MotionTeam

Οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου για την Ψυχική Υγεία αφορούν σε αλλαγές στη διοικητική οργάνωση και αποτελούν ένα νέο εργαλείο προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο της Ψυχικής Υγείας. Είναι συνέχεια της αντιδραστικής μεταρρύθμισης που ξεκίνησαν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις και απορρέει από τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Η διοικητική οργάνωση των μονάδων και των υπηρεσιών του τομέα της Ψυχικής Υγείας αντικειμενικά συνδέεται με τη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης στην Υγεία, η οποία καθορίζεται από τη στρατηγική της ΕΕ και τις ανάγκες του κεφαλαίου για ανάπτυξη, αύξηση της παραγωγικότητας, του ανταγωνισμού και της κερδοφορίας.

Σε μία σειρά από κείμενα της ΕΕ υπογραμμίζεται η σημασία της ψυχικής υγείας στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της ΕΕ «Ευρώπη 2020». Σε ένα από αυτά, με τίτλο «Ψυχική Υγεία: Για μια έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς Ευρώπη», που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβρη του 2011, αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Τα προβλήματα ψυχικής υγείας είναι μία αυξανόμενη πηγή απώλειας της παραγωγικότητας σε πολλές χώρες της ΕΕ. Σήμερα τα προβλήματα ψυχικής υγείας είναι η πρώτη αιτία απουσίας από την εργασία (absenteeism). Σε πολλές χώρες της ΕΕ ένα στα τρία επιδόματα αναπηρίας οφείλονται σε προβλήματα ψυχικής υγείας (...) Αν δεν επενδύσουμε στην προαγωγή της ψυχικής υγείας η σημερινή αυξανόμενη τάση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων δεν θα μπορέσει να αναστραφεί και ο στόχος να εργάζεται το 75% των Ευρωπαίων πολιτών ηλικίας 20 - 64 ετών δε θα μπορέσει να επιτευχθεί».

Αυτός είναι ο λόγος του αυξανόμενου ενδιαφέροντος για τον τομέα της Ψυχικής Υγείας. Πώς, ταυτόχρονα με τη ραγδαία μείωση των κρατικών δαπανών για τις δημόσιες μονάδες Υγείας, το βάθεμα και την επέκταση της εμπορευματικής τους λειτουργίας και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον κλάδο της Υγείας, δηλαδή με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος για το κεφάλαιο και το κράτος του, θα εξασφαλίζεται το αναγκαίο επίπεδο υγείας για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Αλλαγές στη διοικητική οργάνωση, γενικότερες ή και επιμέρους, γίνονται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις. Το γεγονός ότι μέχρι τώρα έχουν γίνει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση, στην οργάνωση και στις παροχές υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, που όμως οδήγησαν στην επιδείνωση των όρων και των προϋποθέσεων για να έχει ο λαός πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, οφείλεται στο ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις εντάσσονται στο υπάρχον αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο (ν. 2716/99) της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης».

Η συγκυβέρνηση, με τις παρούσες ρυθμίσεις, προωθεί μέτρα στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, κάνοντας τις αναγκαίες προσαρμογές που να αντιστοιχούν στην υλοποίηση της συγκεκριμένης πολιτικής στην Ψυχική Υγεία. Ετσι, όχι μόνο προωθεί την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του κλεισίματος των δημόσιων ειδικών - ψυχιατρικών νοσοκομείων, του κατακερματισμού των δομών Ψυχικής Υγείας, του ανταποδοτικού χαρακτήρα των υπηρεσιών αυτών από τις μονάδες του δημόσιου τομέα, που ακολούθησαν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, αλλά την προχωράει και ένα βήμα πιο μπροστά. Κατοχυρώνει το διοικητικό - θεσμικό ρόλο των επιχειρηματιών, των ιδιωτών και των ΜΚΟ που έχουν ενισχύσει τη δράση τους γενικά στον τομέα της Ψυχικής Υγείας και ιδιαίτερα στις παιδοψυχιατρικές υπηρεσίες.

