Η κηδεία του δικηγόρου Ανδρέα Τζέλλη, συνήγορου Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας Φύσσα στη δίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, θα γίνει το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη στις 10.15 π.μ. στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών, στην Εκκλησία των Ταξιαρχών.

Ο δικηγόρος Ανδρέας Τζέλλης πέθανε την Τρίτη 14 Σεπτέμβρη. Για τον αιφνίδιο θάνατό του, οι συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χρυσής Αυγής σε ανακοίνωσή τους ανέφεραν ανάμεσα σε άλλα:

«Ανδρέα, ο ξαφνικός θάνατός σου άστραψε και βρόντηξε, όπως άστραφτε και βρόνταγε η σκέψη και η φωνή σου στο Εφετείο τα πέντε χρόνια που παλεύαμε τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Είμαστε παγωμένοι όλοι, μα εκείνη η αγκαλιά σου, το χαμόγελό σου, η καλοσύνη σου, το χιούμορ σου, η Παναθηναϊκάρα σου - η γερά καρφιτσωμένη στο πέτο - έρχονται και ξανάρχονται στο νου μας και ρίχνουνε στην ξαφνιασμένη μας ψυχή εκείνο το βάλσαμο, που χρειάζεται τέτοιες στιγμές. Πλάι - πλάι στα έδρανα του Εφετείου ανασάναμε όλοι μαζί την ανάσα του άλλου ο καθένας μας, ελπίσαμε για τη δίκη, θυμώσαμε για τη δίκη, απελπιστήκαμε για τη δίκη, αλλά παλέψαμε και τελικά νικήσαμε. Κι εσύ ιδιαίτερα, αγγίζοντας με την ψυχή σου το φρέσκο, νεανικό σφαγιασμένο κορμί του Παύλου Φύσσα, έριχνες κεραυνούς στους φασίστες κι έφτιαχνες σεντόνι από αγάπη για να προστατέψεις το ωραίο λείψανο από τα περιττώματα που πετούσαν οι χρυσαυγίτες στη διάρκεια της δίκης». Και καταλήγουν: «Θα ζεις μέσα στις σκέψεις μας, στις κοινές αναμνήσεις μας και στους αγώνες μας, που θα μας θυμίζουν έναν πιστό συνοδοιπόρο του δίκιου του λαού μας».

Ψήφισμα «σχετικά με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ στην ΕΕ» υιοθέτησε την περασμένη Τρίτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ψήφισμα ζητά την ανάληψη περαιτέρω δράσης από την ΕΕ κατά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας για τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ομόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό και άλλα ατομικά χαρακτηριστικά στις χώρες αυτές.

Θέτει το ζήτημα οι γάμοι ή τα σύμφωνα συμβίωσης που έχουν συναφθεί σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος να αναγνωρίζονται σε όλα τα κράτη - μέλη. Αντίστοιχα, καλεί την Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία που θα απαιτεί από όλα τα κράτη - μέλη να αναγνωρίζουν, για τους σκοπούς του εθνικού δικαίου, τους ενήλικες που αναφέρονται σε πιστοποιητικό γέννησης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος - μέλος ως νόμιμους γονείς του παιδιού, ανεξάρτητα από το φύλο ή την οικογενειακή κατάστασή τους.

Το ψήφισμα εγκρίθηκε με 387 ψήφους υπέρ, 161 κατά και 123 «λευκό» - αποχές.

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ τοποθετήθηκαν με «λευκό» στη συζήτηση για το συγκεκριμένο ψήφισμα. Αιτιολογώντας την ψήφο αυτή, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ αναφέρει:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει σθεναρά κάθε μορφή βίας και διακρίσεων εναντίον ανθρώπων με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Επανειλημμένα έχει καταδικάσει και καταγγείλει αντιδραστικές αστικές κυβερνήσεις, όπως της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, που με σκοταδιστική και οπισθοδρομική νομοθεσία επιβάλλουν απαράδεκτες διακρίσεις όσον αφορά την κοινωνική προστασία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υγειονομική περίθαλψη, την Εκπαίδευση, τα αγαθά κι υπηρεσίες σε άτομα λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους.

