ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 19 Νοέμβρη 2000
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Αγωνιστική αντεπίθεση τώρα!

Το ΠΑΜΕ σημαίνει αγωνιστικό συναγερμό για την απόκρουση της επίθεσης της κυβέρνησης στα δικαιώματα των εργαζομένων, για την απόσυρση των αντεργατικών μέτρων και τη διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων

Σε μαζική και αποφασιστική στήριξη των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη, ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, καλεί τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Σε μια κρίσιμη στιγμή για τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις προωθείται σύντομα στη Βουλή, μόνο η ισχυρή αντίδραση των εργαζομένων μπορεί να εμποδίσει τα σχέδια σε βάρος τους.

Η πολιτική της κυβέρνησης και στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, αλλά και σε σχέση με την αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτικής της όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2001, αντιμετωπίζει σημαντικές αντιδράσεις, καθώς: Εχει ήδη αποφασιστεί 24ωρη πανεργατική πανελλαδική απεργία κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου. Η ΑΔΕΔΥ πραγματοποιεί 24ωρη απεργία, όπως και οι οικοδόμοι στις 28 Νοέμβρη, ενώ 48ωρη απεργία έχουν αποφασίσει ΠΟΕΔΗΝ και ΠΟΣΕ - ΙΚΑστις 27 και 28 Νοέμβρη. Στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ στις 28 Νοέμβρη θα συμμετέχουν και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι πραγματοποίησαν πανελλαδικές συγκεντρώσεις την περασμένη Πέμπτη.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να συνεχίσει στον αντεργατικό της κατήφορο, υπηρετώντας τα συμφέροντα των βιομηχάνων και σε πλήρη ταύτιση με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Την περασμένη Τρίτη, ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, αναφέρθηκε σε βασικά σημεία του νομοσχεδίου που θα κατατεθεί, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτήρα του. Ακολούθησε η προκλητική παρέμβαση των βιομηχάνων, που σε συνέχεια προηγούμενων τοποθετήσεών τους, εκδήλωσαν την αντίθεσή τους με τα μέτρα, ζητώντας ακόμη περισσότερα από όσα τους δίνει η κυβέρνηση. Η κίνησή τους εκτιμήθηκε σαν μια προσπάθεια «αντίβαρου» στις πιέσεις των εργαζομένων για απόσυρση των μέτρων. Να βοηθήσει την κυβέρνηση έσπευσε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος, που μίλησε για «βελτιώσεις» της κυβερνητικής θέσης μετά τις ανακοινώσεις Γιαννίτση! Παράλληλα, διατυπώθηκε «πρόταση νόμου» από τη ΓΣΕΕ, η οποία ταυτίζεται με την επιχειρηματολογία του υπουργείου Εργασίας, σχετικά με την ψευδεπίγραφη μείωση του χρόνου εργασίας και το «38ωρο».

Οι εργαζόμενοι έχουν δύναμη

«Απαιτείται επαγρύπνηση, κινητοποίηση ισχυρών δυνάμεων, αγώνας διαρκείας σε κλαδικό, τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη για τις 28 Νοέμβρη στο χώρο της Υγείας, της Παιδείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των συνταξιούχων, ο αναβρασμός που παρατηρείται μέσα στους εργαζόμενους, δείχνουν τις δυνατότητες γενίκευσης του αγώνα», τονίζει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.

Υπογραμμίζει επίσης, σχετικά με την οργάνωση του αγώνα: «Ρίχνουμε το βάρος μας στους τόπους δουλιάς, στην οργάνωση επιτροπών αγώνα, απεργιακών επιτροπών. Κάθε συνδικαλιστής που διαπιστώνει τον επικίνδυνο χαρακτήρα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τις τραγικές συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων έχει τη θέση του στον αγώνα.Οι κρίσιμες εξελίξεις, η απαίτηση κλιμάκωσης του αγώνα, τονίζουν την επιτακτική ανάγκη ενίσχυσης του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης».

Στην ανακοίνωση του ΠΑΜΕ σημειώνεται ακόμη ότι «η κυβέρνηση, για λογαριασμό των βιομηχάνων, καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας για να επιβάλλει την κατάργηση του 8ωρου, την «ευελιξία», την απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές, την αύξηση των απολύσεων, προετοιμάζοντας την κατάργηση θεμελιακών ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Στόχος της είναι η ένταση της εκμετάλλευσης, το χτύπημα της συλλογικής δράσης, η αύξηση των κερδών της πλουτοκρατίας».