Η κυβέρνηση ενισχύει και το ρόλο της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ ΑΕ) ως φορέα ιδιωτικοποίησης των μονάδων Ψυχικής Υγείας, όπως έκανε με την πολυκλινική του Ολυμπιακού Χωριού και το Νοσοκομείο της Σαντορίνης. Δηλαδή, μονάδες Υγείας με την ταμπέλα του δημοσίου που θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις, αυτοχρηματοδοτούμενες από πληρωμές των ασθενών και των ασφαλιστικών ταμείων, χωρίς το κράτος να πληρώνει σχεδόν τίποτα. Θα έχει τη δυνατότητα ίδρυσης, λειτουργίας καθώς και ανάληψης συνέχισης λειτουργίας Μονάδων Ψυχικής Υγείας, ακόμα και δημόσιων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παροχή υπηρεσιών Υγείας και τους εργαζόμενους.

Η μεταρρύθμιση της διοικητικής οργάνωσης των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και τα όργανα που συστήνονται (Τομεακές Επιστημονικές Επιτροπές, Περιφερειακές Διοικήσεις Τομέων Ψυχικής Υγείας, Περιφερειακά Διατομεακά Συμβούλια) θα κληθούν να διαχειριστούν υπαρκτά προβλήματα που έχουν προκύψει από τη μέχρι τώρα πορεία της λεγόμενης «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης». Αλλωστε, η άθλια κατάσταση που υπάρχει στον τομέα της Ψυχικής Υγείας αξιοποιείται από την κυβέρνηση προκειμένου να παρουσιάσει το νέο αντιλαϊκό σχεδιασμό ως δήθεν αυτό που θα δώσει λύση στις λαϊκές ανάγκες. Από τη στιγμή, όμως, που ο σχεδιασμός αυτός στηρίζεται στην αντίληψη του «κόστους» που πρέπει να περιοριστεί, τίποτα καλό δεν μπορούν να περιμένουν οι ασθενείς και οι οικογένειές τους.

Η ανάπτυξη μονάδων και υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας με μία πανσπερμία δομών Ψυχικής Υγείας («δημόσιες», ιδιωτικές, ΜΚΟ) οδηγεί στον κατακερματισμό, στην αποσπασματικότητα και την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αυτό δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί με τη μεταρρύθμιση της διοικητικής οργάνωσης. Με δεδομένο τον πολυκερματισμό, επιχειρείται μέσω των οργάνων που δημιουργούνται, να διαχειριστούν πιο αποτελεσματικά και τη δεδομένη πολιτική της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης και της έλλειψης δημόσιων μονάδων Ψυχικής Υγείας.

Επιπλέον, με το νόμο αυτό καθιερώνεται η αιρετότητα των μελών των Τομεακών Επιστημονικών Επιτροπών, από τους επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας. Η κυβέρνηση επιδιώκει την ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς τους ως εργαλείων του κρατικού μηχανισμού, αφού η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική καθορίζει το περιεχόμενο και τη λειτουργία τους.

Ωστόσο, για τον ΣΥΡΙΖΑ, η αιρετότητα στη συμμετοχή προπαγανδίζεται ως μέγιστο στοιχείο της «δημοκρατίας». Δίνει έμφαση στη μορφή και τον τρόπο οργάνωσης των Διοικητικών Οργάνων του τομέα της Ψυχικής Υγείας, προκειμένου να υλοποιηθεί με «δημοκρατικό» τρόπο η αντιλαϊκή πολιτική του. Επιδιώκει να ενσωματώσει το επιστημονικό δυναμικό με την επιστημονική στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής του και την ενεργό συμμετοχή στην υλοποίησή της. Θέλει οι επιστήμονες που θα συμμετέχουν σε αυτές να γίνουν μοχλός προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο της Ψυχικής Υγείας. Χαρακτηριστική αυτής της επιδίωξης είναι η αναφορά που κάνει η έκθεση EuroPoPP του 2013: «Για να εφαρμοστεί οποιαδήποτε πολιτική (σημ. στην Υγεία) πρέπει να πεισθούν αυτοί που παρέχουν τις υπηρεσίες (...) Ισως ένας από τους πιο επιτυχημένους τρόπους είναι να τους επιτρέψεις να ηγηθούν των δράσεων».

