Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.

***

Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, στα ναυπηγεία, οι ναυτεργάτες, με την πείρα τους, μπορούν να καταλάβουν σήμερα ότι η ΕΕ δεν ήταν ποτέ, ούτε είναι, ούτε θα μπορέσει να γίνει σανίδα σωτηρίας, αλλά καταστροφή για τους εργαζόμενους.

Να κατανοήσουν ποιον υπηρετεί η στρατηγική της ΕΕ για τα λιμάνια και τα ναυπηγεία, σε μια ΕΕ όπου το 74% του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της καλύπτεται από τις θαλάσσιες μεταφορές, άρα είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα η ενίσχυση του κλάδου των μεταφορών, των συνδυασμένων μεταφορών που περιλαμβάνει πλοία και σιδηροδρόμους.

Τα βασικά στοιχεία της πολιτικής της ΕΕ στις θαλάσσιες μεταφορές είναι τα εξής:

-- Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών επιχειρηματικών ομίλων, με νέα προνόμια και αλλαγές στο κοινοτικό και διεθνές εμπορικό νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να ξεπεραστούν εμπόδια στην ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου, να ενισχυθεί η πορεία συγκεντροποίησης.

-- Συνδυασμένη πολιτική σε όλους τους τομείς, προς όφελος των κοινοτικών μονοπωλιακών ομίλων, όπως: Μεταφορές, λιμάνια, ναυπηγεία, ναυτιλιακός εξοπλισμός, πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου, αλιεία, ιχθυοκαλλιέργειες, τουρισμός κ.ά.

Η ναυπηγική βιομηχανία στην ΕΕ σημαδεύεται από την ολομέτωπη επίθεση κατά των εργαζομένων μέσα από την εφαρμογή του σχεδίου επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ παράλληλα συνεχίζονται οι επιδοτήσεις προς όφελος των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων στα ναυπηγεία της Γερμανίας, της Γαλλίας, Ιταλίας, Φινλανδίας, που κατέχουν σχεδόν το σύνολο της παγκόσμιας ναυπήγησης κρουαζιερόπλοιων, με παραγγελίες για 22 κρουαζιερόπλοια, αξίας 11,22 δισ. ευρώ για την περίοδο 2012 - 2016.

Επιδιώκεται ο πλήρης έλεγχος ναυπήγησης πολεμικών και εμπορικών πλοίων από ελάχιστο αριθμό επιχειρηματικών μονοπωλιακών ομίλων, που δραστηριοποιούνται βασικά στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και τη Φινλανδία. Η ΕΕ ενισχύει τη ναυπήγηση πολεμικών πλοίων, στο πλαίσιο της παραπέρα ενίσχυσης του στρατιωτικού της βραχίονα, προκειμένου να δυναμώσει τη θέση της στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό σε βάρος των λαών. Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιείται ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας (EDA).

Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ και η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων οδήγησαν τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία σε πορεία διάλυσης, με οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων, των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ώρα που οι Ελληνες εφοπλιστές, οι οποίοι απολαμβάνουν μεγάλα προνόμια από το αστικό κράτος, κτίζουν εκατοντάδες καράβια στα ασιατικά ναυπηγεία.

Βασική επιδίωξη είναι τα λιμάνια με το σύνολο της δραστηριότητάς τους (ναυτιλία, λιμενεργασία, ναυπηγοεπισκευή) να αποτελούν οικονομικές ζώνες χωρίς κανένα εργατικό - ασφαλιστικό - συνδικαλιστικό δικαίωμα, αλλά και με ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις.

