη στο ΝΑΤΟικό στόχο για διατήρηση της Τουρκίας στο «δυτικό» στρατόπεδο και για ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο για το ελληνικό κεφάλαιο σε μια περιοχή όπου «διασταυρώνονται» ανταγωνιστικά σχέδια, σε μέτωπα όπως αυτό της Συρίας και συνολικότερα της Μέσης Ανατολής.
Επιδίωξή της είναι να προχωρήσει ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός και μέσα από εκεί να κατοχυρώσει το ρόλο του «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ στην περιοχή, προκειμένου η Ελλάδα να εξελιχθεί σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο από και προς την ΕΕ, προσελκύοντας μεγάλες επενδύσεις, από τις οποίες εξαρτάται μακροπρόθεσμα η σταθεροποίηση και βελτίωση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, η Ελλάδα αναλαμβάνει ενεργό ρόλο, όπως φάνηκε και στην 5η Σύνοδο Κορυφής των μεσογειακών χωρών της ΕΕ (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Κύπρος, Πορτογαλία, Μάλτα) που έγινε την Τρίτη στην κυπριακή πρωτεύουσα, ιεραρχώντας μεγάλα σχέδια στο στρατηγικής σημασίας κλάδο της Ενέργειας. Θυμίζουμε ότι τα μονοπώλια Γαλλίας και Ιταλίας διατηρούν δικαιώματα έρευνας και εξόρυξης στην κυπριακή ΑΟΖ και επομένως εμπλέκονται άμεσα στο σχεδιασμό και στο παζάρι για τον τρόπο και το δρόμο διοχέτευσης του φυσικού αερίου στις αγορές.
Ετσι, καθόλου τυχαία, στη «Διακήρυξη της Λευκωσίας» που εγκρίθηκε, τονίζεται ότι «ο στόχος της ενεργειακής ασφάλειας παραμένει κυρίαρχης σημασίας» και αναγνωρίζεται ότι «η περιοχή της δυτικής και της ανατολικής Μεσογείου αποτελεί στρατηγικής σημασίας διάδρομο για την προμήθεια αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υποδομών αερίου όπως ο αγωγός "EastMed", συμβάλλοντας έτσι στην πολιτική της (Ευρωπαϊκής) Ενωσης για τη διαφοροποίηση των (ενεργειακών) πηγών, παρόχων και δρόμων (μεταφοράς), ως μέρος της πολιτικής της Ενωσης για τη στρατηγική ενεργειακή ασφάλεια που προϋποθέτει επίσης καλύτερες διασυνδέσεις μεταξύ των κρατών - μελών (της ΕΕ) και των περιοχών της δυτικής Μεσογείου και του Ατλαντικού».
Εξίσου χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές της «Διακήρυξης» στη «σημασία των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία», με τους «7» να επαναλαμβάνουν τη «δέσμευσή» τους για «διατήρηση ανοιχτού διαλόγου, αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων και συνεργασίας σε ουσιαστικούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος όπως η μετανάστευση, η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, οι μεταφορές, η οικονομία και το εμπόριο».
Μάλιστα, γίνεται ειδική έκκληση στην Αγκυρα για «άρση των περιορισμών που αφορούν τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά (της), τον εναέριο χώρο της, σε σχέση με την Κύπρο και τις ευρωπαϊκές εταιρείες που σχετίζονται με την Κύπρο», την οποία (άρση) και χαρακτηρίζουν «ευεργετική για όλη την περιοχή».
Αλλά και στις δηλώσεις του, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, υπογράμμισε ότι η Σύνοδος συζήτησε ιδιαίτερα «για τις περιφερειακές εξελίξεις» αλλά «και για την Τουρκία», «για τη σημασία που έχει η συνεργασία και ο διάλογος της ΕΕ με την Τουρκία σε μία σειρά από τομείς».
Αλλωστε, μέσα σε αυτές τις συνθήκες στις αρχές της βδομάδας αναμένεται και η επίσημη συνάντηση του Τσίπρα στην Τουρκία, όπου - όπως εξήγησε και ο ίδιος - θα μεταφέρει στον Τούρκο Πρόεδρο, Ρ. Τ. Ερντογάν, ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ αλλά και κάθε χώρας - μέλους ξεχωριστά θα πρέπει να βασίζονται «στον αμοιβαίο σεβασμό», περιγράφοντας έτσι το σκληρό αλισβερίσι, που φυσικά παρασέρνει και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, την κατάσταση στο Αιγαίο, την κυπριακή ΑΟΖ κ.λπ.
Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η διευθέτηση του Κυπριακού, στη βάση των διχοτομικών λύσεων που βρίσκονται σταθερά πάνω στο τραπέζι, είναι ψηλά στην ατζέντα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, με το βλέμμα στραμμένο και στις αξιώσεις της Τουρκίας να κατοχυρώσει αυξημένο ρόλο στην εκμετάλλευση και μεταφορά των υδρογονανθράκων της Ανατ. Μεσογείου.