Τα ενδιάμεσα διοικητικά όργανα - Περιφερειακές Επιτροπές - που διορίζονται από τον υπουργό θα επικυρώνουν ή όχι τις προτάσεις των Τομεακών Επιτροπών, με κριτήριο την απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Δηλαδή, πρόκειται για ένα μελετημένο και δοκιμασμένο μηχανισμό ενσωμάτωσης των υγειονομικών στο όνομα της «συμμετοχής» και της «δημοκρατίας».

Αυτό προκύπτει και από το άρθρο 52 του ίδιου νόμου, που προβλέπει την καταβολή «κινήτρου απόδοσης» στο προσωπικό του ΕΟΦ, μέχρι του ποσού των 700.000 ευρώ, που θα μοιράζονται κάθε χρόνο, ανάλογα με την επίτευξη των θετικών δημοσιονομικών στόχων του φορέα.

Πρόκειται για επικίνδυνη ρύθμιση. Σε συνθήκες άγριας περικοπής των μισθών, αύξησης των χαρατσιών, περικοπής των παντός είδους κοινωνικών παροχών, το μέτρο αυτό ενισχύει την αντίληψη «να πάνε καλά οι στόχοι του εργοδότη» προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα μικρό μέρος των μισθολογικών απωλειών. Οδηγεί στην παραίτηση από την πάλη για ανάκτηση των απωλειών με αύξηση του σταθερού μισθού, αλλά και στο χτύπημα της ενότητας των εργαζομένων, «διεκδικώντας» ο καθένας μεγαλύτερο μερίδιο συμβολής στην επίτευξη των στόχων του εργοδότη. Πρόκειται για μέτρο που προάγει τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, τη χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργαζομένων. Το γεγονός ότι πρόκειται για κρατικό φορέα, δε σημαίνει ότι οι στόχοι του είναι φιλολαϊκοί. Πρόκειται για κρατικό φορέα στον καπιταλισμό, δηλαδή «από χέρι» αντιλαϊκό.

Η δήθεν «δημοκρατική συμμετοχή», με το μανδύα της «συνδιαχείρισης» και «συνυπευθυνότητας», δε σταματάει στους εργαζόμενους.

Με το νόμο θεσμοθετήθηκαν η «κοινωνική συμμετοχή» και ο «έλεγχος» στην οργάνωση του Συστήματος Υγείας μέσω των εκπροσώπων των «ληπτών» υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, των Συλλόγων Οικογενειών Ατόμων με ψυχικές διαταραχές και της Τοπικής Διοίκησης.

Ετσι, οι λαϊκές μάζες συμμετέχουν στη διαμόρφωση και υλοποίηση της αντιλαϊκής κρατικής πολιτικής που οδηγεί στην ενσωμάτωση. Οι οικογένειες και οι ασθενείς αντί να διεκδικούν λύσεις από το κράτος, αναλαμβάνουν οι ίδιοι ατομικά την «αυτοδιαχείριση» της ασθένειάς τους, παίζουν ρόλο φορέα άσκησης «κοινωνικής» πολιτικής.

Ιδιαίτερο ζήτημα είναι αν υπάρχει ή όχι η αντικειμενική δυνατότητα συμμετοχής εκπροσώπων των ασθενών. Είναι η λεγόμενη «συνηγορία για την ψυχική υγεία», μία από τις στρατηγικές κατευθύνσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της ΕΕ, που αναφέρει: «Ομάδες συνηγορίας είναι οι χρήστες των υπηρεσιών και οικογένειες, οι ΜΚΟ, οι εργαζόμενοι. Εχουν σκοπό να υπερπηδήσουν εμπόδια όπως η έλλειψη υπηρεσιών Υγείας, έλλειψη στέγης και απασχόλησης και να βοηθήσουν έτσι στη βελτίωση των πολιτικών. Αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της παγκόσμιας στρατηγικής για την Ψυχική Υγεία. Οι ομάδες χρηστών και γονέων αποτελούν τους κύριους παρόχους ΠΦΥ και το βασικό δίκτυο υποστήριξης...».

