ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 2 Νοέμβρη 2011
Σελ. /32
Πού «χάθηκαν» οι «αντιεξουσιαστές»;

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλήθεια, πού ήταν οι κουκουλοφόροι στις παρελάσεις; Ηταν εκεί ξεκουκούλωτοι; Και έστω και έτσι, ποιος ο ρόλος τους στα μεμονωμένα γεγονότα από διάφορες ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα και που προσπάθησαν τάχα να εκφράσουν την αγανάκτηση ενάντια στην κυβέρνηση; Εύλογα ερωτήματα γι' αυτούς που το παίζουν «αντιεξουσιαστές», αλλά την ίδια εικόνα παρουσίασαν και στις «πλατείες των αγανακτισμένων». Δε λέμε ότι έπρεπε να δράσουν με το γνωστό προβοκατόρικο τρόπο αλλά αποκαλύπτει ως ένα βαθμό το ρόλο των κέντρων που τους καθοδηγούν, αφού η μοναδική επιλογή προβοκατόρικης δράσης τους είναι το οργανωμένο εργατικό ταξικό κίνημα.

Συνεπής τηλεβόας των αστών

«Πρώτα πρέπει να τηρείται ο νόμος της δημοκρατίας. Εδώ πρέπει να γίνει συνεννόηση (...) Υπάρχει το ΚΚΕ που λέει ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα και δεν συμμορφώνεται προς το νόμο (...) Το ΚΚΕ είναι σοβαρό κόμμα. Πρέπει να συνεννοηθεί με τα υπόλοιπα κόμματα (...) Αν θέλουν να κάνουν επανάσταση αλλάζει το πράγμα. Μπαίνουν στην παρανομία (...) Πρέπει να κάνουμε μια εθνική συμφωνία ότι ο νόμος θα τηρείται (...) Δεν μπορεί να γίνεται παραβίαση του Συντάγματος και νόμων». Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι οι παραπάνω φράσεις ανήκουν στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ και συνεπή υπερασπιστή των συμφερόντων της αστικής τάξης. Το απόσπασμα προέρχεται από συνέντευξή του προχτές στο «ΣΚΑΪ». Κάνοντας επίθεση περί «νομιμότητας» στο ΚΚΕ, ο Μητσοτάκης προσπαθεί να φοβερίσει και επί της ουσίας να βάλει στο γύψο το δικαίωμα του λαού να παλεύει για να αλλάζει τους συσχετισμούς προς όφελός του και ταυτόχρονα το δικαίωμα ενός κόμματος να αγωνίζεται για να γίνουν οι θέσεις του πλειοψηφικές ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα. Αυτά είναι τα όρια της αστικής «δημοκρατίας», στο όνομα της οποίας η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι πίνουν νερό. Οσο για τις περικοκλάδες για τη «σοβαρότητα του ΚΚΕ», αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια χυδαία προσπάθεια να εκβιαστεί το ΚΚΕ και κατ' επέκταση ο λαός, να γίνει μέρος της αστικής διαχείρισης, αλλιώς κινδυνεύει με βούρδουλα. Ο Μητσοτάκης ομολογεί ωμά ότι το πρόβλημα για την αστική τάξη δεν είναι «η θολή αριστερά με τις συνιστώσες της», αλλά το ΚΚΕ, που έχει στρατηγική εναντίωσης και ανατροπής της αστικής πολιτικής για κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτό είναι που τρομάζει τους αστούς. Αυτόν το φόβο καλείται ο λαός να τον κάνει πραγματικότητα, για να σωθεί από τα χειρότερα που του ετοιμάζουν. Οπως άλλωστε ομολόγησε ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης στην ίδια συνέντευξη, «είμαστε υποχρεωμένοι να κατεβάσουμε κατά τρόπο βάρβαρο το βιοτικό επίπεδο του λαού»...

Να βάλει ο λαός τη σφραγίδα του

«Πρόκειται για απόφαση που θα επιταχύνει τον κατήφορο προς τη δραχμή, εκτός αν οι ώριμες πολιτικές δυνάμεις της χώρας αποφασίσουν ότι οι στιγμές είναι εξαιρετικά ιστορικές και κρίσιμες για να ικανοποιηθούν οι εμμονές οιουδήποτε». Η τελευταία φράση του χτεσινού άρθρου της «Καθημερινής» δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών: Ο πρωθυπουργός πρέπει να φύγει, η κυβέρνηση πρέπει να πέσει «από τα μέσα». Στο ίδιο μήκος κύματος και το υστερόγραφο στο πρωτοσέλιδο άρθρο των «Νέων»: «Εχει διατυπωθεί η άποψη ότι ευκολότερα φεύγει ο κ. Παπανδρέου, παρά μπορεί να (ξανα)γυρίσει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση», σημείωνε με νόημα η φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Σε πλήρη συντονισμό, αστικά κόμματα και εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας εν χορώ ζήτησαν ευθέως από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να μη δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης, προκρίνοντας τη λύση σχηματισμού κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης σε πρώτη φάση και εκλογές αργότερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλουτοκρατία θα πάρει όλα τα μέτρα και θα χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις για να ελέγξει τις εξελίξεις προς όφελός της και να καθυποτάξει το λαό. Ολες αυτές οι παρασκηνιακές διεργασίες, οι κινήσεις κορυφής μεταξύ των κομμάτων του κεφαλαίου και τα διάφορα κυβερνητικά σχήματα εθνικής σωτηρίας αποσκοπούν στη διάσωση του αστικού πολιτικού συστήματος και της κυριαρχίας της πλουτοκρατίας. Το ζητούμενο όμως είναι να βάλει ο λαός την ανεξίτηλη σφραγίδα του στις εξελίξεις και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Ο μόνος δρόμος είναι να ενισχύσει τους ταξικούς λαϊκούς αγώνες και να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ, βάζοντας πλώρη για τη λαϊκή εξουσία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Θέλουν αντιλαϊκή «συνοχή»

