Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», ο μεγαλύτερος πολιτικός - πολιτιστικός θεσμός της νεολαίας της χώρας μας, είναι και φέτος εδώ. (...)

Αυτό που χαρακτηριστικά περιέγραψαν στο μήνυμά τους οι σύντροφοι της ΚΝ Τουρκίας: «Είμαστε βέβαιοι ότι οι δυσκολίες λόγω πανδημίας δεν θα αποδυναμώσουν το πνεύμα του Φεστιβάλ, αντίθετα η ΚΝΕ με οργάνωση και μεγάλη αυταπάρνηση θα ολοκληρώσει το Φεστιβάλ, θα βγει ακόμα πιο ισχυρή και με νέους φίλους δίπλα της».

Από τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ μας, απαντάμε και στους συντρόφους της ΚΝ Τουρκίας, στους συντρόφους μας από Οργανώσεις όλου του κόσμου που έστειλαν διεθνιστικά μηνύματα όλες τις προηγούμενες μέρες, που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στο Φεστιβάλ μας, κι ας μην ήταν δυνατό να είναι μαζί μας σήμερα...

Σύντροφοι, τα καταφέραμε! Και είμαστε εδώ, στο 46ο Φεστιβάλ, που παίρνει και αυτό ξεχωριστή θέση στην ιστορία του μεγαλύτερου πολιτιστικού - πολιτικού θεσμού της νεολαίας της χώρας μας.

Αλλωστε το ίδιο το Φεστιβάλ προσφέρει μια σημαντική «ανάσα» που ίσως φέτος η νεολαία να την έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. (...)

«Ανάσα» ζωής είναι η πρωτοβουλία της ΚΝΕ να καλέσουμε τη νεολαία σε εθελοντικές αιμοδοσίες σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.

Δεν μπορούσαμε ως ΚΝΕ να μείνουμε ασυγκίνητοι απέναντι στην έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών για προσφορά αίματος ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες που πάντα υπάρχουν, λόγω και της αδιαφορίας των κυβερνήσεων, και που έγιναν ακόμα μεγαλύτερες με την πανδημία του κορονοϊού.

Ομως αυτή η πρωτοβουλία ήταν και η καλύτερη απάντηση στην κυβέρνηση, που επιλέγει να της «κουνά το δάχτυλο» και να τη στοχοποιεί για την έξαρση της πανδημίας, προκειμένου να κρύψει τις δικές της, εγκληματικές ευθύνες.

Οι εκατοντάδες φιάλες αίματος που συγκεντρώσαμε είναι επίσης άλλη μια μορφή συμπαράστασης, πέρα από όσους και όσες τις χρειαστούν, συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον τιτάνιο αγώνα που δίνουν οι υγειονομικοί στα νοσοκομεία, στις ΜΕΘ και τα χειρουργεία, για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, για την προστασία της υγείας του λαού. (...)

Η κυβέρνηση έχει το θράσος, την ώρα που σε όλους τους χώρους έχει διαμορφωθεί αυτή η επικίνδυνη κατάσταση, να τσουβαλιάζει ανορθολογικές, σκοταδιστικές και τελικά περιθωριακές απόψεις, όπως είναι οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, με όποιον δίκαια δυσπιστεί απέναντι στις παλινωδίες και τα αντιφατικά μέτρα τους.

Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τούς αρνητές του ιού με τους αρνητές της επικίνδυνης πολιτικής τους, που κάνει τα υγειονομικά πρωτόκολλα κουρελόχαρτα μπροστά στα επιχειρηματικά κέρδη.

Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει εδώ και τώρα αυτό το αστείο. Αν θέλουν να δουν ποιος ενισχύει τις θεωρίες συνωμοσίας, ας κοιτάξουν στον καθρέφτη.

Ο καθένας καταλαβαίνει πόσο βολεύεται η κυβέρνηση με τέτοιες θεωρίες, αφού μαζί με τον ιό εξαφανίζουν και την υποχρέωσή της για λήψη μέτρων προστασίας που έχουν οικονομικό κόστος, καθώς και τις τεράστιες ευθύνες της για την εξέλιξη της πανδημίας.

Αν θέλουν να χτυπήσουν την αμφισβήτηση προς τα επιστημονικά δεδομένα, ας σταματήσουν να βάζουν τους επιστημονικούς τους συμβούλους να παίζουν κάθε μέρα στην τηλεόραση τον άχαρο ρόλο της τεκμηρίωσης της κυβερνητικής πολιτικής με δήθεν επιστημονικά επιχειρήματα. Μέχρι πως είναι προτιμότερο να υπάρχουν 25 μαθητές ανά τάξη παρά 15 προσπάθησαν να μας πείσουν...

Είναι βέβαια κι αυτό άλλη μια απόδειξη για το πώς χαραμίζονται στο πλαίσιο αυτού του συστήματος οι μεγάλες δυνατότητες που προσφέρουν σήμερα τα επιτεύγματα της επιστήμης.

Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα επιστήμονες που τιμούν τον τίτλο και τον όρκο τους, που θέτουν καθημερινά τις γνώσεις τους στην υπηρεσία του εργαζόμενου ανθρώπου, σε αυτά τα ασφυκτικά βεβαίως πλαίσια. Αυτοί οι επιστήμονες μας εμπνέουν εμάς, σε αυτούς πρέπει να επιδιώκει να μοιάσει κάθε σημερινός φοιτητής.

Τέτοιοι είναι, φυσικά, οι μαχόμενοι υγειονομικοί του δημόσιου συστήματος Υγείας της χώρας μας, που παλεύουν κάθε μέρα με την πανδημία, αλλά και με τις τεράστιες ελλείψεις.

Οταν μιλάμε όμως για επιστήμη στην υπηρεσία των λαών, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις 45 Ταξιαρχίες της Διεθνούς Δύναμης «Χένρι Ριβ» που έχει στείλει η Κούβα σε 38 χώρες σε όλο τον κόσμο, αποτελούμενες από 3.772 γιατρούς, νοσηλευτές και προσωπικό Υγείας.

Αυτοί οι επιστήμονες έχουν περιθάλψει περισσότερους από 250 χιλιάδες ανθρώπους που μολύνθηκαν με τον νέο κορονοϊό, σώζοντας τη ζωή σε περισσότερους από 8 χιλιάδες ασθενείς.

Ο θαυμασμός που προκαλεί αυτό το εγχείρημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν αναλογιστεί κανείς ότι προέρχεται από μια μικρή χώρα, που βρίσκεται αντιμέτωπη με απαράδεκτες κυρώσεις και ένα πολυετές εγκληματικό εμπάργκο.

Μάλιστα, ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη που έχουν επιβάλει τις κυρώσεις αυτές βρίσκονται και χώρες στις οποίες η Κούβα προσέφερε πολύτιμη βοήθεια, την ώρα που τα δικά τους συστήματα Υγείας κατέρρεαν.

Οι αποστολές αλληλεγγύης της Κούβας δεν είναι κάτι καινούργιο. Καθιερώθηκαν μετά τη νίκη της Επανάστασης στο νησί και όταν η ίδια η Κούβα εξασφάλισε ένα δημόσιο, δωρεάν, καθολικό σύστημα Υγείας, που περιλαμβάνει την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση για κάθε Κουβανό.

Σήμερα και παρά τις αντιξοότητες, παρά τον υπερεξηντάχρονο αποκλεισμό από τις ΗΠΑ, παραδίδει απλόχερα μάθημα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης.

Ας κάνει ο καθένας μια σύγκριση με τα όσα είδαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας, με τη μία καπιταλιστική χώρα να κλέβει μάσκες και υγειονομικό υλικό από την άλλη, αλλά και τώρα, με τον πόλεμο που διεξάγεται για το ποιος θα αποκτήσει πρώτος το εμβόλιο, την ώρα που χάνονται ανθρώπινες ζωές.

Ως ελάχιστη αναγνώριση αυτής της προσφοράς, ενώνουμε από αυτό το βήμα κι εμείς τη φωνή μας με την καμπάνια που εξελίσσεται σε διεθνές επίπεδο για την απονομή του φετινού Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στη Διεθνή Δύναμη Εξειδικευμένων Ιατρών σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες «Χένρι Ριβ».

Το Φεστιβάλ μας δεν θα μπορούσε να λείψει φέτος και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί φτάνει επιτέλους η μέρα, μετά από 5,5 ολόκληρα χρόνια και απαράδεκτες καθυστερήσεις της δίκης της Χρυσής Αυγής, η μέρα που πρέπει να βρει τους ναζί εγκληματίες στη φυλακή.

Σαν σήμερα (σ.σ. 18/9) πριν από 7 χρόνια έπεφτε νεκρός στο Κερατσίνι από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας. Μια εγκληματική πράξη, με φυσικό αυτουργό τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, ενταγμένη στην οργανωμένη και καθοδηγούμενη δραστηριότητα της ναζιστικής οργάνωσης. Είχαν προηγηθεί η δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα, επιθέσεις σε μετανάστες και Ελληνες εργάτες.

Ξεκάθαρα έχει πλέον αποδειχθεί ότι ο Παύλος Φύσσας ήταν στοχοποιημένος γιατί ήταν αντιφασίστας, ότι τον έψαχνε καιρό η ναζιστική οργάνωση. Ο Παύλος κοίταξε το «τέρας» στα μάτια και έμεινε όρθιος. Θα τον τιμάμε πάντα, όπως και όλα τα θύματα της φασιστικής βίας.

Η αυτονόητη απαίτηση για τιμωρία των ναζί δεν οδηγεί σε εφησυχασμό.

Ηταν επίσης σαν σήμερα, λίγο μετά τις 10 το βράδυ, όταν στις εκδηλώσεις του 40ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου, σίγησαν τα πάντα για να αποδοθεί ο ελάχιστος φόρος τιμής.

