Η πείρα που πρέπει να αντλήσει η εργατική τάξη από τα τρία χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, οι πολιτικές εξελίξεις, οι διεργασίες γύρω από το Σκοπιανό και οι θέσεις του ΚΚΕ είναι στο επίκεντρο της πολιτικής εξόρμησης των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ που είναι σε εξέλιξη αυτήν την περίοδο.

Συγκεντρώσεις και περιοδείες, εξορμήσεις και συσκέψεις σε χώρους δουλειάς, κλάδους και συνοικίες είναι καθημερινές σε όλη την Ελλάδα, με τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να απευθύνουν στους εργαζόμενους κάλεσμα συμπόρευσης, ενίσχυσης του Κόμματος και αποφασιστικής συμμετοχής στην οργάνωση της πάλης.

Στο πλαίσιο αυτό, σε συγκεντρώσεις των ΤΟ Κατασκευών και Τηλεπικοινωνιών Αττικής του ΚΚΕ μίλησαν αντίστοιχα ο Κώστας Παρασκευάς και ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Ο Κ. Παρασκευάς τόνισε ότι σήμερα είναι ανάγκη να δυναμώσει η συζήτηση γύρω από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, καθώς «ενώ η επίθεση συνεχίζεται, ταυτόχρονα καλλιεργούνται νέες αυταπάτες ότι με την πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη θα έρθει η "κανονικότητα", η αποκατάσταση των αδικιών και άλλα παρόμοια».

Το στέλεχος του Κόμματος αναφέρθηκε στις εξελίξεις στον κλάδο των κατασκευών, τονίζοντας ότι υπάρχει πείρα, θετικά παραδείγματα και προϋποθέσεις για την ισχυροποίηση του κινήματος. «Απ' ότι δείχνουν οι εξελίξεις στην οικονομία, θα υπάρξει μια αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας για να εξυπηρετηθούν επιδιώξεις των επιχειρηματιών και όχι για να εξυπηρετηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Θα αναπτυχθούν υποδομές για την Ενέργεια, τις μεταφορές, τον τουρισμό και όχι για κατοικία, για σχολεία, για νοσοκομεία και άλλες ανάγκες. Σ' αυτούς τους χώρους που θα αναπτυχθούν τα μεγάλα εργοτάξια, εκεί που θα χτυπά η καρδιά της παραγωγής, πρέπει να πέσει πρώτα απ' όλα η δράση του Κόμματος, η δουλειά των συνδικάτων», ανέφερε.

Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για τη δράση του ΚΚΕ, σημείωσε ότι η ισχυροποίησή του «κρίνεται στο κατά πόσο το Κόμμα δρα ως συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Ωστε μέσα από την πάλη για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, να γίνεται η ίδια η εργατική τάξη πιο ικανή να ηγηθεί στον αγώνα για να σαρώσει κάθε εμπόδιο για την κατάκτηση των δικαιωμάτων της, για την εργατική εξουσία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Γιατί μόνο η εργατική τάξη μπορεί να πραγματοποιήσει αυτό το έργο. Η θα το κάνει αυτή ή δε θα το κάνει κανείς. Μέσα απ' αυτή την πάλη θα δυναμώνει και το Κόμμα. (...)

Να κατανοήσουμε ότι οι διαθέσεις και η πάλη των εργαζομένων δεν ριζοσπαστικοποιούνται, σ' αυτές τις συνθήκες, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Απαιτείται να πεισθούν απ' την πείρα τους οι εργαζόμενοι. Να δεθεί όσο γίνεται πιο καλά η πείρα τους με την πείρα του κινήματος και του Κόμματος. Απαιτείται αντοχή, επιμονή και υπομονή.

Για να πετύχουμε να γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, απαιτείται σήμερα να οργανώσουμε την πάλη και για τα πιο "ταπεινά" αλλά ταυτόχρονα σημαντικά για τους ίδιους τους εργαζόμενους προβλήματά τους. Να μην περιφρονήσουμε ούτε να αδιαφορήσουμε για κανένα πρόβλημα που απασχολεί την εργατική, λαϊκή οικογένεια. Να μπούμε μπροστά για την οργάνωση του αγώνα. Είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια και ο αγώνας για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων που κάνει το συνδικάτο αυτόν τον καιρό. Αυτός ο αγώνας δεν κοντράρει μόνο τους συγκεκριμένους εργοδότες. Αντιπαρατίθεται με τις συνολικότερες επιδιώξεις της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Από αυτή την άποψη έχει γενικότερη συμβολή και αξία. Ανοίγει δρόμους μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Επιδρά θετικά ως παράδειγμα και για άλλα τμήματα των εργαζόμενων. Εμείς θέλουμε αυτή η πάλη να δένεται με το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων με τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας να δένεται με την πάλη για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας».

Σε άλλο σημείο, ο Κ. Παρασκευάς ανέφερε: «Μεγάλος αριθμός εργαζομένων προβληματίζεται, έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη του στις άλλες δυνάμεις, ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είναι ανάγκη να προσπαθήσουμε να τραβηχτούν στα μέτωπα πάλης τέτοια τμήματα του λαού. Να τους καλέσουμε να συμβάλουν μαζί με τους κομμουνιστές μέσα από τα σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, τους συλλόγους, τις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, ανεξάρτητα από το τι έχει ψηφίσει ο καθένας τα προηγούμενα χρόνια.