Καθώς μεγαλώνουν τα ζόρια του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική που τσακίζει μισθούς και δικαιώματα, τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύουν, με έναν αξιοσημείωτο συντονισμό, σε μείζον πολιτικό ζήτημα τη διαφύλαξη της «κοινωνικής συνοχής».Το έκανε προχτές εκβιαστικά ο Γ. Παπανδρέου, στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, απειλώντας με χάος αν απορριφθεί η κυβερνητική πολιτική. Τα ίδια λέει και η ΝΔ, ενώ ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει κάνει παντιέρα την ανάγκη για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», προκειμένου, όπως λέει, «να επαναφέρουμε την πολιτική, κοινωνική, οικονομική και δημοκρατική ομαλότητα».

Από κοντά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο επικεφαλής του οποίου εγκαλεί την κυβέρνηση ότι με τις αποφάσεις της τορπιλίζει την «κοινωνική συνοχή» και «εκφυλίζει τη δημοκρατία». Δεν είναι τυχαίο ότι η προπαγάνδα όλων, πλην ΚΚΕ, ταυτίζεται σε ένα τόσο κομβικό σημείο. Τι σημαίνει διαφύλαξη της «κοινωνικής συνοχής»; Σημαίνει καταρχήν ότι όλοι, ανάμεσά τους και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αποδέχονται πως τα συμφέροντα της αστικής τάξης από τη μια, των εργαζομένων και του λαού από την άλλη, είναι κοινά και πως δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία. Στη βάση αυτής της λογικής, οι οπορτουνιστές εχθρεύονται την ταξική πάλη, η οποία κλιμακώνεται στη βάση των αντιθέσεων που αντικειμενικά υπάρχουν στον καπιταλισμό και οξύνονται ανάμεσα σε εργάτες και αφεντικά, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του συνθλίβουν τους εργαζόμενους.

Το γεγονός ότι η βαθιά κρίση προκαλεί κραδασμούς στο αστικό σύστημα, σε συνδυασμό με την προοπτική να μεγαλώσουν τα ρήγματα με την πάλη του λαού, ενισχύει την ανησυχία των αστών και των κομμάτων τους. Τρομάζει όμως και τους οπορτουνιστές, οι οποίοι, κάτω από περικοκλάδες για «ριζοσπαστισμό» και «εξεγέρσεις», προσπαθούν να κρύψουν ότι η στρατηγική τους είναι στρατηγική ενσωμάτωσης στην αστική πολιτική και μη αμφισβήτησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει αλλαγές στο επίπεδο της διακυβέρνησης, χωρίς να αγγίζει την οικονομία και την εξουσία των μονοπωλίων. Θέλει το σύστημα ακλόνητο στη βάση του, γι' αυτό εχθρεύεται την ένταση και ριζοσπαστικοποίηση της ταξικής πάλης, που μπορεί να το απειλήσει.

Αυτήν του τη στρατηγική συμπυκνώνει η θέση για διαφύλαξη της «κοινωνικής συνοχής», της ταξικής, δηλαδή, συνεργασίας. Το ίδιο ισχύει και για τα αστικά κόμματα, που βλέπουν σαν εχθρό το λαό και τους αγώνες του, επειδή σε μια πορεία θα απειλήσουν την εξουσία των μονοπωλίων. Γι' αυτό προσπαθούν να φοβερίσουν το κίνημα ότι, αν οξύνει την πάλη ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, κινδυνεύει η δημοκρατία. Θέλουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα μακριά από τους αγώνες, επειδή φοβούνται το λαό. Απάντηση στην προπαγάνδα και τα σχέδιά τους πρέπει να είναι η ακόμα μεγαλύτερη ένταση της ταξικής πάλης, με ισχυρό ΚΚΕ και οργάνωση παντού. Δεν υπάρχει πιο πλατιά δημοκρατία, καλύτερος εγγυητής για θετικές εξελίξεις, από το λαό που παλεύει να διασφαλίσει τα συμφέροντά του, κόντρα στην πολιτική που τα εχθρεύεται. Η δική του παρέμβαση και η χάραξη ξεκάθαρης πολιτικής κατεύθυνσης προς τον άλλο δρόμο ανάπτυξης μπορεί να φέρει τα πάνω - κάτω, να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