Τι ακριβώς σημαίνουν όσα προανήγγειλε ο Δήμαρχος Μαραθώνα τις προηγούμενες μέρες
Η ουσία είναι πως ό,τι είπε και ό,τι πρότεινε ο δήμαρχος είναι το μοντέλο λειτουργίας της Τοπικής Διοίκησης, όπως αυτό περιγράφεται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως αυτό αποτυπώνεται στο νομικό πλαίσιο για τους Δήμους στο νόμο του «Καλλικράτη». Ενα μοντέλο που πλήττει τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, αφού θα κληθούν να πληρώσουν τελικά το μάρμαρο από την εμπλοκή επιχειρηματιών στην παροχή έργου και υπηρεσιών που μέχρι πρότινος εκτελούσαν οι ίδιοι οι δήμοι.
Να δούμε, όμως, λίγο πιο συγκεκριμένα τι σημαίνει ένας δήμος να έχει αδυναμία πληρωμών και βέβαια, το κυριότερο, γιατί συμβαίνει αυτό;
Τι σημαίνει αυτό;
Περικοπή κάθε πόρου και χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Πάγωμα προσλήψεων συμβασιούχων. Αύξηση των τελών και των φόρων που επιβάλλονται στους δημότες. Μία επιτροπή, την οποία αποτελούν ένας δικαστής του Ελεγκτικού Συνεδρίου, στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών και άλλοι πολιτικοί παράγοντες, καθορίζουν το πώς θα λειτουργεί ένας δήμος, τι έξοδα και έσοδα θα έχει, πώς θα εκτελείται ο προϋπολογισμός, πόσοι φόροι πρέπει να μπουν, πόσοι εργαζόμενοι πρέπει να απολυθούν και πόσες υπηρεσίες πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν.
Το αποτέλεσμα;
Οι δήμοι που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα εξυγίανσης υποχρεούνται να διαθέσουν μέρος ή το σύνολο των πάσης φύσεως εσόδων τους -ΚΑΠ, ΣΑΤΑ (Συλλογική Απόφαση Τοπικής Αυτοδιοίκησης), εισπράξεις από τέλη και ανταποδοτικές υπηρεσίες κ.ο.κ.- προς εκπλήρωση των στόχων που θα θέτει το «πρόγραμμα» (αποπληρωμή δανείων προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και άλλα πιστωτικά ιδρύματα, εξυπηρέτηση υποχρεώσεων προς προμηθευτές κ.ο.κ.). Οι ίδιοι οι δήμοι θα διαχειρίζονται μόνο τα αναγκαία ποσά για την υποτυπώδη λειτουργία τους.
Κατά κανόνα, μεγάλο μέρος των έργων που εκτελούν οι δήμοι έχει επιχειρηματικό επενδυτικό ενδιαφέρον. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ, που βάζει ως προϋπόθεση για ένα έργο τη Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα. Είναι, λοιπόν, σαφής ο προσανατολισμός να δαπανούν οι δήμοι «πακέτα» χρημάτων σε τέτοια έργα. Ετσι, στη συνέχεια καταφεύγουν στο δανεισμό για να καλύψουν άλλες βασικές ανάγκες. Δάνεια που στη συνέχεια δημιουργούν τα χρέη, που πληρώνουν και πάλι από την τσέπη τους οι εργαζόμενοι. Θυμίζουμε ότι η ΚΕΔΕ αποδέχεται σχέδιο δανειοδότησης των δήμων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων σε συνεργασία με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, το οποίο προβλέπει τη χρηματοδότηση έργων με κοινωνική αποδοτικότητα, δηλαδή έργα που φέρνουν έσοδα από τη χρήση τους...
Πολλοί δήμοι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες είναι χρεωμένοι σε τράπεζες. Αιτιολογία για το δανεισμό αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να ασκήσει ένας δήμος μια σειρά αρμοδιότητες, να πληρώσει εργαζόμενους, να εκτελέσει έργα.
Ας δούμε συγκεκριμένα παραδείγματα:
Στην Ιταλία, στην πόλη Ρεκανάτι, των 22.000 κατοίκων, για να αντιμετωπιστούν τα χρέη ιδιωτικοποιήθηκε το πάρκο της πόλης, έκλεισαν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, μειώθηκαν τα βοηθήματα προς τους ηλικιωμένους και ανεστάλησαν έργα επιδιόρθωσης των γραφικών πλακόστρωτων δρόμων.
Στο δήμο του Σεντ Ετιέν, στη Νοτιοανατολική Γαλλία, αυξήθηκαν δύο φορές οι φόροι, μειώθηκε κατά τα 2/3 το σχέδιο ανακαίνισης του τοπικού μουσείου και ματαιώθηκε η κατασκευή γραμμής τραμ.
Στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Γερμανική Ομοσπονδία Δημοτικών Συμβουλίων, τα έσοδα από τους τοπικούς φόρους ήταν κατά 7 δισ. λιγότερα το 2009. Ετσι άρχισαν οι περικοπές. Η πρωτεύουσα της χώρας, το Βερολίνο, για εξοικονόμηση πόρων προχώρησε σε μείωση προσωπικού, μισθών και υπηρεσιών, κλείνοντας αρκετές εγκαταστάσεις, όπως δημοτικές πισίνες, βιβλιοθήκες, θέατρα, ή αυξάνοντας πολύ σε άλλες τις συνδρομές και τα εισιτήρια εισόδου. Επίσης, πολλές πόλεις και δήμοι της Γερμανίας, όπως το Λεβερκούζεν, επιζούν με μεσοπρόθεσμο δανεισμό.