Το ΚΚΕ θεωρεί την Υγεία δικαίωμα και λαϊκή ανάγκη. Αγωνίζεται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική που υποβαθμίζει, εμπορευματοποιεί και ιδιωτικοποιεί, συρρικνώνει και κλείνει δημόσιες μονάδες Υγείας και Ψυχικής Υγείας. Διεκδικεί χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Διότι οι όποιες δράσεις, τα όποια μέτρα και τα όποια προγράμματα εκπονηθούν από την κυβέρνηση, δεν έχουν σχέση με το ουσιαστικό περιεχόμενο για πλήρη και ολοκληρωμένη πρόληψη, προαγωγή και αποκατάσταση της υγείας και της ψυχικής υγείας. Το πολύ πολύ να παίρνονται κάποια αποσπασματικά μέτρα εμβαλωματικού χαρακτήρα, αμβλύνοντας τις οξείες γωνίες ή να εξαντλούνται σε εκστρατείες ενημέρωσης σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτός είναι και ο λόγος που το ΚΚΕ καταψήφισε τις ρυθμίσεις για την Ψυχική Υγεία και όλες τις άλλες αντιλαϊκές διατάξεις.

Αναμφισβήτητα, η επιτάχυνση της υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και στην Υγεία, ιδιαίτερα σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης, επιδεινώνει σημαντικά την κατάσταση υγείας και ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Η Υγεία αποτελεί, συνεπώς, ένα καταρχήν κοινωνικό ζήτημα και δικαίωμα, που για να ικανοποιηθεί και να κατοχυρωθεί με κρατική ευθύνη, απαιτείται η ανατροπή της ταξικής κοινωνίας. Απαιτείται ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό και θα υπηρετεί την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών - κοινωνικών αναγκών. Ουσιαστική, υψηλού επιπέδου παροχή υγειονομικών υπηρεσιών μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στα πλαίσια ενός Συστήματος Υγείας αποκλειστικά δημόσιου, δωρεάν και ενιαίου, στο οποίο δεν έχει θέση η επιχειρηματική δραστηριότητα.

Σε ένα τέτοιο σύστημα Υγείας, οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες για υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας σύγχρονες και υψηλού επιπέδου μπορούν να ικανοποιηθούν με τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου δημόσιων - δωρεάν υποδομών και υπηρεσιών που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες όχι μόνο των ασθενών, αλλά και των οικογενειών τους και όλου του λαού.

Βασική προτεραιότητα είναι η πρόληψη σε όλα τα επίπεδα (πρωτογενές, δευτερογενές, τριτογενές), σε όλους τους πυρήνες της κοινωνικής δραστηριότητας (εκπαιδευτήριο, στρατός, εργασιακός χώρος, οικογένεια). Κεντρικό ρόλο διαδραματίζει το Κέντρο Ψυχικής Υγείας (ΚΨΥ), τμήμα του ενιαίου λειτουργικά Κέντρου Υγείας, το οποίο επιτελεί τη φροντίδα της κοινότητας και διασυνδέεται με τους χώρους ευθύνης του σε κάθε επίπεδο (σχολεία, ξενώνες, προστατευόμενα διαμερίσματα, οικοτροφεία, δημόσια ψυχιατρική κλινική ή νοσοκομείο). Από τις υπηρεσίες του ΚΨΥ καλύπτονται όλες οι ηλικιακές ομάδες και οι κατηγορίες ασθενειών όλου του πληθυσμού.

Από το Κέντρο Υγείας γενικά εκπορεύονται τα προγράμματα πρόληψης και εκπονούνται προγράμματα αγωγής υγείας. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στην παιδική και εφηβική ηλικία με ανάπτυξη ειδικής υπηρεσίας - τομέα του ενιαίου Κέντρου Υγείας, με ομάδα επιστημόνων που εργάζεται στους χώρους συγκέντρωσης νέων, όπως σχολεία, σχολές, πανεπιστήμια, στρατιωτικές μονάδες και παρακολουθεί την ψυχοδιανοητική ανάπτυξη των παιδιών, των εφήβων και των νέων, παρέχει ψυχολογική στήριξη, εντοπίζει προβλήματα και προδιάθεση και παρεμβαίνει έγκαιρα.

Το ΚΨΥ συνεργάζεται και συνδέεται με το Κέντρο Γυναίκας και Παιδιού, όπου ειδική επιστημονική ομάδα έχει την ευθύνη των οικογενειών με γονείς ασθενείς ή και παιδί με ψυχικά προβλήματα. Είναι υπεύθυνο για τον εντοπισμό και την καταγραφή των ατόμων υψηλού κινδύνου, την προγεννητική φροντίδα της ασθενούς μητέρας, την προετοιμασία για την επερχόμενη μητρότητα, την πλήρη στήριξη της οικογένειας με οικογενειακό προγραμματισμό και ψυχολογική ενίσχυση, την κατ' οίκον στήριξη των οικογενειών, καθώς οι ανάγκες είναι αυξημένες λόγω μειωμένης λειτουργικότητας του γονέα - ασθενούς. Διασφαλίζεται η ύπαρξη ειδικών ψυχιατρικών νοσοκομείων για τις κατηγορίες ασθενών που η σοβαρότητα της νόσου τους απαιτεί ιατρική - νοσηλευτική φροντίδα.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στο ζήτημα της αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης, με ολοκληρωμένα προγράμματα εκπαίδευσης, αλλά και εργασίας. Τα προστατευόμενα παραγωγικά εργαστήρια είναι κρατικά, λειτουργούν με κοινωνικό έλεγχο και η απορρόφηση της παραγωγής τους γίνεται με ευθύνη του κράτους. Κατοχυρώνεται μειωμένο ωράριο ανάλογα με το βαθμό της αναπηρίας τους, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.

Το ΚΚΕ σε αυτό το πλαίσιο πάλης για την Ψυχική Υγεία καλεί σε συμπόρευση και αγωνιστική συσπείρωση την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να ικανοποιηθούν πλήρως οι ανάγκες τους και στον τομέα της Υγείας και Ψυχικής Υγείας.

Η κυβέρνηση αφού όλο το προηγούμενο διάστημα προπαγάνδιζε τις δήθεν ριζικές τομές που θα κάνει στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), ότι κάθε γειτονιά θα έχει το γιατρό της και άλλες παρόμοιες μεγαλοστομίες, εν τέλει έφερε τελευταία στιγμή και «από το παράθυρο» μια τροπολογία με ένα άρθρο που ουσιαστικά υποβαθμίζει παραπέρα την ΠΦΥ και ορίζει και την ημερομηνία λήξης της, μετά από 4 χρόνια που θα σταματήσει η χρηματοδότησή της από το ΕΣΠΑ.

Η τροπολογία που ψηφίστηκε αφορούσε τη δημιουργία και στελέχωση Τοπικών Ομάδων Υγείας (ΤΟΜΥ) και σηματοδοτεί τα... μεγαλεπήβολα σχέδια της κυβέρνησης για την ΠΦΥ. Ετσι, η κυβέρνηση και στην ΠΦΥ εφαρμόζει τη βασική κατεύθυνσή της για ελάχιστες παροχές, με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος για το κεφάλαιο και το κράτος του.

