ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 19 Ιούνη 2001
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΥΡΩΣΤΑΤ
Καλπάζει η ανεργία την τελευταία δεκαετία

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Σταθερή αύξηση της ανεργίας σ' όλες τις ελληνικές περιφέρειες τη δωδεκαετία 1988-1999, με δραματική εκτίναξη των ποσοστών επί κυβέρνησης Σημίτη, διαπιστώνει η Κομισιόν σύμφωνα με συγκριτικά στοιχεία των υπηρεσιών της (EUROSTAT) που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τη δωδεκαετία 1988-1999 η Ελλάδα αύξησε το ποσοστό ανεργίας από 7,7% το 1988 σε 11,7% το 1999, με μεγαλύτερη εκτίναξη στη Δυτική Μακεδονία, της οποίας το ποσοστό ανεργίας εκτινάχτηκε από το 6,0% το 1988, σε 14,6% το 1999. Κατά την περίοδο 1996-1999, ο εθνικός πλούτος της χώρας μειώθηκε από 66,9 του μέσου κοινοτικού όρου (ΕΕ των 15=100) στο 66,8, ενώ την ίδια περίοδο όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης παρουσίασαν ανάπτυξη, ενώ η απόσταση της Ελλάδας από τις υπόλοιπες «φτωχές χώρες συνοχής» (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία) μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, απόδειξη ότι η χώρα φτωχαίνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Ολα τα συγκριτικά στοιχεία ενυπάρχουν στη «Δεύτερη έκθεση σχετικά με την οικονομική και κοινωνική συνοχή» και, βέβαια, η Κομισιόν από την πλευρά της «συγκρίνει» για να επικρίνει αφού την ίδια περίοδο 1994-1999, του «δεύτερου πακέτου Ντελόρ», οι Βρυξέλλες κραδαίνουν τους πίνακες ενίσχυσης του «Στόχου 1» από τα Διαρθρωτικά Ταμεία.

Κατά την περίοδο 1995-1999 ο παραγωγικός τομέας, που υπέστη τις μεγαλύτερες απώλειες του ποσοστού απασχόλησης, ήταν ο αγροτικός, όπου η απασχόληση μειώθηκε κατά 6,6% στις αγροτικές περιοχές και κατά 4,7% στις αστικές περιοχές. Πρόκειται για τραγικές απώλειες σε επίσημα στοιχεία, που αποκρύβουν μια ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή, που έχει επέλθει μόλις σε μια τετραετία «εκσυγχρονιστικής» διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Η επίσημη έκθεση της Κομισιόν περιέχει για πρώτη φορά συγκριτικά στοιχεία για τα ποσοστά ανεργίας της περιόδου 1988-1999 σε όλες τις ελληνικές περιφέρειες, αφού η Ελλάδα ως σύνολο επικράτειας χρηματοδοτείται στα πλαίσια του «Στόχου 1». Από τα στοιχεία προκύπτει δραματική αύξηση της ανεργίας που σ' ορισμένες περιφέρειες υπερδιπλασιάζεται. Η Δυτική Μακεδονία είναι η ελληνική περιφέρεια που μαστίζεται από την ανεργία αφού το 1988 είχε 6,0% του ενεργού δυναμικού ανέργους και το 1998 έφθασε στο 14,6%. Αυτή είναι και η περιφέρεια με το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων.

Εντυπωσιακές αλλά και αποκαλυπτικές των πολιτικών πρακτικών είναι και οι διακυμάνσεις ανά έτος. Στη Δυτική Μακεδονία τα ποσοστά ανεργίας την προηγούμενη δεκαετία κυμάνθηκαν ως εξής: 1988: 6,0. 1989: 5,7. 1990: 9,0 - μέσα σ' ένα μόλις χρόνο. 1991: 7,2. 1992: 7,4. 1993: 9,8. 1994: 9,1. 1995: 13,2 - η μεγαλύτερη ετήσια αύξηση. 1996: 16,3. 1997: 13,8. 1998: 11,3. 1999: 14,6.