Το ΠΑΜΕ τονίζει ότι η επίθεση είναι ολομέτωπη, χτυπάει όλους τους εργαζόμενους, ενώ «με το νέο κρατικό προϋπολογισμό συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος της σκληρής παρατεταμένης λιτότητας και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών». Σημειώνει, επίσης, πως «οι πρόσφατες κινητοποιήσεις έδειξαν ότι βαθαίνει η αντίθεση των εργαζομένων στην αντιλαϊκή πολιτική. Γι' αυτό κυβέρνηση - ΣΕΒ - ΓΣΕΕ εντείνουν τις κινήσεις παραπλάνησης και χειραγώγησης των αντιδράσεων, για να περάσουν το νομοσχέδιο με το λιγότερο πολιτικό κόστος. Το "38ωρο" της κυβερνητικής δημαγωγίας βρωμάει. Αποτελεί ένα ακόμα μέσο για να επεκταθεί η εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλιάς».

Οι εργαζόμενοι, επισημαίνει το ΠΑΜΕ, «έχουν τη δύναμη να συγκρουστούν αποφασιστικά με την αντεργατική πολιτική, να εμποδίσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα. Με αυτοπεποίθηση πρέπει να πάρουν αυτή την υπόθεση στα χέρια τους».

Σχετικά με τις πλειοψηφίες των διοικήσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, σημειώνει ότι «έχουν τεράστιες ευθύνες και εμμένουν στη χρεοκοπημένη, επικίνδυνη τακτική της "κοινωνικής συναίνεσης" και των ψευτοδιαλόγων. Προβάλλουν το ψευτο35ωρο, συναλλάσσονται με την κυβέρνηση και το ΣΕΒ για το ψευτο38ωρο, συναινώντας στην κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου».

Τα αιτήματα που προβάλλει μεταξύ των άλλων το ΠΑΜΕ, είναι: Απόσυρση των αντεργατικών μέτρων. Πλήρη, σταθερή απασχόληση, γενικευμένη εφαρμογή του 7ωρου, 5ήμερου, 35ωρου. Περιορισμό έως απαγόρευση απολύσεων. Συνταξιοδότηση με 10.500 ένσημα, χωρίς άλλες προϋποθέσεις. Μέτρα προστασίας των ανέργων. Επαναδιαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Σταθερή στην «ευελιξία»

Τον εργασιακό μεσαίωνα προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση, προωθώντας μέτρα που πλήττουν  καθοριστικά τα εργασιακά δικαιώματα 

Τα αντεργατικά μέτρα που παρουσίασε την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Εργασίας Τ.Γιαννίτσης και θα περιέχονται στο νομοσχέδιο που θα καταθέσει αύριο στη Βουλή, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση, παρά τους ελιγμούς και τους «κοινωνικούς διαλόγους», δεν κάνει ούτε βήμα πίσω από τις θέσεις της. Κεντρικός στόχος - που είναι και απαίτηση των εργοδοτών - παραμένει η «ευελιξία» και η μείωση με κάθε τρόπο του εργατικού κόστους.

Οι δύο παραπάνω στρατηγικές επιδιώξεις κυβέρνησης και κεφαλαίου επιτυγχάνονται με τη διευθέτηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, δηλαδή την κατάργηση του οχτάωρου και εφτάωρου και τη δυνατότητα που δίνεται στους εργοδότες ν' απασχολούν τους εργαζόμενους πέρα από το συμβατικό ωράριο, όταν αυτό υπαγορεύουν οι παραγωγικές τους ανάγκες, χωρίς καμιά αποζημίωση και χωρίς προειδοποίηση.

Η διευθέτηση θα γίνεται σε ετήσια βάση και ο καπιταλιστής θα μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο 10 και 11 ώρες την ημέρα χωρίς να τον πληρώνει επιπλέον! Αντί αυτού, θα του επιστρέφει υπό τη μορφή ρεπό ή αδείας τον απλήρωτο χρόνο εργασίας. Το «38ωρο», που υποτίθεται δίνει η κυβέρνηση, δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για λογιστικό συντελεστή με βάση τον οποίο θα υπολογίζονται οι απλήρωτες ώρες εργασίας, για να «επιστρέφονται» ως άδεια.

Σε περίπτωση που το σωματείο ή η ομοσπονδία - όπου δεν υπάρχει σωματείο - δεν αποδέχεται τη διευθέτηση, τότε παραπέμπεται στον ΟΜΕΔ, δηλαδή για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει καμιά ασφαλιστική δεικλίδα. Το κυβερνητικό «αντίβαρο» στην αντεργατική «ευελιξία», υποτίθεται ότι είναι η αύξηση του λεγόμενου κόστους εργασίας των παράνομων υπερωριών από 100% σε 150%. Ομως η ίδια η διευθέτηση, εξασφαλίζει στον εργοδότη τη δυνατότητα για μείωση έως και κατάργηση των υπερωριών. Επιπλέον, σύμφωνα και με πρόσφατο γκάλοπ του υπουργείου Εργασίας οι μισές υπερωρίες δεν πληρώνονται...

