- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Με... «άλματα» θωρακίζει το πολιτικό πλαίσιο εμπορευματοποίησης του πολιτισμού η ΕΕ, η οποία, μετά το χρηματοδοτικό πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη», που ενισχύει το κεφάλαιο του πολιτιστικού τομέα, παρουσιάζει τώρα «στρατηγική για την προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης σε πολιτιστικούς και δημιουργικούς τομείς»!
Συγκεκριμένα, στις 26/9, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε τη «στρατηγική για την αποδέσμευση του πλήρους δυναμικού των πολιτιστικών και δημιουργικών τομέων στην ΕΕ για τη προώθηση της απασχόλησης και της ανάπτυξης». Διότι, αυτοί οι τομείς, που «περιλαμβάνουν εταιρείες και άλλες οργανώσεις με δράση στην αρχιτεκτονική, στα καλλιτεχνήματα, στην πολιτιστική κληρονομιά, το σχέδιο, τα φεστιβάλ, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τη μουσική, τις τέχνες του θεάματος, τις εικαστικές τέχνες, τα αρχεία, τις βιβλιοθήκες, τις εκδόσεις και το ραδιόφωνο, αποδίδουν ήδη έως το 4,5% του ΑΕΠ και έως 8,5 εκατομμύρια θέσεων εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Επιπλέον, οι «δημιουργικοί και πολιτιστικοί τομείς αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις που οφείλονται στην ψηφιακή εποχή και στην παγκοσμιοποίηση, καθώς και στο μεγάλο κατακερματισμό των αγορών σε όλα τα πολιτιστικά και γλωσσικά επίπεδα. Η πρόσβαση στη χρηματοδότηση εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη».
Η ίδια η ΕΕ ομολογεί, ότι η «νέα στρατηγική» αποσκοπεί «στην αύξηση του ανταγωνισμού και του δυναμικού εξαγωγής αυτών των τομέων, καθώς και στη μεγιστοποίηση των συναφών οφελών για άλλους τομείς, όπως η καινοτομία και η αστική ανάπλαση».
Καθιστά σαφές δηλαδή ότι πρόκειται για στήριξη της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών «πολιτιστικών βιομηχανιών», στήριξη που προϋποθέτει την πλήρη μετατροπή του πολιτισμού σε εμπόρευμα.
Η Επιτροπή «ζητά μια σειρά μέτρων για την προώθηση των σωστών συνθηκών που θα συνέβαλαν στην άνθηση των πολιτιστικών και δημιουργικών τομέων». Η στρατηγική της περιγράφεται σε έγγραφο με τίτλο «Προώθηση των πολιτιστικών και δημιουργικών τομέων για την ανάπτυξη και την απασχόληση στην ΕΕ», που προβλέπει «πολιτικές πρωτοβουλίες και την προώθηση ενός σύγχρονου κανονιστικού πλαισίου». Στόχος είναι «να ενθαρρύνει ισχυρές εταιρικές σχέσεις μεταξύ διαφορετικών πολιτικών, ιδίως για τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τη βιομηχανία, τις οικονομικές υποθέσεις, τον τουρισμό, την αστική και περιφερειακή ανάπτυξη και τη χωροταξία». Δηλαδή, να υποτάξει την καλλιτεχνική δημιουργία και την πολιτιστική κληρονομιά για κερδοφορία άλλων τομέων δράσης του κεφαλαίου.
Σύμφωνα με την «Ευρωπαϊκή Εκθεση Ανταγωνισμού» του 2010 και άλλες πηγές, «πολιτιστικοί και δημιουργικοί τομείς αποδίδουν μεταξύ του 3,3% και 4,5% του ΑΕΠ και απασχολούν μεταξύ 7 και 8,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στοιχεία που συλλέχθηκαν σε ευρωπαϊκό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο επιβεβαιώνουν την οικονομική σημασία των τομέων, που έδειξαν σχετική ανθεκτικότητα στη σημερινή οικονομική ύφεση»...
Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (πραγματοποιήθηκε από τις 17/9 - 22/9), παρ' όλες τις αντιφάσεις του, διατηρεί την ταυτότητά του, δικαιώνοντας τη λειτουργία του. Πρέπει να αναφέρουμε ότι και στη φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Δράμας, το Κέντρο Κινηματογράφου σχεδόν απουσίαζε (στην παραγωγή), αφού παρουσίασε μια μόνο μικρού μήκους ταινία, εγκεκριμένη πριν τέσσερα χρόνια !!!
Κάνοντας μια μικρή αναφορά στο φετινό ελληνικό τμήμα του Φεστιβάλ Δράμας, οι μικρού μήκους ταινίες κάλυψαν ολόκληρη την γκάμα των κοινωνικών αναζητήσεων ή θέσεων, προσκαλώντας σε προβληματισμούς με τις νέες δημιουργίες των «μικρομηκάδων». Δειγματοληπτικά, με αφορμή κάποιες από τις ταινίες που είδαμε, να πούμε πώς η κωμωδία ελάχιστα εκπροσωπήθηκε και σίγουρα το «Largo» του Στέργιου Πάσχου (ερωτική ιστορία με λεπτό χιούμορ), ξεχώρισε σε αυτόν τον τομέα, με τη σκηνοθετική του ευφυΐα και την ενδιαφέρουσα παρουσία της Ηλιάνας Μαυρομάτη. Οι ανεξάρτητες, στην πλειονότητά τους, παραγωγές που παρουσιάστηκαν διέθεταν τεχνική και καλλιτεχνική τους αρτιότητα. Τέτοιο δείγμα «γραφής» ήταν το «Χαμομήλι» του νεαρού Αλβανού σκηνοθέτη, Νεριτάν Ζιντζιρία, που καθηλώνει με το λιτό φιλμικό λόγο και την ατμόσφαιρά του. Το οργουελικό «Τελεφερίκ» της Oliwia Twardowska διακρίνεται για την ξεχωριστή, αφηγηματικά και εικαστικά, σκηνοθετική «γραφή» της. Στην αντίπερα όχθη, η ταινία «Αρουντέλ» της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, αισθητικά άψογη, αλλά με μια παραληρηματική αφήγηση, που την έχουμε ξαναδεί και τείνει να γίνει της «μόδας». Το «807» του Αλέξανδρου Σκούρα με την απλή αφηγηματικά και ευαίσθητη ιστορία του σε κερδίζει.