Για τις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας τα ποσοστά αύξησης της ανεργίας έχουν ως εξής: Ανατολική Μακεδονία-Θράκη: Από 9,0 το 1988 σε 12,8 το 1999. Κεντρική Μακεδονία: Από 6,8 σε 11,7. Θεσσαλία: Από 6,9 σε 12,8. Ηπειρος: Από 5,0 σε 13,9. Ιόνια Νησιά: Από 3,4 σε 5,5. Δυτική Ελλάδα: Από 7,2 σε 11,8. Στερεά Ελλάδα: Από 6,9 σε 14,2 - το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό. Πελοπόννησος: Από 5,8 σε 7,6. Αττική: Από 10,0 σε 12,5. Βόρειο Αιγαίο: Από 5,4 σε 11,3. Νότιο Αιγαίο: Από 5,2 σε 7,3. Κρήτη: Από 3,5 σε 7,3. Υπάρχουν περιοχές όπου έχει γίνει καταστροφή, όπως Δυτική Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα, Ηπειρος, Θεσσαλία, αλλά σ' όλες τις περιφέρειες η αύξηση της ανεργίας είναι σταθερή. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ευκαιριακό ή «κυκλικό» φαινόμενο, αλλά μια μόνιμη κατάσταση, που αφορά σε συγκεκριμένες πολιτικές.

Για το σύνολο της χώρας η ανεργία την προηγούμενη δεκαετία κυμάνθηκε ως εξής: 1988: 7,7. 1989: 6,7. 1990: 6,3. 1991: 6,9. 1992: 7,8. 1993: 8,6. 1994: 8,8. 1995: 9,1. 1996: 9,7. 1997: 9,6. 1998: 10,8. 1999: 11,7. Η Κομισιόν διαχωρίζει το πρώτο από το δεύτερο «πακέτο Ντελόρ». Ετσι την περίοδο 1988-'93 η ποσοστιαία μεταβολή μονάδων ανεργίας ήταν 0,9 και την περίοδο 1993-'99 αυξήθηκε σε 3,1. Οσον αφορά στο ελληνικό ΑΕΠ το 1996 ήταν 66,9 του μέσου κοινοτικού όρου (ΕΕ των 15=100), το 1997 έπεσε στο 66,0, το 1998 παρέμεινε σταθερό στο 66,0 και το 1999 ανήλθε στο 66,8 αλλά ήταν χαμηλότερο του 1996!!! Τα αντίστοιχα στοιχεία για την αμέσως φτωχότερη χώρα, την Πορτογαλία, κυμάνθηκαν ως εξής: 71,1 1996, 74,3 1997, 75,3 1998 και 76,1 1999.

ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΟΣ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Παραμένει άλυτο πρόβλημα στα πλαίσια της φιλελεύθερης οικονομίας

Παρέμβαση του Κ. Αλυσσανδράκη σε σχετική συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο

Τοποθετούμενος κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Ευρωκοινοβούλιο αναφορικά με τον πετρελαϊκό εφοδιασμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Κώστας Αλυσσανδράκης, σημείωσε τα παρακάτω:

«Το πρόβλημα του πετρελαϊκού εφοδιασμού είναι πραγματικό. Ομως η εισήγηση που εξετάζουμε δεν επιχειρεί να το αντιμετωπίσει με γνώμονα τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης. Οι βασικοί της άξονες στοχεύουν στην αναβάθμιση του κοινοτικού ιμπεριαλισμού στα πλαίσια του ανταγωνισμού του με τις ΗΠΑ. Ορισμένοι στόχοι που διατυπώνονται, όπως να περιοριστεί η ισχύς του ΟΠΕΚ, να χαραχτεί μακροπρόθεσμη στρατηγική για τις περιοχές του Περσικού Κόλπου, της Κασπίας Θάλασσας και του Καυκάσου, αναδεικνύουν μια πολιτική πολύμορφης ιμπεριαλιστικής επέμβασης.

Την ίδια στιγμή ο εισηγητής αναγνωρίζει ότι η κρίση του 2000 δεν ήταν πραγματική κρίση εφοδιασμού. Πράγματι, οι εξελίξεις απέδειξαν ότι ένοχοι για τις υψηλές τιμές ήταν η κερδοσκοπική δράση των μονοπωλιακών ομίλων και η βαρύτατη κρατική φορολογία στις χώρες της ΕΕ. Παρ' όλα αυτά η έκθεση αντιτίθεται στη μείωση της φορολογίας και προτείνει την εναρμόνιση των φόρων σε υψηλότερα επίπεδα, καλύπτοντας την αντιλαϊκή αυτή επιλογή με το μανδύα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας.

