Εάν το πρόβλημα του Ιράκ αφορούσε μόνον αυτό το κράτος και τον τρόπο διακυβερνήσεώς του, τότε, θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ως ένα τραγικό, αλλά σύντομο χρονικά γεγονός. Ομως, το Ιράκ είναι κρίκος του ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος στη Μέση Ανατολή και σχετίζεται με όλη την πορεία της. Οσο η Μέση Ανατολή θα αποτελεί βασική πηγή ενέργειας της διεθνούς οικονομίας, τόσο η διεθνής ειρήνη θα είναι υπό καθεστώς δοκιμασίας. Το ίδιο ισχύει και για το δράμα της Παλαιστίνης.

Η χώρα μας, η Ελλάδα, βρισκόμενη σε καθεστώς παρατεταμένης εκλογικής ομηρίας, υποχρεώνεται να συμμετέχει σ' αυτόν τον κρίσιμο ιμπεριαλιστικό κατήφορο, με την παμπάλαια λογική του ραγιά, που θέλει να διασφαλίζεται χώνοντας τη μούρη στις ακαθαρσίες του αφέντη και δυνάστη. Βασικό δείγμα ακαθαρσίας είναι το σύγχρονο αίσχος της Ελλάδας, ο ελληνικός μισθοφορικός στρατός. Μπροστά στην επέτειο του ΟΧΙ, της νίκης στο αλβανικό μέτωπο κατά του ιταλο-φασιστικού εισβολέα, μπροστά στην Εθνική Αντίσταση, προβάλλει η σκιά ενός μισθοφορικού στρατού. Το μόνο που διδάσκεται να πράττει είναι να επιβάλει την ιμπεριαλιστική ειρήνη του κατακτητή, με τη δύναμη των όπλων, κόντρα στις παραδόσεις των εθνικών και κοινωνικών αγώνων των Ελλήνων. Αραγε, ποια πατρίδα ορκίζεται «να φυλάττει» ο Ελληνας μισθοφόρος, τη Βοσνία ή το Αφγανιστάν; Λέγεται, μάλιστα, χωρίς να έχει διαψευστεί, ότι ετοιμάζεται νέο μισθοφορικό σώμα για να σταλεί στο Ιράκ.

Ουδείς μπορεί να πει ότι είναι εύκολη μια τέτοια ανοιχτή δημόσια ομολογία ευθύνης. Ομως, η ιστορία του τραγικού ξεδιπλώνεται συνεχώς από εκείνους που απολαμβάνουν θώκους και κάθε λογής οφίτσια, ως αντάλλαγμα της υποτιθέμενης υπεράσπισης της αποκλειστικής ελληνικής επικράτειας, της τήρησης των συνταγματικών νόμων και κανόνων και του γενικότερου εθνολαϊκού συμφέροντος. Η καθημερινή εμπειρία των τελευταίων χρόνων διαψεύδει, μέσα σε μια ομιχλώδη επίφαση γεγονότων και εκφυλιστικής ραδιοτηλεοπτικής κατευθυνόμενης πληροφόρησης. Αποδεικτικό γεγονός των τελευταίων ημερών είναι η διάλυση στρατιωτικών σωμάτων της Βόρειας Ελλάδας, που υποτίθεται ότι πρέπει να διαφυλαχτεί από την επιλεγμένη και κατευθυνόμενη από εξωτερικούς κύκλους λαθρομετανάστευση.

Στη χώρα μας, την Ελλάδα, ζήσαμε τις μέρες μνήμης και διδαχής του ΟΧΙ και της Εθνικής Αντίστασης με κατάπτυστες ραδιοτηλεοπτικές παρουσίες παραπληροφόρησης και απειλής ενός επιδιωκόμενου έρποντος εθνικού διχασμού και παραχάραξης λέξεων και εννοιών. Γίνεται φανερό το χρέος της εναπομείνασας γενιάς της μπαρουτοκαπνισμένης Εθνικής Αντίστασης να διδάξει ξανά το πραγματικό νόημα του πατριωτισμού, που την οδήγησε πρώτα στο έπος της Πίνδου και στη συνέχεια στον Ολυμπο.

Associated Press

Από πρόσφατη κινητοποίηση αλληλεγγύης στους εργάτες της «Φορντ»

Η εταιρία φυσικά προφασίστηκε ζημιές και χρέη που έκαναν την αποκλιμάκωση των ευρωπαϊκών της δραστηριοτήτων αναγκαία. Ωστόσο τις επόμενες μέρες, όπως αποκαλύφθηκε από βελγικά μέσα ενημέρωσης, η διεύθυνση της εταιρίας ανακοίνωσε επενδύσεις ύψους 457 εκατομμυρίων δολαρίων στην Ταϊλάνδη, ενώ μετά από μόλις δύο μέρες ανακοίνωσε και νέες επενδύσεις 1,5 δισ. δολαρίων στην Κίνα. Είναι προφανές ότι αυτό που απασχολεί τη διοίκηση της εταιρίας είναι να μεταφέρει την παραγωγή σε μέρη όπου οι μισθοί είναι κατά πολύ χαμηλότεροι από αυτούς των Βέλγων εργατών και οι εργατικές συνθήκες πολύ πιο ευνοϊκές για την εργοδοσία, και όχι οι ζημιές. Αλλωστε το εργοστάσιο της Γάνδης σύμφωνα με εκπροσώπους τοπικών συνδικάτων ήταν για χρόνια ένα από τα πιο κερδοφόρα της Φορντ.

