Ο σύντροφος Βαγγέλης υπήρξε εμβληματική μορφή του αγροτικού κινήματος της χώρας μας, ένας αυθεντικός, λαϊκός άνθρωπος, σεμνός, πρωτοπόρος αγωνιστής.

Ολη του η ζωή και η διαδρομή, από τα νεανικά του χρόνια, χαρακτηρίστηκε από την πρωτοπόρα δράση του για τα ιδανικά και τους σκοπούς του ΚΚΕ για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με σημαντική συμβολή στην οργάνωση των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς, χαίροντας της πλατιάς αναγνώρισης και εκτίμησης από τους συναδέλφους του αγρότες, γενικότερα από τους λαϊκούς ανθρώπους του Θεσσαλικού κάμπου, αλλά και όλης της χώρας.

Ο σύντροφος Βαγγέλης γεννήθηκε το 1954 στη Μητρόπολη Καρδίτσας, από γονείς αγρότες κι αγωνιστές του λαϊκού κινήματος. Ο πατέρας του υπήρξε οργανωμένος στην προδικτατορική ΕΔΑ, ενώ η μητέρα του είχε περάσει από το αντάρτικο, μαζί με τέσσερα αδέλφια της, από τα οποία το ένα σκοτώθηκε το 1948.

Από μικρός δούλεψε στα χωράφια, αναπτύσσοντας παράλληλα σημαντική δράση στους Αγροτικούς Συλλόγους της περιοχής του. Το Νοέμβρη του '77 οργανώνεται στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ, αναλαμβάνοντας πολλές και υπεύθυνες κομματικές χρεώσεις στις Οργανώσεις της Θεσσαλίας και στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το 1980 εκλέχθηκε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας, καθώς και του Γραφείου της, το 1983 στην Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας μέχρι και το 1990 και στη συνέχεια στο Συντονιστικό Οργανο Θεσσαλίας έως το 1994.

Στα δύσκολα χρόνια, 1989 - 1991, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις χώρες του σοσιαλισμού και την εσωκομματική διαπάλη στο ΚΚΕ, ο σύντροφος Βαγγέλης έδωσε τη μάχη υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος, τις αρχές και την ιδεολογία του μαρξισμού - λενινισμού, ενάντια στην προσπάθεια διάλυσής του από τον οπορτουνισμό. Στο κρίσιμο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το Φλεβάρη του 1991, εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, στην οποία επανεκλέγεται μέχρι και σήμερα.

Υπήρξε βουλευτής Καρδίτσας του Κόμματος την τετραετία 1996 - 2000, ενώ εξελέγη και στις εκλογές του Μάη του 2012. Συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε πολλές εκλογικές μάχες, βουλευτικές, ευρωεκλογές και στη Δημοτική και Περιφερειακή Διοίκηση.

Ακόμα, στο αγροτικό κίνημα και τους συλλόγους της περιοχής του, ο σ. Β. Μπούτας έχει διατελέσει πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου του χωριού του, μέλος του ΔΣ του Αγροτικού Συλλόγου του χωριού και γραμματέας της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας. Διετέλεσε πρόεδρος και αντιπρόεδρος στην Ενωση Συνεταιρισμών Καρδίτσας, μέλος του ΔΣ και γραμματέας της ΓΕΣΑΣΕ. Υπήρξε, επίσης, πρόεδρος στην Κοινότητα της Μητρόπολης από το 1987 έως το 1993.

Σημαντική είναι η προσφορά του συντρόφου Βαγγέλη στην ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, στην πάλη του σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας των αγροτών με τους εργάτες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης. Συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία της ΠΑΣΥ, στους μεγάλους αγώνες του Μπλόκου της Νίκαιας και στη συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων.

Με την αγωνιστική του δράση για μια καλύτερη ζωή για τη μικρή και τη μεσαία αγροτιά που πνίγεται στα χρέη, πουλώντας ακόμα και κάτω από το κόστος κι ένα μέρος της ξεκληρίζεται, αλλά και τη στάση του, τη λαϊκότητα και την αγάπη του για την περιοχή του, ενέπνευσε τις νεότερες γενιές αγωνιστών και συνδικαλιστών της μαχόμενης αγροτιάς. Τίμησε, μέχρι το τέλος της ζωής του, την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ.

Η Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια σε όλη την οικογένειά του, στη σύζυγό του Χριστίνα, στα παιδιά και τα εγγόνια του.

Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει τη Δευτέρα 21 Σεπτέμβρη στις 15.00, στο χωριό του, τη Μητρόπολη Καρδίτσας.

• Επιθυμία της οικογένειας του Β. Μπούτα είναι αντί για στεφάνια, να δοθούν χρήματα για την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Σε μία από τις τελευταίες του επισκέψεις στα μπλόκα, το Φλεβάρη του 2019

Αλλά και στην πολύχρονη διαδρομή του μέσα στο αγροτικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του Μπούτα ότι θα μπορούσε να παραδοθεί αμαχητί. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι συνάδελφοι και συμμαχητές του. Κι όταν στα μπλόκα έρχονταν στιγμές που τα πράγματα δυσκόλευαν πολύ, τον κοιτούσαν στα μάτια, έπαιρναν κουράγιο από το βλέμμα του και ρίχνονταν ακόμα πιο αποφασιστικά στη μάχη.

