Συνεχίζουμε την ανάλυση της παρτίδας Μπελίν - Μπένφορντ (βλέπε α' μέρος «Ρ» 12.10.2014) παρουσιάζοντάς την από την αρχή για τους σκακιστές-στριες που χρησιμοποιούν το άνοιγμα Ρέτι.

1. Ιζ3 Ιζ6 2. η3 β6 3. Αη2 Αβ7 4. 0-0 γ5 5. γ4 η6 6. δ4 γδ4 7. Βδ4 Ιγ6 8. Βθ4 θ6 9. Ιγ3 Βγ8 10. β3 Αη7 11. Βζ4 0-0; 12. Αβ2 δ6 13. Παδ1 α6 14. Βγ1! β5 15. Βα1! Ια7 16. Ιδ5 Αδ5 17. γδ5 Ιε8 18. Ιδ4!

Τα μαύρα προσπαθούν να μειώσουν την πίεση της διαγωνίου, κρίνοντας σωστά ότι αν ο λευκός άλλαζε τους Α, ο ίππος από το η7 θα έμπαινε εύκολα στο παιχνίδι από το ζ5. Γι' αυτό και ο λευκός δεν αλλάζει Α, αλλά κλείνει τη διαγώνιο με προφυλακή, ελέγχοντας με μια ακόμη δύναμη το γ6. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η διάταξη των κεντρικών πιονιών είναι το προωθημένο κέντρο της βασίλισσας, στο οποίο ο κάτοχός του θα πρέπει να πιέζει σε όλη τη σκακιέρα, πράγμα που ο λευκός κάνει θαυμάσια. 18... Βδ7 19. Πγ1 Ιγ7. Τα λευκά εδώ μπορούσαν να κερδίσουν ένα πιόνι με 20. Ιβ5 Αβ2 21. Πγ7 Βγ7 22. Ιγ7 Αα1 23. Ια8 Πα8 24. Πα1 Πγ8, αλλά το γεγονός ότι ο μαύρος θα έλεγχε την μοναδική ανοικτή κάθετο της σκακιέρας, έκανε το λευκό να προσπαθήσει να βγάλει κάτι παραπάνω από τη θέση. Είναι από τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε μερικές φορές στην παρτίδα, αν δηλαδή αξίζει τον κόπο να μη βιαστούμε να μετατρέψουμε την εδαφική μας υπεροχή στην ελάχιστη υλική υπεροχή ενός πιονιού, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις ο αντίπαλος θα πάρει κάποιο αντάλλαγμα. Τα λευκά τώρα θα μπορούσαν να συνεχίσουν την πίεση πάνω στο γ6 με το να διπλώσουν τους Π τους στην κάθετο - γ - αλλά αυτό θα είχε τον κίνδυνο αλλαγής των Π και μεταφορά σε φινάλε όπου και πάλι ο λευκός θα είχε την υπεροχή, αλλά θα ήταν αμφίβολο αν μπορούσε να κερδίσει την παρτίδα. Ετσι, λοιπόν, προσπάθησε να αποφύγει τις αλλαγές και να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη εδαφική υπεροχή του, με το να ανοίξει κι άλλες γραμμές, γιατί όπως ξέρουμε το άνοιγμα γραμμών είναι προς όφελος του παίχτη που υπερέχει. 20. ζ4 β4 21. ζ5 η5. Εάν ο μαύρος έπαιζε 21... Παγ8 τότε 22... ε4 με υπεροχή του λευκού. 22. ζ6! Το όλο σχέδιο του λευκού εστιαζόταν σε αυτή ακριβώς τη θυσία πιονιού. Το τετράγωνο ζ5 ελευθερώνεται και ο λευκός Ιππος που θα πάει εκεί θα ελέγχει όλη την πτέρυγα του βασιλιά. 22... Αζ6 23. Ιζ5 ενδιαφέρον είχε τώρα η θυσία διαφοράς, στην οποία τα μαύρα μάλλον δεν είχαν άμυνα. 23. Πζ6 εζ6 24. Πζ1 Ιε8 25. Ιζ5 Βδ8 26. Ιθ6 + Ρθ7 27. Ιη4 23... Αβ2 24. Ββ2 ζ6 (βλέπε διάγραμμα κειμένου). Η θέση του μαύρου είναι χαμένη, όμως ο λευκός είχε πίεση χρόνου και δεν είδε τη σωστή συνέχεια. 25. Βγ2 Ιαβ5 26. Βε4 Ιγ3 27. Ιε7 + Ρθ8 28. Πγ3; Τα λευκά είχαν το απλό 28. Ιη6+. Τώρα είναι δύσκολα. 28... βγ3 29. Ιη6 + Ρη7 30. Ιζ8 Πζ8 31. Βγ4 Ιβ5 32. α4 Βα7 33. Ρθ1 Ιβ4 34. ε3 Ιγ2 35. Βγ3 Ιε3 36. Πγ1 Πζ7 37. Πε1 Ιη4 38. θ3 Πγ7 39. Βδ2 Ιε5 40. Πγ1 α5 και ισοπαλία.

Με έξυπνο «κλειδί» η σύνθεση Κόλιν Σίντενχαμ (1995) και μας ζητάει να κάνουμε ΜΑΤ με τα λευκά.

Λευκά: Ρδ8, Βζ8, Πγ3, Ιδ2, Ιη3, Αα1, Αγ2, Στρ. ζ2 (8)

Μαύρα: Ρδ5, Βδ1, Πη1, Πθ3, Ια6, Ιζ4, Αβ1, Στρ. ε6, ζ7, θ6 (10)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ργ1, Βγ2, Πδ1, Πη1, Ιζ3, Ιζ6, Αη3, Στρ. α2, β2, δ4, ε3, ζ2, θ2 (13)

Μαύρα: Ρθ8, Βα5, Πα8, Πε8, Ιζ8, Αδ7, Αε7, Στρ. α6, β5, δ5, ε6, ζ6, θ7 (13)

Ενας ακόμα συνδυασμός που σίγουρα θα δυσκολέψει και ισχυρούς ΟΜ! Παίζουν τα λευκά.

Η λύση του προηγούμενου

Λευκά: Ρζ6, Βζ2, Πγ7, Πγ3, Αβ7, Αβ8, Στρ. ε4, ε7 (8)

Μαύρα: Ρη4, Πα3, Ια4, Ιβ1, Στρ. α2, ε3, ε6, θ4, θ5, θ6 (10)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε δύο (2) κινήσεις.

1. Π7 γ4! εζ2 2. ε5Χ Αν 1... Πγ3 ή 1... Ιγ3 ή 1... Ιβγ3 2. Βη2+ ματ!

Η λύση του ισχυρού:

1. Αδ5+!! γδ5 2. Βδ5+ Βζ7 3. Βη5+ Ιη7 4. Ιζ5! και 1-0.