Κανείς, φυσικά, δε θα διαφωνήσει με την ανάγκη ανάπτυξης τεχνολογίας εξοικονόμησης ενέργειας, ούτε με την προώθηση ανανεώσιμων πηγών. Ομως το πρόβλημα του εφοδιασμού δεν μπορεί να λυθεί στα πλαίσια μιας φιλελεύθερης οικονομίας, όπου η μεγαλύτερη κατανάλωση αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος. Πιστεύουμε ότι μόνον ένας αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας μπορεί, σε κάθε χώρα, να ιεραρχήσει και να αξιοποιήσει τις υπάρχουσες ενεργειακές πηγές, συνυπολογίζοντας τόσο το οικονομικό κόστος όσο και την προστασία του περιβάλλοντος, με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον. Πρόκειται για ένα βαθύτατα πολιτικό θέμα, που συνδέεται με τη δυνατότητα χάραξης κεντρικού εθνικού σχεδιασμού στα πλαίσια μιας οικονομίας με κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής στους τομείς στρατηγικής σημασίας».

«Εφυγε» ο Θ. Κάλιος

Στις 13 του Ιούνη έφυγε από τη ζωή ο Θεόδωρος Κάλιος, πρόεδρος για πολλά χρόνια της κοινότητας του χωριού του, Δήμητρας Γορτυνίας Αρκαδίας. Ενας δραστήριος άνθρωπος με σημαντική προσφορά στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στον τόπο του.

Από το 1943 δραστηριοποιήθηκε στη θρυλική ΕΠΟΝ και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της πατρίδας από το φασισμό, για τη λαϊκή δημοκρατία, την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό. Παρέμεινε μέλος της ΚΟΒ Δήμητρας του ΚΚΕ και μετά τη Βάρκιζα, μέσα στη μεγάλη τρομοκρατία των ομάδων του Γούμενου. Βοήθησε σημαντικά στη συγκρότηση των πρώτων ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού στην περιοχή, πέρασε στις τάξεις του το 1948 στο συγκρότημα Μενάλου και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες της 3ης Μεραρχίας του ΔΣ Πελοποννήσου μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού του 1949 που η μονάδα του αποδεκατίστηκε στον Πάρνωνα.

Συνελήφθη και πέρασε στρατοδικείο, μετά στη Μακρόνησο. Οταν ξαναγύρισε μετά από χρόνια στο χωριό συνέχισε τον αγώνα του μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, υπηρετώντας τα πιστεύω του και τα ιδανικά του μέχρι το θάνατό του.

Στη μνήμη του αγαπητού φίλου, συναγωνιστή και συγχωριανού, αντί για στεφάνι ο Δημοσθένης Μαραγκός προσφέρει στον «Ριζοσπάστη» 20.000 δραχμές, σημειώνοντας πως τον αγαπούσαν όλοι για την καλοσύνη και την ανθρωπιά του, όπως κι αυτός αγαπούσε τους ανθρώπους και πάντα φρόντιζε για την πρόοδο της κοινωνίας.

Αναβλήθηκε η δίκη Ψωμιάδη

Αναβλήθηκε χτες για τις 15-4-2002 η δίκη του επιχειρηματία Μάκη Ψωμιάδη στο Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, μετά από σχετικό αίτημα του μηνυτή του, υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη. Ο Μ. Ψωμιάδης κατηγορείται για «πλαστογραφία και συκοφαντική δυσφήμιση» σε βάρος του εν λόγω υπουργού, με αφορμή παλαιότερα δημοσιεύματα της εφημερίδας «Το Ονομα», που ανέφεραν ότι ο τελευταίος είχε εισπράξει «μίζα» 4 δισ. δρχ. για την ανάθεση της κατασκευής του αεροδρομίου των Σπάτων στη γερμανική εταιρία «Χόχτιφ» και τα είχε καταθέσει σε Τράπεζα του εξωτερικού. Πρωτοδίκως το δικαστήριο τον είχε κρίνει ένοχο για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης και τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 4 χρόνων. Παράλληλα, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών τον υποχρέωσε να αποζημιώσει τον υπουργό με 75 εκατ. δρχ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