Την ανακοίνωση των απολύσεων, όπως ήταν λογικό, ακολούθησε μια σειρά κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Στις 3 Οκτώβρη οι εργάτες ξεκίνησαν ολιγοήμερο «λοκ-άουτ» προκειμένου να πλήξουν την παραγωγή και να επηρεάσουν εργοστάσια παραγωγής εξαρτημάτων που έχουν σχέσεις με τη «Φορντ». Ακολούθησε 24ωρη απεργία, που επαναλήφθηκε στις 10 Οκτώβρη. Η διεύθυνση μετά από αυτά διεμήνυσε ότι θα στείλει πολύ νωρίτερα στο σπίτι του όποιον εμπόδιζε την παραγωγή...

Στις 18 Οκτώβρη με την πρωτοβουλία των τοπικών συνδικάτων πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο υπέρ των εργαζομένων της «Φορντ», στην πόλη της Γάνδης και η επιτυχία του υπερέβη όλες τις προσδοκίες. Περίπου 20.000 άνθρωποι παρέλασαν στους δρόμους της πόλης. Εργαζόμενοι της «Φορντ», αλλά και άνθρωποι από γειτονικές πόλεις και εργάτες από άλλα εργοστάσια της περιοχής (άλλωστε οι περικοπές θα πλήξουν πολλούς τομείς της τοπικής οικονομίας) με τις οικογένειές τους, δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα και εκπρόσωποι της Εκκλησίας. Εκπροσώπους έστειλαν και οι εθνικές επιτροπές των συνδικάτων αφού ο αγώνας των εργαζομένων της «Φορντ» είναι ένας αγώνας «αλληλεγγύης και ενότητας». Οπως έλεγαν και εργάτες στη διάρκεια της πορείας «όταν βλέπεις κάτι τέτοιο, δεν μπορείς παρά να αγωνιστείς για τους 9.000».

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αφού η εταιρία έχει από την πρώτη κιόλας στιγμή την «έμμεση» υποστήριξη της «κεντρο-αριστερής» κυβέρνησης συνασπισμού Φιλελευθέρων (VLD,MR) και Σοσιαλιστών (SPA-SPIRIT, PS). Σύμφωνα με δημοσιεύματα του βελγικού Τύπου η κυβέρνηση του Γκι Φερχόφστατ γνώριζε εδώ και μήνες ότι η αμερικάνικη εταιρία επιθυμούσε να μεταφέρει τις εργασίες της από το Βέλγιο (σύμφωνα με άλλα δημοσιεύματα η εταιρία εξέταζε το ενδεχόμενο του ολοκληρωτικού κλεισίματος του εργοστασίου) αλλά δεν προέβη σε καμία ενέργεια. Επίσης ακόμη και τώρα, όπως είναι βέβαια λογικό, δε δείχνει καμία διάθεση να αναμειχθεί ουσιαστικά στα σχέδια της εταιρίας.

Από την άλλη βέβαια η κυβέρνηση Φιλελεύθερων-Σοσιαλιστών διακηρύσσει ότι κόπτεται για τους εργαζόμενους. Πολύ πρόσφατα μάλιστα, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε τη δημιουργία 200.000 θέσεων εργασίας στη διάρκεια της θητείας του! Εξάλλου σύμφωνα με τα αστικά μέσα ενημέρωσης, η αύξηση του ποσοστού του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις εκλογές του περασμένου Μάη θα έδινε την ευχέρεια στους πολιτικούς του εκπροσώπους να «απαιτήσουν» πιο «φιλολαϊκά μέτρα»...

Αλλά όπως αποδεικνύει το παράδειγμα των εργαζομένων της «Φορντ», κάτι τέτοιο καθόλου δεν απασχολεί τη σοσιαλφιλελεύθερη κυβέρνηση. Οπως τις περισσότερες αστικές κυβερνήσεις της Ευρώπης αυτό που την απασχολεί αυτή την εποχή είναι να μειώσει όσο περισσότερο γίνεται το δημόσιο έλλειμμα εις βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λεγόμενων «κοινωνικών δαπανών». Στα άμεσα σχέδια του υπουργού Οικονομικών Ντιντιέ Ρεϊντέρ, είναι να μειώσει και άλλο τους φόρους του κεφαλαίου (πράγμα που υποτίθεται ότι θα βοηθήσει στην αύξηση των επενδύσεων), να περικόψει τις άδειες μητρότητας όπως και τις αναρρωτικές άδειες. Γενικότερα να περικόψει σταδιακά όσες κατακτήσεις έχουν απομείνει στους Βέλγους εργαζόμενους.

Τη συμπαράστασή τους προς τους εργαζόμενους της «Φορντ» εξέφρασαν με ανακοινώσεις τους, αλλά και έμπρακτα, το Εργατικό Κόμμα Βελγίου και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου. Στις ανακοινώσεις τους σημειώνεται ότι μηνύματα αλληλεγγύης για τους εργάτες ήρθαν από όλες τις γωνιές του κόσμου, γεγονός που δίνει κουράγιο σε όσους θέλουν να εντείνουν τον αγώνα και να μην ενδώσουν στις ορέξεις της εταιρίας.