Ο όρκος έχει δοθεί από παλιά και εμείς τους όρκους μας τους τιμάμε: Το φασισμό θα τον τσακίσει η πάλη του λαού και της νεολαίας. Ο Παύλος θα ζει στο δρόμο του αγώνα, εκεί που θα κρίνεται το δίκιο, εκεί που ο λαός θα σπάσει μια για πάντα το αυγό του φιδιού.

Φυσικά η πάλη ενάντια στους φασίστες δεν είναι επετειακή. Χρόνια τώρα, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, μέσα στους φορείς του κινήματος πρωτοστατούν για να μην έχουν τόπο να σταθούν.

Εχουν πάρει πληρωμένη απάντηση όποτε βγαίνουν από τις τρύπες τους και προσπαθούν να χύσουν το δηλητήριό τους.

Αυτό που επιβεβαιώνει και η εξέλιξη της δίκης όλα αυτά τα χρόνια είναι πως οι φασίστες αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος, είναι τα τσιράκια των αφεντικών. Εχουν φανερές και αθέατες σχέσεις με κρατικούς και άλλους μηχανισμούς του συστήματος, με την εργοδοσία.

Αυτή είναι η ουσία και δεν αλλάζει, ακόμα κι αν πολλοί από αυτούς κάνουν τώρα τις κότες, παριστάνοντας ότι «δεν είδαν και δεν άκουσαν», ή έχουν εγκαταλείψει το χρυσαυγίτικο καράβι τώρα που βουλιάζει, για να βρεθούν σε άλλα φασιστικά μορφώματα.

Είναι εγκληματίες γιατί είναι φασίστες, και ο φασισμός τσακίζεται μαζί με το σύστημα που τον γεννά!

Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε, η ΚΝΕ έχει πολλά να πει σε κάθε νέο και νέα που νιώθει ότι όλα πάνε λάθος, που νιώθει ότι δεν τον αφήνουν να αναπνεύσει, αλλά δεν έχει μπορέσει ακόμα να δει ξεκάθαρα την αιτία και τους ενόχους. (...)

Η Οργάνωσή μας είναι ένα επαναστατικό σχολείο. Είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκρινόμαστε στο καθήκον να οπλιζόμαστε με γνώση για το πώς μπορεί αυτός ο κόσμος να αλλάξει. Να σκύβουμε μόνο όταν είναι να αφουγκραστούμε τα βάσανα και τις δυσκολίες της νεολαίας, να γινόμαστε πραγματικοί μαχητές όταν αγωνιζόμαστε για το δίκιο του λαού. Να αισθανόμαστε την αδικία που βιώνει ο κάθε καταπιεσμένος σαν δική μας, να μη συμβιβαζόμαστε με τον αρνητικό συσχετισμό.

Αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να επιβεβαιώνονται στην πράξη καθημερινά από τους πρωτοπόρους τού σήμερα. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο, όμως έχουμε τα δικά μας ακαταμάχητα όπλα.

Αυτά που έχουν επιδράσει ώστε το Κόμμα μας να διαμορφώνει σε όλη του την ηρωική πορεία σεμνούς και λαϊκούς αγωνιστές, που πορεύονται στη ζωή με το κεφάλι ψηλά.

Εναν τέτοιο σύντροφο θέλουμε να αποχαιρετήσουμε και σήμερα από αυτό το βήμα. Σήμερα «έφυγε» από τη ζωή ο Βαγγέλης Μπούτας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Σύντροφε Βαγγέλη, «στρατηγέ του κάμπου», η ΚΝΕ σε αποχαιρετά με βαθιά θλίψη. Αυτές τις δύσκολες ώρες εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια σε όλη την οικογένειά του, στη σύζυγό του Χριστίνα, στα παιδιά και τα εγγόνια του. Θα εμπνεόμαστε πάντα από το παράδειγμά σου.

Φίλες και φίλοι, νέοι και νέες,

Τώρα είναι που η ΚΝΕ πρέπει και μπορεί να δυναμώσει αποφασιστικά. Τώρα είναι η ώρα να κάνουν το βήμα οι χιλιάδες νέοι που συμπορεύονται μαζί μας όλο το τελευταίο διάστημα. Γιατί κάθε νέος και νέα που κάνει το βήμα να οργανωθεί στην ΚΝΕ είναι και μια ήττα για το σάπιο σύστημά τους, που απέτυχε να τον κάνει πρώτα απαθή, μετά χειροκροτητή της αδικίας και τελικά να τον αποκτηνώσει.

Τώρα είναι η ώρα να μπούμε ακόμα πιο αποφασιστικά μπροστά για να αναπτυχθούν οι αγώνες της νεολαίας. Να γίνουμε πιο ικανοί να συνδέουμε την πάλη για τα ζητήματα της μόρφωσης, της δουλειάς, την πάλη ενάντια στη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, την πάλη ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό, με την πάλη για την οριστική διέξοδο, την κοινωνία όπου θα μπορούμε πια να ανασαίνουμε ελεύθερα, όπου θα νικήσει η ζωή: Το σοσιαλισμό.