ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 2 Νοέμβρη 2003
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟ ΙΡΑΚ
Αμηχανία και νευρικότητα μετά την «καταιγίδα»

Σε μόνιμη εγρήγορση οι κατοχικές δυνάμεις...

Associated Press

Σε μόνιμη εγρήγορση οι κατοχικές δυνάμεις...
Με το δάχτυλο στη σκανδάλη έχουν λάβει εντολή να βρίσκονται, τις τελευταίες ημέρες, οι άνδρες των κατοχικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στη Βαγδάτη, καθώς πληθαίνουν οι φήμες που αναφέρουν ότι αναμένεται νέο κύμα βομβιστικών επιθέσεων, ανάλογης ή και μεγαλύτερης εμβέλειας με αυτό που συγκλόνισε την ιρακινή πρωτεύουσα στις αρχές της βδομάδας. Οι άνδρες των κατοχικών δυνάμεων, που κατηγορούνταν, ήδη, για μεγάλη νευρικότητα και για αλόγιστη χρήση αληθινών πυρών με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ειδικό στρατόπεδο εκπαίδευσης για την αντιμετώπιση «οργισμένου πλήθους», καλούνται, όπως οι ίδιοι πλέον καταγγέλλουν, να αντιμετωπίσουν έναν απροσδιόριστο εχθρό, εκτός του πεδίου της μάχης, καθήκον για το οποίο ουδέποτε εκπαιδεύτηκαν.

Νευρικότητα και αμηχανία, όμως, φαίνεται ότι επικρατεί και στα ηγετικά κλιμάκια των κατοχικών δυνάμεων, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Οι Αμερικανοί επιτελείς, ανά λίγες ημέρες, ανακαλύπτουν και έναν νέο «πιθανό» ενορχηστρωτή των αντικατοχικών επιθέσεων. Από τον πρώην νούμερο δύο του καθεστώτος του Μπάαθ, Ιζάτ αλ Ντούρι, τον ίδιο τον Σαντάμ Χουσεΐν, μέχρι τους «ξένους μαχητές» και την «αλ Κάιντα», που τείνει, πλέον, να γίνει η εύκολη «απάντηση για όλες τις ερωτήσεις».

Την ίδια στιγμή, ο Λευκός Οίκος πετυχαίνει μικρές νίκες στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όπου η δυσαρέσκεια έχει αρχίσει να μεγαλώνει, αλλά σε διεθνές επίπεδο δε φαίνεται να υλοποιεί τους στόχους του. Τα χαμόγελα για την «επιτυχία» της διάσκεψης δωρητών για την ιρακινή ανοικοδόμηση, πριν καλυφθούν από τον αχό των επιθέσεων, είχαν, ήδη, «παγώσει» από την αδυναμία της Ουάσιγκτον να συγκεντρώσει περισσότερα από 13 δισεκατομμύρια δολάρια (πέραν των 20 δισεκατομμυρίων που η ίδια προσέφερε), ποσό αρκετά μικρότερο από τις ανάγκες που θα πρέπει να καλυφθούν στο Ιράκ με βάση τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τόσο όσο θα ήθελε το ομόφωνο ψήφισμα 1511 που απέσπασε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, αφού δεν εκμαίευσε τις δεσμεύσεις που επιδίωκε σε επίπεδο στρατιωτικής συμμετοχής.

Οι μεγάλοι απόντες τής, υπό αμερικανική ηγεμονία, «ανοικοδόμησης» σε στρατιωτικό και χρηματικό επίπεδο είναι οι Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία και σε μικρότερο βαθμό η Κίνα. Οι τρεις πρώτες κατέστησαν σαφές ότι «ενέκριναν» το 1511 «για το καλό της διεθνούς ενότητας» αλλά δεν πρόκειται να συνεισφέρουν πρακτικά τίποτε όσο η πολιτική και στρατιωτική εξουσία παραμένει στα χέρια της κατοχικής δύναμης. Η στάση τους καλλιέργησε το κατάλληλο έδαφος για διατύπωση δισταγμών και από άλλες χώρες, των οποίων η βοήθεια θεωρείται κομβική, όπως το Πακιστάν ή η Ινδία.

Η λεκτική επίθεση της Κοντολίζα Ράις κατά των «απόντων», τους οποίους κατηγόρησε για «ομηρία του ιρακινού λαού», σίγουρα δεν είναι τυχαία και αναμφιβόλως αντανακλά με σαφή τρόπο την ολοένα και δυσκολότερη θέση στην οποία περιέρχονται οι κατακτητές μέρα με τη μέρα. Το Ιράκ μοιάζει σταδιακά να κυριεύεται από το χάος και το ποιος, τελικά, θα βρεθεί όμηρος ποιανού, μένει να αποδειχθεί. Οπως, όμως, επισήμαναν στρατιωτικοί αναλυτές, η πείρα έχει δείξει ότι οι τακτικοί στρατοί, και δη οι κατοχικές δυνάμεις, είθισται να μην έχουν καλά αποτελέσματα απέναντι σε αντάρτικες δυνάμεις.


Ε. ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Τα «τύμπανα» της κοιλιάς

Κάποτε ήταν οι νέες πηγές πλούτου... οι εταιρίες της νέας τεχνολογίας, ενώ οι πολιτείες που η οικονομία τους στηρίχτηκε απόλυτα σε αυτές, τα «Ελ Ντοράντο» του 21ου αιώνα. Ο λόγος για τις πολιτείες στη βορειοδυτική γωνιά των ΗΠΑ, την πολιτεία της Ουάσιγκτον και του Ορεγκον.

