Μπορεί στην ΕΕ ή την έδρα των Ηνωμένων Εθνών ο ορισμός της τρομοκρατίας να παραμένει, εν πολλοίς τουλάχιστον, ένας ακροθιγώς «λυμένος» γρίφος, εντούτοις κάποιοι άλλοι φαίνεται πως θεωρούν τους συναφείς προβληματισμούς αν όχι περιττούς τουλάχιστον ...«ακατανόητους». Ανάμεσα σ' αυτούς τους «άλλους» φαίνεται πως είναι ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους, οποίος την περασμένη Δευτέρα, δίνοντας συνέντευξη Τύπου στον περίφημο ροδόκηπο του Λευκού Οίκου, έδωσε τον ορισμό της τρομοκρατίας, αφήνοντας άναυδη κάθε... μυθική ή σύγχρονη «Σφίγγα»...

«Εάν κάποιος υποθάλπει τρομοκράτη, είναι τρομοκράτης. Εάν κάποιος χρηματοδοτεί έναν τρομοκράτη, είναι τρομοκράτης. Εάν δίνουν καταφύγιο σε τρομοκράτη, είναι τρομοκράτες. Δεν μπορώ να το κάνω σαφέστερο στις άλλες χώρες του κόσμου... Εάν κάποιος φτιάχνει όπλα μαζικής καταστροφής, με τα οποία θα τρομοκρατήσει τον κόσμο, τότε θα θεωρηθεί υπόλογος».

Μ' αυτές τις «σαφείς» φράσεις, ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους φωτογράφισε τους ανά τη Γη «τρομοκράτες», μολονότι στο αρνητικό φιλμ αυτής της «φωτογράφισης» οι ΗΠΑ προβάλλουν ως επικυρίαρχος αρχηγός της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Επειδή, όμως, αυτό είναι μία μεγάλη και γνωστή, σε ένα μεγάλο μέρος, κουβέντα, ας το αφήσουμε και ας πάμε στον προφανή στόχο του κ.Τζ. Ου. Μπους, που δεν είναι άλλος από τη διεύρυνση και επέκταση του πολέμου σε άλλες «θερμές» - κατά τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον - περιοχές του πλανήτη. Οι υποψήφιες χώρες είναι πολλές - ήδη στη μαύρη λίστα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ λανσάρουν δεκάδες, κάπου εξήντα στον αριθμό... Ομως ο ίδιος ο Πρόεδρος και μέρος του επιτελείου συνεργατών του (εκ των οποίων αρκετοί, ο νυν αντιπρόεδρος Ντικ Τσένεϊ και ο νυν υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, θήτευσαν στο πλευρό του πατέρα του κατά την περίοδο του Πολέμου στον Κόλπο) φαίνεται πως έχουν ήδη αποφανθεί επί των επόμενων στόχων, εκ των οποίων το Ιράκ, αλλά και η ΛΔ Κορέας προβάλλουν ως οι πλέον επιθυμητοί. Και στην περίπτωση του Ιράκ και στην περίπτωση της ΛΔ Κορέας το πρόσχημα είναι «η ανάπτυξη όπλων μαζικής καταστροφής».

«Ο Σαντάμ Χουσεΐν θα πρέπει να επιτρέψει στους επιθεωρητές όπλων μαζικής καταστροφής να εισέλθουν στη χώρα του για να αποδείξει στον κόσμο πως δεν αναπτύσσει όπλα μαζικής καταστροφής» είπε στους δημοσιογράφους ο Πρόεδρος Μπους. «Και εάν δεν το κάνει, τότε τι;» τον ρώτησαν εκείνοι, για να εισπράξουν την ακόλουθη και άκρως διαφωτιστική απάντηση: «Αυτό θα το ανακαλύψει στη συνέχεια»...