Και όταν στις συναντήσεις στα υπουργεία οι εκπρόσωποι των εκάστοτε κυβερνήσεων επιχειρούσαν να τα «μπουρδουκλώσουν», για να ξεγελάσουν και να εξαπατήσουν τον αγροτικό κόσμο, ήξεραν πως όσο ήταν εκεί ο Μπούτας αυτό δεν θα περνούσε.

Αγώνας πάντα και παντού, για το δίκιο του αδικημένου, για τα δικαιώματα του κατατρεγμένου, για τα όνειρα του φτωχού. Για το λαό.

Αγώνας για το σήμερα και το αύριο. Από το να πάρει ο αγρότης μια δραχμή παραπάνω για το στάρι που πούλησε στον έμπορο, μέχρι το να συνειδητοποιήσει ο ξωμάχος της υπαίθρου πως η θέση του είναι δίπλα στον εργάτη, σε κοινό αγωνιστικό μετερίζι για την κοινωνική αλλαγή, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Αγώνας συνεχής, επίμονος, υπομονετικός.

Ο ίδιος έδινε πρώτος το προσωπικό παράδειγμα. Στη διάρκεια των προετοιμασιών μιας κινητοποίησης, βρισκόταν κάθε μέρα σε κάποιο χωριό, μιλώντας στα καφενεία με τους απλούς ανθρώπους, στη δική τους, τη χωριάτικη γλώσσα, απλά και κατανοητά, χωρίς φιοριτούρες και περικοκλάδες, δίχως προκλητικές ισχυρογνωμοσύνες και αχρείαστους εγωισμούς. Σαν ξεκινούσε η κινητοποίηση, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή, ηγείτο, χωρίς όμως να θέλει να ξεχωρίζει. Πάντα ένα με τους συναγωνιστές του.

Κι όταν, πολλές φορές, η μικρή συμμετοχή στην αρχή μιας κινητοποίησης, η προσωπική κούραση κάποιων, ή η απογοήτευση επηρέαζαν ακόμα και πεπειραμένους αγωνιστές, ήταν η δική του παρέμβαση που άλλαζε το κλίμα.

Στον Μπούτα καθρεφτίζονταν η πλατιά αναγνώριση, η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη όλων των αγροτών στο πρόσωπο του κομμουνιστή που γίνεται ηγέτης στο χώρο του. Ανεξαρτήτως, μάλιστα, πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων του καθενός. Ολοι αναγνώριζαν τις ιδιαίτερες ηγετικές του ικανότητες, τις οποίες άλλωστε είχε επιδείξει και αποδείξει πάμπολλες φορές στη διάρκεια των αγώνων.

Οταν, εκείνες τις μακρές νύχτες στις σκηνές των μπλόκων, αντάλλασσαν μαζί του σκέψεις, ανησυχίες και ελπίδες, ένιωθαν ότι έχουν να κάνουν με έναν 100% έμπιστο άνθρωπο. Που δεν θα τους έλεγε ποτέ ψέματα, που δεν θα έκανε τίποτα για προσωπικό του όφελος, που δεν επρόκειτο ποτέ να τους ξεγελάσει, να τους προδώσει.

Γνώριζαν όλοι πολύ καλά ότι ο Μπούτας ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, ένας ακλόνητος, αταλάντευτος κομμουνιστής. Δεν θα έκανε ποτέ και χάριν ουδενός εκπτώσεις στην κομμουνιστική ιδεολογία του. Δεν θα παζάρευε ποτέ τα κομμουνιστικά ιδανικά του. Δεν θα έκανε ρούπι πίσω από την πολιτική του ΚΚΕ για το αγροτικό κίνημα, το παρόν και το μέλλον της αγροτιάς. Αυτό ήταν καθαρό και αδιαπραγμάτευτο εξαρχής.

Από τότε, τη δεκαετία του '90, που συμμετείχε στη θρυλική Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή (ΠΑΣΕ), μαζί με άλλα τέσσερα στελέχη του ΚΚΕ, τους αείμνηστους Γιάννη Πατάκη και Μήτσο Πολύζο, όπως και τους Σπύρο Τσιοτινό και Γιώργο Νταφούλη.

Ηταν αυτή ακριβώς η κομμουνιστική συνέπεια που τον έκανε ακόμα πιο αγαπητό, όχι μόνο σε όσους αναγνωρίζουν και εκτιμούν την πολιτική του ΚΚΕ και τη μεγάλη συμβολή του στους αγώνες, αλλά ακόμα και σε πολλούς διακηρυγμένους πολιτικούς αντιπάλους του. Αυτή η ιδιότητά του εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από το λαό της περιοχής του και όταν αναδείχθηκε πρόεδρος Κοινότητας στη γενέτειρά του, τη Μητρόπολη, και υποψήφιος νομάρχης Καρδίτσας και περιφερειάρχης Θεσσαλίας, και όταν εξελέγη βουλευτής του Κόμματος στην Καρδίτσα.