Με τις ευλογίες της ΕΕ έγινε η επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά, με τις ευλογίες της ΕΕ δρομολογείται η παραπέρα ιδιωτικοποίησή του, ενώ και ο Σκαραμαγκάς, που ανήκει τώρα στους Αραβες, είναι στα πρόθυρα του λουκέτου, αφού έκλεισε το εμπορικό τμήμα των ναυπηγείων και οι εργαζόμενοί του είναι μήνες απλήρωτοι, σχεδόν άνεργοι. Η προχτεσινή ανακοίνωση του υπουργού Εθνικής Αμυνας ότι επετεύχθη συμφωνία με τον επενδυτή, δε μας εφησυχάζει. Φυσικά, θα περιμένουμε και την πιο αναλυτική ενημέρωση στην επιτροπή της Βουλής την Πέμπτη. Από ό,τι όμως φαίνεται από την πρώτη ενημέρωση, η λύση που συμφωνήθηκε αφορά μόνο το θέμα της παραλαβής των υποβρυχίων, δε διασφαλίζει τα ναυπηγεία, που οδηγούνται σε απαξίωση και καταβαράθρωση στο πλαίσιο της ΕΕ, ενώ τσακίζονται οι εργαζόμενοι σε αυτά. Οι εργασίες που απομένουν να γίνουν στα υποβρύχια, δε θα διαρκέσουν για πολύ και δε θα απασχολήσουν μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Τι θα γίνει με τις άλλες δραστηριότητες των ναυπηγείων; Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους; Ποιο θα είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς; Αλλωστε, με τις ευλογίες της ΕΕ έγινε η συμφωνία για τη χρηματοδότηση και τη ναυπήγηση εκατοντάδων πλοίων στα ναυπηγεία της Ασίας, όταν στην Ελλάδα δε βαρά ούτε σφυριά.

Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και η «κόντρα» για τη μορφή που θα πάρει αυτή η ιδιωτικοποίηση, προσφέρεται, πρώτα απ' όλα, για να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα οι εργαζόμενοι, για να δουν καθαρά ποιος είναι μαζί τους και ποιος είναι απέναντι, να επιλέξουν με ποιον να πάνε και ποιον να αφήσουν.

Κάποιοι κρύβονται πίσω από το σύνθημα «δημόσιος έλεγχος», για να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που θίγονται άμεσα από τις εξελίξεις.

Ο «δημόσιος έλεγχος» σε δεκάδες επιχειρήσεις, όπως στο αεροδρόμιο και σε άλλες πρώην ΔΕΚΟ, οδήγησε μόνο σε σκληρά μέτρα για τους εργαζόμενους. Δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα σε δικαιώματα και κατακτήσεις.

Δημόσιος είναι δήθεν ο έλεγχος στα περισσότερα λιμάνια της Ευρώπης, εκεί που στη διοίκηση είναι επαγγελματικοί φορείς, ενώσεις εργοδοτών, Επιμελητήρια, Τοπική Διοίκηση. Σ' αυτά τα λιμάνια, η χρήση των λιμενικών δραστηριοτήτων έχει δοθεί στα μονοπώλια όπου θησαυρίζουν σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων.

Μόνη κρυστάλλινη θέση είναι αυτή τη ΚΚΕ που λέει χωρίς καμιά ταλάντευση για λιμάνια και ναυπηγεία αποκλειστικά λαϊκή περιουσία.

Η καπιταλιστική ανάκαμψη θα πατήσει πάνω στα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, στο τσάκισμα των μικρών επαγγελματιών. Τα ερείπια θα παραμείνουν ερείπια, γιατί αυτό απαιτεί η καπιταλιστική κερδοφορία και η πολιτική της ΕΕ που υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις προτάσεις τους, κλείνουν το μάτι στους κεφαλαιοκράτες, ότι τα κέρδη τους είναι διασφαλισμένα, ότι η εξουσία τους δεν απειλείται, είναι εξασφαλισμένη.

Απ' αυτή την καπιταλιστική ανάπτυξη οι άνεργοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα.

Ο Πειραιάς της ναυτιλίας, της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, του λιμανιού ζει από πρώτο χέρι τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της ανταγωνιστικότητας, της ονομαζόμενης «υγιούς επιχειρηματικότητας».

Η ανάπτυξη της ναυτιλίας και της λιμενικής δραστηριότητας συνοδεύεται από μεγάλες μειώσεις στα μεροκάματα, κατάργηση της μόνιμης δουλειάς, εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενους να καταστρέφονται πνιγμένοι στα χρέη.

Εκατοντάδες ναυτεργάτες, μεταλλεργάτες οδηγούνται στην ανεργία. Οι τιμές στα εισιτήρια της ακτοπλοΐας τραβούν την ανηφόρα, ενώ συνεχώς συρρικνώνεται η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα νησιά.

Το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο της χώρας είναι στα χέρια των μονοπωλίων.

Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και σε συνδυασμό με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, συρρικνώθηκε η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία. Οι κρίσιμες υποδομές των ναυπηγείων μαραζώνουν, εξειδικευμένο, ικανό και έμπειρο εργατικό δυναμικό βρίσκεται σε μακροχρόνια ανεργία, αφανίστηκαν δεκάδες μικρές βιοτεχνίες της περιοχής.

Ούτε φυσικά η παραπέρα ανάπτυξη της λιμενικής δραστηριότητας στον Πειραιά θα λύσει προβλήματα για το λαό. Θα ενισχύσει την κερδοφορία των επιχειρήσεων και οπωσδήποτε την τάση συγκέντρωσης στον κλάδο της λιμενεργασίας, της φορτοεκφόρτωσης και κάθε άλλης υποστηρικτικής δραστηριότητας (κατασκευές υποδομών, εφοδιασμός πλοίων, συντήρηση και επισκευή πλοίων, προμήθεια καυσίμων, καινοτομία - νέες τεχνολογίες), σμπαραλιάζοντας κάθε μικρή επιχείρηση.

Οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν θα στηρίζονται σ' αυτούς τους βάρβαρους όρους εκμετάλλευσης. Μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στον κλάδο και στους συναφείς τομείς, στις θαλάσσιες μεταφορές και τις σχετικές υποδομές.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στην ΕΕ για όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις και υλοποιούν με σφοδρότητα την αντιλαϊκή πολιτική. Δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν η στάση του ΠΑΣΟΚ και στελεχών της ΝΔ, όπως του εκλεκτού δημάρχου της στον Πειραιά. Η διαφωνία τους είναι παραπλανητική για τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τα λαϊκά στρώματα. Ενώ συμφωνούν στην ουσία, διαφωνούν στο ποιο τμήμα των μονοπωλίων θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα.

Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να τρέφουν οι εργαζόμενοι για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικεί την κυβερνητική καρέκλα, γι' αυτό από τη μια παραπλανά και κοροϊδεύει τους εργαζόμενους και από την άλλη δίνει διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι δεν κινδυνεύει, το αντίθετο ότι μπορεί να τον εμπιστευτεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο υπηρετεί με συνέπεια την πολιτική της ΕΕ, αλλά γίνεται και όχημα για να περάσουν οι αντεργατικές θέσεις μέσα στο λαό, να θέσουν οι εργάτες την πάλη τους κάτω από ξένη σημαία.

Αθωώνει την ΕΕ βγάζοντας λάδι την αντεργατική της πολιτική και κρύβοντας ότι έχει ψηφίσει μια σειρά από αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως την Εκθεση του 2008 για την «Ευρωπαϊκή πολιτική για τα λιμάνια». Λέει ψέματα για την κατάσταση που επικρατεί στα ιδιωτικοποιημένα λιμάνια της Ευρώπης και τις συνέπειες στους εργαζόμενους.

Ενώ είναι στην αναμονή και μαζεύει συστάσεις ανά τον κόσμο από τους Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς ιμπεριαλιστές, κάνει ό,τι μπορεί για να τσακίσει το κίνημα, να υπονομεύσει τους εργατικούς αγώνες.

Γι' αυτό υιοθέτησε τα επιχειρήματα μερίδας εργοδοτών ότι για την ανεργία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη φταίνε τα ταξικά συνδικάτα και οι αγώνες. Γι' αυτό χτύπησε πισώπλατα τους ναυτεργατικούς αγώνες, χαρακτηρίζοντάς τους διά στόματος Τσίπρα, «εξαλλοσύνες». Γι' αυτό καλεί σε συμμαχία με εφοπλιστές και μεγαλεμπόρους, που έχουν τσακίσει κατακτήσεις και δικαιώματα, καλεί δηλαδή σε συμμαχία με τον ένα πόλο των μονοπωλιακών συμφερόντων.

Στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να χρεωθεί και η πολιτική που εφαρμόζουν οι εκλεκτοί τους δήθεν «ακομμάτιστοι», «ανεξάρτητοι», «υπερκομματικοί» δήμαρχοι και στον Πειραιά. Τα έργα και οι ημέρες τους αποδεικνύουν ότι η αντιλαϊκή πολιτική είναι ενιαία από το Ευρωκοινοβούλιο μέχρι το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο και εδώ στον Πειραιά.

Σε όλους τους δήμους εφαρμόζουν με συνέπεια την αντεργατική πολιτική, που έχει συνθλίψει τους ανέργους και τα λαϊκά στρώματα με χαράτσια και δημοτικά τέλη. Υλοποιούν όλα τα προγράμματα της μερικής και κακοπληρωμένης εργασίας, τσακίζοντας τη σταθερή δουλειά με ΣΣΕ και δικαιώματα.

Εχουν συμφωνήσει στον αποκλεισμό όλου του θαλάσσιου μετώπου από τον Πειραιά έως το Πέραμα. Αυτές οι δυνάμεις διαλέγουν στρατόπεδο με τα συμφέροντα που συγκρούονται, δεν είναι με τους εργαζόμενους που υποφέρουν. Τους έχουν στο χέρι τα μονοπώλια που συγκρούονται, για να βάλουν με τη σειρά τους στο χέρι το φιλέτο του λιμανιού του Πειραιά.

Το ΚΚΕ δεν μπαίνει στο παζάρι της διαπραγμάτευσης για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, για το ποιο ποσοστό από τη δημόσια περιουσία θα παραδοθεί στα μονοπώλια. Αντιπαλεύει με συνέπεια κάθε ιδιωτικοποίηση, με οποιαδήποτε μορφή και εάν έρχεται.

Πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης του λαού για κάθε πρόβλημα. Υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων από τη δράση των ταξικών σωματείων της Ζώνης και των ναυτεργατών για την απόκρουση της αντιλαϊκής λαίλαπας. Είναι πολλές και σημαντικές οι πρωτοβουλίες και οι κινητοποιήσεις για τα άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων.

Το ΚΚΕ αποκάλυψε το ρόλο της ΕΕ και την πολεμά με συνέπεια χωρίς να καλλιεργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα ότι χωρίς ρήξη με την ΕΕ μπορεί να υπάρχουν φιλολαϊκές εξελίξεις. Δεν ψήφισε καμιά αντεργατική νομοθεσία, καμιά στρατηγική ή επιμέρους κατεύθυνση της ΕΕ, όπως έκαναν όλα τα άλλα κόμματα. Δε δεσμεύεται από καμιά αντιλαϊκή επιλογή.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στο λαό που υποφέρει. Μπορούμε να τους εμποδίσουμε; Να κερδίσουμε χρόνο;

Ναι, μπορούμε. Μπορούμε σήμερα να κερδίσουμε χρόνο, να εμποδίσουμε αντεργατικές, αντιλαϊκές εξελίξεις, όσο γίνεται. Βασική προϋπόθεση είναι να ενισχυθεί το ΚΚΕ, να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ των λαϊκών, των ταξικών δυνάμεων. Οσο προχωρά μια τέτοια πορεία, όσο κερδίζει έδαφος η γραμμή της αναμέτρησης με τα μονοπώλια και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τόσο θα μετρά αποτελέσματα η πάλη των εργατών και των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων και των γυναικών. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί, να δυναμώσει σήμερα μια ισχυρή εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση, που θα βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις, θα ανοίξει το δρόμο για γενικότερες ανατροπές.

Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να ανοίξει ο δρόμος μιας τέτοιας προοπτικής. Καλούμε τους εργαζόμενους και τους μικρούς ΕΒΕ να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας, στο κλίμα αναμονής που καλλιεργούν δυνάμεις ότι με μια άλλη διαπραγμάτευση, με ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της ίδιας αστικής πολιτικής, τα πράγματα θα είναι καλύτερα.

Αντιπαλεύουμε τη λογική ότι «με τους αγώνες δε γίνεται τίποτα». Οσοι τα λένε αυτά παίζουν το αντιλαϊκό παιγνίδι τους. Καλλιεργούν τη λογική του μικρότερου κακού, σύροντας τη νέα βάρδια των εργατών στα λιμάνια «δουλειά να είναι και όπως να είναι». Πρώτα και κύρια οι κομμουνιστές στα συνδικάτα και οι ταξικές δυνάμεις θα πρωτοστατήσουν, για να μην περάσει αυτό το κλίμα των όλο και πιο πολύ μειωμένων απαιτήσεων, υποταγής, μοιρολατρίας, που μας πάει κάθε φορά όχι σε κάτι έστω καλύτερο, αλλά μας οδηγεί μαθηματικά στα χειρότερα, στην κατρακύλα, σε νέα χαμένα χρόνια, σε πολλές χαμένες ευκαιρίες, που μόνο ο λαός μπορεί να δημιουργήσει αγωνιστικά και έτσι να μεγαλουργήσει.

Μετά την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα ακολούθησαν παρεμβάσεις από συνδικαλιστές:

Ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, αναφέρθηκε στους πολύχρονους αγώνες εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και φορέων της περιοχής του Πειραιά ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. «Αυτοί οι αγώνες δείχνουν τις δυνατότητες, όταν είναι μαζικοί με ταξικό προσανατολισμό. Υπάρχει και η αρνητική πείρα της ιδιωτικοποίησης, η "COSCO", με αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, κατάργηση μέτρων Υγείας και Ασφάλειας, απαγόρευση του συνδικαλισμού, αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων», σημείωσε. Οσες φορές επικράτησαν στο κίνημα οι λογικές του μικρότερου κακού, οι συνέπειες ήταν πιο καταστροφικές, υπογράμμισε και συμπλήρωσε πως η πρόταση της ρήξης, αυτή που πρεσβεύει «ή με τα μονοπώλια ή με το λαό και τις κοινωνικές ανάγκες», μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική. Τέλος, κάλεσε κάθε εργαζόμενο στο λιμάνι, στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα κατά των πολιτικών της ΕΕ που «του κλείνουν το σπίτι», ψηφίζοντας παντού το ΚΚΕ.

Ο Γιώργος Γεωργακόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ), χαρακτήρισε σημαντική τη στήριξη του ΚΚΕ και είπε: «Υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις - όπως στο λιμάνι - που ξεκινούν με τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και φτάνουν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ιδιωτικοποιήσεις και έχουν συνέπεια στις εργασιακές σχέσεις. Σε μια μορφή παραχώρησης στο λιμάνι, της "COSCO", έχουμε δει και εκτιμήσει τα αποτελέσματα χρόνια τώρα ενός σκληρού μεσαιωνικού καθεστώτος». Οπως σημείωσε, όλες οι λιμενικές δραστηριότητες θα πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσιες και όχι ιδιωτικοποιημένες με κάποιο «δημόσιο έλεγχο».

Ο Σπύρος Στρομπούλας, πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων Υπουργείου Ναυτιλίας, είπε πως και η προχτεσινή συγκέντρωση του ΚΚΕ είναι ένα θετικό βήμα, σε μια περίοδο όπου «ξεδιπλώνεται ένα σχέδιο που στοχεύει βήμα-βήμα στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Τόνισε σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, πως «μένει αδιευκρίνιστο τι θα γίνει με μια σειρά υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται σήμερα στο λιμάνι, όπως οι υπηρεσίες της ακτοπλοΐας, η διαχείριση των αποβλήτων των πλοίων κ.ά. Ολες αυτές οι υπηρεσίες κρύβουν πίσω τους τζίρους πολλών εκατομμυρίων. Ταυτόχρονα, πάει να εφαρμοστεί η χωροθέτηση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στο Πέραμα, αφού με τον περσινό νόμο 4150 μια επιτροπή θα ορίσει τα όριά της. Το πιθανότερο είναι ότι θα διατηρηθεί ένα πολύ μικρό μέρος της σημερινής Ν/Ζ για επισκευές και κατασκευές πλοίων και το υπόλοιπο να το δώσουν στην "COSCO"». Τέλος, «υπογράμμισε πως όταν ξεκινάμε μια μάχη για να μην ιδιωτικοποιηθεί το λιμάνι πρέπει να απαιτούμε να φύγει η "COSCO"».

Ο Γρηγόρης Μόφωρης, πρόεδρος του Σωματείου ΕΒΕ Συνεργείων Αττικής και δημοτικός σύμβουλος Πειραιά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», αναφέρθηκε στον αφανισμό «χιλιάδων βιοτεχνιών γύρω από το λιμάνι που ασχολούνταν με την επισκευή των πλοίων, στο εμπόριο που έδινε χιλιάδες θέσεις εργασίας σε αυτοαπασχολούμενους κι εργαζόμενους». «Ανοιξε η όρεξη και στους δημάρχους, οι οποίοι θέλουν είτε να γίνουν οι ίδιοι μέτοχοι στον ΟΛΠ είτε να πάρουν κομμάτι από την πίτα, όπως και ο δήμαρχος Πειραιά. Αφού πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, αφού μας έπνιξαν στα χαράτσια, συμφώνησαν με τον ΟΛΠ να υψώσει κάγκελα γύρω από την ειδική ζώνη και δεν αντιδρούν στην παράδοση του λιμανιού», σημείωσε και πρόσθεσε ότι τώρα δε λένε τίποτα για το κόστος των λιμενικών εγκαταστάσεων και ποιοι θα το πληρώσουν, για τους εργαζόμενους στα λιμάνια, για τις μικρές βιοτεχνίες και τους μικρεμπόρους.

Ο Γιώργος Παπαβασιλείου, λιμενεργάτης και μέλος του ΔΣ της ΟΜΥΛΕ, σημείωσε πως «η ιδιωτικοποίηση όλου του λιμενικού συστήματος της χώρας, αφορά και τα λιμάνια και την πλοήγηση και τη ρυμούλκηση, το δέσιμο και το λύσιμο των καραβιών. Αυτό έχει ξεκινήσει από το 1999, όταν ο ΟΛΠ μετατράπηκε σε ΑΕ, όταν από ιδιοκτήτης έγινε νοικάρης, το 2003 όταν δόθηκε το 25% των μετοχών στο χρηματιστήριο και το 2008 όταν δόθηκε το ΣΕΜΠΟ στην "COSCO". Σήμερα έχουμε το δόσιμο όλων των μετοχών (...) Η όποια αντιπαλότητα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι κάλπικη. Ομως και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για τα λεγόμενα κρατικά μοντέλα, για σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ωφελεί το κεφάλαιο». Κάλεσε, τέλος, τους εργαζόμενους να μην αποδεχτούν μοιρολατρικά τη «μαύρη» ανάπτυξη της ανεργίας, της πείνας, των αστέγων και να στηρίξουν τις προτάσεις του ΚΚΕ.