Γι' αυτό άλλωστε προωθείται η μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, προκειμένου να αποτελέσει «ομπρέλα» σε ένα μελλοντικό σύστημα ασφάλειας στην Κύπρο, που θα διευκολύνει τη διευθέτηση του Κυπριακού. Απ' αυτήν την άποψη δεν ξαφνιάζει το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση εξελίσσεται σε κρίκο για τη στενότερη συνεργασία ΝΑΤΟ - Κύπρου και την ενεργότερη παρουσία της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στην περιοχή, διαθέτοντας γι' αυτόν το σκοπό και στρατιωτικές υποδομές και μέσα.
Χαρακτηριστικές είναι επίσης οι απανωτές αναφορές στη σημασία σχεδίων, όπως η κατασκευή του αγωγού «EastMed» (που θα μεταφέρει αέριο από τη ΝΑ Μεσόγειο στην Ευρώπη), που συν τοις άλλοις αποτελεί και σημαντικό «επισφράγισμα» της συμμαχίας με το Ισραήλ. Μίας δύναμης με την οποία επίσης η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανεβάσει σε νέα επίπεδα το παζάρι, ενισχύοντας και τη συνεργασία σε ζητήματα «ασφάλειας», πολλαπλασιάζοντας τα κοινά γυμνάσια, ενώ σύντομα αναμένεται και η επίσημη επέκταση του «τριγώνου συνεργασίας» (Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ) με συμμετοχή και των ΗΠΑ, στη νέα «τετραμερή» συνάντηση που θα γίνει στην Κρήτη, με την παρουσία και του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, όπως όλα δείχνουν.
Να σημειωθεί πάντως ότι αντίστοιχο ενδιαφέρον για στερέωση του διακριτού της ρόλου στη ΝΑ Μεσόγειο δείχνει και η Γαλλία, που επίσης εκφράζει επιθυμία για συμμετοχή σε περιφερειακά «τρίγωνα» (π.χ. Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου). Μάλιστα, μετά τη συνάντηση Μακρόν - Αναστασιάδη, που έγινε την Τρίτη στη Λευκωσία, στελέχη της κυπριακής κυβέρνησης δήλωσαν ότι σύντομα θα ανακοινωθούν νέες συνεργασίες, σε Ενέργεια και Ασφάλεια.
Ηδη συζητιέται εδώ και καιρό το ενδεχόμενο «αναβάθμισης» της ναυτικής βάσης στο Μαρί (μέχρι και για «γαλλική βάση» μιλούν πολλοί) της Λάρνακας, αλλά και για διεύρυνση των «διευκολύνσεων» χρήσης άλλων στρατιωτικών εγκαταστάσεων, π.χ. της αεροπορικής βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο.
Πρωταγωνιστεί στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» και παίζει ρόλο γέφυρας για τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα στην Ανατ. Μεσόγειο
Από την τετραμερή συνάντηση Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας τον περσινό Νοέμβρη, όπου είχε προσκληθεί και το Ισραήλ |
Η κυβέρνηση «τρέχει» όσο καμία προηγούμενη τον στόχο της λεγόμενης «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», για να ενισχυθούν οι αμερικανοΝΑΤΟικές θέσεις έναντι της Ρωσίας και άλλων ανταγωνιστών.
Ετσι, μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, η κυβέρνηση σκοπεύει με fast track διαδικασίες να εγκρίνει και το πρωτόκολλο ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ώστε μετά από ένα εξάμηνο - όπως εκτιμάται - η «Βόρεια Μακεδονία» να γίνει το 30ό μέλος της λυκοσυμμαχίας, ενώ θα ακολουθήσει η διαδικασία για την ένταξη και στην ΕΕ.
Το γεγονός ότι η συμφωνία αυτή πλασάρεται από την κυβέρνηση και όλους τους εταίρους της ως «πρότυπο» για άλλες διευθετήσεις, προϊδεάζει για εξελίξεις στο παζάρι της Σερβίας με τους Αλβανόφωνους του Κοσσυφοπεδίου, που σύντομα φαίνεται ότι θα μπει στην τελική του φάση.
Ηδη τα σενάρια για ανταλλαγή εδαφών βρίσκονται πάνω στο τραπέζι, με κίνδυνο να ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου» και για άλλες αλλαγές συνόρων στην περιοχή, όχι χωρίς εντάσεις και διενέξεις, με τον κίνδυνο να γενικευτούν. Εύθραυστη είναι για παράδειγμα η κατάσταση και στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, ένα κράτος - μωσαϊκό, όπου ήδη το σερβικό στοιχείο διεκδικεί μεγαλύτερη αυτονομία.
