ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 19 Σεπτέμβρη 2010
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ
Παχιά λόγια η δήθεν αντιμετώπιση της φτώχειας...
  • Αλήθειες και ψέματα για τη σύνοδο που αρχίζει αύριο στη Ν.Υόρκη αναφορικά με τους «Στόχους Ανάπτυξης για τη νέα Χιλιετία»...
  • Οι αστικές κυβερνήσεις κρύβουν ότι η φτώχεια είναι φαινόμενο συνυφασμένο με την καπιταλιστική ανάπτυξη

Στο έλεος της απόλυτης φτώχειας παραμένουν εγκλωβισμένοι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι, παρά τους μεγαλεπήβολους στόχους του ΟΗΕ...
Στο έλεος της απόλυτης φτώχειας παραμένουν εγκλωβισμένοι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι, παρά τους μεγαλεπήβολους στόχους του ΟΗΕ...
Ρεσιτάλ υποκρισίας αναμένεται να δώσουν από αύριο, Δευτέρα, ως τις 22 του μήνα, δεκάδες ηγέτες και αξιωματούχοι από τις 192 χώρες - μέλη του ΟΗΕ καθώς στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού έχουν προγραμματιστεί συναντήσεις με αποκλειστικό ζήτημα την πορεία των λεγόμενων «Στόχων Ανάπτυξης για τη Χιλιετία» («Millenium Development Goals»).

Πρόκειται για τους φιλόδοξους στόχους που τέθηκαν πριν ακριβώς δέκα χρόνια σχετικά με την υποτιθέμενη καταπολέμηση της φτώχειας και της πείνας έως το 2015, τη δραστική μείωση της βρεφικής και παιδικής θνησιμότητας, την ελεύθερη πρόσβαση όλων των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, την αναχαίτιση του ΕΪΤΖ, της ελονοσίας και άλλων ασθενειών που πλήττουν ιδιαίτερα τις αναπτυσσόμενες χώρες, την προστασία του περιβάλλοντος, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ενίσχυση του ΟΗΕ για τον τερματισμό και την επίλυση συγκρούσεων.

Ολα αυτά, λοιπόν, συμφωνήθηκαν πριν δέκα χρόνια, οπότε ο τότε ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, και οι τότε ηγέτες χωρών, όπως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, που είχαν αιματοκυλίσει ένα χρόνο νωρίτερα τα Βαλκάνια, «νοιάστηκαν» ξαφνικά για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της πείνας και την επίλυση διενέξεων... Υπέγραψαν μάλιστα τη σχετική ολιγοσέλιδη διακήρυξη για τους Στόχους Ανάπτυξης τη νέα Χιλιετία υποστηρίζοντας πως δε θα τσιγκουνευτούν τις προσπάθειες ώστε «τα παιδιά και τα εγγόνια μας να απελευθερωθούν από κάθε απειλή ζωής σε έναν πλανήτη που καταστρέφεται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και όπου οι πόροι του δε θα είναι πια επαρκείς για όλους». «Θα εντείνουμε», έλεγαν, «όλες τις συλλογικές προσπάθειες για τη διαχείριση, συντήρηση και βιώσιμη ανάπτυξη όλων των ειδών των δασών», «θα πιέσουμε για την εφαρμογή της Σύμβασης για τη Βιοποικιλότητα και την καταπολέμηση της ερημοποίησης ιδιαίτερα στην Αφρική»...

Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί οι στόχοι ξαναμπαίνουν στο επίκεντρο της δημοσιότητας καθώς θα εκτιμηθούν οι έως τώρα (αναιμικές...) προσπάθειες για τη δήθεν επίτευξή τους σε ένα διεθνές αδυσώπητο καπιταλιστικό σύστημα με την κρίση να θεριεύει και να τρέφεται με τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται από τη μία μέρα στην άλλη στο «έλεος» της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας. Μέσα σ' αυτό το διεθνές περιβάλλον, όπου τα μέτρα στυγνής λιτότητας ολοένα και αυξάνονται σε βάρος της εργατικής τάξης (ιδιαίτερα πλούσιων χωρών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής) και οι διεθνείς κερδοσκόποι στα χρηματιστήρια παραγώγων ανεβάζουν στα ύψη τις τιμές των δημητριακών με την παραμικρή αφορμή (π.χ., πρόσφατες πυρκαγιές στη Ρωσία), οι ηγέτες δεκάδων χωρών και οι αρμόδιοι αξιωματούχοι του ΟΗΕ θα εκφωνήσουν πανηγυρικές ομιλίες για τη «μείωση» της φτώχειας και της πείνας, την αύξηση της πρόσβασης φτωχών μαθητών στα σχολεία...

«Δημιουργική λογιστική» και διγλωσσία...

Ηδη, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ έχουν «φροντίσει» να ωραιοποιήσουν την κατάσταση και να παρουσιάσουν στοιχεία για την υποτιθέμενη μείωση της πείνας και του θανάτου παιδιών από εύκολα θεραπεύσιμες ασθένειες. Πασχίζουν να εμφανίσουν «πρόοδο» ως προς τη μείωση της στρατιάς των εκατοντάδων εκατομμυρίων πεινασμένων κάνοντας παιχνίδια με ποσοστά και οικονομικούς δείκτες, ενώ ακροβατούν παράλληλα στη σχετικότητα των αριθμών. Ετσι, «διαπιστώνουν» πως θα ευοδωθεί τάχα ο στόχος για μείωση έως το 2015 της αναλογίας των ανθρώπων στον πλανήτη που ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα και πως θα μειωθεί κατά 50% ο αριθμός των λιμοκτονούντων και όσων δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό τρεχούμενο νερό.

