Αυτά είναι που βαραίνουν για την αστική τάξη και τα κόμματά της, όπως δείχνουν οι πανηγυρισμοί τους από τη μια, αλλά και η αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, στην αποτίμηση του ταξιδιού του πρωθυπουργού. Οι πολλές και διαφορετικές εκτιμήσεις των στελεχών του κινούνται στη σφαίρα της αστειότητας, ψάχνοντας να βρει πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Ακούσαμε για παράδειγμα ότι ο πρωθυπουργός κακώς αναφέρθηκε μόνο σε μια ομιλία του στα F-16 που θέλει να αποκτήσει η Τουρκία, ή ότι δεν πήρε ...εγγυήσεις «για την ενσωμάτωση της Τουρκίας στη νέα αρχιτεκτονική Ενέργειας», στα σχέδια δηλαδή συνεκμετάλλευσης στην περιοχή. Λίγη σημασία όμως έχει για τον λαό ο μεταξύ τους διαγκωνισμός για το ποιος διεκδικεί καλύτερα μερίδιο από τη λεία για την αστική τάξη. Το «μερτικό» του λαού είναι μόνο νέοι μεγάλοι κίνδυνοι από τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και στόχο των ανταγωνισμών. Είναι ο «βαρύς λογαριασμός» των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, η ενεργειακή φτώχεια που θα γιγαντώνεται όσο προχωράει η μετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο» για τα αμερικανικά σχέδια. Με άλλα λόγια, ο λαός είναι ο μεγάλος χαμένος από την «καλύτερη στιγμή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις», που «χτίζουν» με κόπο και ιδρώτα η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Και τι δεν διαβάσαμε αυτές τις μέρες στα... έγκυρα ρεπορτάζ για το πόσες φορές χειροκρότησαν τον Μητσοτάκη οι Αμερικανοί γερουσιαστές, ακούγοντάς τον να παραδίδει «μαθήματα Ιστορίας» - πιο ανιστόρητα και από ντοκιμαντέρ του History Channel - για το ποια «φιλέλληνας» χόρεψε... το «Νινανάι Γιάβρουμ», για το πόσο άνετος και «χιουμορίστας» ήταν ο πρωθυπουργός στα μικρά διαλείμματα από το ευρωατλαντικό του παραλήρημα. Εμείς πάλι, εκεί που όντως εκτιμήσαμε το... χιούμορ του, ήταν όταν ανακοίνωσε με ύφος 100 ΝΑΤΟικών καρδιναλίων ότι «ο Πούτιν πρέπει να ηττηθεί», επειδή «φαντασιώνεται έναν κόσμο στρατών», αλλά και «για να σταλεί ένα μήνυμα προς όλους τους άλλους ηγέτες ότι καμία άλλη αναθεωρητική συμπεριφορά δεν θα γίνει ανεκτή από την οικογένεια των δημοκρατικών κρατών». Αν σκεφτεί κανείς ότι απευθυνόταν στους ίδιους ανθρώπους που λίγες μέρες πριν ψήφισαν πολεμικές δαπάνες 40 δισ. για τον πόλεμο με τη Ρωσία, προκειμένου να μοιράσουν την ιμπεριαλιστική λεία και άλλα 801 δισ. για εξοπλισμούς μόνο για φέτος, ενώ έχουν σηκώσει... χέρια και πόδια σε όλες τις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις, από την Γιουγκοσλαβία ως το Ιράκ και από το Αφγανιστάν ως τη Λιβύη, όντως, η παρουσία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο άγγιζε τα όρια του ...stand up comedy.