Διαφωνούμε, ωστόσο, με τη λογική του ψηφίσματος που ανάγει την όποια διασφάλιση των δικαιωμάτων ενός ανθρώπου στη νομική αναγνώριση της μορφής συμβίωσης (όπως π.χ. του γάμου ή συμφώνου συμβίωσης), σαν ένα οικονομικό συμβόλαιο μεταξύ δύο ανθρώπων, με βάση το οποίο η ζωή, τα δικαιώματα στην εργασία, στην ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία, στη στέγαση ενός ανθρώπου εξαρτώνται από έναν άλλον. Αυτή η αντίληψη δεν είναι ούτε προοδευτική, ούτε σύγχρονη, αντίθετα διαιωνίζει τις διακρίσεις, την ανισοτιμία, εκτρέφει τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και την επαίσχυντη στάση αντιδραστικών κυβερνήσεων. Το ΚΚΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να επιλέγει σύντροφο, απαλλαγμένος από κάθε οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό.

Στο πολύ σοβαρό και σύνθετο ζήτημα των παιδιών, οι τοποθετήσεις του ψηφίσματος δεν στηρίζονται στα δεδομένα της επιστημονικής κοινωνικής έρευνας. Αγνοούν την ανάγκη στήριξης των γονιών και των παιδιών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Γι' αυτό και δεν μπορούν να δώσουν λύση στα αδιέξοδα που διαμορφώνουν η πολιτική που αντιμετωπίζει τη γονεϊκότητα ως ατομική υπόθεση και ευθύνη, οι ανορθολογικές αντιλήψεις που καλλιεργούνται στο έδαφός της. Η επίκληση στα δικαιώματα του παιδιού καταλήγει υποκριτική, αφού το ψήφισμα αποκρύπτει ότι όλα τα βάρη της ανατροφής των παιδιών φορτώνονται στη γονική ευθύνη και μέριμνα, χωρίς να εξασφαλίζονται οι αναγκαίες κρατικές υπηρεσίες και υποδομές ώστε να στηριχθεί με ουσιαστικό τρόπο και η διαδικασία της τεκνοθεσίας και η ουσιαστική προστασία των παιδιών και των γονιών.

Το ψήφισμα προωθεί την ιδιαίτερα συμφέρουσα για το μεγάλο κεφάλαιο κινητικότητα και την περιπλάνηση εργαζομένων από τη μια χώρα της ΕΕ στην άλλη με πρόσχημα τα ατομικά δικαιώματα. Αποκρύπτει ότι η επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα που ενιαία και συγκροτημένα εξαπολύεται από την ΕΕ και όλες τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών αποτελεί το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσονται οι διακρίσεις και τα προβλήματα σε βάρος ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, που βιώνουν όπως όλοι οι εργαζόμενοι τις δραματικές συνέπειες αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Με βάση τα παραπάνω, το ΚΚΕ τοποθετήθηκε με "λευκό" στο σχετικό ψήφισμα».

Το Ευρωκοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή και τα κράτη - μέλη να άρουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν άνθρωποι με κριτήριο τον σεξουαλικό προσανατολισμό και άλλα ατομικά χαρακτηριστικά με κριτήριο, όχι τα σύγχρονα δικαιώματά τους στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά., αλλά την άσκηση του «θεμελιώδους δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας εντός της ΕΕ». Δηλαδή, πυρήνας του αστικού προβληματισμού είναι η ανάγκη να ξεπεραστούν τα εμπόδια που συναντά το κεφάλαιο στην «ελεύθερη» κινητικότητα εργατικού δυναμικού, ιδιαίτερα επιστημονικού.

Για αυτό, άλλωστε, έτυχε ευρείας αποδοχής από μερίδα ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ανάμεσά τους και η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών της ΝΔ, όπως και από ευρωβουλευτές σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων και κυβερνήσεων που έχουν υλοποιήσει την ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής, λαϊκής πλειοψηφίας. Αυτή η αντιλαϊκή επιθετικότητα είναι το γόνιμο έδαφος για να συντηρούνται και αναπαράγονται οι κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ, όσο και αν γίνεται προσπάθεια να μακιγιαριστούν με μεταρρυθμίσεις με δήθεν «προοδευτικό» μανδύα και στο όνομα της αντιμετώπισης των «διακρίσεων».

Γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η ευθύνη διαχρονικά των αστικών κυβερνήσεων για αυτά τα κοινωνικά προβλήματα, προβάλλοντας ως «λύση» την υποχρέωση κάθε ατόμου να προσπαθήσει να εξασφαλίσει κάθε ανάγκη του, στηριζόμενο στην αναγνώριση της μορφής συμβίωσής του με ένα άλλο άτομο. Συνεπώς, είναι αντιδραστική η λογική που διαπερνά το ψήφισμα και την πολιτική πρακτική ότι απάντηση στα σύγχρονα αδιέξοδα είναι να εξαρτάται η ζωή, τα δικαιώματα, η οικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου από έναν άλλον, έτσι όπως προβλέπεται και από το σύμφωνο συμβίωσης και από τον πολιτικό ή θρησκευτικό γάμο. Αλλα ζητήματα που σχετίζονται με τη συμβίωση δύο ανθρώπων, όπως τα κληρονομικά, μπορούν να λυθούν και με άλλους τρόπους, όπως με ιδιωτικά συμφωνητικά.

Οσο τα σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα στην εργασία, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία, στη στέγαση κάθε ατόμου ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό και κάθε άλλο χαρακτηριστικό, αντιμετωπίζονται από τις κυβερνήσεις, τη νομοθεσία των κρατών - μελών της ΕΕ ως προϊόν ενός οικονομικού συμβολαίου μεταξύ δύο ανθρώπων, όπως για παράδειγμα μέσω του γάμου, οι διακρίσεις και οι αποκλεισμοί που περιγράφονται στην έκθεση αναφοράς θα παραμένουν.

Στο ίδιο μήκος κύματος, το ψήφισμα επισημαίνει υπαρκτές διακρίσεις που υφίστανται στον νόμο σε ορισμένα κράτη της ΕΕ άτομα με κριτήριο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Από αυτήν τη σκοπιά αντιμετωπίζονται και οι διαφοροποιήσεις ανάμεσα στην νομοθεσία των κρατών - μελών για τη νομική αναγνώριση των μορφών συμβίωσης, παροτρύνοντας τις κυβερνήσεις να αποσαφηνίσουν ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «σύντροφο», «γονέα», «παιδί», θα γίνεται χωρίς διακρίσεις μεταξύ των δικαιούχων.

Ωστόσο, όσον αφορά το πολύ σοβαρό και περίπλοκο ζήτημα των παιδιών, το ψήφισμα και οι προβλέψεις του δεν μπορούν να δώσουν λύση στα αδιέξοδα που διαμορφώνουν η πολιτική που αντιμετωπίζει τη γονεϊκότητα ως ατομική υπόθεση και ευθύνη. Το γεγονός ότι κανένα παιδί δεν πρέπει να στερείται τον γονιό του, ούτε τα δικαιώματά του, δεν μπορεί να κρύψει μια σειρά σοβαρά ζητήματα, τα οποία το ψήφισμα ούτε καν θίγει. Δεν μπορεί να κρύψει ότι όλα τα βάρη της ανατροφής των παιδιών φορτώνονται στη γονική ευθύνη και μέριμνα.

Για αυτό η όποια νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να απαντήσει στην ανάγκη να εξασφαλίζονται οι αναγκαίες υπηρεσίες και υποδομές για την ουσιαστική προστασία των παιδιών και το ουσιαστικό περιεχόμενο στη σχέση γονιού - παιδιού, με δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού, συμβουλευτική γονέων, βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης.

Ομως, οι ανάγκες και τα δικαιώματα των παιδιών αντιμετωπίζονται ως «κόστος» για το αστικό κράτος και υπολογίζονται με κριτήριο το «όφελος» για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Τέτοια σύνθετα κοινωνικά ζητήματα χρειάζεται να στηρίζονται στην επιστημονική κοινωνική έρευνα και την αντίστοιχη στήριξη των γονιών και των παιδιών που αντιμετωπίζουν μια σειρά από προβλήματα κι αδιέξοδα, κάτι που στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων δεν μπορεί να συμβεί.