Ο 21ος αιώνας είναι εδώ, αλλά μόλις στο χάραμά του και το «θαύμα» έγινε εφιάλτης, αφού οι δύο εν λόγω πολιτείες έχουν πια το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας και η πείνα αρχίζει να θερίζει ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Τροφίμων του Ορεγκον που αναφέρει ότι κατά το 2002 η ζήτηση τροφής εκ μέρους αυτών που πεινούν αυξήθηκε κατά 10% σε σχέση με το 2001 ενώ είναι κατά 82% υψηλότερο σε σχέση με το 1996! Ο αριθμός των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ανέργων που στηρίζονται για την επιβίωσή τους στα κουτιά τροφής που δίνονται έφτασε τις 780.000 ενώ το 40% είναι παιδιά.

Στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, αντιστοίχως τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά. Ο αριθμός όσων στηρίζονται για την επιβίωσή τους στα συσσίτια - μεταξύ του Ιούλη του 2001 και του Ιούλη του 2002 - ξεπερνά τους 1,2 εκατομμύρια κατοίκους. Δηλαδή ένας στους 5 κατοίκους της πολιτείας, πεινά! Την ίδια στιγμή η Μπόινγκ εξακολουθεί να απολύει τους εργάτες, ενώ το κόστος ζωής εξακολουθεί να αυξάνεται, κατατάσσοντας το Σιάτλ και τη δυτική Ουάσιγκτον δεύτερους αναφορικά με το κόστος ζωής ανάμεσα στις πόλεις όλης της αμερικανικής επικράτειας, αφού αυξήθηκε κατά 65% την τελευταία πενταετία.

Μάστιγα

Ακριβώς την ίδια πενταετία τόσο το Ορεγκον όσο και η Ουάσιγκτον καταγράφουν τα μεγαλύτερα ποσοστά πείνας στις ΗΠΑ... ποσοστό εκ των οποίων το 25% καταγράφεται ως χρόνιο πρόβλημα, σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ! Αντιστοίχως, το Ορεγκον και η Ουάσιγκτον προέβαλλαν ως πολιτείες που πλήττονται από την πείνα κατά την πρώτη εθνική καταγραφή που έγινε από την Εθνική Στατιστική υπηρεσία το 2000. Επίσης, μέρος της ίδιας έρευνας αναφέρει ότι οι κάτοικοι των δύο αυτών πολιτειών, της Microsoft, της Boeing, της General Dynamic και άλλων γιγάντων, πληρώνουν σχεδόν το 50% του εισοδήματός τους για ενοίκιο και η ανεργία και για τις δυο πολιτείες είναι κατά δύο μονάδες υψηλότερη από τον εθνικό μέσο όρο, αφού φτάνει ή ξεπερνά το 8%.

Η αύξηση της ανισότητας κατά τη δεκαετία που σηματοδοτεί την έκρηξη της παγκόσμιας αγοράς (τέλη δεκαετίας '80 ως τέλη δεκαετίας '90) «εκθαμβωτική»: το εισόδημα του 5% του ανώτατου οικονομικά στρώματος αυξήθηκε κατά 34% εν αντιθέσει με το κατώτατο 5% που είδε το πενιχρό εισόδημά του να συρρικνώνεται κατά 6%.

Η δεκαετία του '80 σημαδεύτηκε επίσης και από μία άλλη καινοτομία. Τη ριζική αλλαγή της οικονομίας των πολιτειών, όπου οι ικανοποιητικά ή αδρά αμειβόμενοι στην τοπική βιομηχανία (ξυλεία, αλιεία και εξαγωγή σολομού, γεωργία ή ο αποκλεισμός από τις μεγάλες βιομηχανίες στην παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας εξαιτίας του τεράστιου κόστους) μεταμορφώθηκαν σε υποπληρωμένους εργαζόμενους στη βιομηχανία της νέας τεχνολογίας ή στην οικονομία των υπηρεσιών. Και όλα αυτά σε πολιτείες όπου η γεωργική παραγωγή εξακολουθεί να είναι τεράστια. Φυσικά, τρόφιμα για να τραφούν οι πεινασμένοι δεν υπάρχουν...

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
«Αποτυχημένο κράτος»

Ο ασύμμετρος πόλεμος σε αόρατα μέτωπα συνεχίζεται, ατέρμονα. 2 πράκτορες της CIA, 18 Ταλιμπάν, 1 Αμερικανός των ειδικών δυνάμεων, ανώνυμοι εργαζόμενοι του ΟΗΕ, απλοί χωρικοί - ο θάνατος πλήττει διαδοχικά όλες τις πλευρές, δίχως διακρίσεις. Το εμπόριο ναρκωτικών εκρήγνυται: 2,3 δισ. δολάρια είναι τα έσοδα από τη βάση της ηρωίνης, το μισό του επίσημου αφγανικού ΑΕΠ, λέει ο ΟΗΕ. Οι «φίλοι μας οι πολέμαρχοι», λέει η «Γκάρντιαν», σφάζουν κι αλληλοσφάζονται για τις φιλοδοξίες τους. Κι οι υποτιθέμενοι υποστηρικτές του Καρζάι, όπως ο υπουργός Αμυνας Μοχάμεντ Φαχίμ, λέει η Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ, ετοιμάζονται να τον μαχαιρώσουν πισώπλατα. Η απάντηση Μπους: κάποια εκατομμύρια δολάρια για νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ανοικοδόμηση μηδέν, ειρήνη μηδέν, κατοχή επεκτεινόμενη με εντολέα το ΝΑΤΟ -- και συμμετοχή της ισχυρής Ελλάδας. Στρατηγική, μεγαλειώδης...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