Ο υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας, Αουντριούνιους Αζούμπαλις, για άλλη μια φορά διατύπωσε τις οικονομικές διεκδικήσεις της χώρας του έναντι της Ρωσίας ως «αποζημίωση» για τη δήθεν «σοβιετική κατοχή». Ετσι, συμμετέχοντας στις 29 Σεπτέμβρη σε συζήτηση με θέμα: «Η πολιτική του Χίτλερ και του Στάλιν για την εξόντωση της Ευρώπης: η Λιθουανία στο χάρτη των αιματηρών εδαφών», που οργανώθηκε από το υπουργείο του, ο Αζούμπαλις δήλωσε πως η Λιθουανία και στο μέλλον θα επιδιώκει «να πάρει αποζημίωση για τη ζημιά που υπέστη κατά τη διάρκεια της κατοχής, καθώς και θα υπενθυμίζει την τραγική πείρα του λαού της που ήταν κάτω από το ζυγό του ολοκληρωτισμού του περασμένου αιώνα». Σύμφωνα με τα λόγια του, μια από τις βασικές προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της μνήμης για τα εγκλήματα του ολοκληρωτισμού.

Στη συγκεκριμένη εκδήλωση παρουσιάστηκε ένα αντικομμουνιστικό βιβλίο του Τιμότι Σνάιντερ: «Τα αιματηρά εδάφη. Η Ευρώπη μεταξύ του Χίτλερ και του Στάλιν», στο οποίο γίνεται προσπάθεια εξίσωσης της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ενωσης.

Να σημειωθεί πως η πολιτική ηγεσία της Λιθουανίας έχει εγκρίνει νόμο, με τον τίτλο «Για την αποζημίωση από τη σοβιετική κατοχή» (Ιούνης 2000). Με βάση αυτό το νόμο, η Λιθουανία αξιώνει αποζημίωση άνω των 276 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Ρωσία (ως διαδόχου των υποχρεώσεων της ΕΣΣΔ), εξαιτίας της «σοβιετικής κατοχής»!

Το τι είδους «ζημιά» έπαθε η Λιθουανία από τη «σοβιετική κατοχή» (που κάθε άλλο βέβαια παρά κατοχή ήταν, αφού η Λιθουανία εθελοντικά μπήκε στη σύνθεση της ΕΣΣΔ το 1940, μπροστά στον κίνδυνο του ναζισμού), φαίνεται από το γεγονός ότι στα 50 χρόνια σοβιετικής εξουσίας εξαφανίστηκαν ο αναλφαβητισμός και η ανεργία, αυξήθηκε η βιομηχανική παραγωγή κατά 80 φορές (!), δημιουργήθηκε μια σοβαρή ενεργειακή βάση (ηλεκτρενέργεια, επεξεργασία πετρελαίου), όπως και άλλες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες. Η δε αγροτική παραγωγή αυξήθηκε κατά 2,5 φορές. Ενώ με την ένταξη στην ΕΣΣΔ ενσωματώθηκαν στη Λιθουανία νέα εδάφη, όπως η 2η μεγαλύτερη πόλη της, Κλάιπεντε, καθώς και η ίδια η σημερινή πρωτεύουσά της, Βίλνιους!

Στην πραγματικότητα, η θεωρία της λεγόμενης «σοβιετικής κατοχής», την οποία επικαλούνται οι σημερινές αντικομμουνιστικές αρχές των βαλτικών χωρών (Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία), για να εγείρουν οικονομικές αποζημιώσεις από τη Ρωσία, ως «διαδόχου» της ΕΣΣΔ, όχι μόνον δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική αλήθεια, αλλά αποτελεί και το έδαφος, πάνω στο οποίο δικαιώνονται στις χώρες αυτές ο ναζισμός και τα ντόπια φασιστικά αποβράσματα, που συνεργάστηκαν με τους ναζί στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά των λαών.

Επιπλέον, η θεωρία της «σοβιετικής κατοχής» αποτελεί την πολιτική και νομική βάση για την ένταση του αντικομμουνισμού, την απαγόρευση της δράσης των ΚΚ στη Βαλτική και την καταπάτηση των δικαιωμάτων της ρωσόφωνης μειονότητας, που αποτελεί το 40% του πληθυσμού της Λετονίας, το 25% του πληθυσμού της Εσθονίας και ενός μικρότερου ποσοστού του πληθυσμού της Λιθουανίας.