ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 2 Οχτώβρη 2012
Σελ. /32
Ο λαός να τραβήξει άφοβα μπροστά

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολιτική αποσταθεροποίηση, πραξικοπήματα, τανκς, χάος... Ολα αυτά τα φοβερά και τρομερά μαζί και ταυτόχρονα επιστρατεύουν κυβερνώντες και αστικά επιτελεία για να τρομοκρατήσουν και να κρατήσουν σκυμμένο το λαό ώστε να περάσουν τα μέτρα που του τσακίζουν τα δικαιώματα και τη ζωή. Με αφορμή «αποκαλύψεις» για τη διαφθορά στο πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας - μόνο τυχαίο δεν είναι ότι πρώτος που έσπευσε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη της λίστας των 32 ήταν ο υπουργός Οικονομικών, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός (στο «vimagazino») απέφυγε να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση - το Μέγαρο Μαξίμου άρχισε να διακινεί το παραμύθι «του κινδύνου για την πολιτική ομαλότητα». Την ίδια στιγμή αστικά ΜΜΕ ξέθαψαν ιστορίες για πραξικοπήματα που δεν έγιναν(!), ενώ ο ίδιος ο Α. Σαμαράς σε συνέντευξή του (στους «Νιου Γιορκ Τάιμς») έθεσε ωμά το δίλημμα «μέτρα ή ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας»(!). Με τα δικά του λόγια, «η εναλλακτική επιλογή θα μπορούσε να είναι το τέλος της Ελλάδας»! Πρόκειται για οργανωμένη εκστρατεία ιδεολογικής τρομοκρατίας και χειραγώγησης των λαϊκών αντιδράσεων, που εφαρμόζεται κάθε φορά που λαμβάνονται σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά αυτή τη φορά κλιμακώνεται στο έπακρο καθώς «εναρμονίζεται» με την πρωτοφανούς αγριότητας μετωπική επίθεση της πλουτοκρατίας κατά του λαού. Ο λαός αυτή τη φορά δεν πρέπει να «τσιμπήσει» ούτε να σκύψει το κεφάλι. Αντίθετα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η αποσταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει τις τύχες στα χέρια του και αναπόσπαστο τμήμα μιας φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση. Δεν πρέπει να τον φοβίζει, αντίθετα πρέπει να είναι στόχος της πάλης του. Να κοπεί το χέρι των δημίων του, να γκρεμιστεί το σάπιο πολιτικό σύστημα και η κυριαρχία των μεγάλων αφεντικών, δηλαδή των μονοπωλιακών ομίλων.

Πίσω από τη «φούσκα» της «Χρυσής Αυγής»

«Φούσκα που θα σκάσει» χαρακτηρίζει τη «Χρυσή Αυγή» ο Α. Σαμαράς στη συνέντευξή του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», υποστηρίζοντας ότι τα μέλη της δεν είναι «ιδεολογικοί οπαδοί» αλλά έχουν προσχωρήσει σε αυτήν καθοδηγούμενοι από ένα αίσθημα «αντι-συστημικής» απόγνωσης. Στην ίδια όμως συνέντευξη ο πρωθυπουργός αποκαλύπτει ένα βασικό λόγο της «φούσκας» της «Χρυσής Αυγής», που δεν είναι άλλος από την ιδεολογικοπολιτική κάλυψη που προσφέρει στη δράση της φασιστικής οργάνωσης. Αναπαράγοντας τα χρυσαυγίτικης έμπνευσης ρατσιστικά συνθήματα, ο Α. Σαμαράς υποστηρίζει ότι «οι παράνομοι μετανάστες έχουν καταλάβει την Αθήνα», ενώ έμμεσα πλην σαφώς τους παρουσιάζει ως βασική απειλή για τη «δημόσια υγεία» και την αύξηση της εγκληματικότητας. Δε μένει όμως μόνο στα λόγια, αλλά έχει ξεκινήσει ένα ανελέητο κυνήγι σε βάρος των μεταναστών, με αιχμή του δόρατος την απάνθρωπη επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», ενθαρρύνοντας στην πραγματικότητα τα τάγματα εφόδου να αναλαμβάνουν «παράλληλη» δράση σε σπίτια μεταναστών, σε πλατείες και λαϊκές. Ταυτόχρονα όμως με την ιδεολογική «ομπρέλα», οι κυβερνώντες προσφέρουν και πολιτική κάλυψη στη δράση των φασιστικών συμμοριών, όπως περίτρανα αποδείχθηκε την περασμένη Παρασκευή στη σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ για τη λειτουργία δουλεμπορικών «Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας Ελλήνων». Ανέχεται ακόμα τους χρυσαυγίτες να παίζουν το ρόλο Επιθεωρητών Εργασίας στους τόπους δουλειάς, ενώ σπεύδει να υιοθετήσει τις δικές της προτάσεις για την κλιμάκωση της καταστολής των μεταναστών. Τέτοια πρόταση είναι η θέσπιση ιδιώνυμου «κατά της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών», την οποία επικρότησε αμέσως η «Χρυσή Αυγή», διεκδικώντας την πατρότητά της και αξιώνοντας την άμεση εφαρμογή της...