Ταυτόχρονα, η ενίσχυση του αλβανικού στοιχείου «κουμπώνει» με το σχέδιο της «Μεγάλης Αλβανίας», το οποίο σιγοντάρεται τουλάχιστον από τις ΗΠΑ και προχωράει ήδη με την κατάργηση των συνόρων ανάμεσα στην Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο.
Θυμίζουμε ότι η προώθηση του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού με τη συμφωνία των Πρεσπών είχε τη σφραγίδα και των εκεί αλβανικών κομμάτων που συγκυβερνούν με τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ. Τόσο η κατάσταση στη μελλοντική «Βόρεια Μακεδονία», όπου διατηρούνται ζωντανά τα σπέρματα του αλυτρωτισμού με τα περί «μακεδονικού» λαού και γλώσσας, όσο και ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός μπορούν ανά πάσα στιγμή να αξιοποιηθούν ενεργά στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Οπως έδειξε και η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, η Ελλάδα, ως το παλιότερο μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, αλλά και ως γεωπολιτικός μεντεσές των ΗΠΑ στην περιοχή, έχει αναλάβει ρόλο να συμβάλει καθοριστικά ώστε όλες οι χώρες και οι λαοί τους να μπουν στη «στρούγκα» των δύο λυκοσυμμαχιών.
Οι χώρες που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η Σερβία, που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία, αλλά συνεργάζεται και με το ΝΑΤΟ, ενώ σταθερός της στόχος είναι να ενταχθεί στην ΕΕ. Επίσης, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη, που είναι εκτός ΝΑΤΟ και ΕΕ, το Μαυροβούνιο, που είναι στο ΝΑΤΟ, αλλά όχι στην ΕΕ, όπως και η Αλβανία.
Χαρακτηριστική του παζαριού που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι η επιστολή που έστειλε την Παρασκευή ο Σέρβος Πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς στον Αμερικανό ομόλογό του Ντόναλντ Τραμπ, όπου τον προσκαλεί να επισκεφτεί το Βελιγράδι (στην περίπτωση αυτή, θα γίνει ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ που θα το κάνει μετά από 40 χρόνια) και να συμβάλει στην «επίλυση» του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου.
Ο Βούτσιτς τον ευχαριστεί επίσης για τη στήριξή του στην «ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας» και αναφέρει ότι προϋπόθεση για να ξεκινήσει και πάλι ο διάλογος, είναι να αρθούν οι δασμοί που έχει επιβάλει η κοσσοβάρικη ηγεσία στα σερβικά προϊόντα - δεν αναφέρεται στη δημιουργία στρατού - ενώ δηλώνει ότι θέλει εμβάθυνση των σχέσεων της χώρας του με τις ΗΠΑ, επικαλούμενος το «κοινό παρελθόν».
Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η συνέντευξη του Αμερικανού πρέσβη στη Σερβία, Κάιλ Σκοτ, που σημειώνει ότι πρέπει να καθοριστεί πού είναι το Κόσσοβο και πού η Σερβία, «χωρίς απαραίτητα προσκόλληση» στα υφιστάμενα σύνορα.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα λειτουργεί και ως «γέφυρα» στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό για τα Βαλκάνια και την Ανατ. Μεσόγειο, που οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ως ενιαίο για τα συμφέροντά τους χώρο. Καθόλου τυχαία, επομένως, τα πολυμερή σχήματα στα οποία πρωταγωνιστεί ή συμμετέχει η ελληνική κυβέρνηση με άλλες χώρες των Βαλκανίων, δεν υπηρετούν μόνο τον στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», αλλά η Ελλάδα αποτελεί και συνδετικό κρίκο με ανάλογα σχήματα που στήνονται στην Ανατ. Μεσόγειο υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα.
Ετσι, για παράδειγμα, στη λεγόμενη Τετραμερή Σύνοδο Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, που έγινε τον περασμένο Νοέμβρη, είχε προσκληθεί και ο Μπ. Νετανιάχου, πρωθυπουργός του Ισραήλ, που συμμετέχει σε τριμερή και τετραμερή σχήματα στην Ανατ. Μεσόγειο, όπου στο εξής θα εμπλακούν πιο άμεσα και οι ΗΠΑ.
Βασική επιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης είναι να κατοχυρώσει το ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου στην περιοχή, όπου θα καταλήγει το αέριο από την Ανατ. Μεσόγειο, τις ΗΠΑ και άλλες πηγές, πριν διοχετευτεί στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, ανταγωνιστικά προς το ρωσικό αέριο. Αλλά να αποτελέσει και πύλη εισόδου για εμπορεύματα και κεφάλαια από και προς την ΕΕ.
