Τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ισχυρά μονοπώλια και καπιταλιστικά κράτη σε όλη τη «γειτονιά» μας αναδεικνύουν οι τελευταίες εξελίξεις, με αφορμή τις γεωτρήσεις που σχεδιάζονται στην κυπριακή ΑΟΖ. Μετά τη μη κατάληξη σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα της Διάσκεψης για το Κυπριακό στην Ελβετία, τα διάφορα σχέδια «αξιοποίησης» των υδρογονανθράκων της Κύπρου (και όλης της περιοχής) αναδεικνύουν ότι ζητούμενο για όσους δήθεν ενδιαφέρονται για το μέλλον του νησιού είναι η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου μιας κρίσιμης γεωστρατηγικά περιοχής, που «βλέπει» όλη τη Μέση Ανατολή και συνδέει μεγάλες αγορές (Δύσης και Ανατολής) με πηγές και δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας.

Ενδεικτικός είναι ο ίδιος ο «χάρτης» όχι μόνο της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και ευρύτερα της λεκάνης της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που συγκεντρώνει ορισμένους από τους ισχυρότερους ενεργειακούς κολοσσούς του πλανήτη, όπως την αμερικανική «Exxon Mobil», τη γαλλική «Total», την ιταλική «ENI», τη βρετανική BP, τη νοτιοκορεατική KOGAS, τη ρωσική «Rosneft» κ.ά. Και μόνο η παράθεση τέτοιων ονομάτων αναδεικνύει το βάθος και τη σφοδρότητα των ανταγωνισμών, δεδομένων μάλιστα των ευρύτερων συνθηκών στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία και των μεγάλων αντιθέσεων που εκφράζονται ούτως ή άλλως σε πολλά πεδία.

Η προχτεσινή άφιξη της Γαλλίδας υπουργού Αμυνας στην Κύπρο, και ενώ αναμένονταν οι γεωτρήσεις για λογαριασμό της ιταλογαλλικής κοινοπραξίας των «ΕΝΙ» - «Τotal», εντάσσεται στο πλαίσιο ενός συνολικότερου ενδιαφέροντος που έχει η Γαλλία για τη Ν/Α Μεσόγειο, και για τα ιδιαίτερα ενεργειακά παζάρια. Θυμίζουμε απλώς ότι η Γαλλία έχει πρωτοστατήσει στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Συρία, στη Βόρεια Αφρική κ.α. Δεν ήταν μάλιστα τυχαίο ότι στη συνάντησή της με τον Κύπριο ομόλογό της έγινε ειδική αναφορά στη «νέα αμυντική συμφωνία» που οι δύο πλευρές υπέγραψαν πριν τέσσερις μήνες και «θέτει το πλαίσιο αυτό της αναβαθμισμένης συνεργασίας, όπου δίνεται πλέον ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα θαλάσσιας και ενεργειακής ασφάλειας». Αντίστοιχα, άλλα «κομμάτια» του γεωπολιτικού «παζλ», που διευρύνεται σε βάρος των λαών όλης της περιοχής, είναι και η σταθερή παρουσία των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα, ενεργειακή (η άφιξη της «Exxon Mobil» στην περιοχή είναι χαρακτηριστική), στρατιωτική (το αεροπλανοφόρο «George Bush» χρησιμοποιείται στη Συρία αλλά είναι σε ευρύτερη ετοιμότητα) κ.λπ.

Μέσα στο ίδιο πλαίσιο εκδηλώνεται και η προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, με την πλεύση ξανά του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, την αποστολή πολεμικών πλοίων, την έκδοση παράτυπων NAVTEX και τη διεξαγωγή ασκήσεων, ταυτόχρονα με ενδεικτικές επισημάνσεις για τη σημασία που έχει η Μεσόγειος για τα ευρύτερα ενεργειακά σχέδια της Αγκυρας. Βέβαια, στο ίδιο πλαίσιο προώθησης συμφερόντων της μίας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου αναπτύσσονται και οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπηρετώντας τη στρατηγική της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» για την ελληνική αστική τάξη. Σε αυτό το πλαίσιο πλασάρει διαρκώς στον ελληνικό λαό το επικίνδυνο παραμύθι ότι η συμμετοχή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι λίγο - πολύ ασπίδα προστασίας για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου, όταν η εμπειρία έχει δείξει ότι όσο πιο βαθιά βρίσκεσαι χωμένος στο ιμπεριαλιστικό παζάρι τόσο πιο εκτεθειμένος είσαι σε σχεδιασμούς για συνεκμεταλλεύσεις, για αλλαγές συνόρων κ.λπ., που τελικά φέρνουν στους λαούς δεινά και που συνήθως πληρώνουν ακόμα και με το αίμα τους.

Το παζάρι, που αναπτύσσεται με όλα τα μέσα, διπλωματικά και γεωπολιτικά, ταυτόχρονα με την αναμενόμενη επίδειξη πυγμής, δυναμώνει. Το «κουβάρι» των αντιθέσεων που επιδρούν και στο Κυπριακό είναι πολύ ευρύτερο, αφορά όχι απλά τα Ελληνοτουρκικά, αλλά συνδέεται και με την πορεία των ευρωτουρκικών σχέσεων, και με γενικότερες ανακατατάξεις που εξετάζονται ή ήδη προχωρούν στη Μέση Ανατολή αλλά και συνολικότερα, γεωπολιτικές «ισορροπίες» που επανεξετάζονται στο φόντο σύγκρουσης συμφερόντων. Κατά συνέπεια ο λαός οφείλει να μην κοιμάται ήσυχος, να μην εφησυχάζει, να μην υιοθετήσει τα ψέματα ότι η στρατηγική της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» θα τον ωφελήσει, να οργανώσει την πάλη του ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενάντια στα παζάρια, τα διχοτομικά σχέδια, τις ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές «ασπίδες».