Η κατάργηση του ορίου των απολύσεων - ισχύει το πλαφόν του 2% για επιχειρήσεις πάνω από 50 εργαζόμενους - αντικαθίσταται με τη δυνατότητα για τέσσερις απολύσεις το μήνα στις επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 - 200 εργαζόμενους. Πρακτικά σημαίνει ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων το ποσοστό απολύσεων που μπορεί να κάνουν φτάνει το 8%. Η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ κατά 18% περίπου για όλους τους εργαζόμενους που οι αμοιβές τους δεν ξεπερνούν τις 200.000 δραχμές σημαίνει μια ετήσια επιχορήγηση 25 δισεκατομμυρίων δραχμών στους εργοδότες. Και βέβαια αυτή η «προίκα», όχι μόνο δεν πρόκειται να προτρέψει τους εργοδότες να προσλάβουν νέο προσωπικό, αλλά δίνει ακόμα ένα χτύπημα στο ήδη εξασθενημένο και κατακλεμμένο ΙΚΑ.

Η «αύξηση» κατά 7,5% στις αμοιβές των μερικώς απασχολούμενων και το επίδομα των 30.000 δραχμών σε ορισμένες κατηγορίες μακροχρόνιων ανέργων, υπό την προϋπόθεση ότι θα προσλαμβάνονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, είναι ακόμα μια κίνηση για να «χρυσωθεί το χάπι» του αντεργατικού νομοσχεδίου. Και είναι κοροϊδία για τους νέους που με μερική απασχόληση δεν εξασφαλίζουν εισόδημα ούτε στο επίπεδο του επιδόματος των ανέργων.

Η προώθηση όλων των παραπάνω θα εντείνει την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, εκατομμύρια απλήρωτες εργατοώρες θα καταλήγουν ως πρόσθετη υπεραξία στα ταμεία των επιχειρήσεων, και η συσσώρευση αυτού του πλούτου θα μεταφράζεται σε νέες στρατιές μισοανέργων, μισοαμειβόμενων, μισοαπασχολούμενων. Εργαζομένων με «μισή ζωή»!

ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
Θέλουν και άλλα...

Δηλώνουν... αντίθετοι στα  κυβερνητικά μέτρα, επειδή  ζητούν ακόμη περισσότερη ευελιξία και παροχές 

Αχόρταγοι για άλλη μια φορά αποδεικνύονται οι εργοδότες με αφορμή τη δημοσιοποίηση των σημαντικότερων σημείων του νομοσχεδίου. Από κοινού βιομήχανοι και μεγαλέμποροι δείχνουν να μην ικανοποιούνται με αυτά που τους δίνει η κυβέρνηση, αλλά ζητούν και πρόσθετες αντεργατικές ρυθμίσεις. Ομως πίσω από τις δηλώσεις τους, όπως του ΣΕΒ ότι «είναι κατηγορηματικά αντίθετος στα μέτρα» και της ΕΣΕΕ που «εκφράζει την πλήρη απογοήτευσή της», επιβεβαιώνεται η προσήλωσή τους στην ευελιξία και στη μείωση του εργατικού κόστους. Και οι δύο καμώνονται - όπως και η κυβέρνηση - ότι ενδιαφέρονται για τους ανέργους, στην πράξη όμως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι «το μήνυμα που θα δοθεί στις αγορές».

Ετσι πίσω από το οξύμωρο της «αρνητικής» υποδοχής στα μέτρα, κρύβεται η απαίτηση για διευθέτηση μεν του χρόνου εργασίας, αλλά με πλαφόν εβδομαδιαίου χρόνου στις 48 ώρες... Τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, αλλά να αφορά εργαζόμενους με μισθό και πάνω από 200.000 δραχμές, ενώ μαζί με τη διευθέτηση δε θα ήθελαν ν' αυξηθεί το κόστος των παράνομων υπηρεσιών. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου «αντιδρούν» γιατί θέλουν και άλλα. Θέλουν να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους - όπως λένε - αλλά μόνο σε βάρος των εργαζομένων και με νέες επιχορηγήσεις και παροχές από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Αλλωστε δεν κρύβουν ότι το μοντέλο των εργασιακών σχέσεων που θα τους βόλευε είναι αυτό στο οποίο πάνω από το 1/3 του εργατικού δυναμικού θα απασχολούνταν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, ενώ με τη διευθέτηση και την κατάργηση του οχτάωρου, την απλήρωτη υπερεργασία, τις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές θα εξασφάλιζαν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στις ήδη κερδοφόρες επιχειρήσεις τους.