Για παράδειγμα, ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός για να μειωθεί η εξάρτηση της ΕΕ από τη ρωσική Ενέργεια ευνοεί και συγκεκριμένους μονοπωλιακούς ομίλους που βλέπουν κερδοφόρες μπίζνες από την είσοδο του αμερικανικού υγροποιημένου σχιστολιθικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά. Οι πολλές βάσεις, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που αποτελούν στρατιωτικά ορμητήρια για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, θα υπερασπίζονται ταυτόχρονα και τα αμερικανικά μονοπώλια και τις μεγάλες αποθήκες για το υγροποιημένο αέριό τους.
Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο βλέπει τεράστιες ευκαιρίες στη μεταφορά του σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ. Επίσης η χάραξη αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου από τις πηγές του Αζερμπαϊτζάν, όπου δραστηριοποιούνται κυρίως αμερικανικοί όμιλοι, όπως ο TAP, είναι στις προτεραιότητες της ελληνικής αστικής τάξης, ενώ θα βάλει εμπόδια και στους σχεδιασμούς που κάνει η Ρωσία με τον αγωγό μέσω Τουρκίας. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται οι σχεδιασμοί με τον αγωγό «EastMed» στον άξονα Κύπρου - Ισραήλ ή Κύπρου - Αιγύπτου.
Αυτό όμως που παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως το νέο «Ελντοράντο» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα φέρει τάχα την «ευημερία» και την «ασφάλεια» στα Βαλκάνια, με «εγγυητές» το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, κρύβει μεγάλους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.
Η μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στον όλο και πιο οξυμένο ανταγωνισμό, πρωτίστως με τη Ρωσία, μετατρέπει τη χώρα σε πραγματικό «μαγνήτη» για ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους, όσο θα κλιμακώνεται η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση.
Η δήθεν σταθερότητα και ασφάλεια του ΝΑΤΟ γίνεται «φύλλο και φτερό» αν δει κανείς την εντεινόμενη επιθετικότητα της «συμμάχου» Τουρκίας, που αμφισβητεί σταθερά τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Αποδεικνύεται ότι είναι απάτη, αν παρατηρήσει κανείς την όλο και μεγαλύτερη πολεμική προετοιμασία, με τα τεραστίων διαστάσεων γυμνάσια που περικυκλώνουν τη Ρωσία, με το ΝΑΤΟικό δόγμα για το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα», με τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα», με τη μετατροπή του ΝΑΤΟ ή των αυτοτελών στρατιωτικών δομών που αναπτύσσει η ΕΕ (PESCO, μονάδες ταχείας επέμβασης) σε παγκόσμιους χωροφύλακες.
Η πείρα από τον βρώμικο ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια και προπάντων το σύγχρονο ΝΑΤΟικό δόγμα, που κρατά αναμμένο το φιτίλι σε όλη την περιοχή, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για το λαό, για την ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς.
Για όποιον σκέφτεται πως δεν μας κόφτει εμάς τι βρωμιές θα γίνουν για το βενεζουελάνικο απόθεμα μαύρου χρυσού, που υπολογίζεται σε 300 δισεκατομμύρια βαρέλια (εξαπλάσιο αυτού των ΗΠΑ), επιδεικνύοντας έτσι ανοχή σε χούντες, αίμα, δάκρυα, προσφυγιά και «νομιμότητες» αναγνωρίσεων τύπου Ευρωκοινοβούλιο, έχω και μια είδηση - συναγερμό. Μια είδηση που, όπως λέμε οι νομικοί, εμπνέει φόβο σε κάθε έμφρονα άνθρωπο, ενόψει της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία, όπου θα συναντηθεί με τον Ερντογάν με ανά χείρας τη συμφωνία των Πρεσπών, ως μοντελάκι «επίλυσης των διαφορών» σε Κύπρο, Αιγαίο και ίσως αύριο Θράκη:
Για να προετοιμαστεί κατάλληλα το πόπολο και να καταπιεί το ξαφνικό εμμονικό ενδιαφέρον για το λαό της Βενεζουέλας, έχουν ήδη επιστρατευθεί όλα τα μέσα, ιερής και ανίερης κοινωνικής δικτύωσης. Ετσι τώρα τα φώτα πέφτουν στη σύζυγο του Μαδούρο που εμφανίζεται ως καλοδιατηρημένη «βαρονέσσα ναρκωτικών» που τον έχει του χεριού της, λύνει και δένει και φταίει για όλα ως «Εβίτα Περόν της Βενεζουέλας».
Οποιος αναρωτιέται για τα μελλούμενα, δεν χρειάζεται να μαστουρώνει φύλλα της Πυθίας. Αρκεί ένα σφηνάκι πετρέλαιο να καταπιεί από το κοντινότερο βενζινάδικο και θα τα δει όλα...
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