Αξιοπρόσεκτη ήταν η τάση κάποιων ταινιών να αντικατοπτρίσουν την Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης, με θέματα όπως ανεργία, φτώχεια, άστεγοι, έξαρση του εθνικισμού, εργασιακές σχέσεις, όπως ήταν «Οι πιγκουίνοι» του Δημήτρη Ζάχου (πτυχιακή εργασία για πολλούς από τους συντελεστές της ταινίας), ταινία με σκληρά ρεαλιστική, εκπληκτική ερμηνεία του Θανάση Νάκου, που ξεχώρισε για την αρτιότητά της, αλλά και το σεβασμό της στην εργατική τάξη, έξω και μακριά από κλισέ και φτηνούς μελοδραματισμούς.
Αξιοσημείωτες, με κοινωνικό βλέμμα, είναι οι ταινίες: «Μακαρισμοί» του Αριστοτέλη Μαραγκού, με τον Χρήστο Βαλαβανίδη, με σαφή αναφορά στο σινεμά του Ρόι Αντερσον. «TRFCK» των Ζήση Κοκκινίδη - Ιωνά Παπασπύρου, που παρουσιάζει την εμπειρία ενός θύματος trafficking, με καλή ερμηνεία της Μιλάνα Γιουσούποβα. Το τρίλεπτο «Ουκ αν Λάβοις» της Νάνσυ Σπετσιώτη, που σχολιάζει την εξαθλίωση και την ανέχεια. «Κάτι θα γίνει» του Θάνου Ψυχογιού, με καλή ερμηνεία της Μαρίας Ζορμπά, μιλά με ειλικρίνεια για το οικονομικό αδιέξοδο, την ελπίδα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Το «Sphinx» του Κωνσταντίνου Καραμαγκιώλη, ταινία - κριτικό «πορτρέτο» μιας ξενοφοβικής, ναζιστικής οργάνωσης - συμμορίας, ουσιαστικά παραπέμπει στη «Χρυσή Αυγή».
«Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη», στη «Θεατρική Σκηνή» |
- Στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» από σήμερα μέχρι 6/10 η ομάδα «Gaff» επαναλαμβάνει το σατιρικό διήγημα του Εμμανουήλ Ροΐδη «Ψυχολογία Συριανού συζύγου». Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη. Μουσική: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης. Στο ίδιο θέατρο θα στεγαστεί (5/10 - 7/1/2013), η ομάδα «ΟΨ» με την παράσταση «Πυξίδες». Πρόκειται για δρώμενο που ανιχνεύει τα αρχέτυπα στο αρχαίο δράμα και την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ως «πυξίδες» που αντανακλούν νοηματικές όψεις των μεταμορφώσεων του φωτός. Σύνθεση κειμένων - σκηνοθεσία: Κατερίνα Παπαϊακώβου. Παίζουν: Κατερίνα Παπαϊακώβου, Αλεξάνδρα Κολέτσου, Νίκη Προδρομίδου.
- Το θέατρο «Τέσσερις εποχές», επαναλαμβάνει (από 5/10) το έργο του Γιώργου Α. Χριστοδούλου «Γιαννούλης Χαλεπάς, η κοιμωμένη μου». Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόρτζος, σκηνικά - κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά, μουσική: Κώστας Αγουρίδης. Παίζουν: Γιούλη Ζήκου, Πέτρος Αποστολόπουλος, Ανδρομάχη Παπαδοπούλου.
- Από τις 5/10, στο «Χυτήριο» θα επαναληφθεί το έργο «CORPUS CRISTI» του Τέρενς ΜακΝάλι, από την ομάδα «Αrtisan». Απόδοση: Βάσια Παναγοπούλου - Λαέρτης Βασιλείου. Παίζουν: Α. Αχτάρ, Θ. Ελευθεριάδης, Σ. Κυριάκος, Ν. Μοναστηριώτης, Σ. Οικονόμου, Η. Παπακωνσταντίνου, Τ. Παπανικολάου, Ι. Παπλωματάς, Α. Σκεύης, Γ. Σοφιανός, Φ. Τσοτουλίδης, Ν. Φαρμάκης, Λαέρτης Βασιλείου.
- «Το ελιξήριο του έρωτα», η δίπρακτη κωμική όπερα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, σε λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι, θα παιχθεί στο «ΑΝ ART ARTISTRY» (Μονής Αστερίου 4, Πλάκα), στις 6 και 12/10. Παίζουν: Μαρία Μαυρομμάτη, Γιάννη Κάβουρα, Δημοσθένη Χρ. Σταυριανό, Γαβριήλ Αντωνέλος, Ευδοκία Μωυσίδoυ. Καλλιτεχνική επιμέλεια - πιάνο: Μανώλης Παπασηφάκις.
- Πρεμιέρα, στις 5/10 στο «Προσκήνιο», με τον κωμικό μονόλογο των Ντίνου Σπυρόπουλου, Γιώργου Γαλίτη, Βλαδίμηρου Κυριακίδη «MNIMONIMOUS» (καινούργια παραγωγή). Σκηνοθεσία, ερμηνεία Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