Μια τέτοια τακτική εξυπηρετεί ταυτόχρονα και την κυβέρνηση, αφού εμφανίζεται ως «δίκαιος Σολομώντας», που δήθεν κρατάει ίσες αποστάσεις και από την εργοδοτική πλευρά και από τους εργαζόμενους. Ετσι παρέχουν ακόμα ένα στήριγμα στην κυβέρνηση να προχωρήσει στη νομοθέτηση, παρά τις αντιδράσεις και τους αγώνες των εργαζομένων.

«ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ» ΓΣΕΕ
Συμπλήρωμα της κυβερνητικής πολιτικής

Η πρόταση της ΓΣΕΕ υπονομεύει τον αγώνα, αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά αιτήματα, φθείρει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων 

Η λέξη «συμπλήρωμα» αποτελεί ένα από τα «κλειδιά» για την εξέταση της «πρότασης νόμου» που κατέθεσε η ΓΣΕΕ στο υπουργείο Εργασίας, την ίδια μέρα που ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης επαναδιατύπωνε τις αντεργατικές θέσεις της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις. Χαρακτηριστική ήταν η διατύπωση της ΓΣΕΕ στο Δελτίο Τύπου που συνόδευε την πρότασή της: «Το Σχέδιο Νόμου που προτείνουμε αποτελεί αναγκαίο συμπλήρωμα στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης». Επιπρόσθετα, δηλωνόταν ότι η αποδοχή του δε στοιχειοθετεί και συναίνεση με τα κυβερνητικά μέτρα, εφόσον στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης «δεν περιλαμβάνονται βασικές μας προτάσεις και θέσεις». Οι περίτεχνες διατυπώσεις δε σώζουν, ωστόσο, την κατάσταση.

Για μια ακόμη φορά, κόντρα στη δηλωμένη θέση των εργαζομένων για άμεση απόσυρση των αντεργατικών μέτρων, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ παίζει το παιχνίδι του «κοινωνικού διαλόγου», προσεγγίζει τη συλλογιστική της κυβέρνησης για τη «μείωση του χρόνου εργασίας», βοηθώντας το αντεργατικό έργο της, κάνει «συμπληρωματικές» προτάσεις σε ένα πλαίσιο που μόνο φραστικά και για χάριν εντυπώσεων «απορρίπτει», σπέρνει σύγχυση στους εργαζόμενους.

Το αίτημα αυτή τη στιγμή είναι ένα: Αμεση απόσυρση όλων των μέτρων. Με την «πρόταση νόμου», η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ υπονομεύει αυτό το αίτημα. Επιπρόσθετα, δεν κάνει καμία αναφορά στην αύξηση των ορίων απολύσεων, στη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, στα μέτρα ενίσχυσης της μερικής απασχόλησης! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος, διαπίστωσε και «βελτιώσεις» στα μέτρα, μετά τις ανακοινώσεις Γιαννίτση...

Τα βασικά σημεία της πρότασης της ΓΣΕΕ είναι: Ανώτατο όριο νόμιμης εβδομαδιαίας απασχόλησης 43 ώρες από 48 και 42 ώρες από το 2002. Συμβατικό ωράριο εβδομαδιαίας εργασίας 39 ωρών και 38 ωρών από το 2002. Χαρακτηρισμός της εργασίας από τις 38 - 39 ώρες και πάνω μέχρι τις 43 - 42, ως ιδιόρρυθμης υπερωρίας η οποία θα αμείβεται με το ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 25%. Η υπέρβαση της ανώτερης νόμιμης εβδομαδιαίας απασχόλησης να θεωρείται υπερωρία και να αμείβεται με το ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 100%. Ανώτατο όριο ημερήσιας απασχόλησης οι 8 ώρες.

Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ αγνοεί συνειδητά ότι η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» ισχύει ήδη, με βάση τον αντεργατικό νόμο 2639. Ετσι, η «μείωση» του χρόνου εργασίας σε αυτό το καθεστώς είναι πλαστή και «λογιστική», όπως το διαβόητο ψευτο-38ωρο που διαλαλεί ο υπουργός Εργασίας, αφού δεν καθορίζεται αυστηρά ο ημερήσιος χρόνος εργασίας. Μόνο η εφαρμογή 35ωρου - 5νθήμερου - 7ωρου, με αύξηση αποδοχών, με πλήρη και σταθερή απασχόληση, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα χτυπά «κατάκαρδα», καταργεί την «ελαστικότητα» του χρόνου εργασίας και οδηγεί σε πραγματική μείωση του χρόνου εργασίας. Η αύξηση της αποζημίωσης των υπερωριών και όλα αυτά, καμία αξία δεν έχουν όταν ισχύει η διευθέτηση του χρόνου εργασίας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