Λένε πως από το 1990 έως το 2005 μειώθηκε σε 1,4 δισεκατομμύρια από 1,8 δισεκατομμύρια ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1,25 δολάρια τη μέρα. Ισχυρίζονται πως η αναλογία ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες μειώθηκε από 46% που ήταν το 1990 σε 27% το 2005. Ομως, αμέσως μετά «συμπληρώνουν» πως η τάση αυτή ανακόπηκε πριν δύο χρόνια λόγω της κρίσης και ότι εξαιτίας της μόνο μέχρι το τέλος του 2010 αναμένεται μία νέα «φουρνιά» περίπου 64.000.000 ανθρώπων που θα πουν το ψωμί ψωμάκι εξαιτίας δριμείας ένδειας.

Επαίρονται για τη μείωση της φτώχειας στην Ανατολική Ασία (κυρίως λόγω της ενισχυμένης οικονομίας της Κίνας) αλλά την ίδια ώρα διαπιστώνουν την αύξησή της στη Νότια και στη Δυτική Ασία, καθώς και σε χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, όπου από τώρα προεξοφλείται πως δε θα επιτευχθεί έως το 2015 ο στόχος για μείωση της φτώχειας κατά 50%...

Οι υπηρεσίες του ΟΗΕ «πανηγυρίζουν» ακόμη γιατί σήμερα λιμοκτονεί και είναι ελλιποβαρές σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά κάτω των πέντε ετών, ενώ πριν 20 χρόνια η αναλογία ήταν ένα στα τρία παιδιά. Επιπλέον, παραδέχονται ότι η Νότια Ασία παραμένει η περιοχή του πλανήτη με τα περισσότερα πεινασμένα παιδιά, καθώς εκεί εξακολουθεί να βρίσκεται το 50% των υποσιτισμένων παιδιών στον κόσμο (πόσο δε σήμερα, μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στο Πακιστάν).

Ακριβό μου σχολείο...

Κάπως «καλύτερα» είναι τα πράγματα αναφορικά με το στόχο αύξησης της πρόσβασης όλων των παιδιών (αγοριών και κοριτσιών) στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, διαπιστώνεται η κατάργηση διδάκτρων σε δημοτικά σχολεία του Μπουρούντι, της ΛΔ Κονγκό, της Αιθιοπίας, της Κένυας, της Τανζανίας και της Ουγκάντας, αλλά την ίδια ώρα σημειώνεται πως η μάστιγα της πανάκριβης παιδείας συνεχίζεται για πολλές άλλες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, όπου τα δίδακτρα ενός και μόνο μαθητή για την 1η Δημοτικού ισοδυναμούν με το 1/4 του εισοδήματος μίας φτωχής οικογένειας...

Ζητούμενο η ισότητα των γυναικών

Οσον αφορά στον έτερο στόχο της προώθησης της ισότητας των δύο φύλων, και εκεί τα πράγματα καρκινοβατούν. Και παρότι παρουσιάζεται ως επιτυχία ο διορισμός αστών γυναικών σε αξιώματα, όπως πρόσφατα της πρώην Προέδρου της Χιλής, Μισέλ Μπατσελέτ, στη θέση της επικεφαλής του νέου οργάνου του ΟΗΕ, υποτίθεται για τη βελτίωση των συνθηκών αντιμετώπισης των γυναικών σε όλο τον κόσμο, ελάχιστα έγιναν για την ουσιαστική βελτίωση της θέσης των γυναικών στον πλανήτη και αυτό γιατί η ανισοτιμία της γυναίκας είναι αποτέλεσμα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και αυτή δεν κρίνεται γενικά από την ανάδειξη γυναικών σε αξιώματα αλλά από τη θέση τους στην παραγωγή, τους μισθούς και τα δικαιώματα, την ουσιαστική στήριξη της μητρότητας κλπ.

Δύσκολα παραμένουν τα πράγματα και ως προς το στόχο της εξάλειψης ασθενειών όπως το ΕΪΤΖ, καθώς περίπου 33.500.000 άνθρωποι παγκοσμίως είναι φορείς του ιού (εκ των οποίων τα 2/3 βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική). Επιπλέον, η ελονοσία εξακολουθεί να σκοτώνει ένα παιδί κάθε 45 δευτερόλεπτα και να πεθαίνουν βρέφη από διάρροια και απλές ιώσεις. Οσο για τη σύμπραξη φαρμακοβιομηχάνων και κυβερνήσεων για το υποτιθέμενο «κοινό καλό», που ήταν και αυτό μέσα στους στόχους; Η περσινή «πανδημία γρίπης» απέδειξε περίτρανα πως η σύμπραξη έγινε με μοναδικό ωφελημένο τους βιομήχανους και όχι τους λαούς...

Μετά από όλα αυτά, πώς να πιστέψει κανείς τις αυριανές τυμπανοκρουσίες για την υποτιθέμενη καταπολέμηση της φτώχειας και την αντιμετώπιση των περισσότερων δεινών στον πλανήτη μέχρι το 2015; Η αλήθεια είναι πως εάν δεν ανατραπεί το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, η εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, εάν δε σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κανένας από τους στόχους για τη νέα χιλιετία δεν πρόκειται, ουσιαστικά, να ευοδωθεί όχι μέχρι το 2015 αλλά ούτε το 3015...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