Η «παύση πληρωμών» στους δήμους

Η κατάσταση στους δήμους είναι εκρηκτική. Αυτό που έγινε στο Μενίδι την περασμένη βδομάδα, όπου ο δήμος έβαλε λουκέτο και σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους, αναμένεται να συμβεί σε δεκάδες ακόμα δήμους της χώρας. Η λεγόμενη «στάση πληρωμών» δεν αφορά μόνο το ζήτημα των μισθών των εργαζομένων. Είναι ταυτόχρονα και στάση παροχών. Ηδη, αυτό εδώ και πολλούς μήνες έχει ξεκινήσει σε μια σειρά υπηρεσίες όπως: παιδικοί σταθμοί που κόβουν απ' το φαΐ των παιδιών, μετακίνηση των μαθητών στα σχολεία τους, συντήρηση και λειτουργικά έξοδα δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, περικοπές στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι και άλλες υπηρεσίες Πρόνοιας και πολλά άλλα, περιορισμός του προσωπικού. Ενώ υπάρχουν και άλλα ζητήματα που άπτονται της Δημόσιας Υγείας. Για παράδειγμα, η πλειοψηφία των δήμων έχει μειώσει τη συχνότητα πλυσίματος των κάδων απορριμμάτων λόγω έλλειψης χρημάτων. Κάτι που μπορεί να προκαλέσει μολυσματικές ασθένειες, με κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία.

Πού οδηγεί αυτή η κατάσταση; Συγκυβέρνηση και δημοτικές αρχές ήδη σχεδιάζουν την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Καθαριότητα, δομές Πρόνοιας, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι κ.ά. Οσοι δήμαρχοι και διευθυντές υπηρεσιών των δήμων έρχονται σε επαφή με τους Επιτρόπους του Ελεγκτικού Συνεδρίου που ελέγχουν τις δαπάνες τους με τις Γραμματείες Αποκεντρωμένης Διοίκησης, συζητούν το ενδεχόμενο της άμεσης ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών που τούς δίνει τη δυνατότητα η νομοθεσία («Καλλικράτης» κ.ά.) Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ηδη, δήμαρχοι και διάφοροι άλλοι φορείς επιχειρούν να στήσουν τις λεγόμενες κοινωνικές επιχειρήσεις, για να υποκαταστήσουν υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει το κράτος. Ζητάνε από εργαζόμενους που ήταν στο πρόγραμμα και απολύθηκαν (συμβασιούχοι) ή από άνεργους να κάνουν τέτοιες επιχειρήσεις για να έχουν έσοδα. Ταυτόχρονα, συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων στους δήμους παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους ότι εάν καταργηθούν υπηρεσίες και ιδιωτικοποιηθούν θα προσληφθούν στις εταιρείες που θα αναλάβουν έργο. Παίζουν με τον πόνο τους, δηλαδή. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση συνδικάτα, εργαζόμενοι, γονείς, κάτοικοι, πρέπει οργανωμένα να αντιδράσουν. Και να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα χρηματοδότησης των υπηρεσιών των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οργάνωση στους τόπους δουλειάς

Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας απαιτεί τα μέτρα που χτυπούν ευθέως τις λαϊκές οικογένειες, τους εργαζόμενους, να γίνονται πιο άγρια. Η λαίλαπα όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά, αντιθέτως, ήρθε «για να μείνει». Η επιθετικότητα, άλλωστε, κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης και τρόικας έρχεται ακριβώς για να υπηρετήσει τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για ακόμη πιο φθηνή εργατική δύναμη, έτσι μόνο μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση και να σωθεί το κεφάλαιο. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό και την ώρα που η εργοδοσία εφαρμόζει στην πράξη το σύνολο της αντεργατικής ατζέντας, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από την αντίσταση, από την απόκρουση αυτής της βαρβαρότητας, για να μην επιτρέψουν να συντριβούν όσα δικαιώματα δεν τους έχουν αφαιρέσει ακόμη, να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει.

Αυτός, ωστόσο, ο αγώνας δεν μπορεί να είναι «έργο μιας πράξης». Θα είναι αποτέλεσμα μιας διαρκούς μάχης, με στόχο την απόκρουση της επίθεσης, τη στήριξη και ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας. Την οργάνωση της σκληρής πάλης που θα έχει στόχο τη χειραφέτηση όλο και περισσότερων εργαζομένων από τους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, από τις ίδιες τις λογικές διαχείρισης ενός συστήματος που όσο σαπίζει τόσο θα σπέρνει δεινά στους εργαζόμενους. Χρειάζεται διαρκής και αταλάντευτος αγώνας που θα αποκαλύπτει και θα αντιπαλεύει όλους όσοι θέλουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ενσωματώσουν τη δίκαιη δυσαρέσκεια, οργή και αγανάκτηση σε κανάλια ανώδυνα για τη μεγαλοεργοδοσία.

Ενας τέτοιος αγώνας δεν μπορεί παρά να αναπτυχθεί με επίκεντρο τους τόπους δουλειάς. Τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία. Εκεί, δηλαδή, που οι εργαζόμενοι βιώνουν στην πράξη την εκμετάλλευση. Εκεί που όχι μόνο υλοποιούνται τα βάρβαρα μέτρα, αλλά και φαίνεται ξεκάθαρα το ποιος πραγματικά βγαίνει κερδισμένος απ' τα μέτρα. Εκεί που, μέσα από τον αγώνα ενός εργοστασίου ή ενός κλάδου, φαίνεται η ανάγκη να σφυρηλατείται η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη σε ένα ανώτερο επίπεδο - όπως, χαρακτηριστικά, έγινε στην περίπτωση του ηρωικού 9μηνου αγώνα των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Εκεί, λοιπόν, στους χώρους δουλειάς θα κριθεί και η παρεμπόδιση και η ματαίωση των μέτρων, ως αποτέλεσμα μιας αυξανόμενης κλιμάκωσης των αγώνων σε όλα τα επίπεδα: της διαφώτισης, της κινητοποίησης, της οργάνωσης με μαζικοποίηση των συνδικάτων, με αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα, ενίσχυση του ΠΑΜΕ.

Γι' αυτό το λόγο, είναι σημαντική παρακαταθήκη ο τρόπος που δουλεύτηκε η τελευταία απεργία σε μια σειρά από κλάδους και χώρους, με προσπάθεια να δυναμώσουν αυτά τα χαρακτηριστικά δουλειάς. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να συνεχιστεί και να απλωθεί η δουλειά και στην επερχόμενη νέα απεργιακή κινητοποίηση ενόψει των νέων μέτρων. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να αποκρούσουν και τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Και η δύναμη αυτή βρίσκεται στην οργάνωση στους τόπους δουλειάς, με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό που θα χειραφετεί την εργατική τάξη από την ανάπτυξη που υπηρετεί τα μονοπώλια και καταστρέφει τη δική της ζωή.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