Associated Press

Συμβαίνει και στις Βρυξέλλες: Πάρκαραν τα τρακτέρ τους στο Cinquantenaire Park στο κέντρο της πόλης και μπλόκαραν τους δρόμους, ενόψει της Συνόδου Κορυφής...

Σήμερα, για παράδειγμα, μπορείς να διαδηλώσεις μαζί με τον ΣΕΒ και τη ΓΣΕΕ, ή - κρατώντας και μια βρεγμένη σανίδα - να διαδηλώσεις ενάντια στον ΣΕΒ, στη ΓΣΕΕ και την κυβέρνησή τους, ενάντια, δηλαδή, σ' ό,τι σε δυναστεύει. Μπορείς, δηλαδή, να εμφανιστείς στο δρόμο ως καταναλωτής εργάτης, που θίγεται το ίδιο από τις τιμές όσο και ο επίσης καταναλωτής καπιταλιστής, ή ως παραγωγός όλου του πλούτου, που, ακριβώς επειδή έχει συνείδηση της θέσης του, αρνείται να διαδηλώσει μαζί με τον δυνάστη του και, ακριβώς εξαιτίας της συνείδησης της θέσης του, να διαδηλώσει ενάντια στον δυνάστη του, δηλώνοντας με τη διαδήλωσή του ότι δεν υπάρχει εκεί στο δρόμο ως καταναλωτής, αλλά ως παραγωγός των πάντων.

Είναι μια τεράστια διαφορά, που η αποσαφήνισή της οδηγεί και σε διαμετρικά αντίθετους δρόμους. Οι καταναλωτές θα πανηγυρίσουν την ώρα που κάποιο από τα μέλη του ΣΕΒ θα βγει στο βήμα της συγκέντρωσης να ανακοινώσει ότι πήρε το μήνυμα και ρίχνει τις τιμές σε κάποιο από τα προϊόντα που πουλάει. Οι εργάτες με ταξική συνείδηση θα πάρουν με τις ντομάτες το μέλος του ΣΕΒ και θα ζητήσουν την κατάργηση της ίδιας της αγοράς! Θα αρνηθούν, δηλαδή, να συνεχίσουν να υπάρχουν ως εμπόρευμα οι ίδιοι - η εργατική τους δύναμη - και κατά συνέπεια θεωρώντας το παζάρι - κάθε παζάρι - κατάλοιπο της προϊστορίας του ανθρώπου, θα αξιώσουν όλα εκείνα που επιτρέπουν στην κοινωνική παραγωγή να είναι και κοινωνική ιδιοκτησία. Δύσκολα πράγματα, αλλά τέτοια, δύσκολη, σκληρή, συγκρουσιακή ήταν πάντα η πάλη των αντιθέτων. Η ζωή, όμως, πάει μπροστά διαρκώς λύνοντας ακριβώς αυτήν την αντίθεση.

Να γυρίσουμε στο συγκεκριμένο; Η ΓΣΕΕ, χρόνια τώρα, υπογράφει με τον ΣΕΒ συμβάσεις που από χρόνο σε χρόνο μειώνουν το μεροκάματο, δηλαδή την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης, την κάνουν, δηλαδή, πιο φτηνή. Ετσι αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Η ΓΣΕΕ έχει αναδειχτεί στο πολυτιμότερο εργαλείο του ΣΕΒ ενάντια στους εργάτες. Αυτοί οι εργατοπατέρες, λοιπόν, ηγούνται σήμερα του λεγόμενου καταναλωτικού κινήματος. Και ως γνήσιοι καταναλωτές πήραν αμέσως το μήνυμα του ΣΕΒ, ότι δε φταίνε τα κέρδη για τις τιμές στα προϊόντα. Κι αφού κάτι πρέπει να ζητάνε, το περιορίζουν στις τιμές των ΔΕΚΟ. Οι οποίες είναι πράγματι υψηλές, αλλά: Πληρώνεις 120 ευρώ το δίμηνο στη ΔΕΗ και 100 ευρώ τη βδομάδα στο σούπερ μάρκετ. Να καταπιούμε τις τιμές στο σούπερ μάρκετ και να ζητάμε 0,5 λεπτά μείωση στην τιμή του ρεύματος. Αυτή είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η πρόταση των καταναλωτών. Αυξήσεις στους μισθούς; Θα αποφανθούν επ' αυτού ο καταναλωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ και ο καταναλωτής πρόεδρος του ΣΕΒ.

Πάμε γι' άλλα; Αυτό που δεν μπορεί να λύσει το κεφάλαιο είναι ένα μόνιμο πρόβλημα. Για την κυριαρχία του δεν αρκεί μια Σιδερένια Φτέρνα, αλλά απαιτείται και μια ιδεολογική κυριαρχία. Ο χώρος των ιδεών, όμως, δεν επηρεάζεται μόνο από τη δύναμη της μπότας, αλλά και από την αντίρροπη δύναμη της ταξικής συσπείρωσης. Και τότε προκύπτουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα σε κάθε κάλπη, όπου κι αν στήνεται. Οι κάτω με κάθε ευκαιρία δηλώνουν πως δε θέλουν κανέναν από τους από πάνω. Δεν έχουν φτάσει ακόμα να δηλώσουν πως θέλουν να γίνουν οι ίδιοι από πάνω, αλλά είναι σε καλό δρόμο. Είναι καλό σημάδι να μη δίνεις νομιμοποίηση στους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου κι ας μην έχεις ακόμα συνείδηση τέτοια που να αξιώνει όλη την εξουσία για τους παραγωγούς του πλούτου.

Εχουμε δρόμο ακόμα, αλλά είναι ορατά τα χνάρια του.