(...) Ο αγώνας για την αλλαγή της κατάστασης στο κίνημα προϋποθέτει να κατανοηθεί ότι οι δεσμοί του Κόμματος και η ισχυροποίησή του δεν γίνεται μόνο μέσω των συνδικάτων. Πρώτα απ' όλα γιατί μέσω της συνδικαλιστικής δουλειάς δεν μπορεί να περάσει ολοκληρωμένη η ιδεολογική πολιτική γραμμή του Κόμματος. Απαιτείται η ειδική - αυτοτελής ιδεολογική και οργανωτική δουλειά, που πρέπει να αναπτύσσεται κυρίως από τις ΚΟΒ. Να δυναμώσει σ' αυτήν την κατεύθυνση η ιδεολογική - πολιτική δουλειά που πρέπει να κάνει το ίδιο το Κόμμα, για την προβολή της πολιτικής του, την προβολή της Ιστορίας του και την αφομοίωση των διδαγμάτων της. Για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων γύρω του. Για την ισχυροποίηση και την ηλικιακή ανανέωση των γραμμών του. Υπάρχουν και σήμερα και θα διαμορφώνονται στην πορεία νέες δυνατότητες, όσο θα δυναμώνει η δουλειά μέσα στον εργαζόμενο λαό.

Μπροστά στον εορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος, βάζουμε φιλόδοξους στόχους και πρέπει να συμβάλουμε όλοι μας για την πραγματοποίησή τους.

Μια σημαντική προϋπόθεση είναι, πρώτα απ' όλα, να συμβάλουμε να φτάσει πιο πλατιά μέσα στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Να τη γνωρίσουν όλο και πλατύτερα τμήματα νέων ανθρώπων. Να συσπειρωθούν με βάση αυτήν την πρόταση όλο και περισσότερες δυνάμεις με το Κόμμα. Πρόκειται για τη μοναδική πρόταση που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων».

Ο Γ. Πρωτούλης απηύθυνε κάλεσμα μαχητικής δράσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, «να πρωτοστατήσουμε για τη μαζική συμμετοχή, τη ζωντανή λειτουργία και δράση σωματείων και μαζικών φορέων, με δυνάμωμα της αλληλεγγύης και των ριζοσπαστικών συσπειρώσεων, να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης».

Και συνέχισε: «Είναι κρίσιμο ζήτημα στη δουλειά μας το περιεχόμενο των διεκδικήσεων στα εργατικά συνδικάτα, αλλά και σε άλλους φορείς των κοινωνικών συμμάχων της εργατικής τάξης.

Δηλαδή το πώς το κίνημα θα συνδυάζει άμεσες διεκδικήσεις και στόχους πάλης για όλα τα καυτά και οξυμένα προβλήματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, με τις συνολικότερες σύγχρονες ανάγκες τους, με την πολιτική κατεύθυνση της πάλης ενάντια σε κάθε αστική κυβέρνηση, την καπιταλιστική εργοδοσία, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Υπάρχει η βάση, το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, το οποίο πρέπει ακόμα καλύτερα να πατήσει, να "γειωθεί" με την κατάσταση που υπάρχει σε κάθε τόπο δουλειάς, στις εργασιακές σχέσεις που επικρατούν, στις συμβάσεις εργασίας, στα ωράρια και στις συνθήκες δουλειάς, με τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων σε κάθε χώρο, χωρίς να υποτάσσεται βέβαια σε αυτόν, να υπηρετεί την ανάγκη η πάλη να τραβήξει μπροστά από τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι. (...)

Οφείλουμε να προφυλάξουμε τους εργαζόμενους από την αυταπάτη που καλλιεργούν άλλες πολιτικές δυνάμεις, τόσο του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της αντιπολίτευσης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ ή Κινήματος Αλλαγής, όπως ονομάζεται τώρα, ότι η ταξική λύση βρίσκεται στην επιστροφή στο πριν, σε κάποιες δήθεν καλύτερες εποχές με άλλους διαχειριστές και όχι ότι η λύση βρίσκεται μόνο στη συνεχή και συνεπή πάλη ενάντια στην κυριαρχία του κεφαλαίου και της εξουσίας του». (...)

«Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα. Να ενωθούν σε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία οι εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοπασχολούμενοι επαγγελματίες και αγρότες. Η πείρα των προηγούμενων χρόνων να κατατεθεί όχι στο ταμείο της απογοήτευσης, αλλά σε εκείνο της οργάνωσης, του αγώνα, της διεκδίκησης. (...) Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση.

Μπορούμε να συμβάλουμε όλοι μέσα από τα σωματεία μας, τις Επιτροπές Αγώνα, τους συλλόγους, τις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, ανεξάρτητα από το τι είχε ψηφίσει ο καθένας τα προηγούμενα χρόνια.

Μόνο εκεί μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό, διέξοδο για να αντισταθούμε στα μέτρα, να βάλουμε φρένο στα επόμενα, να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις μιας ριζικής ανατροπής, που όλοι μας βλέπουμε ότι χρειάζεται».

• Εκτενή αποσπάσματα από τις ομιλίες των στελεχών του ΚΚΕ θα δημοσιευθούν σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη»