Σε προσπάθεια να αναδείξει το κόμμα του σαν τη δύναμη που μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα προτάγματα του εγχώριου κεφαλαίου και διαθέτει μεγαλύτερη ικανότητα στη χειραγώγηση και λαϊκή ενσωμάτωση, αναλώθηκε ο Αλ. Τσίπρας κατά την ομιλία του χτες βράδυ στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού.

Μιλώντας για προϋπολογισμό «νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας και πολιτικής απάτης» και θέλοντας να αναδείξει τη χρησιμότητα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για το μεγάλο κεφάλαιο, ο Αλ. Τσίπρας απαρίθμησε τις υπηρεσίες που του προσέφερε, πιστώνοντας στην κυβέρνησή του ότι ρύθμισε το χρέος ανοίγοντας «ένα καθαρό διάδρομο, μετά από πολλά χρόνια, για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας», επανέφερε κι εκείνος την απάτη της «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης λέγοντας πως η κυβέρνησή του έθεσε τις «βάσεις ενός νέου ενάρετου κύκλου οικονομικής ανάπτυξης όπου τα οφέλη θα μοιράζονται δίκαια» και κατηγόρησε τη ΝΔ ότι δεν μείωσε άμεσα τα πρωτογενή πλεονάσματα προκειμένου να βρεθεί περισσότερος «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο, ούτε πυροδότησε την ανάπτυξη όπως υποσχόταν.

Κατήγγειλε ακόμα και μέτρα που αντέγραψε η ΝΔ απ' τους προϋπολογισμούς του ΣΥΡΙΖΑ και αφορούν στις γενναίες ενισχύσεις των επιχειρηματικών ομίλων, μιας και κατά τον Αλ. Τσίπρα η ΝΔ κάνει δώρα ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε «επεκτατικό προϋπολογισμό ως ένα πρώτο βήμα σε ένα συνολικό σχέδιο μιας πενταετούς ανορθωτικής στρατηγικής», για την «ανόρθωση» των κερδών του κεφαλαίου, μέσα από το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων.

Θύμισε ακόμη ότι η δική του κυβέρνηση θέσπισε επιδόματα πτωχοκομείου από τα ματωμένα πλεονάσματα, για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που γεννάει η αντιλαϊκή πολιτική, κατηγορώντας τη ΝΔ ότι τα καταργεί ή τα καρατομεί, προειδοποιώντας ότι έτσι τίθεται σε κίνδυνο η «αύξηση της κοινωνικής συνοχής». Ακόμα, εξέφρασε την ανησυχία ότι η στρατηγική της ΝΔ είναι ίδια με αυτήν που οδήγησε στην καπιταλιστική κρίση και, με το βλέμμα στο γενικό συμφέρον της αστικής τάξης, της συνέστησε να μην ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη αλλά να εφαρμόσει μέτρα ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και άμβλυνσής της.

Για τις τουρκικές προκλήσεις, αφού «ορκίστηκε πίστη» στην «εθνική» συναίνεση που απαιτούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, κατηγορώντας εκ νέου τη ΝΔ ότι την υπονόμευε ως αντιπολίτευση, τόνισε πως χρειάζεται «ενεργητική διπλωματία» διαλόγου και αποφασιστικότητας, με βάση φυσικά την «κοινή συνισταμένη» των συμφερόντων της αστικής τάξης και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, ενώ εμφανιζόμενος ως «λαγός» ευρύτερων διευθετήσεων, υπογράμμισε ότι «πρέπει να αρχίσουν οι συνομιλίες για συνυποσχετικό προκειμένου να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».

Στο πλαίσιο αυτό υποστήριξε ότι η κυβέρνησή του από ...εθνική ευθύνη εξασφάλισε τον «στρατηγικό διάλογο» με τις ΗΠΑ, καταφεύγοντας και σε λεονταρισμούς ότι «η Ελλάδα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη», ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης που έγινε σημαιοφόρος των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, και διεκδικώντας περισσότερα ανταλλάγματα από την εμπλοκή της Ελλάδας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς αξίωσε να μην προχωρήσει ο «στρατηγικός διάλογος» με τις ΗΠΑ, εάν δεν εξασφαλιστεί η στήριξή τους στον αγωγό «East Med» και στο σχήμα 3+1 (Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ - ΗΠΑ).

Η Φ. Γεννηματά αναφέρθηκε στις «προκλήσεις της Τουρκίας» και την «έξαρση στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό», λέγοντας ότι «συνδέονται μεταξύ τους και ταυτόχρονα επηρεάζουν και επηρεάζονται από την οικονομία». Επέμεινε «να καταστήσουμε σαφές προς την Τουρκία ότι η μόνη οδός που υπάρχει για την επίλυση της διαφοράς είναι να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου να αρχίσουν συνομιλίες για την κατάρτιση του συνυποσχετικού, ώστε να οδηγηθούμε στην εκδίκαση της διαφοράς στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου» και ταυτόχρονα είπε ότι «η ισχυρή θέση της χώρας στα εθνικά μας ζητήματα προαπαιτεί σταθερή και ανεπτυγμένη οικονομία», εξ ου και με άγχος για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «αυτούς τους μήνες δεν είδαμε καμιά διαρθρωτική αλλαγή που να δίνει ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία, που να δίνει ένα θετικό σήμα στους επενδυτές». Σε ένα τέτοιο πλαίσιο υπερθεμάτισε σε μέτρα για το κεφάλαιο, επαναλαμβάνοντας τις προτάσεις του ΚΙΝΑΛ όπως «για κάθε 100 ευρώ που πληρώνει η επιχείρηση για νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, να φοροαπαλλάσσεται για 150», «φορολογικά κίνητρα για νέες επενδύσεις για τεχνολογικό εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων και αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής» κ.ά.

Με τη γνωστή ρητορική περί «χρεοδουλοπαροικίας» και με βασική έγνοια το πώς καλύτερα θα υπηρετηθούν οι στόχοι του κεφαλαίου, ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκης ισχυρίστηκε πως ο προϋπολογισμός καθηλώνει την οικονομία της χώρας στη «μη βιωσιμότητα» και συνέστησε ως προαπαιτούμενο για την καπιταλιστική ανάπτυξη να διεκδικηθούν η αναδιάρθρωση του χρέους και η μείωση μετέπειτα των πρωτογενών πλεονασμάτων. «Συμφωνείτε ότι η αναδιάρθρωση χρέους θα μας οδηγήσει σε ανάπτυξη και δεν τη διεκδικείτε, εμποδίζοντας τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που εμποδίζουν την ανάπτυξη», είπε. Συμπλήρωσε πως «απόδραση απ' τους περιορισμούς των πρωτογενών πλεονασμάτων και συνεπώς την αναδιάρθρωση του χρέους δεν μπορεί να την περιμένουμε για όταν πάνε καλύτερα τα πράγματα, δεν θα πάνε καλύτερα τα πράγματα αν αυτό δεν προηγηθεί», διαφωνώντας δηλαδή με την κυβέρνηση της ΝΔ και τις άλλες αστικές δυνάμεις στους όρους με τους οποίους θα διασφαλιστεί ο «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο, φτάνοντας μάλιστα να υποδείξει στην κυβέρνηση να αξιοποιήσει την Κρ. Λαγκάρντ, που ως επικεφαλής του ΔΝΤ τασσόταν αναφανδόν υπέρ του κουρέματος του χρέους.

Ευκαιρία να επιδείξει το ταξικό του μίσος σε βάρος Ελλήνων εργατών και μεταναστών και τη «στοργή» του για το εγχώριο κεφάλαιο βρήκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κ. Βελόπουλος. Το μόνο που βρήκε να προσάψει σε έναν ακόμα αντιλαϊκό αντεργατικό προϋπολογισμό ήταν ότι είναι «προϊόν δημιουργικής λογιστικής», με νούμερα που δεν βγαίνουν και ότι δεν προβλέπει επαρκή κονδύλια για τη στήριξη των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, προτείνοντας μεταξύ άλλων μέτρα όπως επιπλέον 10 δισ. ευρώ «ζεστό» χρήμα στο κεφάλαιο μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, «κίνητρα στο μαύρο χρήμα να επενδυθεί» κ.ά., ενώ ως «βασιλικότερος του βασιλέως» εγκάλεσε την κυβέρνηση που δεν αξιοποιεί το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο ώστε να αντιμετωπίσει απεργούς όπως του Μετρό, για τους οποίους ζήτησε ΕΔΕ και απόλυση.