Με βάση το νόμο, οι ΤΟΜΥ θα έχουν στην ευθύνη τους έναν αρκετά μεγάλο αριθμό του πληθυσμού (10.000 - 12.000 κατοίκους) και θα στελεχώνονται μόνο από 1 νοσηλευτή, 1 διοικητικό υπάλληλο και 1 γιατρό (γενικό γιατρό ή παθολόγο ή παιδίατρο). Δηλαδή, μπορεί σε μια περιοχή με 10.000 κατοίκους να υπάρχει μόνο παιδίατρος ή μόνο παθολόγος. Η λειτουργία των ομάδων θα είναι σε 2 βάρδιες και θα παρέχουν, όπως λέει ο νόμος, υπηρεσίες προαγωγής, πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας.

Ολα αυτά είναι σκέτη κοροϊδία! Διότι με αυτό το ελάχιστο προσωπικό είναι αδύνατο να παρέχονται οι προαναφερθείσες υπηρεσίες. Μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί ότι «οι ΤΟΜΥ θα παρέχουν ολοκληρωμένες και ποιοτικές υπηρεσίες σε όλο τον πληθυσμό και ιδιαίτερα στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες». Είναι ζήτημα αν αυτές οι ομάδες θα μπορούν έστω να συνταγογραφούν, ενώ η μέτρηση της πίεσης θα θεωρείται περίπου πολυτέλεια. Αυτό είναι ακρωτηριασμός της έννοιας και της αποστολής της ΠΦΥ, που την προβάλλουν ως μεγάλη τομή. Είναι ακρωτηριασμός ακόμα και των ελάχιστων παροχών που είχαν οι λαϊκές οικογένειες, και περιορισμός τους στο τμήμα των εξαθλιωμένων.

Αλλά και το προσωπικό που θα στελεχώσει τις τοπικές ομάδες θα είναι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου, με δίχρονες συμβάσεις εργασίας, δηλαδή προσωπικό με μειωμένα δικαιώματα, το οποίο θα εναλλάσσεται μεταξύ φτηνής, εντατικοποιημένης εργασίας και ανεργίας, που εκτός των άλλων θα απαξιώνεται ως εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό. Επίσης, αναφέρεται ως ανδραγάθημα ότι το σχέδιο θα υλοποιηθεί από την προσωρινή (για 4 χρόνια) χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, που σημαίνει ότι στρώνεται το έδαφος αυτές οι μονάδες το επόμενο διάστημα να περάσουν σε ανταποδοτική πληρωμή, όπως συνήθως γίνεται όταν δεν υπάρχει μόνιμη, πλήρης και επαρκής κρατική χρηματοδότηση, στην ευθύνη της Τοπικής Διοίκησης, των ΜΚΟ, των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων ή με τη συνεργασία όλων αυτών. Με τον τρόπο αυτό προχωρά η ιδιωτικοποίηση και επιχειρηματικοποίηση τμημάτων του μέχρι σήμερα δημόσιου συστήματος Υγείας.

Για αυτό το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η δημιουργία των ΤΟΜΥ στην πραγματικότητα αποτελεί χειροτέρευση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης στις δημόσιες μονάδες ΠΦΥ, με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, ιατρικά εργαστήρια και υπηρεσίες. Ετσι, το επόμενο διάστημα θα οξυνθούν τα λαϊκά προβλήματα που αφορούν την υγεία του λαού, και ιδιαίτερα στην ΠΦΥ και την Πρόληψη.

Το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε παρά να καταψηφίσει τον σχεδιασμό αυτό και να διεκδικήσει τη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, τη μαζική πρόσληψη μόνιμου, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, για να στελεχωθούν και να αναπτυχθούν σε όλη την Ελλάδα οι δημόσιες μονάδες του ΠΕΔΥ, τα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία. Να λειτουργούν όλο το 24ωρο και να παρέχουν όλες τις υπηρεσίες απολύτως δωρεάν σε όλους. Να καλύπτουν όλες τις ανάγκες θεραπείας και αποκατάστασης και να είναι προσανατολισμένες στην Πρόληψη και ιδιαίτερα στην πρωτογενή πρόληψη, δηλαδή να καλύπτουν τις ανάγκες του υγιούς πληθυσμού πριν αρρωστήσει.