Εντούτοις, ο Πρόεδρος Μπους δεν έμεινε εκεί... Εμπνευσμένος, ίσως, απ' τις «συμβουλές» των γνωστών συμβούλων του, προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα, προσθέτοντας πως και οι ηγέτες της Πιονγιάνγκ «εάν θέλουν καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ», θα πρέπει να επιτρέψουν στο έδαφός τους την παρουσία των επιθεωρητών του ΟΗΕ... Και ο Πρόεδρος Τζ. Ου. Μπους κατέληξε: «Οφείλουν να σταματήσουν τα όπλα μαζικής καταστροφής... Μέρος του πολέμου έναντι στον τρόμο είναι να αρνηθούμε τα όπλα στους τρομοκράτες»...

Και ενώ στον εγκέφαλο του Τζ. Ου. Μπους το Ιράκ και η ΛΔ Κορέας είναι από τώρα καταγεγραμμένα σαν τα δεύτερα - μετά το Αφγανιστάν...- «πιάτα» αυτής της ψευδεπίγραφης «αντιτρομοκρατικής διεθνούς εκστρατείας», δε φαίνεται πως συμβαίνει το ίδιο όχι μόνον στους εγκεφάλους και άλλων στελεχών της κυβέρνησής του, αλλά πολύ περισσότερο στα μυαλά των συμμάχων του...

Οσον αφορά στην πρώτη περίπτωση, είναι ενδεικτικό πως ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Αρι Φλέτσερ, προσπάθησε λίγο μετά τη συνέντευξη Τύπου της Δευτέρας να αμβλύνει τις εντυπώσεις που προκάλεσαν οι δηλώσεις του Προέδρου λέγοντας στους δημοσιογράφους πως ο Τζ. Ου. Μπους «επαναδιατύπωσε παλιές απόψεις και δεν πρότεινε μία νέα πολιτική, ούτε σηματοδοτούσε τα μετά το Αφγανιστάν σχέδια». Απ' την άλλη, άλλοι υψηλόβαθμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι διέρρεαν στον Τύπο πως ο «Σαντάμ δεν είναι απαραίτητα ο επόμενος, μετά το Αφγανιστάν, στόχος και πως υπάρχουν και άλλες χώρες που υποθάλπουν τρομοκράτες, όπως η Σομαλία (με το σκεπτικό πως εκεί "υπάρχει" ένα μέρος του μηχανισμού και της δράσης της οργάνωσης του Οσάμα μπιν Λάντεν, Αλ Κάιντα) και χώρες που θέλουν βοήθεια για την αναχαίτιση της τρομοκρατίας στο έδαφός τους όπως η Υεμένη ("κατηγορείται" για παρόμοιους με τη Σομαλία λόγους, με επιπλέον στοιχείο αυτό της περσινής βομβιστικής επίθεσης στο αμερικανικό πολεμικό πλοίο "USS COLE" ανοιχτά της Υεμένης)».

Εντούτοις φαίνεται πως οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δε συμμερίζονται - για γνωστούς λόγους, εκ των οποίων μερικοί σχετίζονται με τις ήδη υπογραφείσες ή σχεδιαζόμενες επί χάρτου συμφωνίες για (συν)εκμετάλλευση των ιρακινών πετρελαίων από ευρωπαϊκές εταιρίες - τα σχέδια του Προέδρου Μπους για νέες «καταιγίδες» στο Ιράκ...

Οι πρώτοι που εξέφρασαν με τη «δέουσα προσοχή» επιφυλάξεις και έκαναν βήματα για τη λήψη αποστάσεων ασφαλείας απ' τα σχέδια της Ουάσιγκτον, για τη μεταλαμπάδευση των πολεμικών επιχειρήσεων από το Αφγανιστάν κάπου αλλού και δη στο Ιράκ, ήταν οι Γερμανοί και αμέσως μετά οι Γάλλοι.

Την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή ένα 48ωρο απ' τις δηλώσεις Μπους στο ροδόκηπο του Λευκού Οίκου, και ενώ στο Βερολίνο συζητιόταν ο προϋπολογισμός του 2002, ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ επέλεξε να παρέμβει, λέγοντας: «Το να αναζητεί κανείς ήδη από τώρα νέους στόχους για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, πόσο μάλλον στη Μέση Ανατολή, εγκυμονεί κινδύνους... Η Γερμανία δεν περιμένει να επέμβει απλώς στρατιωτικά αλλού στον κόσμο, όπως στο Ιράκ ή τη Σομαλία... Θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο. Θα κάνουμε τα πάντα για να εξασφαλίσουμε ότι ο αντιτρομοκρατικός συνασπισμός θα παραμείνει σταθερός».

Σαν συνεννοημένος, το ίδιο 24ωρο και ενώ βρισκόταν στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, Σόφια, ο Γάλλος υπουργός Αμυνας, Αλέν Ρισάρ, ξεκαθάρισε πως «δεν είναι αναγκαία μία στρατιωτική επιχείρηση εναντίον άλλων χωρών, μεταξύ αυτών και το Ιράκ... Δεν υπάρχουν άλλες χώρες, οι ηγέτες των οποίων να θεωρούνται αυτή τη στιγμή συνένοχοι σε τρομοκρατικές πράξεις. Δεν πιστεύουμε λοιπόν ότι είναι αναγκαίο σήμερα να ξεκινήσουμε μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των χωρών αυτών».

Αίσθηση, επιπλέον, προκαλεί και η στάση που τηρεί τις τελευταίες βδομάδες και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, ο οποίος ως γνωστό δεν ήταν μόνο το «δεξί χέρι» του Προέδρου Μπους στη συγκρότηση «της αντιτρομοκρατικής συμμαχίας», αλλά και βασιλικότερος του βασιλέως όσον αφορά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Την περασμένη βδομάδα, ακόμη και ο Τόνι Μπλερ εμφανίστηκε λιγότερο θερμός έναντι των σχεδίων της Ουάσιγκτον για επέμβαση στο Ιράκ. Απευθυνόμενος προς βουλευτές του κόμματός του, ο Τόνι Μπλερ είπε μάλιστα πως το «δεύτερο στάδιο της εκστρατείας κατά της τρομοκρατίας θα πρέπει να γίνει με συντονισμένο και μελετημένο τρόπο, προκειμένου να αναληφθεί κάθε δυνατή δράση εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας σ' όλες τις μορφές της... όμως, προς το παρόν, η στρατιωτική δράση μας είναι εστιασμένη στο Αφγανιστάν».

Οι προσεκτικές αντιδράσεις του γαλλογερμανικού άξονα μπορεί να είναι εύλογες, εάν λάβει κανείς υπόψη του μόνο και μόνο το γεγονός πως το «καζάνι» στη Μέση Ανατολή κοχλάζει ολοένα και πιο επικίνδυνα, αλλά δεν πηγάζουν αποκλειστικά και μόνον από τις ανησυχίες τους για το μέλλον της «αντιτρομοκρατικής συμμαχίας», το μέτωπο της οποίας ποτέ δεν ήταν άλλωστε αρραγές, ακόμη και λίγες βδομάδες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη. Αντανακλούν, σε ένα μεγάλο βαθμό, τις αντιπαραθέσεις και τους «εύθραυστους» συσχετισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, οι οποίες δεν είναι πλέον καθόλου βέβαιο πως θα δε θα οδηγήσουν μεσοπρόθεσμα σε σημαντικές - ακόμη και θεαματικές...- γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο πόλεμος των ιμπεριαλιστικών κέντρων θα συνεχιστεί και θα ενταθεί και πως οι μόνες «αβεβαιότητες» ισχύουν μόνο για το επόμενο πεδίο εξαπόλυσης του πολέμου. Εάν δεν είναι το Ιράκ - και αυτό λόγω αντικρουόμενων συμφερόντων...- δεν αποκλείεται η επόμενη μετά το Αφγανιστάν σύρραξη να μεταφερθεί σε ένα πιο «εύκολο» για τις υπερδυνάμεις θέατρο μαχών...